Note: Lahat ng naka-italic slant is either fantasy ni Carmela or inner thoughts ng mga tauhan.
Ang Tukso ng Kolehiyo 1
Lumipas ang mga araw na naging normal ang takbo ng buhay ng magkasintahang si Luis at Carmela sa bago nilang tinutuluyan. Naging pormal na ang pagtatrabaho ni Luis sa talyer kasama ang asawa ni Manay, habang si Carmela naman ay patuloy ang pag-iwas kay Fredo sa kahit na anong paraan.
Nang makaalis si Luis sa kanilang apartment upang pumunta sa talyer, naiwan si Carmela na mag-isa at naging abala sa paglilinis ng kanilang unit. Maya-maya pa ay napagdesisyonan niya na lumabas upang makipagkuwentuhan kay Manay, ngunit sa hindi inaasahang pagkakataon ay nakasalubong niya si Fredo na pababa ng hagdan galing sa ikatlong palapag ng gusali.
Binilisan ni Carmela ang kaniyang paglakad ngunit naabutan pa din siya ni Fredo at hinablot ang kanyang pulsuhan at sapilitang iniharap ang dalaga sa kanya. “Iniiwasan mo ba ako, Carmela?” hinawakan nito ang magkabilang braso ng dalaga upang ganap na magharap ang kanilang katawan.
“A-ano bang g-ginagawa mo? B-bitawan mo a-ako” nagpupumiglas na aniya ng dalaga, ngunit kulang ang lakas niya sa lakas na meron ang lalaki.
Idinikit ni Fredo ang kaniyang buong katawan sa katawan ng dalaga “Ramdam mo ba yan Carmela? Ilang araw na yang tigas na tigas dahil sayo” bulong pa nito sa dalaga habang mas idinidikit ang bumubukol na ari na nasa loob pa ng kaniyang short. Si Carmela naman ay tila mas nanghina ng maramdaman ang matigas na ari ng lalaking bumubundol sa kaniyang puson.
Sa nakikitang kalagayan ni Carmela, agad na ikinabig ni Fredo ang mukha nito palapit sakanyan at binigyan ng mapusok na halik ang dalaga, hindi na nagawa pang makapalag ng dalaga dahil sa sensasyon at libog na nadarama. Mas lalong naging mapusok ang paghalik ni Fredo nang maramdaman na nagpapadala sa libog ang dalaga, nariyan na ipinapasok niya ang sariling dila sa bibig ng dalaga at hinahayaan itong makipagespadahan sa dila ng dalaga.
Tila mga asong hayok sa paghahalikan ang dalawa, na di alintana kung sakaling may dadaan man sa hagdan at sila’y makita na akala mo’y mag-asawa kung maghalikan.
Naputok ang mapusok na halikan, nang marinig ng dalawa ang pagtunog ng doorknob sa ikaunang unit ng ikalawang palapag, mabilis na itinulak ni Carmela ang lalaki at agad na tumakbo pababa ng hagdan. Napahilam-os naman si Fredo sa sariling mukha dahil sa pagkabitin sa nangyaring aksyon.
Iniluwa ng unang unit ang lalaking si Ramon na bagong gising at kinukusot pa ang mga mata. “Anong ginagawa mo diyan?” maangas na tanong nito kay Fredo nang mapansing nakatayo ito na mag-isa malapit sa kaniyang unit, ngunit imbes na sagutin ay muli na lamang bumalik ang lalaki sakanyang unit sa ikatlong palapag.
Samantalang tuloy-tuloy naman si Carmela sa pagtakbo sa pagaakalang nakasunod sakanya si Fredo, nang medyo makalayo-layo na siya sa gusali ay napag-abutan niya si Sonya na may dala-dala muli na bayong.
“Oh Carmela, bakit ka tumatakbo?” tanong ng ale sakanya.
“Kayo ho pala ate Sonya, papunta na po ba kayo sa palengke?”
“Oo, papalitan ko muna ang asawa ko roon at may pupuntahan daw siya ngayon”
“Tulungan ko na po kayo ate Sonya” muling kinuha ng dalaga ang dalang bayong ng ale at agad itong binuhat, tatanggi pa sana ang ale ngunit nagsimula ng maglakad si Carmela “Tara na po ate Sonya” tawag ng dalaga nang makitang hindi naglalakad ang ale, napangiti naman si Sonya at agad ding sumunod.
***
Naging abala si Sonya at Carmela sa pagbabantay sa palengke, si Sonya ay inalok na din si Carmela na mamasukan sa kanilang palengke ng malamang wala naman itong ginagawa sa kanilang unit kundi ang maglinis, natuwa naman ang dalaga at agad na pumayag. Dumating ang oras na kailangan na nilang isarado ang palengke.
“Maraming salamat, Carmela ha!”
“Walang anuman ate Sonya, ako nga dapat po ang magpasalamat kasi binigyan niyo ako ng ibang pagkakaabalahan.”
“Hahaha ikaw talaga, oh siya halika na!” anyaya ni Sonya sa dalaga, akmang aalis na ang dalawa sa palengke nang makatanggap ng tawag si Sonya mula sa asawa at pinapasunod ito sa kung nasaan ang kaniyanga asawa, hindi naman alam ni Sonya kung papayag siya na pumunta gayong maiiwan na magisang maglalakad si Carmela pabalik sa apartment ni Manay at alam ni Sonya na maraming loko-loko sa daan lalo’t dumidilim na dahil maggagabi na. “Halika na, Carmela! Hatid muna kita doon sa’atin”
“Hindi pa po ba kayo uuwi ate?” takang tanong ni Carmela.
“Yun nga e, pinapasunod kasi ako dun ni Tony sakanya, kaya ihahatid muna kita bago ako pumunta”
“Nako ate, sige na po pumunta na kayo, wag niyo na po ako ihatid mapapagod lang kayoo, kaya ko naman po ang sarili ko” pangungumbinsi ng dalaga.
“Hindi! delikado dito maglakad na mag-isa, teka maghanap ako baka may kakilala akong pwede kong pagkatiwalaan na ihatid ka”
Napangiti si Carmela dahil sa pag-aalala ni Sonya sakanya, ilang saglit pa silang nag-antay hanggang sa may makita si Sonya na pamilyar na pigura mula sa malayo.
“Si JunJun ba ito? Ay si JunJun nga!” paninimula ng ale bagong sumigaw “JUNJUN! ANAK!” pagtawag nito sa anak, binilisan naman ni Junjun ang kaniyang paglalakad hanggang sa makarating sakanyang nanay.
“Oh ma? Bakit po?” takang tanong nito nang makalapit at makapagmano sakanyang nanay.
“Buti nalang at nakita ka namin, isabay mo si Ate Carmela mo pauwi at baka mapano siya diyan sa daan” bilin ng ale sa kanyang anak, tumango naman si Junjun at agad na inaya ang dalaga pauwi.
Habang naglalakad pauwi ay hindi maiwasan ni Junjun ang magpasulyap sulyap sa dalagang kasama, pansin nito ang malulusog nitong dibdib at matambok na pang-upo, ilang beses napalunok si Junjun dahil sa pigura ng dalaga na mas nagpapasikip sa suot-suot nitong pantalon.
“Ilang taon ka na, Jun?” tanong ng dalaga.
“19 po ate” sagot naman ni Junjun.
“College kana diba?” tumango si Junjun “Ano course mo?”
“Fine arts po ate”
“Wow” manghang wika ng dalaga “Mahirap?”
“Kaya naman po ate” nakaisip ng kademonyohan ang binata at muling dinugtungan ang kaniyang sasabihin “Kaso po ngayon may pinapagawa yung prof namin na kakaiba”
“Oh? Panong kakaiba?” takang tanong ni Carmela.
“Nakakahiya pong sabihin dito sa labas e, mamaya nalang po pagdating natin sa amin” napatango ang dalaga at hindi na muling umimik pa, nagpatuloy ang kanilang paglalakad hanggang sa malampasan nila ang gusali ng apartment ni Manay at makarating sa bahay nila Aleng Sonya.
Agad na binuksan ni Junjun ang gate ng bahay at pinapasok si Carmela paloob nang kanilang bahay.
Nang makapasok si Carmela sa bahay nila Sonya ay agad siyang pinihit paharap ng binatang si Junjun at agad na isinandal sa pader, at mabilis na hinalikan sa labi, malambot ang mga labi ng binata at kamangha-mangha ang galing nito sa pakikipaghalikan, akmang itutulak ni Carmela ang binata ngunit agad na hinuli ni Junjun ang mga kamay ng dalaga at ilagay ito sa likod ng kaniyang leeg, mas idiniin nito ang paghalik sa dalaga kaya’t mas humigpit din ang pagkakayakap ng mga kamay ng dalaga sa leeg nito.
Nagsimulang gumalaw ang kanilang mga paa, unti-unti silang naglakad habang patuloy na magkadikit ang mga katawan at labi dahil sa nangyayaring paghahalikan. Nagsimulang maglikot ang mga kamay ng binatang si JunJun sa natatakpan pang katawan ng dalaga, bahagyang itinulak ni Carmela ang binata upang makapaghabol ng hininga, nang makabawi ay muling pinaglapit ng binata ang kanilang mga ulo at pinagdikit ang mga noo.
“Ate Carmela” malambing na tawag ni Junjun sa dalaga.
“ATE CARMELA?” napatingin si Carmela sa gilid niya at doon ay nakita niya ang binatang si JunJun na nakatingin ng may pagtatakha. “Pasok na po kayo” anyaya ng binata.
Noon lamang napagtanto ng dalaga na muli nanamang umiral ang makulit niyang isipan at hindi pa pala siya nakakapasok sa bahay nila Sonya, at doon pa siya mismo nahinto sa mismong bukana ng pinto.
“Ayos lang po ba kayo ate?” nag-aalalang tanong ng binata.
Tumango lang ang dalaga at hindi magawang dapuan ng tingin ang binata.
‘Bakit naman pati sa bata nalilibugan ako’Takang tanong ni Carmela sa kaniyang isipan, hindi man nagkakalayo ang edad nila ng binata ngunit mas tinitingnan niya na mas bata sa kanya ang kasamang binata.
“Bale ano yung kakaibang pinapagawa sainyo ng prof niyo?” tanong ni Carmela nang ayain siyang umupo ng binata sa sofa sa kanilang sala.
“Yun nga po ate, kailangan kasi namin magpasa ng nudity portrait na sarili naming drawing” kunwari’y nahihiyang wika ng binata.
“Nudity portrait?” takhang tanong naman ng dalaga dito “Hindi ba bawal yun?”
“Yun nga rin po alam namin na bawal po yung ganun e, kaso nung lumapit naman po kami sa ibang prof para magsumbong ang sabi yun daw po talaga ang nakalagay sa syllabus” pagpupumilit ni Junjun sa gawa-gawa niyang kasinungalingan.
Ilang minutong nanahimik ang dalaga dahil sa narinig sa binata, tila hindi makapaniwala ngunit dahil sa pagkukunwaring sinsero ni JunJun ay mapalit na rin na maniwala ang dalaga.
“Bale anong gagawin mo ngayon niyan?” tanong ng dalaga.
Tumingin si Junjun sa dalaga na may bakas ng pagmamakaawa “Baka pwede niyo po ako tulungan”
“H-huh?” gulat at hindi makapaniwalang wika ng dalaga. “B-bakit ako”
“Wala na po akong ibang mahingan ng tulong ate, ayoko naman po bumagsak dahil lang sa hindi ko nagawa itong project na to”
“S-sa mga k-kaklase mo? w-wala bang makakatulong sayo dun?”
“Wala ate” tila nalungkot na wika ng binata “Kama Sutra kasi yung tema ng nudity portrait ate, at karamihan sa mga babae naming kaklase ay may mga syota na”
“K-kama sutra? Ano yun?”
“Sex positions po ate”
Muling nagkaroon ng katahimikan sa pagitan ng dalawa, marahang nag-iisip si Carmela kung ano ba ang dapat niyang sabihin sa binata, habang si Junjun naman ay inaantay ang pagpayag ng dalaga.
Bumuntong hininga si Carmela bago ito magsalita “K-kakausapin ko muna ang nobyo ko kung papayag siya na gawin namin yung k-kama Sutra na sinasabi mo”
Tila nawala ang saya ni Junjun ng banggitin ni Carmela ang nobyo sa pagsasagawa ng nudity portrait. “Ay ate, isa kasi sa requirement na isa kami sa kasama sa nudity portrait”
“H-huh? Ibig mong sabihin i-ikaw at ako?” Tumango ang binata. “H-hindi naman pwede yun Junjun, sorry pero hindi kita m-matutulungan” Agad na tumayo si Carmela at akmang lalabas na ng pinto ng bahay nila Sonya nang biglang magsalita nanaman ang binata.
“Okay lang po ate, ireretake ko nalang siguro yung subject ko na to” Natigilan naman ang dalaga sa narinig “Sasabihin ko nalang din po agad kela mama para makapagready sila ng ipangbabayad sa school dahil mawawala yung scholarship ko once na may iretake akong subject” pagpapatuloy pa ng binata. “Sana lang kayanin nila mama at papa ang bayarin kung sakali, salamat ate sa oras mo at pasensya na sa abala” tila walang ganang wika ng binata at dahan-dahang pumasok sa sarili nitong kwarto.
Naiwan naman si Carmela na nakatayo sa bukana ng pinto ng bahay nila Junjun, iniisip ang mga katagang winika ni Junjun. Sa huli ay napagdesisyonan niya na umuwi nalang muna at iwaksi sa isip ang mga sinambit ng binata.
***
Kinabukasan ay muling nagtungo si Carmela sa pwesto nila Sonya sa palengke upang tumulong na magtinda doon.
“Saan ka po pala nagpunta kahapon ate Sonya?” tanong ng dal…