Alab Ng Puso (Chapter 16)

HUMAHAGULGOL. Bumabaha ng luha sa silid ni papa pagdating namin sa ospital. Nakapalibot ang buong pamilya ni Anthony sa kama ng aking byenan habang umiiyak. Kaagad yumakap ang ina nito sa aking asawa pagdating namin.

“Wala na ang papa mo anak.”

Tahimik na umiiyak si Anthony. Yumakap din ito sa ina ng mahigpit. Pilit na pinapakalma ang paghihinagpis nito. Maluha luha ako habang pinagmamasdan ang mag-ina.

Nagulat naman ako ng may biglang kumalabit ng puwet ko mula sa likod. Paglingon ko ay laking gulat ko ng tumambad sa aking paningin si Miguel at Rigor.

“Condolence Jade. Relax ka lang kung ayaw mong ma-eskandalo.”

Bumilis ang pintig ng aking puso matapos marinig ang bulong ni Miguel. Nagsimulang gumapang ang mga kamay ng dalawang lalaki sa aking puwet habang nakikiramay sa pamilya ni Anthony.

Hindi ko magawang pigilan ang dalawa sa kanilang ginagawa o lumipat ng pwesto sa takot. Napaluha na lamang ako at napakagat ng labi habang malayang nagagawa ng dalawa ang pambababoy sa harap ng pamilya ni Anthony.

“Bakit hindi ka nagrereply sa mga text ko?”

Bulong muli ni Miguel sabay pisil nito sa pisngi ng aking puwet. Napakislot ako ng bahagya sa kanyang ginawa. Nanatiling tikom ang aking bibig. Mistulang bingi sa mga salitang binibitawan ni Miguel.

“Tandaan mo Jade! Ako ang nagmamay-ari ng puke mo!”

Sabay sapo ng lalaki sa pagitan ng aking hita. Mabuti na lang at naka maong na pantalon ako kaya’t hanggang labas lang ang mahahawakan ni Miguel. Naisip kong tawagin si Anthony upang matigil ang ginagawa ng dalawa.

“Hon! Halika maupo ka muna.”

Kaagad inalis ng dalawang lalaki ang kanilang mga kamay ng humarap ang aking asawa sa akin. Lumapit ito sa akin at nagpasalamat sa dalawang kaibigan.

“Salamat sa pakikiramay niyo.”

“Wala yun pare. Parang tatay na din namin si sir eh. Tsaka ikaw pa eh kaibigan ka namin.”

“Pero congrats na din at papalitan mo na si sir sa pagiging board member. Ikaw na ngayon ang magiging boss ko.”

“Sa totoo lang wala akong pakialam sa pagiging board member. Ang importante sakin ngayon ay paanong namatay si papa. Biglang bigla. Kahapon lang ok na siya.”

Inalalayan ko ang aking asawa patungong upuan upang magpahinga muna. Sumulyap ako kay Miguel at nakatitig ang dalawang lalaki sa akin na may malalim na ngiti sa kanilang mga labi.

Ilang sandali pa ay dumating ang doktor na may kasamang dalawang nurse. Napatayo agad si Anthony upang lapitan at kausapin ito.

“Doc, ah… ano po bang nangyari? Kahapon sabi niyo ok na si papa? Bakit ganun?”

“Ikinalulungkot ko po ang nangyari sir. Bigla pong inatake sa puso ang inyong ama. Cardiac arrest po ang ikinamatay niya.”

“Wala man lang naka-alam sa inyo na inaatake na pala si papa sa dami ng aparato niyo dito? Sana man lang na-revive niyo si papa!”

“Isa po yan sa inaalam namin ngayon kung bakit hindi nag send ng signal sa nurse station ang cardiac monitor. Again I’m sorry. Mauna na po ako sa inyo. They will assist you para maiuwi niyo na si papa niyo.”

***

MALALIM ANG INIISIP. Hindi mapakali si Anthony hanggang sa paguwi. Patuloy pa ding iniisip nito ang biglaang pagkamatay ni papa.

“Hon, halika na magpahinga ka na. Maaga pa tayo bukas sa burol ni papa.”

“Hindi ko pa din maintindihan kung bakit biglaan ang nangyari. Tsaka bakit hindi tumunog yung monitor ni papa. Diba? Narinig mo naman sa doktor kanina yung sinabi niya?”

“Oo hon. Pero please, hayaan na muna natin kung anong sasabihin nila. Diba sabi naman ng doktok inaalam na nila?”

“Hindi sapat sakin yun hon. May mali eh. Kung hindi niyo nakikita nila mama yun, pwes ako oo. Feeling ko may foul play na nangyari eh.”

Tumayo ito mula sa pagkakaupo sa kama at naglakad patungo ng CR. Bago ito makarating ay may natapakan itong maliit na bagay sa sahig.

“Aray!”

Napatingin ako kay Anthony. Tinignan ng lalaki kung ano ang natapakan. Dahan dahang yumuko ito at dinampot ang maliit na bagay. Ilang sandali pa ay lumingon ito sa akin na may pagtataka sa mukha.

“Hon, kaninong sim ‘to?”

Nanlaki ang aking mga mata matapos makitang hawak hawak ng aking asawa ang nawawalang sim mula sa cellphone na bigay ni Miguel. Kaagad binalot ng takot ang buo kong katawan.

Shit! Anung sasabihin ko.

“Ah… eh… hindi ko alam honey. Baka lumang sim ko yan. Naglinis kasi ako kanina dito.”

“Pero diba binali ko yung luma mong sim?”
“Ah… eh… ano… baka yung mas nauna ko pang sim. Hindi ko alam.”

“Hmm. Matignan nga. Kanino kayang sim ‘to”

Nagtungo itong bigla sa kanyang cellphone upang isalpak ang natapakang sim. Bigla akong nagkumahog bumangon upang pigilan ang aking asawa.

“Ay naku hon mamaya na yan! Ang dami dami mo ng iniisip. Maaga pa tayo bukas.”

“Titignan ko lang naman hon kung anung laman nito.”

Kinuha ko sa kamay ni Anthony ang sim card.

“Hay naku. Tsaka mo na intindihin ito. Ito itatago ko dito ha. Tsaka mo na isipin ‘to kapag tapos ng lahat yung iniintindi mo kay papa. Sige na gawin mo na ang gagawin mo sa CR ng makatulog na tayo.”

“Ok hon.”

Nakahinga ako ng maluwag. Humalik sa aking pisngi si Anthony at tuluyan ng dumiretso sa aming banyo.

Makalipas ang ilang minuto ay bumalik ito sa higaan. Humalik muli sa aking pisngi. Ngunit bago matulog ay may binitiwan itong salita na ikinatakot kong bigla.

“Bukas mag file ako ng reklamo sa mga pulis. Papaimbestigahan ko ang nangyari.”

***

PUNO NG BULAKLAK. Matayog ang mga ilaw sa paligid ng ataul ni papa. May malaking krus sa gitna ng silid. Sa tuwing titignan ko ang krus na ito ay tila napapaso ako habang bumabalik ang lahat ng kataksilang ginawa ko sa aking asawa.

Isa isang nagdadatingan ang mga bisita. Lahat ay nakikiramay. Kanya kanyang abot ng kanilang abuloy at mga bulaklak. Abala naman ang mga kapatid ni Anthony sa pagbigay ng mga makakain sa mga nakiramay.

Magkatabi naman si Anthony at ang ina nito. Nakayukyok sa balikat ng aking asawa. Walang tigil ang pag-iyak ni mama sa likod ng malalaking sunglasses.

Makalipas ang ilang oras ay dumating ang aking kapatid. Kasama ang aming anak….