Simula noong palayasin at hiyain ako ni Adonis sa kanilang bahay ay naramdaman ko ng may sumusunod at nagmamatyag sa mga kilos ko. Gusto ko man bumalik sa kanilang bahay upang magmakaawa at sabihing wala talaga akong kinalaman sa pagkawala ni Sophia, ay napagdesisyunan kong pabayaan muna ito at hayaang lumamig ang sitwasyon.
Sa mga araw na lumipas ay naging maingat ako sa bawat galaw ko; lalong lalo na sa pakikipagusap kay Tatay Tyago. Ayokong masira ang planong naumpisahan ko at ayoko ring magkaroon ni katiting na ebidensya si Adonis laban sa akin. Sinabihan ko si Tatay Tyago na huwag munang tumawag at ako ang cocontact sa kanya upang masiguradong hindi kami mahuhuli.
Sa mga panahong iyon ay iginugol ko muna ang atensyon at oras ko sa trabaho. Namuhay ako bilang isang normal na empleyado at araw araw kong ipinamalas ang aking sipag at talino sa lahat ng pinapagawa sa akin. Lahat ng napag aralan ko ay inapply ko sa trabaho at talagang nagpakitang gilas ako sa mga boss ko.
Tila umayon naman ang swerte sa akin dahil laking gulat ko ng i-promote nila ako agad sa mas mataas na posisyon at binigyan pa ng mas mataas na sahod. Hindi lang iyon, ipinalipat na rin nila ako sa mas magandang apartment kung saan sagot nila ang renta at niregaluhan pa ng sasakyan. Agad rin nila akong in-enroll sa isang driving school kaya mabilis akong natutong magdrive at makakuha ng lisensya.
Hindi ako makapaniwala sa nangyari. Sinubukan kong tumanggi sa lahat ng kanilang ibinigay sa akin dahil pakiramdam ko ay sobra sobra ito, pero iyon raw ay pasasalamat sa lahat ng mga naitulong ko sa kumpanya. Ilang buwan pa lang daw kasi ako ay marami na akong nagawa; tumaas ang sales at dinagsa pa ng mas maraming kliyente ang kumpanya. At kung mas gagalingan ko pa raw ang performance ko ay mas maraming incentives at rewards pa ang makukuha ko.
Hindi magkandamayaw ang aking pasasalamat sa mga boss ko kaya naman ipinangako ko na mas gagalingan ko pa sa trabaho at hindi sila magsisi sa mga ibinigay nila sa akin.
Pero hindi lang pala doon nagtatapos ang swerte.
Isang gabi habang pauwi galing trabaho ay nahuli ko ang private investigator ni Adonis na sumusunod sa akin. Hindi na ako nagpatumpik tumpik pa kaya naman kinausap ko siya at kinumbinsi na ibigay sa akin ang kanyang serbisyo at loyalty. At dahil walang bagay ang hindi nabibili ng pera, samahan mo pa ng laman, ay pumayag ito at nangakong siya na ang bahala magpaikot kay Adonis at gawin ko na ang lahat ng plano ko kay Sophia.
Agad akong tumawag kay Tatay Tyago upang sabihing maghanda na para sa susunod na plano. Nagpadala ako sa kanya ng gamot na ipapainom nila kay Sophia at inutusan na videohan siya na sarap na sarap at nagpapakasasa sa burat ng mga kumpare nito.
Magandang takbo ng career, sariling kotse, kalayaan sa plano ko kay Sophia – hindi ko maiwasang mapangisi kapag iniisip ang biglaang swerteng umuulan sa aking buhay. Isa na lamang talaga ang kulang … si Adonis.
Pero konting tiis na lang dahil malapit ko ng maisakatuparan ang lahat ng plano ko. Kapag nangyari iyon, siguradong wasak ang puso ni Adonis dahil pandidiriha’t kamumuhian niya si Sophia. Habang si Sophia? Hinding hindi na siya makakatapak pa uli sa bayan ng San Alcantara at hinding hindi na niya makikita pa si Adonis. Hinding hindi na niya ako magugulo maging ang nararamdaman ko para sa lalaking minamahal niya.
===
===
“Ang layo naman pala nitong pinagdalhan ni Tatay Tyago kay Sophia. Mukhang wala na sa mapa ng Pilipinas itong pinupuntahan ko” reklamo ko dahil mahigit tatlong oras na ang aking pagdadrive patungo sa kinaroroonan nina Tatay Tyago.
Napatingin ako sa paligid; puro matataas na puno at malalaking bato ang makikita. Wala rin ni anumang bahay o establisyimento ang matatagpuan sa paligid kaya naman imposible itong puntahan ng ordinaryong tao.
Nagpatuloy ako sa pagmamaneho at makalipas ang isang oras ay nakarating na ako sa aking destinasyon. Tumingin ako muli sa paligid upang masiguradong walang nakasunod sa akin at ng makitang ako lang ang naririto ay pumasok na ako sa loob ng bahay na mukhang warehouse.
Naabutan ko sina Tatay Tyago pati ang mga kaibigan nito na nagiinuman at nagsusugal sa may sala. Nagkekwentuhan sila tungkol kay Sophia at nagtatawanan na tila ba kamanyakan ang pinaguusapan. Kilala ko silang lahat; si Mang Gado, Mang Berto at Mang Fred, hindi ko sila makakalimutan dahil kasama sila sa mga sumamantala sa aking kabataan.
Napakuyom ako ng palad ng maalala ang ginawa nila sa akin pero pinigilan ko ang aking galit dahil siguradong tumulong rin sila para maisagawa ang aking mga plano kay Sophia.
“Magdalenaaaaaaaa, andito ka na palaaaaaaa!!! Kamusta na ang anak anakan ko?!” sigaw ni Tatay Tyago ng makita ako.
Tipid akong ngumiti at tumango sa kanilang lahat.
“Mga pare natatandaan niyo pa ba itong si Magdalena? Tingnan niyo ang itsura oh big time na big time na!hehe. Kung noon ay tayo ang nagpapaulan ng tamod sa bibig niya, ngayon ay siya na ang nagpapaulan ng biyaya sa atin dito.hehe. Sige batiin niyo ang anak anakan ko!” pagmamalaki ni Tatay Tyago.
Isa isa nila akong binati at hindi sila makapaniwala na nag iba na ang itsura ko. Inaasar pa nila ako kung pwede pa nila akong magalaw katulad ng ginagawa nila noon pero tinapunan ko lang sila ng masamang tingin.
“Nasaan si Sophia?” tanong ko.
“Nandoon sa kwarto natutulog. Bagsak ang katawan non kasi tinag team naming lahat kagabi.hahaha. Diba mga pare?!! Sarap na sarap ang puta sa apat na burat na nakasalpak sa kanya?!!” nagtawanan ang mga matatanda at naghiyawan.
“Nagawa niyo ba ang mga inutos ko? Yung gamot na pinadala ko napainom niyo ba sa kanya?”
“Oo naman! Nabidyohan namin si Sophia habang kinakana nitong sina Berto at Fred. Kitang kita sa bidyo ang lahat ng ginawa nila dun sa kaibigan mo. Tinira sa puke, sa pwet, sa bibig tapos pinaliguan pa ng tamod.hahaha. Tsaka yung gamot na pinadala mo? Putsa ibang klase! Halos oras oras ganado si Sophia at walang kareklareklamo!” ani Tatay Tyago.
Tila naman nakaramdamn ako ng excitement sa kanyang sinabi. Sigurado akong kapag nakita ni Adonis ang video ay pandidirihan na niya si Sophia. Hindi nito matatanggap ang ginawang panloloko ni Sophia sa kanya. Isama mo pa ang huling video na gagawin ko ngayon, talagang tuluyan ko ng maipaglalayo ang dalawa sa isat isa.
“Good! Dahil diyan dadagdagan ko ang pinapadala kong pera dito. At kapag natupad na lahat ng plano ko ay bibigyan ko pa kayo ng sarili niyong bahay at doon mas giginhawa pa ang mga buhay ninyo” naghiyawan ang mga matatanda na akala mo nanalo sa lotto. “Basta ang usapan natin ay hindi niyo hahayaang makatakas si Sophia at wag na wag niyo siyang papatayin” dagdag ko.
Dali dali silang tumango na parang bata.
“Mabuti naman at nagkakaintindihan tayo” ani ko. “Sige maiwan ko muna kayo at pupuntahan ko na si Sophia. Gusto ko siyang makita at gusto ko na rin siyang paglauran” napatawa ako. “Nga pala, kahit na anong marinig ninyo sa loob ay wag na wag kayong papasok, maliban na lang kung tatawagin ko kayo. Kaya ko na ang sarili ko at hindi ko na kailangan ang tulong niyo” utos ko at tumango naman sila.
Nagpunta na ako sa kwarto na tinuro ni Tatay Tyago at pagpasok ay nakita ko si Sophia na mahimbing na natutulog sa kama, walang saplot at nakakakadena ang kanang paa. Kita ang pagbabago sa kanyang itsura dahil malaki ang ipinayat nito at maaninag ang mga sugat at pasa sa kanyang katawan. Hindi ko alam kung bakit pero tila ba natuwa ako sa kinahinatnan nito, dahil sa wakas ay naranasan at naramdaman na niya ang mga pinagdaanan ko kay Tatay Tyago. Ngayon ay alam na niya ang pakiramdam na walang magawa at walang kakayanang lumaban.
Tinitigan kong maigi si Sophia. Tiningnan ko kung makakaramdam ako ng awa para sa kanya, ngunit kahit anong subok ko at pagoobserba sa aking damdamin ay tanging tuwa ang nararamdaman ko. Demonyo na kung demonyo pero walang makakapigil sa akin sa lahat ng balak ko para makuha ang lahat sa kanya.
Lumapit ako sa kinahihigaan ni Sophia at marahang tinapik ang kanyang braso.
“Sophia… Sophia gumising ka! Nandito na ako, itatakas na kita dito sa lugar na ito! Sophia gumising ka” ani ko at pinigilang matawa.Hindi nito alam na nagpapanggap lang ako at wala talaga akong balak na itakas siya.
“Uggghhhh ngggggg” iling nito.
“Sophia, gumising ka na! Aalis na tayo sa lugar na ito”muli kong pagpapanggap.
“Nnnngggghhhhhhh mmmmhhhhhhh” muling iling nito.
Unti unting bumukas ang mata ni Sophia at kita ang pagliliwanag at pagkagulat sa kanyang mukha. “Ma-ma-magdalena? Ikaw ba yannn?” tanong nito. “Hffff hfffff hffff ikaw ba talaga yan Magdalena?” nagsimula na itong humikbi na parang batang iiyak.
Ngumiti ako at hinawakan ang kanyang kamay.
“Oo Sophia. Nakita na kita, at ngayon ay itatakas na kita dito at iuuwi na kita kayna Adonis at Lola Tessa” agad na rumagasa ang luha nito at niyakap ako ng mahigpit. Para itong bata sa kanyang pag iyak at walang tigil na nagpapasalamat. Sinumbong niya sa akin kung paano siya pinagsamantalahan ni Tatay Tyago at sinabing magsusumbong ito sa kinauukulan at pananagutin si Tatay Tyago at ang mga kaibigan nito sa ginawa sa kanya.
Nagpatuloy ito sa pag-iyak at pagsusumbong, at dahil naririndi na ako ay nagdesisyon akong putulin na ang aking pagpapanggap at kumalas na sa pagkakayakap dito. Tumawa ako ng malakas at nakakaloko.
“Isa kang uto uto Sophia. Nakakaawa ka!hahahaha”
“A-a-anong i-ibig mong sa-sabihin?” litong tanong nito.
“Anong ibig kong sabihin??? Sige ieexplain ko sayo dahil mukhang naalog na ang utak mo at nawala na yang pagiging Suma Cum Laude mo dahil sa ginawa sayo nina Tatay Tyago” panimula ko. “Ang ibig kong sabihin ay hindi talaga kita itatakas dito sa lugar na ito. Ang ibig kong sabihin ay hinding hindi ka na makakabalik pa ng San Alcantara at hinding hindi mo na makikita pa si Adonis at si Lola Tessa. Mabubulok ka dito Sophia. Mabubulok ko sa lugar na ito kasama sina Tatay Tyago pati ang mga kumpare niya.” deretso kong sagot.
Nalilito siyang tumingin sa akin na tila ba hindi pa din naiintindhan ang nangyayari.
“Hi-hi-hindi k-k-ko maintindihan. Ano yang sinasabi…” unti unting nanlaki ang mata ni Sophia at tila ba nauwanaan na niya ang ibig kong sabihin. “Yung gamot na pinainom sa akin ni Tatay Tyago kagabi…hindi iyon galing sa kaibigan niya…sa-sa-sayo talaga iyon na-na-nanggaling? Ibig sabihin… ibig sabihin ikaw ang may paka…”
“Oo!” madiin kong sagot at hindi na pinatapos ang sasabihin niya. “Wala ng dahilan para itago ko pa sayo ang lahat kaya OO AKO ANG MAY PAKANA NG LAHAT NG ITO”
Kita ang pagkabigla sa itsura ni Sophia, tila ba hindi ito makapaniwala sa rebelasyong narinig.
“Ba-ba-bakit mo ginawa ito sa akin Ma-magdalana? Ano ang ginawa ko sayong masama para gawin mo itong lahat sakin??? Huwag mong sabihing lahat ng ito ay dahil kay Adonis?”
“Oo Sophia, dahil kay Adonis! Dahil sa kanya at dahil sa lintik na magandang buhay na tinatamasa mo kaya pinlano ko ang lahat ng ito sayo!” sumbat ko. “Lahat na lang ng mga magpapasaya sa akin ay kinuha mo na. Yung magandang buhay, yung pagiging Suma Cum Laude at si Adonis!!! Sophia simula pagkabata ko ay wala na akong pagmamahal na naramdaman. Yung mga ginawa sayo ni Tatay Tyago, wala pa yan sa kalingkingan ng mga pinagdaanan ko sa kanya. Ang swerte swerte mo Sophia kasi simula bata ay magandang buhay na ang tinatamasa mo!” dagdag ko.
“At hindi lang iyon, ikaw pa ang nakakuha ng pagiging Suma Cum Laude sa school at sayo pa nagpropose si Adonis! Sophia wala ka ng itinira sa akin! Ipinagdulduhan mo sa pagmumukha ko nung araw ng graduation natin kung gaano ka kaswerte… kung gaano ka kasaya… habang ako… ayun! Nagdurusa at nahihirapan” pinunasan ko ang luha na tumulo sa aking pisngi.
“Magdelana hindi ko kasalanan kung ipinanganak tayong magkaiba ng estado sa buhay! Hindi ko kasalanan kung ako ang naging Suma Cum Laude at lalong lalong hindi ko kasalanan kung ako ang mahal ni Adonis” depensa nito. “Magdalena hindi ako naging madamot sayo… lahat ng meron ako ay ibinabahagi ko sayo. Tinulungan kitaaaaaa! Ginawa ko ang lahat para kahit papaano ay maging masaya ka kasi alam ko na hindi maganda ang pinagdaanan mo sa kamay ng tatay tatayan mo! Nakalimutan mo na ba ang lahat ng iyon? Sisirain mo ba ang mga pinagsamahan natin ng dahil lang sa isang lalake? Ha Magdalena?!”
Napahinto ako sa kanyang sinabi at tila ba natamaan niya ang natitirang kunsensya sa aking puso. Napatingin ako kay Sophia at nangungusap ang kanyang mga mata.
“Magdalena hindi lang kay Adonis umiikot ang mundo. Nakita mo na ba ang sarili mo sa salamin? Maganda ka! At sigurado akong maraming lalake ang nakakakita ng kagandahan mo. Hindi mo lang sila nakikita dahil nakatuon ang atensyon mo kay Adonis” muling sambit nito.
Hindi ako sumagot at nanatiling nakatingin sa kanya. Sinasabi ng puso ko na itigil na ang nasimulan kong plano at ibalik na lang si Sophia kay Adonis, pero ang utak ko ay idinidikta na maging matigas at wag magpaapekto sa anumang sasabihin ni Sophia.
Nalilito ako at hindi alam ang isasagot. Nanatili lang akong nakatingin sa aking matalik na kaibigan habang nakakuyom ang mga palad.
Huminga ako ng malalim.
Huminga ako ng malalim at ilang sandali ay … umiling.
“Wala na akong pakielam sa kung anumang pinagsamahan natin Sophia. At wala rin akong pakielam kung ano ang mga naitulong mo sa akin! Mahal na mahal ko si Adonis at gagawin ko ang lahat ng makakaya ko para lang makuha siya mula sayo. Kung kailangan kong dumihan ang kamay ko para lang makalimutan ka niya ay gagawin ko” sagot ko. “Pasensya na Sophia, pero kahit na ano pang sabihin mo ay hindi na magbabago ang isip ko, dahil katulad ng sinabi ko kanina, MA-BU-BU-LOK ka ditooooo!” muli kong diin.
…