1 • M̶i̶c̶h̶a̶e̶l̶a̶ Ella: Ang Bagong Kabanata

A/N: This is the book 2 of the mini-series, “Ako Si Michaela”. Have a seat, grab some food and let her find her own identity.

Kasalukuyan kaming nasa ikalawang palapag ng bahay. Patuloy pa rin sa pag-uusap ang magkapatid habang ako naman ay inilalabas na ang mga gamit ko mula sa maleta.

“Okey lang ba kayo dito? Wala man kasing sobra pang kwarto eh kaya dito na laang kayong dalawa.”

Napatingin ako sa kama na gawa sa kahoy. Dito kami matutulog ni tito nang magkatabi?

“Magbanig ka na laang sa sahig, Leo. Ipaubaya mo na kay Michaela ang kama na iyan.”

“Sige, kuya.”

“Oh siya siya, dito na ako sa baba ha? Mukhang high-blood si Sonia sa akin e hehe.”

Bago pa siya tumalikod ay lumingon siya sa akin at nginitian ako. Nginitian ko rin ito at ipinagpatuloy ko na ang aking ginagawa. Ibang klase ang ngiti na ibinigay niya sa akin na nagdala sa akin ng kakaibang pakiramdam.

Ipinagsawalang bahala ko na lamang ang iniisip at humiga na lang sa kama.

Lumapit naman si tito sa akin at umupo sa bandang gilid ko.

“Wag ka mailang sa akin, ha?”

Natawa ako sa narinig. “Bakit naman ako maiilang tito eh nakita naman na natin yung kaluluwa ng isa’t isa.”

Napangiti siya sa aking tinuran. Tutugon sana siya nang makarinig kami ng ingay mula sa baba.

“Wala na nga tayo makain, Bernardo! Nagdala ka pa ng palamunin dito!” Sigaw ng isang babae. Iyon na yata si tita Sonia.

“Wala silang tirahan, kawawa naman.”

“Ah bahala ka! Aga-aga nakaka-highblood!”

Napakagat na lamang ako ng aking ibabang labi. Nakakahiya.

Nakita naman ako ni tito na nalungkot sa narinig kaya kinausap niya akong muli.

“Wag mo na siya pansinin.”

Tumango ako nang marahan at bahagyang ngumiti.

Wow. Mukhang magiging mahirap ang buhay rito, ah.

Kumakain na ako ng pananghalian kasama si tita Sonia at tiyo Bernard. Bakas pa rin ang inis sa akin ng asawa ni tiyo.

Napakatagal dumating ni tito Leo. Umalis siya kanina at magdadalawang oras nang hindi nakakabalik.

Naputol ako sa pag-iisip nang makitang nakatitig sa akin si tiyo. Napalunok na lamang ako at mas binigyan pa ng atensyon ang pagkain.

Siniko siya ni tita. “Bilisan mo kumain diyan kay pupunta ka pa sa bukid.”

“Eto na.”

Napalingon ako sa bandang pinto nang bumukas ito. Si tito. Napangiti ako nang makita siya.

“Kumain ka na rin, Leo,” yaya ni tiyo.

Tumango ito bilang tugon. Ngunit bago siya umupo sa hapag ay nag-abot siya kay tita ng pera. Nagulat si tita sa nakita.

“Napakarami nito ah. Para saan, aber?”

“Tulong po sana pangtustos.”

“Salamat naman. Kumain ka na diyan,” matipid niyang wika.

“Hmmmmmm… shit!”

“Ang sarap, shit. Ughhhhh!”

Hapon na. Nasa ikalawang palapag kami ngayon habang gumagawa ng milagro. Nakahiga si tito sa kama habang nilalaro ko ang kanyang mga utong. Nakahawak ang isa niyang kamay sa aking ulo habang idinidiin lalo ang aking mga labi sa kanyang kaliwang utong.

“Hah, hah, saglit lang tito,” bumitaw akong sandali upang huminga nang malalim.

Balot na balot na kami sa pawis. Ang gawaing dapat namin ginagawa sa gabi ay hindi na namin matiis.

“Burat ko naman sambahin mo,” malandi niyang bulong.

Tumango naman ako at ngumiti bago ko himurin ang kanyang alaga sa aking mukha.

Sinimulan kong dilaan ang namumulang ulo ng kanyang burat. Sinipsip ko ito na parang wala nang bukas.

“Ohhhhh…