To see you when I wake up
Is a gift I didn’t think could be real
“Kelan tayo magkikita?”
Tinitigan ko ang phone ko pagkatapos kong i-compose ang message na ito. Kanina pa ito naglalaro sa isipan ko pero hindi ko maitanong sa iyo. Hindi ko maitanong kasi baka i-turn down mo ako.
Kanina pa ako pabaling-baling sa higaan ko, hindi ko alam bakit ang aga ko nagising samantalang weekend naman. The normal me should be sleeping, special talent ko yata ito!
To know that you feel the same as I do
Is a three-fold utopian dream
“Bakit kasi ang hirap mong hagilapin?”
Alam ko na busy ka, and busy rin ako. But I can and will make time for you, di ko lang sure if you will make time for me, too.
Ipinikit ko ang mata ko. Hindi ko malimutan ang last natin na pagkikita. Malinaw sya sa alaala ko, pero parang napaka blur nya. Ang alam ko lang, masaya tayo habang nagroroadtrip tayo. You were carefully driving, habang ako naman ay nakatitig lang sa’yo. Paminsan minsan, haharap ka sa akin everytime may sasabihin akong something stupid.
“Pakagago!” Sabay tatawa lang tayo.
Hindi ko alam, but in that moment, I was truly happy. And I always feel the same kapag napapatawa mo ako.
Napatitig ako sa kisame. Matagal ko rin pinagmasdan ang liwanag na tumagos sa pagitan ng black out curtains. Hindi ko pala sya naisara ng maayos kagabi.
Hawak ang phone ko, napatingin ako ulit sa tinipa kong message sa screen.
“Ise-send ko na ba?” Kinausap ko na naman ang sarili ko.
“Kelan tayo magkikita?”
Delete. Close ng messaging app.
“Hey, busy ka ba?”
Delete ulit. I’m sure di mo sasagutin ang message na ito. Silly me.
8.30AM. Bumangon ako para magtimpla ng kape. Habang nasa kitchen, biglang nag beep ang phone ko. Dali-dali kong ini-unlock, nanginginig pa dahil ayaw gumana ng face recognition.
“Ganito ba ako kapangit sa umaga? Pati phone ko, di ako makilala? Iniisip ko kung nasend ko ba ang message sa iyo, ikaw ba ang nagreply sa message ko?
“Mike, pupunta ka sa bahay mamaya?”
Hindi ko naman pala na-send sa iyo. But I secretly hoped ng slight na sana ikaw ang nag message sa akin, kahit alam kong malabo.
“Dude, hindi muna. May work ako today.”
Pero hindi ko rin sinend ang reply sa friend ko. Bumalik ako sa pagtimpla ng kape.
“Tangina. Ano bang nangyayari sa akin?”
Naglakad ako pabalik sa kwarto after magtimpla. I went straight sa maliit na balcony at naupo sa sahig. Ilang buwan na nako nakalipat sa unit ko pero hindi ko pa rin mabilhan ng table at chair, kahit bean bag man lang, wala pa rin ang balcony ko.
“Baka may work ako, Dude.” sagot ko sa barkada ko.
“Ulol. Palagi mo na lang sinasabi yan!” with laughing at rolling eyes emoji na reply nya.
Totoo naman, gasgas na excuse ko na ito kapag ayaw kong makipagkita sa ibang tao. Wala naman akong gustong makita, except siguro you. Simula ng makilala kita.
You. Ikaw.
And I am sure kapag sinabi ko ito sayo directly, sobra-sobra ang pagka cringe mo. And that is totally fine, once in a while, I let my guard down because, well, it’s you.
Yes you, Anne.
You do something to me that I can’t explain
So would I be out of line if I said
I miss you?
Wala lang.
One time na nagkakape tayo sa Starbucks, I asked you randomly.
“Anne, ano ang pagkakaintindi mo sa “three-fold utopian dream?”
“Ano yan?” Kunyari hindi mo pa alam. And I always get confused kasi you have that power to confuse me. Totoo ba na hindi mo alam? Imposible!
“Three fold – three times as great.”
“Utopian – idealistic”
“Si Brandon Boyd ka ba?” Tanong mo nonchalantly. Sabay sip ng iyong Dark Mocha Frappe.
I sniggered. Iibahin ko na sana ang topic. Ibinaba mo ang Venti mo sa table. Sabay harap sa akin.
“Unattainable dreams are the best kind.” Sagot mo. “Parang ganyan lang yun.”
Napangiti ako.
“No matter how too good to be true, there’s a slim chance that it might be.” Balik sip sa frappe mo.
“I like it.” Yun lang ang naisagot ko. Still in awe. Alam ko ang ibig sabihin ng phrase na iyon but you described it so well. I couldn’t put it into words.
I see your picture
I smell your skin on the empty pillow next to mine
Balik sa roadtrip adventure natin:
“Nagustuhan mo ba?” Tanong mo sa akin pagkapasok natin ng hotel room. Alam ko why you asked that question. Lalaki ako but I am very fussy.
“Of course!”
Lumapit ako para yakapin ka. Alam ko na pagod ka sa byahe since you insisted na ikaw ang magda-drive.
“Magpahinga ka muna.” Sabi ko.
“Okay lang ako. Pero sana bumili tayo ng maraming snacks. Like brownies, waffles, pizza, —”
“Hindi mo naman sinabi na picnic pala ang agenda natin dito.” Sagot ko.
“I have a better idea! Let’s save water and shower together, yes?”
That side smile.
Naglakad ako papuntang CR. Mabilis kang tumakbo para maunahan mo ako.
“Ako muna!”
Hinarangan ko ang pinto. Gusto lang kitang asarin.
You pulled my hair, kaya na off-balance ako.
“Ay pota!”
Akma mo pang isasara ang pinto pero naunahan kita. I closed the door, pagkatapos ay hinawakan ko ang bewang mo. You tried to escape pero I didn’t let you go.
“Tatakas ka?”
Inihirap kita and our eyes met. I kissed you, and you kissed me back.
Mabagal, walang pagmakadali. Naramdaman ko ang mga kamay mo na humahagod sa likuran ko. Mas lalo kong hinigpitan ang pagkakahawak sa bewang mo. I pulled you in closer.
Ramdam ko na ang pagtibok ng puso mo. Medyo mabilis, kasabay noon ang pagbilis ng halikan natin. This time nag espadahan na ang dila natin.
Inalis ko ang pagkahawak sa bewang mo sabay hanap sa dulo ng shirt mo para mahubad ko ito. Inalis ko na rin ang butones ng jeans mo, pagkatapos ay nag struggle ka pa sa paghubad nito. As usual, natawa na lang tayo.
“Bakit kasi naka jeans ka, Anne?”
“Bakit ba?”
Humarap ka ulit sa akin, and ngayon ko lang napansin na salamin pala ang nasa may likuran mo. Hindi ko mapigilan not to stare.
“That ass!” Sigaw pero sa isip ko lang. I’m a boobs person but that ass is so fine. Medyo hindi ko alam saan muna titingin.
“What?” Tanong mo sa akin. Again, that side smile.
Hinubad mo ang bra and thongs mo, sabay pasok sa shower area. Parang napako ako sa kinatatayuan ko. Binuksan mo ang shower pero nagbabad ka lang doon. Parang gusto kong magsindi muna ng sigarilyo at panoorin ka.
Mabilis akong naghubad at pumasok na rin sa shower area. Kinabig ko ang bewang mo, sabay halik sa magkabilang balikat mo. One after the other.
Naglagay ako ng liquid soap sa palad ko, pagkatapos at sinabon ko ang likuran mo. Isinunod kong sabunin ang mga dibdib mo. Hinayaan ko lang ang mga palad ko ng sapo ang boobs mo. Sakto lang ang laki noon pero it’s good enough for me.
Humarap ka at idinikit mo ang dibdib mo sa akin. Ikiniskis mo ang upper body mo against mine. Napahawak naman ako sa may puwet mo. Pinisil-pisil ko iyon.
Naramdaman kong bumaba ang kamay mo sa may tyan ko. Pababa hanggang sa mahanap nito ang titi ko. Dahan-dahan mong itinaas-baba ang kamay mo sa kahabaan nito.
I looked for your lips and we kissed again. Mabilis ka ring bumitaw, kasi inimpisahan mong dilaan ang leeg ko, sabay baba ng labi mo sa may dibdib ko. Hindi mo rin kinalimutan na i-tease ang utong ko. Nagulat pa ako ng slight ng medyo inipit mo ito gamit ang labi mo.
Naramdaman ko na lang ang mainit mong bibig na nakapalibot sa titi ko. Kanina lang utong ko ang pinagdidiskitahan mo, ngayon naman yan ang pinuntirya mo. Nakahawak ako sa ulo mo nang bigla mong isinubo ang kahabaan nito.
Taas baba ang ulo mo, paminsan ay tumitigil ka para naman dilaan ang kabuuan ng titi ko pati balls ko. Pagkatapos ay isinubo mo ulit ang titi ko, this time sucking on it real hard. As in mabilis, akala mo mauubusan. Paminsan ididiin mo hanggang lalamunan mo.
Alam kong malapit na ako and sa sobrang excitement ko, without warning nilabasan ako sa bibig mo. Napatingala ka sa akin, hindi ko alam ang hitsura ko noon pero alam ko na sarap na sarap ako. Ngumiti ka bago mo ibinuka ang bibig mo, showing me lahat ng tamod ko na naipon sa bibig mo. Nilunok mong lahat yun. Humihingal pa rin ako pero hinila kita patayo.
Mahigpit ang yakap ko sayo pero itinulak mo ako palayo.
Natawa lang tayo pareho. Like what we always do.
“Maghuhugas muna ako ng pussy ko!”
You have only been gone ten days
But already I’m wasting away
Nagulat ako nang tumunog ang phone ko. Nagising ako sa pagrereminisce ko. Tumawag kasi ang isa ko pang friend. Namimilit.
“Tangina this!” Mag 9.30 na pala ng umaga.
I know I’ll see you again
Whether far or soon
“Anong oras ba mamaya?”
“Mga 7pm, ‘pre.”
“Sige, bukas na lang ako magwork. Sagot ko na ang alak.”
“Totoo ba yan, Mike?”
Natawa na lang ako sa sarili ko. Matagal ko na rin namang hindi nakikita ang mga friends ko. Might as well.
Nagdecide ako na hindi na lang ako magtetext sa’yo, at least for today.
Alien. Yan ang term na ginamit natin before pertaining sa ating dalawa. Hindi kasi tayo katulad ng iba.
We have our own lives pero we touch base kung pareho tayong available. We are the same, yet we are different.
We never ask kung nasaan tayo, sino ang kasama natin, anong gagawin natin. We are what we are. Hindi kailangan ng label, ng kung ano man. Let it flow kung saan man dadalhin in the future.
I act crazy about you on some days but I couldn’t help it, minsan kasi nalilimutan ko yung totoong ako kapag naiisip kita. Pero biglang marerealize ko na, “That’s not me.” (Think about that scene sa GoT noong sinabi yan ni Arya kay Ned.)
And maybe, kasama ka sa aking three-fold utopian dream. Just maybe.
But I need you to know that I care
And I miss you
_____
This story may not be reposted, reproduced or distributed, in whole or in part, without prior written approval of the author by any means available. BellaVictoria 2022
Song Credits: I Miss You by Incubus