Also, this story is purely fiction. Any character, place, or events happened in the story that seems to mirror something in reality is just a coincidence. And lastly, any story similar to this one is also a coincidence. That is all. Thank you and enjoy the story.
Episode 7: Evil Ways
By: Balderic
Nagsimula ang umaga sa isang putukan. Sunod sunod na putok ng mga matataas na kalibre ng baril ang narinig sa buong kampo. Tila nagkaroon ng digmaan. Dinig ang sigawan ng mga sibilyan at nagsitakbuhan sa kung saan saan.
Sinorpresa ng mga tauhan ni Sen Buendia ang mga sundalo sa kampo at inatake ang mga ito. Dahil sa di inaasahang pangyayari ay hinde nakapaghanda ang mga sundalo. Marami sa kanila ang napatay. Pinasabog ang mga barracks nila kung saan sila natutulog. Pinatay ang mga naka duty sa posts at ang ilang active na military personnel sa paligid. Sinuwerte naman ang iba na nagawa pang makibakbakan subalit dine delay lamang nila ang kanilang katapusan. Dahil wala na silang direct commanding officer ay nagka watak watak ang ilang lumaban. Kanya kanyang depensa sila at inisa isa ang mga ito ng mga tauhan ni Sen Buendia.
Mabilis ang pag atake nila. Hinde pa dumadating ang tanghali pero halos maubos ang tropang pang gobyerno. Ang ilan pang natira ay sumuko na lamang. Hinalughog naman ng mga tauhan ni Sen Buendia ang mga bahay at gusali. Pinalabas ang mga sibilyan sa pamamahay nila at inipon sa grandstand kung saan naka tayo sa gitna ng stage ang senador.
Matapos ipunin ang mga tao ay humarap si Sen Buendia sa mga ito. Pinalibutan ang mga tao ng mga goons ng Senador.
“Magandang umaga sa inyong lahat!” pagbati ni Sen Buendia sa mga tao.
“Alam kong nagtataka kayo kung bakit ko kayo inipon dito sa grandstand. Subalit narito ako upang sabihin sa inyo ang isang maitim na katotohanan! Narito ako upang ibigay sa inyo ang isang napakasamang balita!” huminga ng malalim si Sen Buendia bago tinuloy ang sinasabi.
“Ang ating natitirang gobyerno ay isang kalokohan! Nadiskobre namin ang panloloko nina General Sakay at ang kanyang mga tauhan! Plano nilang alisin ang mga sibilyan dito sa kampo at dalhin sa labas! Subalit hinde ko pinayagan ang kanilang plano! Kaya ginawa namin ang nararapat subalit sila ay nanlaban kaya tinapos na namin ang ugnayan sa lumang gobyerno! Wala na sina Gen Sakay at tapos na ang gobyerno ng Pilipinas. Subalit hinde ko gustong matapos narin ang ating matibay na samahan!”
“Kaya simula sa araw na ito, binubuo ko ang bagong monarkiya ng bansa! Sa pamamagitan nito ay mas mapapadali ang mga gagawing hakbang para tayo ay umunlad at mabuhay ng payapa! Ngayon, ipinapakilala ko ang aking sarili bilang isang pinuno ng bagong monarkiya! Ako ay tatawagin ninyong si Haring Ramon Buendia!”
Hinde kaagad nakasagot ang mga tao. Tumagal ang katahimikan ng ilang sigundo hanggang sa nagsimula ang sagot ng iilan sa mga tao.
“Kalokohan! Isa kang kurap na politiko sen Buendia! Bakit kami susunod sa isang tulad mong abusado sa kapangyarihan!” sigaw ng isa sa mga tao.
“Oo tama yan!” sang ayon naman ng ilan pa.
“Alam namin kung anong klaseng tao ka sen Buendia! Isa kang gahaman sa pera at isa kang magnanakaw sa kaban ng bayan! Walang ibang pwedeng mamuno dito sa kampo kundi mga sundalong tulad ni Gen Sakay!”
“IBALIK SI SAKAY!!!”
“IBALIIIKKK!!!” dumami ang tumutol sa gustong mangyari ni Sen Buendia.
“Ah..eh…alam nyo kasi…pinoprotektahan ko lamang kayo sa mga maaring gawin na masama nina Gen Sakay! Gusto nyo bang araw araw ay nagbubuwis kayo ng buhay sa labas dahil kagustuhan nilang alisin tao lahat dito sa kampo?”
“SINUNGALING!!!! HINDE GAGAWIN SA AMIN YAN NI GEN SAKAY!!!”
“IBALIK SI SAKAAAY!!!”
“IBALIIIKKK!!!”
“ah teka..teka lang..makinig muna kayo sa akin…” halos ma utal utal na si sen Buendia dahil di alam ang sasabihin. Nagsimulang dumami ang sumisigaw ng pagbalik ni Gen Sakay. Hanggang sa halos lahat na sila ay sumisigaw na.
Tumakbo sa harap ng mga tao ang isang lalake at pinamunuan ang pagsigaw.
“IBALIK SI SAAAKAAYY!!!”
“IBALIIIKKKK!!!”
“IBALIK SI SAKAAYY!!!”
“IBALLIIIKKK!!!”
“BLAM!!!!!” Biglang binaril ni Zimo ang lalakeng namuno sa mga tao.
“Mamamatay tao kaaaa!!!” sigaw ng isang matandang lalake at tinuro si Zimo. Tinutok ni Zimo ang baril nya sa matanda.
“BLAM!!!!” “UUAAAHHHHHHH!!!” Nagsimulang magsipulasan ang mga tao ng barilin din ni Zimo ang isa pang sibilyan. Hinarang sila ng mga tauhan ni sen Buendia.
“BRAAATATATATATATATAT!!!!!!!” “WALANG AALIS DITO KUNG GUSTO NYONG MABUHAY!!!!” Sigaw ni Zimo gamit ang isang megaphone.
Nanahimik ang mga tao at napatitig kay Zimo na nasa itaas ng stage.
“Kung gusto nyo pang mabuhay, sumunod kayo sa utos ng inyong bagong pinuno! Sumunod kay kay Haring Ramon!!!” wala nang sumagot pa dahil alam nila kung ano ang mangyayari kung lumaban pa sila.
“Good! Hehe ngayon ito ang mga utos ng inyong Hari! Simula sa araw na ito ay ipinagbabawal na ang paglabas masok sa kampo! Kaya na natin mabuhay gamit ang mga itinanim dito sa loob ng kampo! Lahat ng sibilyan ay dapat magrehistro bilang isang myembro ng bagong monarkiya! Lahat ay dapat sumunod sa mga batas na ipapanukala ni Haring Ramon! Sino man ang lalabag ay paparusahan namin ng buong bigat na naaayon sa batas ni Haring Ramon!”
Lumapit si Angie at kinuha ang megaphone kay Zimo.
“Ako si Angielyn Sakay at ako ang magiging Reyna ng monarkiyang Buendia!!!! Mabuhay si Haring Ramon!!!!”
“Mabuhaaayyy!!!” napilitang sumang ayon ang mga tao. Ang ilan ay nagulat sa pinakitang suporta ng kaisa isang anak ni Gen Sakay.
—-
Nagising si Danny sa ibabaw ng isang kama. Nakatingin sya sa kisame na may ilang chandeliers na nakasabit at may price tags. Umupo sya sa gilid ng kama at tinignan ang paligid. Maraming mga kagamitan at tila nasa loob sya ng isang department store.
Napansin ni Danny na may bandage na ang balikat nya at dibdib. Kahit mabigat pa ang katawan ay tumayo si Danny. Naka suot lamang ito ng pajama. Wala syang damit at sapatos. Parang lasing na naglakad ang binata. Tinignan nya ang paligid kung merong tao. Dito nya nakita sa isang sulok si 2Lt Trinidad na nakasandal sa sofa.
“Sir? Asan tayo?”
“Gising ka na pala Danny. Mabuti naman. Nasa loob tayo ng isang mall.”
“Sino nagdala sa atin dito?”
“Tanungin mo sya.” Tumingin si Pat sa likod ni Danny. Napatitig din si Danny at nakatayo sa may pinto ng store ang naka poncho.
Lumapit ito at nilapag ang ilang de lata at tubig sa isang lamesang kahoy. Hinubad nito ang poncho at kitang naka suot ito ng gas mask at isang manipis na vest. May ilang patalim ito sa bewang. May suot na military pants at may dalawang handgun na nakalagay sa holsters sa magkabilang parte ng bewang. Fit ang katawan nito.
“Sino ka? Matagal na naming gustong malaman kung sino ka. At kung bakit mo kami tinulungan. Alam kong hinde ka masamang tao kaya nagpapasalamat kami sa tulong mo. Gusto ko lang malaman kung sino ka ba talaga.”
Huminto sa paglagay ng mga pagkain sa lamesa ang naka poncho. Tumingin ito kay Danny pero di sumagot.
“I..ikaw ba si kuya Jeric? Bago pa ako mawalan ng malay ay narinig ko ang boses ni kuya Jeric. Ikaw ba si kuya Jeric? Kung..ikaw yan kuya…tanggalin mo ang gas mask para malaman ko kung buhay ka ba talaga…” may bahid ng lungkot ang boses ni Danny. Hinde sumagot at hinde gumalaw ang naka poncho.
“Pakiusap…” lumuhod ang isang tuhod ni Danny sa harap ng naka poncho.
“Sshiikk…” kinalas ng nakaponcho ang straps ng gas mask nya. Tumingala si Danny at napalunok ng laway. Hinubad nito ang gas mask.
Lumaki ang mga mata ni Danny. Maging si Patroclus ay napatitig din. Nasilayan nila kung sino ang nasa likod ng maskara. Isang babae!
Shoulder level ang buhok nito na blonde. Maputi ang balat. Maganda ang mukha ng babae. Blue ang mata. Isa itong dayuhan. Caucasian ang itsura ng naka poncho.
“Si..sino ka!?” tanong ni Danny.
“I don’t understand what you’re sayin’.” Sagot ng naka poncho.
“Ah.. who are you?”
“My name is Elza Walker.”
“Ganun ba…thank you for saving my life and my comrade…”
“Hello…” kumaway si Pat kay Elza. Tumango naman ang babae sa kanya.
Tinignan ng maigi ng babae ang malungkot na mukha ni Danny.
“You look disappointed?”
“Ha? Ah no..no…I just thought you are someone else…”
“I guess that clears it out huh.”
“Yes…yes..” tumayo si Danny at nakipagkamay kay Elza.
“So Elza…where are you from?” tanong naman ni Pat.
“I’m an American. I came here as a tourist.”
“Are you from the military? I heard you’re very good at fighting.” Kasunod na tanong ni Pat.
“You could say that.”
“By the way my name is 2Lt Patroclus Trinidad.”
“Nice to meet you.” Bahagyang naka ngiti si Elza kay Pat.
“I’m Daniel Abante. Danny for short.” Inalay nito ang kamay kay Elza.
“Well, nice to meet you Daniel.” Nakipagkamay ito sa binata. Napansin naman ni Danny ang kamay ni Elza na tila nasunog dahil medyo kulubot ito.
“What happened to your hands?”
“Burn injury…way back during the early days of the infection.”
“Ah okay…”
“So Elza…do you know anything about what’s going on? How this infection started?” kasunod na tanong ni Pat.
Nag isip sandali si Elza at umiling ito.
“No..sorry.”
“Why didn’t you say anything back then? I never heard your voice.” Pag alala pa ni Danny nung niligtas sya ni Elza sa loob ng convenient store.
“We met before?”
“Yes we did. You saved me and my company when we were trapped inside a convenient store.”
“I never compromise myself infront of strangers. I don’t trust people that easy. But I try to give some people a fighting chance to survive if they needed it.”
“Yes..I think that is a very good idea. And thank you again for doing that to us.”
“My pleasure.”
—-
By: Balderic
Madilim na at malapit nang maghating gabi. Matapos sakupin ni Haring Ramon ang Camp Aguinaldo ay nanahimik ang buong kampo. Hawak na ng mga tauhan nya ang mga gates at sentry posts. Ang dating masiglang gabi sa loob ay nababalot ng katahimikan ngayon.
Sa kadiliman ay maingat na naglalakad si Melissa Matti ang dalagang anak ni Harold. Nakarating ito sa isang pader na nakukublihan ng dilim. Dito ay nag aantay sina 1Lt Banda, Sheryl, Erich, Michelle at si Harold. Plano nilang tumakas at lumayo sa mga kamay ni Haring Ramon.
“Oh anak, anong nakita mo?” tanong ni Harold sa dalagita.
“Itay dadalawa lang po ang bantay sa gate. Tapos nag kakape pa ang isa sa loob ng guard house.”
“Mabuti kung ganun. Kailangan na nating kumilos bago pa nila malamang wala tayo sa mga tirahan natin.” Sagot naman ni Elena.
“Elena paano na si doc Andrea? Iiwan nalang ba natin sya?” tanong naman ni Sheryl. Nag aalala ito sa doktora.
“Wala tayong magagawa Sheryl. Wala pang malay si doc De Silva. Hinde tayo makakakilos ng maayos kung dadalhin natin sya. Pero wag ka mag alala, pinapangako kong babalikan natin sya. Sa ngayon mas ligtas sya rito kesa sa labas.” Paliwanag ni Elena. Pumayag naman si Sheryl at nagsimula na silang lumakad.
Narating nila ang gilid ng gate. Nakadikit sila sa pader na kinukublihan ng dilim. Sinilip ni Elena ang guardhouse at nakita nyang nasa loob ang isang bantay habang nakatambay naman sa may gate ang isa pa.
“Kailangang dispatyahin natin ang dalawang bantay. Maghanda kayo.” Bulong ni Elena.
Lumapit sya papunta sa bantay na nasa gate. Nakayuko ito at maingat na di makagawa ng ingay. Sumunod sa kanya si Harold na may dalang supot.
“Klink!!” biglang nasipa ni Harold ang isang can ng softdrink sa gilid ng daan.
“Shit!” halos mapasigaw si Harold.
“Hooyy!!! Saan kayo pupunta!?” pina ilawan sila ng bantay na nasa guard house gamit ang flashlight.
“Takbooo!!!” sigaw ni Elena.
“PRRAAKK PAAK PAAPAAKK!!!” Pina ulanan sila ng bala ng guard sa gate. Wala silang nagawa kundi ang dumapa. Mabilis lumapit ang dalawang guard sa kanila.
“Tatakas kayo ha!” “Paakk!!” inundayan ng palo ng rifle ang mukha ni Harold at nawalan ito ng malay.
—-
Dahan dahang namulat si Harold. Napansin nitong nakatali ang mga kamay nya sa likod. Naka higa sya sa sahig ng covered court na gymnasium dati ng kampo pero ngayon ay ginawa nang tambayan ng mga tauhan ni Haring Ramon. Katabi ni Harold ang mga kasama nya. Nakalinya sila lahat.
“A..anong nangyari?” medyo nahihilo pa si Harold ng kausapin ang katabing si Elena na parehong nakatali ang mga kamay sa likod at naka luhod ito.
“Nahuli tayo. Pero nakatakas si Michelle kanina.”
Nakita ng grupo si Zimo na papalapit sa kanila. Seryoso ang mukha nito.
“PAK PAK PAK BAM PAK!!!” Isa isang sinuntok at sinampal ni Zimo ang mga mukha nina Elena. Maging ang anak ni Harold na si Melissa ay nakatikim din ng sampal. Namula ang pisngi ng dalagita.
“Hayop kaaa! Pati anak ko sinaktan mo!” galit na sumigaw si Harold. Halos makagat nito ang labi.
“Bam!!!” “Aaugh!” sinipa sya sa dibdib ni Zimo.
“Itay!! Huhu!” naiiyak na din si Melissa.
“Saan nyo planong pumunta? Ha? Diba ang utos ni Haring Ramon ay manatili kayong lahat dito sa loob!?”
“Hinde namin kinikilalang hari si Ramon Buendia, Zandro. Wala syang karapatang pamunuan ang mga tao dito.” Wika naman ni Elena.
“Isa ka pa!!” “Plak!!!” Malakas na sampal ang tinamo ni Elena. Napadura ito at may bahid ng dugo ang laway nya.
“Alam nyo ba kung ano ang utos na kaparusahan sa inyo? Kamatayan!”
“Wala kaming ginawang masama para kami parusahan ng ganyan Zandro.”
“Alam ko Elena. Kaya minabuti kong babaan ang inyo kaparusahan.” Sumenyas ito sa isang tauhan nya at bigla nitong hinatak palapit kay Zimo si Melissa.
“Ittaaayy!!!”
“Bitawan mo ang anak ko Zimooo!!! Bitawan mo syaaaa!!!” di mapakali si Harold at pumipiglas ito. Subalit hinawakan sya ng dalawang tauhan at inundayan ng mga suntok sa mukha at sikmura. Napa ubo ito sa sakit at hirap sa paghinga.
“Alam nyo, ayokong gawin ito sa inyo. Matagal ko na kayong kasama dito sa kampo pero nagpapakita kasi kayo ng katigasan ng ulo. Kaya dapat bigyan ko kayo ng sampol.”
“Shrrippp!!!” pinunit nito ang puti na polo shirt ni Melissa at hinubad. Naka bra na lamang ito ng puti na kulay at palda na green. Patuloy ito sa pag iyak.
“Walang hiya ka Zimooo!!! Wag mong gagalawin ang anak koooo!!! Aaahhh!!!”
“Itaaaayy!!”
“Hehehe kung di nyo alam, mas nasasarapan ako sa mas bata.” Hinimas himas pa nito ang balikat at leeg ni Melissa. Di makapagsalita ang grupo at nagigimbal sila sa maaaring gawin sa dalagitang si Melissa.
Tinulak ni Zimo si Melissa pahiga. Pinadapa nya ito sa sahig at nililis ang palda. Tumambad sa kanya ang light blue na panty nito. Mabilis nyang hinatak ito pababa hanggang sa tuhod.
“Wow hehe amputi ng pwet! Ayos to!” takam na takam si Zimo.
“Ggraaaaahhhh!!!! Zimoooo hayooop kaaaaa!!!! Bitawan mo syaaaaaa!!!!!!”
“Blag Bam!!!” sinipa pa ulit si Harold ng dalawang tauhan ni Zimo.
“Manood ka Harold kung paano ko pababaliwin sa sarap ng burat ko itong anak mo hehehehe.” Pinilit nitong inangat ang pwet ng dalaga at binuka ang pisngi ng pwet. Iyak ng iyak lang ang dalagita. Binaba kaagad ni Zimo ang zipper nya.
“Sandali! Sandali lang!” sigaw ni Elena.
“Oh bakit?”
“Nakikiusap ako sayo Zandro. Wag mong idamay ang bata. Kung gusto mo ng katawan ay ibibigay ko ang sarili ko sayo. Handa akong ibigay sayo ang lahat pero wag mo lang sasaktan ang bata.”
“Wahahaha ayos ka ah!” halakhak ni Zimo at di makapaniwala sa si…