Martha: I miss her too dad.
Naluluhang sinabi sa akin ni Martha na teenager na that time. Umupo siya sa tabi ko.
Me: sabi nga nila good thing never last. Pero bakit mommy mo pa.
Masamang masama ang loob ko nang mga oras na iyon pero nandyan lang si Martha para sa akin.
Martha: dad every moment happens for a reason.
Me: like?
Martha: to love again. To make other woman feel that they deserve to be loved.
Me: like who?
Martha: Si Miss Karen Lorenzo. My Math teacher. Single yun dad. Pretty pa.
Me: maganda siya. I dont contest. smart and witty. But I find it unfair for her. Kausap ko siya pero ang isip ko nasa mommy mo.
Maganda si Karen tulad ng sinabi ni Martha. Tisay and tall sa height na 5’8″, chinky eyes, at maganda ang hubog ng katawan. We dated once pero nahirapan ako since hindi pa ako makapag move on.
Me: until now na mimiss ko pa rin yung mga unli text and call ng mommy mo.
Martha: ako din dad.
Bahagya siyang natawa and she also start to reminisce about some memories.
Martha: tapos sa mall “kita tayo sa supermarket” yun pala nandun na siya sa foodcourt. Kaya di tayo magtagpo. Sabay hirit “ay supermarket ba ang sinabi ko?” Hahaha.
Tunog ng kanyang halakhak after reminiscing those memories.
Martha: Tapos constant reminder na mag aral kami ng mabuti. I recall nung may award ako at sasabitan ako ng medal bigla siyang tatawag. “Anak, nasa gymnasium na ako bakit wala pang tao?”. Sumagot naman ako “Mommy Auditorium hindi Gymnasium”. Hahaha. and yung bobolahin ko pa sila Cedra and Junjun para makapag date kayo ni Mommy. Sinusuhulan ko ng Cart…