Pinagmamasdan ko ang calendar sa cellphone ko. Puno na ang schedule ko this week. Mabuti nga at malaki-laki ang kikitain ko. Kailangan ko rin kasi ng pangbayad sa tuition ni Aira. Isang taon na lang at magtatapos na rin siya sa kursong Accounting. Mabuti nga at minsan nakakatulong ko rin siya sa work ko. At least, doble ang kinikita namin. Pero siguradong pagod at hapo na naman ang katawan ko nito. Iniisip ko na lang, “Para sa future! Hahahaha!”.
Abala sa paggawa ng assignment si Aira nang buksan ko ang pinto ng kanyang kuwarto.
“Aalis na ako, beh! Nag-iwan na ako ng pagkain sa hapag-kainan… Huwag ka na magpuyat, okay?”, bilin ko kay Aira.
“Yes, Ma… Ingat ka! I love you!”, sagot naman nito.
“And I love you, too…”, sabay halik at umalis na ako.
Si Aira. Ang nag-iisa naming anak ni Roniel. Magbe-beinte anyos na siya. Maganda at mabuting anak. Siya ang aking kaligayahan. Ang aking anghel. Ang aking inspirasyon at aking pangarap. Samu’t sari ang kaisipan na dumaraan sa akin nang mga sandaling iyon. Ngunit kahit nasa ganun akong kalagayan, hindi nakawala sa akin ang pasulyap-sulyap na tingin ng driver ng sinasakyan kong Uber. Bakit naman hindi siya mapapatingin? Naka-off shoulder fitted dress ako na talaga namang nagpapakita ng kurba ng katawan ko. At dahil may kalakihan ang mga suso ko, nakalitaw ang cleavage nito. Maging ang mga mapuputi kong hita ay hindi naitago dahil sa kaiksian ng kasuotan ko.
Nangiti lang ako. “Sorry, Manong… Hanggang titig ka lang…”, sa isip-isip ko.
Tumigil siya sa isang hotel. Dito na ako bababa. Dali-dali siyang bumaba ng sasakyan at pinagbuksan ako. “Wow! Special service…”, isip-isip ko. Hinawakan niya ang kamay ko upang alalayan ako. Bilang ganti, nang pababa na ako, ibinuka ko ang mga hita ko at pinagpala ang kanyang mga mata na makita ang suot kong pulang lace panty. Sa laki ng pagkakangiti niya ay alam kong nasiyahan siya sa nakita niya. Dinagdagan ko pa ng paghimas sa bukol sa harapan ng pantalon niya.
“Hmmmmm….”, bulong ko sa kanya. Inabot ko ang bayad ko at tuluyan nang pumasok sa hotel.
Sa reception desk… “Ms. Magdalena Cortez, Room 615”, sabay abot sa akin ng card key. Sinamahan ako ng bellboy…