Disclaimer:
The story, all names and incidents portrayed in this series are fictitious. No identifications with actual persons (living or deceased), places, buildings, and products is intended or should be inferred.
Ang istorya, lahat ng pangalan at mga pangyayari na nilalarawan sa seryeng ito ay kathang-isip lamang. Walang pagkakakilanlan sa aktwal na mga tao (buhay o namayapa), mga lugar, mga gusali at mga produkto and sinadya o mahihinuha.
Personal note from the Author: (08/30/22)
Sorry! The story has been sitting in my drafts for almost a year (11 months to be exact). Sa mga naguguluhan kung bakit chapter 7 na ‘to hahaha medyo matagal na kasi. Pwede niyo naman balikan ‘yung mga naunang chapters to refresh your mind or catch up sa mga new readers. Also, don’t forget to read my “For Formality”. Thank you! Sorry sa matagal na paghihintay. Enjoy!
<><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><>
…CONTINUATION
Binaba ko na agad ang tawag. I’m already confused and calling me doesn’t change anything.
Humiga na ako at sinubukang matulog.
RIIINNNGG! RIIINNNGGG!
8AM, Sunday. Sa dami ng iniisip ko, hindi ko alam kung paano ako nakatulog kagabi. Si Aiden, si Ivan, ako at ang mga taong nakapaligid sa’min. Mga sanga-sangang tanong at kung ano-ano pang scenario. Hindi ako nasasabik sa dadaluhan namin mamayang gabi pero kailangan ko pa rin pumunta.
Hinawakan ko ang cellphone ko, tiningnan kong muli ang gallery ko. Mga pictures namin ni Aiden, mga lugar na magkasama kami. Kitang-kita ko kung gaano siya kasaya sa piling ko, ako man ay masaya rin. Pero hindi ko maamin sa sarili ko na may hinahanap akong iba na hindi ko makita sa nobyo ko. Kahit alam na alam kong sobra-sobra si Aiden pagdating sa’kin, hindi ko maipaliwanag pero hindi siya ang makakapuno ng pagkukulang na hinahanap ko.
Lagi kong inaalala ang mga unang araw namin ni Aiden. Hindi siya outgoing, hindi siya masyadong nagsasalita. He blended with the general crowd, but to me he stood out. Lalo ‘nung ngumiti siya sa’kin.
I brought him out of his shell [no APO hiking reference here], I pulled him out of his cave, I lured him out of his comfort zone… And he loved me in return, mas higit pa sa inaakala ko. Now here I am about to kick him off a cliff without him even knowing it.
With so much in mind, bumangon na ako. Tumayo ako, nagkukuskos ako ng mga mata ko habang naglalakad palapit sa pinto ng silid ko. Lumabas akong kwarto at bumaba na, naabutan ko sina Mama at Papa na nag-aayos ng hapag. Nag-mano ako sa kanila at tinulungan sila mag-ayos.
Papa Jess: “‘Nak, kumusta?”
Ako: “Okay naman po ‘Pa…”
Papa Jess: “Wala naman ‘Nak, kinukumusta lang kita… Sabi kasi ni Aiden baka pagkatapos ng kasal niyo dun ka na tumira sa kanya.”
Natigalgal ako saglit sa narinig ko.
Ako: “A-Ah… O-opo, ‘Pa. Pero baka matagal pa ‘yun… Hehe, hindi pa po kami sigurado eh.”
Mama Hilda: “Hah? Ang tagal niyo na, hindi ka pa sigurado?”
Papa Jess: “Oo nga ‘Nak, kung nagdadalawang-isip ka agahan mo nang pagsasabi para alam ni Aiden.”
Ako: “Mama, Papa… Hindi ako nagdadalawang-isip. Medyo naguguluhan lang ako sa schedule ng kasal.”
Mama Hilda: “Mas maaga, mas maganda…”
Papa Jess: “‘Nak, hindi naman sa kinakampihan namin si Aiden. Pero sa dami ng nanligaw sa’yo, siya lang naman ang desidido at matino na umaligid sa’yo.”
Ako: “Ano ba kayo? Kaming dalawa na bahala dun… Halina’t kumain na tayo…”
Umupo kaming tatlo sa hapag at nag-umpisa nang kumain.
Hindi ko lang masabi sa kanila na hindi lang problema sa schedule ang iniisip ko.
Hindi na rin ako sigurado kung mahal ko ba si Aiden.
Nagpatuloy kami sa pagkain, habang nalipad ng malayo ang isip ko. Hindi ko alam kung paano ko sasabihin kay Aiden, aamin na ba ako o itatago ko pa rin? Either way, malakas ang kutob ko hindi ako tutuloy sa kasal.
Natapos kami sa pagkain, lutang pa rin ako habang nakaupo sa hapag. Kinuha ni mama ang plato sa harap ko habang nakatulala ako sa kawalan. Hindi ko napansin na kinuha niya na pala at nagliligpit na sila. Nagulat na lang ako nang malaglag ang kutsara sa sahig. Tumingin ako kay Papa, nagkatitigan kami…
Papa Jess: “Gumayak ka na at may lakad yata kayo ni Aiden mamaya…”
Ako: “Ahh oo nga po pala… Sige po.”
Tumayo ako at pumunta sa banyo, sinara ko ang pinto ang nag-lock sa loob. Binuksan ko ang shower at umupo sa saradong toilet bowl. Sinalo ng mga palad ko ang mukha ko, pumikit ako at umiyak lang sa banyo. Hindi ko kayang sabihin kay Aiden, hindi ko kayang saktan siya…
Matapos ang ilang minuto ay tumayo na ako at naghubad, pumasok ako sa shower area at naligo. Humalo sa maligamgam na tubig ang mga luha ko sa pisngi. Naramdaman ko ang pagdampi ng mainit na tubig sa aking balat, parang yakap ni Aiden. Pumikit lang ako habang nakatapat ang mukha ko sa shower.
Matapos kong maligo ay lumabas ako na nakatapis, umakyat ako sa silid ko. Sinarado ko ang pinto, naglakad ako papuntang drawer. Kumuha ako ng panty at strapless na bra. Katamtaman lang naman ang laki ng aking dibdib kaya ayos lang na strapless ang isuot ko, sinuot ko ang panty at sinunod ko ang bra. Lumingon ako sa sulok at nakita ko ang nakabalot pang damit na binili namin ni Aiden.
Inalis ko ang puting balot ng bagong bili na damit. Tumambad sa’kin ang isang navy blue, knee-high Sunday dress. Hinawakan ko ang manggas ng damit at dinikit sa harapan ko, humarap ako sa salamin at tiningnang maigi ang repleksyon ko. Bagay na bagay sa’kin ang piniling damit ni Aiden.
Agad kong sinuot ang damit at dali-daling bumalik sa harap ng salamin. Hindi ko maikubli ang ngiti sa aking mga labi nang makita ko ang sarili ko. Nagmadali akong humarap sa dresser ko, naglagay lang ako ng manipis na kolorete sa mukha ko. Eyeliners, pang-kilay at pulang lipstick. I’m all done. I got up and got out of the room. Nang makababa ako ay narinig ko na ang sasakyan ni Aiden sa labas ng gate namin, dali-dali akong lumabas para salubungin siya.
Lumabas siya sa driver’s side na nakangiti. Nalunod na naman akong muli sa ngiti ni Aiden, it was so pure.
Sumunod na lumabas mula sa likod ng sasakyan ay si Steven. Medyo nasurpresa pa ako.
Ako: “Wh-what?! Bakit nandito ka?”
Nagtaas lang siya ng dalawang kamay at nagkibit-balikat. Si Aiden naman ay tumawa lang.
Aiden: “Sinama ko na dito, kinakabahan sa proposal plan niya mamaya eh.”
Ako: “Wow… Ang swerte naman ni Finn!”
Steven: “Para akong ikakasal… Eh magpopropose pa lang naman ako.”
Ako: “‘Wag kang kabahan… Yes or No lang naman isasagot ni Finn, 50-50 ang chances of winning mo.”
Steven: “That is not helping. Lalo akong kinakabahan.”
Nagtawanan kaming tatlo. Ilang saglit pa’y pinapasok ko na sila sa loob.
The three of us ended up talking about the proposal. Binigyan namin ng pep talk si Steven. Pinakita niya ‘yung singsing na balak niya ibigay kay Finn, it was a minimalistic-type of engagement ring. White gold with 4-7 medium sized diamond studs. Napangiti ako nang makita ko ang singsing, it felt like I was getting proposed to kahit dahil friend ko si Finn.
Ako: “Wow! Hindi ka nagtipid ah.”
Steven: “Hahaha, actually medyo mura ‘to kumpara sa singsing na binigay ni Aiden. Gusto ko sanang yabangan ‘to eh…”
Sabay turo kay Aiden na nakangiti. Si Aiden naman ay parang nasamid pa habang umiinom ng juice nang ituro ni Steven.
Aiden: “Ah-ehem-ehem… Bunga ng bonuses natin ‘yun, yearend bonus, incentive bonus at kung ano-ano pa… “
Steven: “Ah shit, kinakabahan ako.”
Ako: “Bakit ka ba kinakabahan? Hahaha, “yes” isasagot nun.”
Aiden: “Eh pare, what if–if ever lang ha… What if lumuhod ka na–“
Steven: “–Ahh hahaha, putang ina mo hahaha lalo mo akong pinapakaba!”
Aiden: “–Hindi pre! Hahaha, just listen. If ever she says no… ililigtas ka namin sa kahihiyan.”
Steven: “Ano’ng gagawin niyo?”
Aiden: “Hahatakin na kita agad tapos alis na tayo hahaha!”
Ako: “Oo nga, tapos later that night kidnappin namin si Finn hahahaha iwan namin sa damuhan.”
Steven: “Mga siraulo! Think positive nga!”
Aiden: “Masyadong kang kabado, she’ll say yes. Ipupusta ko sasakyan ko if she says no.”
Steven: “Talaga?”
Ako: “Aba, gusto pa yata mag-No si Finn, i-chat ko na ba?”
Steven: “Hindi ah! Siraulo talaga kayong mag-syota.”
Tumayo si Steven para kumuha ng juice sa kusina, nagtinginan kami ni Aiden at nagtawanan.
Nararamdaman kong napupuno ng pagmamahal ang puso tuwing nakikita kong nakangiti si Aiden. His smile was all I ever wanted. Lumapit siya at tumabi sa’kin sa sofa. Marahan siyang humalik sa pisngi ko, inayos niya ang buhok ko at sinukbit sa likod ng aking tenga.
Aiden: “You look gorgeous.”
Ako: “… thanks, Moi.”
Aiden: “I love you.”
Bago pa man ako magsalita ay bumalik na si Steven.
Steven: “Hoy hoy hoy! Ang lalandi niyo ah! Hindi kayo ang star of the night ngayon. Tulungan niyo muna ako mag-propose.”
Nag-usap pa ulit kaming tatlo. Kumain kami ng konti for lunch, then around 2:30PM naghanda na kaming umalis. Nauna na lumabas si Steven para maghintay sa sasakyan. Kami naman ni Aiden ay pumunta sa kusina para magpaalam kay mama at papa. Naramdaman kong kinapa ni Aiden ang kamay ko para hawakan, tumingin lang ako sa kanya na sinuklian niya ng ngiti.
Aiden: “Ma! Pa! Thank you po. Alis na po kami, ihatid ko na lang po si Quincy pauwi mamayang gabi.”
Papa Jess: “Ah! Sige anak. Mag-iingat kayo.”
Nagmano kami at umalis na. Paglabas namin sa gate ay naabutan namin si Steven na nakakunot ang noo at natutok ang cellphone sa mukha. Lumingon siya samin at ngumiti.
Steven: “Bilisan natin, papunta na raw sila.”
So we all hopped inside the car, pinaandar na ni Aiden ang sasakyan. Hindi pa man kami nakakalayo ay tumunog ang speakers ng sasakyan, nag-connect ang bluetooth sa cellphone ng nobyo ko. Agad na tumugtog ang mga paborito naming kanta. Paminsan-minsan sinasabayan naming dalawa. Si Steven naman ay parang naiilang o naninibago sa’ming dalawa. Hanggang sa umabot kami sa paborito kong kanta… Mahinang Lo-Fi Chill songs ni Khalid.
Love to see you shine in the night like a diamond you are…
I’m good on the side, it’s alright… Just hold me in the dark…
Sinuot ko ang shades na nasa glove box ng sasakyan, napaka-chill ng biyahe namin. Mabilis lang kaming nakarating sa venue makalipas ang ilan pang kanta, sa isang events place along Tomas Morato ang venue. Binaba namin sa harap ng venue si Steven habang naiwan ako sa sasakyan kasama si Aiden. Dahil sa dami ng guests ay nahirapan kami maghanap ng parking space. Sa medyo malayong spot kami nakapaghanap ng parking, bumaba kami ng sasakyan at tumawid ng kalsada. Nakahawak pa rin si Aiden sa kamay ko.
Pagdating namin sa loob ay lumapit agad kami sa receptionist at tiningnan ang aming mga pangalan. Nakapasok agad kami sa loob pag-abot ni Aiden ng kanyang company ID. Pagbukas ng pinto ay bumulaga agad sa’min ang malaking bulwagan na puno ng mga nakaayos na upuan at mesa. Mga waiters na pabalik-balik sa mga panauhin at mga taong nag-uusap sa kani-kanilang mga mesa. Humana kami ng mauupuan ni Aiden, sa bandang kanan na bahagi kami ng bulwagan nakakita ng bakanteng mesa na para sa apat na tao. Pag-upo pa lang namin ay may lumapt agad na waiter sa’min para ayusin ang mga utensils sa mesa. Nalagay ng kubyertos at tubig at hiningi na agad ang aming gustong kainin. Tumanggi muna kami ni Aiden dahil maaga pa at hindi pa rin nagsisimula ang program.
Ilang saglit pa ay dumating na si Steven at umupo sa mesa namin, kasama niya si Finn. Naka-black, mid-length sundress. Litaw ang likod ni Finn sa suot niya, halata ang kurba ng kanyang katawan at ang katamtamang tambok ng kanyang pwet. Nakaupo na kaming apat sa mesa at tila ba nag-uusap ang mga mata ng dalawang lalaki. Alam kong nag-aasaran sila sa tingin. Kaya umepal na ako…
Ako: “Wow, Finn… Ang ganda mo naman, ang swerte naman ni Steven.”
Finn: “Thank you, Quincy… See, Steven? Swerte ka talaga sa’kin eh.”
Steven: “Oo na lang.”
Finn: “Pogi ka? Hahaha joke lang. Baka mapikon ka.”
Ilang saglit pa ay biglang tumugtog ang mga speakers at may kumatok sa microphone na tila ba tinetesting ito.
Emcee: “Alriiiggghhhttt! Maganda hapon sa inyong lahat. Welcome sa victory party ng company! Hintayin lang po natin ang ating mga boss noh, so we can start the program. You can eat habang naghihintay, pwede po kayong tumambay sa ating mini-bar sa left side ng hall and remember… drink responsibly!”
Nag-usap kaming apat tungkol sa buhay-buhay namin. Lumipas pa ang ilang minuto, nagdatingan ang mga boss ng kompanya ni Aiden at Steven. Nagtayuan kami at saglit na pumalakpak. Muling tumunog ang speakers…
Emcee: “Guys, guys. Start na tayo ng program natin. Before that, I want all your undivided attention, let us pray…”
And pray, we did. Nagdasal kami.
Humawak si Aiden sa kamay ko habang nagdadasal kami. I felt a sharp pain run through my body. Humigpit nang bahagya ang kapit niya sa kamay ko, ramdam ko na parang pumipilipit ang puso ko. Natapos ang maikling dasal para umpisahan ang programa, pakiramdam ko sorbrang tagal ng bawat sandali na ‘yun.
Naupo kami matapos ang dasal, nahuli kong nakatingin sa’kin si Aiden. Nakahawak pa rin sa kamay ko, nakangiti siya na parang gandang-ganda sa’kin.
Ako: “Bakit?”
Aiden: “Wala lang.”
Naiwan sa isip ko ang imahe ni Aiden na nakatitig sa’kin at nakangiti buong program.
Nagkaroon ng mini-games. Bring your jowa, nakasali kami. Binuhat ako ni Aiden at sinubukan niyang magbalanse sa lumiliit na apakan (Manila paper), natalo kami ni Aiden kung kailan dalawang couples na lang. Meron ding laro na guess your partner, naka-blind fold kaming mga babae habang isa-isa naming hinahawakan ang mga kamay ng guys para alamin kung sino ang boyfriend namin. Dito, panalo kami ni Aiden. Kahit ilang round pa ang tinagal ng laro… Kabisado ko ang haplos ng nobyo ko. Ilang mga mini-games pa ang kinagiliwan ng panauhin bago tumuloy sa kainan at sayawan ang party.
Kumain kami at muling nagkwentuhan sa aming mesa. Lumipas ang ilang saglit pa’y inumpisahan na namin ang plano namin. Tumayo ako at inabot ni Aiden sa’kin ang isang panyo para lagyan ng piring ang mga mata ni Finn.
Finn: “… Oh bakit?”
Aiden: “Uhhmm, Finn… May surprise lang si Steven.”
Ako: “You need to wear this bago mo malaman kung ano ‘yun.”
Marahan kong nilapat sa mga mata ni Finn ang piring at tinali, pinatayo namin siya. Nagtitinginan ang mga tao sa’min habang hawak namin ni Aiden ang magkabila niyang kamay. Wala kaming balak na sirain ang party nila kaya napag-isipan namin na sa underground parking gawin ang pagpo-propose ni Steven. Marahan naming ginabayan ang bawat hakbang ni Finn papunta sa elevator hanggang sa makababa kami sa UG parking lot kung saan kabadong naghihintay si Steven. Natanaw niya na kami habang dahan-dahan naming nilalapit ang kanyang nobya sa kanya… Nang makalapit kami sa kanya ay bumitaw kami, nagsalita si Steven na para bang nabubulol pa. Tinanggal naman ni Finn ang piring sa kanyang mata at tumambad sa harapan niya ang kabado, nanginginig at nakaluhod niyang nobyo.
Steven: “H-Hi, Finn. Errhhmm… I love you, alam mo naman kung gaano kita kamahal. Uhhmm… Ikaw ang bestfriend ko, ikaw ang one happy brain cell na pilit akong pinapasaya. And for that, I thank you from the bottom of my heart… Tingin ko–tingin ko talaga tinadhana ako para sa’yo… Sa dami ng manliligaw mo, ako lang ang nakapikot sa’yo…”
Bahagya kaming nagtawanan sa speech ni Steven… Pero nagpatuloy siya sa pagsasalita habang nakangiti at kinakabahan.
Steven: “… Please ‘wag mo su-subukang tumanggi, hindi maganda ang sasapitin mo…”
Muli kaming nagsitawanan sa banta ni Steven.
Steven: “… Kidding aside… Hindi ko maisip ang bukas nang wala ka, sa totoo lang hindi ko nga alam ang gagawin ko kung hindi kita nakilala. You make me the happiest man in the world. Will you marry me?”
Saglit na pumaling ang titig namin kay Finn na nangingilid ang luha habang nakatakip ang mga kamay sa bibig, tila hindi pa rin siya makapaniwala na magpo-propose sa kanya si Steven. Dahan-dahang tumango si Finn habang nakatakip sa bibig niya ang kanyang mga kamay. Binaba niya ang kaliwa niyang kamay at binigay kay Steven, inabot naman ng nobyo niya ang kamay niya at dahan-dahang sinuot sa palasingsingan ang engagement ring. Nang masuot na ito ng maayos ni Steven, nagtagpo ang kanilang mga mata. Pareho silang ngumiti, lumapit sa bawat isa at marahang naghalikan.
Habang kami naman ni Aiden ay tuwang-tuwa sa nasaksihan namin, sumagi sa isip ko na ganito din kami ‘nung nag-propose siya sa’kin. Nag-uumapaw na kaligayahan. Halos buong buhay ko na kasama si Aiden ay nag-flash back sa’kin. Ngayon problemado na ako kung ano’ng meron kami, parang kailan lang.
Ako: “Congrats, guys.”
Steven: “Yeah, salamat sa inyong dalawa.”
Aiden: “Wala ‘yun. Maliit na bagay pre.”
Ako: “Soo.. Kailan ang kasal?”
Steven: “Ah wala pa… Pag-iisipan pa siguro namin. Pero most probably–“
Finn: “–a year from now.”
Steven: “Gusto mo ‘yun? One year from now?”
Finn: “Why not? Okay naman na lahat. Isa pa, these two are getting married na rn ‘di ba?”
Aiden: “Kami ni Quincy? Ahh hahaha, we’ve been thinking about it.”
Ako: “Ye-yeah, it’s in the works already,”
Sumang-ayon na lang ako kahit medyo labag sa kalooban ko na pag-usapa kung kailan ba kami ikakasal ni Aiden. What I trully wanted was to call it off, I wanted to think about it. Dahil hindi na ako sigurado sa sarili ko. Hindi ako sigurado kung mahal ko pa ba sa Aiden. Hindi na ako sigurado kung karapat-dapat pa ba ako para sa kanya. It’s either I push through with the wedding and go about the fake life I have or wait until this whole thing blows up at malaman ng lahat kung ano’ng ginagawa ko.
Steven’s proposal went smoothly, after that umakyat na ulit kami sa event. Nauna kaming umakyat ni Aiden sa event floor, sumunod sa’min sina Steven and Finn. On-going pa rin ang program, malamang tapos na ‘yung speech ng mga boss at side games. Humawak si Aiden sa kamay ko at marahan akong hinila papunta mini-bar.
Aiden: “Gusto mo ng drinks?”
Ako: “Yeah. Hmmm… Ano’ng sa’yo?”
Aiden: “Something with no alcohol. Magmamaneho ako mamaya eh, ihahatid kita. Ikaw? Kahit alak ‘yung sa’yo, okay lang.”
Ako: “Hmm, maybe tequillas. Four.”
Aiden: “Apat? Sigurado ka?”
Ako: “Yeah, you’re the driver ‘di ba?”
Aiden: “Yep… And I will drive you home. Control your liquor ha.”
Ako: “Yes, Moi.”
I ordered four shots of tequilla. Nagulat siguro si Aiden dahil tequilla agad ang inorder ko. To be frank, gusto ko lang malasing. I just want my problems to go away kahit saglit lang.
Tumalikod si Aiden sa’kin para kunin ang inorder ko sa mini-bar, he handed me the first two shots tapos naglakad na kami pabalik sa table naming apat nila Steven, Aiden at Finn. Nilapag namin ang drinks sa table, nanlaki ang mga mata ni Steven at Finn sa mga alak.
Steven: “Quincy, the night is young. Tequila agad titirahin mo.”
Finn: “You can set those aside, we ordered a large pitcher of soft, alcoholic punchers.”
Ako: “Nahh… I can handle it, sabayan ko kayo while drinking this…”
Nagkatingin si Steven at Aiden, tumaas ng bahagya ang kilay ni Steven. Kibit-balikat lamang ang sinagot ng nobyo ko sa kanya.
Aiden: “I don’t know…”
I downed the first tequila I touched, gumuhit sa lalamunan ko ang mainit na alak. Dumampi ang kamay ni Aiden sa hita ko at marahan itong pinisil, senyales na magdahan-dahan ako sa pag-inom. Hindi ko siya inintindi, humawak ulit ako sa isa pang shot glass ng tequila. Inangat ko ito at nilagok. Nagkakatinginan silang tatlo sa ginagawa ko, medyo awkward ang atmosphere pero why should I care? For now, wala akong pakialam sa paligid ko.
Ilang saglit pa’y dumating ang inorder ng newly-engaged couple, naglapag ng apat na baso ang waiter sa mesa namin. Kasunod nito ang paglapag ng malaking bariles na may dispenser. Kulay juice, amoy juice pero hindi juice. Wala pang ilang segundo ay hinawakan ko agad ang baso sa harap ko at nilapit sa dispenser. Habang busy sila sa pagkilatis sa alak na nasa harapan namin, pinupuno ko naman ang baso ko. Malapit na umabot sa hangganan ang alak sa loob ng aking baso kaya tinigil ko na, agad kong dinikit ang labi ng baso sa mukha ko. Lumapat ang gilid ng baso sa mga labi ko, dumaloy ang malamig na inumin sa bibig ko.
Nalalasahan ko ang alak at iba’t ibang juice sa bibig ko. Definitely a mix of soju, gin and other liquors heavily masked with juice para hindi malasahan ang alcohol. I downed a tall glass of liquor. Kakalapag ko pa lang ng baso, dumako agad ang kamay ko sa isa pang shot ng tequila… Here comes another shot!
PAKK!
Malakas kong ibinaba ang shot glass ng tequila sa mesa namin.
Ako: “Shhh… Ahh! God! It feels soooo good! Ang tagal ko nang walang inom.”
Humawak si Finn sa kaliwang balikat ko, she had this concerned face pero nakangiti. Nakita ko ang labi niyang pabukas at may sasabihin…
Ako: “I’m fine… Nothing to worry about.”
Finn: “… Okay, sabi mo eh.”
Aiden: “Moi… hinay-hinay sa alak.”
Ako: “Bakit ako? Ikaw ang driver ‘di ba?”
Nakita kong umikot ang mata ni Finn habang kumukuha ng alak sa tower dispenser. Tumingin naman ako kay Aiden, hinawakan niya ang kamay ko.
Ako: “I’m fine, Moi. Ngayon lang kasi ulit nakainom.”
Aiden: “Alright.”
Dahan-dahang lumalim ang gabi. The party got wilder. From 8PM to 11:30PM, dumami ang alak. May mga umalis at may mga dumating na grupo. Almost everyone had liquor in their system, may mga malalakas ang usapan, nagtatawanan sa ibang table at at mga sumasayaw sa dance floor. It was a fun night. Kahit ako, medyo pinagpapawisan na ako. Nakarami na ng alak ang table namin, si Steven at Finn ay magkatabi na ang upuan at panay ang selfies habang nagtatawanan.
Humawak ako sa kamay ng nobyo ko, tumayo ako at hinatak siya papuntang mini-bar.
Ako: “Uhhhmmm… two shots of gin? Rum with no ice and three tequilas.”
Aiden: “Ano’ng ginagawa mo? Ang dami nang inorder mo?”
Ako: “Tsk… ‘wag ka muna makulit, Moi. I’m enjoying the night.”
Aiden: “Okay, no more.”
Humarap siya sa mini-bar para sabihin sa bartender na i-cancel na ang mga inorder ko. Hinawakan niya ang mahigpit sa braso at hinatak ako palayo sa mini-bar… Pabalik na kami sa mesa namin. Habang hatak-hatak ako ni Aiden, may nadaanan kaming waiter na magse-serve sana ng beer. Hinablot ko ang beer mug mula sa tray ng waiter at nilaklak ko agad habang kinakaladkad ako ng nobyo ko. Nilingon ako ni Aiden habang naglalakad kami, tumigil siya at hinawakan ang beer mug na iniinom ko. Nagpwersahan kami sa mug, malapit ko na maubos eh. Halos bula na lang ang nasa mug nang ibigay ko na sa kanya.
Natapon ang kakaunting beer na natitira sa lalagyan. Kasunod nito ang paglagapak ng beer mug sa sahig na dahilan ng pagkakabasag nito.
Ako: “Oh… Ayan tuloy.”
Nagtinginan sa’min ang mga tao. Lumapit agad sa’min ang isang waiter para linisin ang kalat ng nabasag na mug.
Aiden: “Tara na!”
Ako: “Boooo! Ang panget mo kasama sa mga events.”
Binaba niya ang pagkakahawak niya sa’kin, humawak siya sa kamay ko. Ramdam ko ang pagkainis niya sa nangyari, mahigpit ang kapit niya sa kamay ko habang hinihila ako pabalik sa mesa namin.
Nang makarating kami ay hindi na niya ako pinaupo. Binitbit niya ang clutch bag ko at muli akong hinawakan sa kamay.
Steven: “Oh? Uwi na kayo?”
Aiden: “Oo, pre. See you next time. May tama na si Quincy eh.”
Finn: “Huy, ihatid mo ‘yan ha. Lasing na ‘yan, kanina pa ‘yan eh.”
Ako: “Hindi ako lasing noh, kaya ko pa.”
Aiden: “Oh, paano? Mauna na kami. Bawi na lang ako sa inyo next time.”
Ako: “What? Uuwi na tayo agad?”
Wala nang paliwanag ang nanggaling kay Aiden, humawak na agad siya sa kamay ko at patuloy na hinila ako palabas ng venue. Hila-hila niya ako hanggang sa makalabas kami sa venue at makarating sa kalsada, tumawid kami papunta sa kabilang side. Narinig ko ang pag-unlock ng sasakyan niya, dumako kami sa passenger side ng kotse sabay bukas niya sa pinto nito. Kusa naman akong pumasok at umupo, umikot siya sa gilid ng sasakyan at pumasok na rin sa driver’s side. Pinaandar niya ang makina.
Clakk! Bloog!
Dinig ko ang pag-lock niya sa mga pinto ng sasakyan at ang pagkabig niya ng kambyo sa Drive. Pero hindi pa man umaatras ang sasakyan ay lumingon ako sa kanya, humawak ako sa batok niya ang hinila siya palapit sa’kin. Nagtagpo ang aming mga labi, ramdam ko na napipilitan siya sa paghalik sa’kin, was it the alcohol? Or my demeanor? Mabilis na gumapang ang kamay ko sa hita niya at dumako sa pagitan nito. Agad niyang binawi ang sarili niya, hinawakan niya ang kamay kong nagbabalak na buksan ang zipper niya at hinawi ito pabalik sa’kin. Humawak siya sa balikat ko at itinulak ako pabalik sa upuan ko. Nagtagpo ang aming mga mata, walang emosyon sa mukha niya but I can feel the sheer amount of disappointment.
Aiden: “Ano’ng ginagawa mo?”
Ako: “Ayaw mo ba? Akala ko ba eto gusto mo?”
Aiden: “Get your act right. Lasing ka na eh.”
Ako: “So what if I am? You’re my fiance so I can do pretty much whatever I want to do with you.”
Aiden: “Hindi ‘yun ganun. Tsk… “
Ako: “What the fuck is wrong with you? You look sooo offended.”
Aiden: “It’s because I am!”
Ako: “….”
Ilang saglit pa’y umandar na kami at dahan-dahan na kaming lumalayo sa venue. Walang salita ang maririnig sa’ming dalawa, tahimik lang kami sa loob ng sasakyan. Aminado akong nakainom ako pero alam ko pa naman ang ginagawa ko. Humawak ako sa seat lever sa ilalim at hiniga ang upuan, dahan-dahan kong nilapat ang likod ko at pumikit habang patuloy sa pagmamaneho si Aiden. Umiikot na ang paningin ko nang lumapat ang likod ko sa upuan ng sasakyan, tinakpan ko ang mukha ko gamit ang kamay ko.
Aiden: “Okay ka lang? Nahihilo ka ba?”
Ako: “…”
Aiden: “Sorry…”
Hindi ako nagsasalita. Hindi ko alam ang sasabihin ko dahil kasalanan ko naman talaga.
Aiden: “Magsalita ka naman, Moi… Galit ka ba?”
Ako: “…”
Gusto kong sumagot na hindi ako galit. Hindi ko rin alam kung bakit ganito ako ngayon.
Aiden: “Okay, you don’t wanna talk right now. Sorry. I’ll get you home.”
Natulog na lang ako, hindi ko alam ang sasabihin ko sa kanya kung bakit may attitude ako. It might be the alcohol but deep down I know dahil ‘to sa kalokohan ko. The alcohol was just amplifying whatever attitude I had left para itago ang kalokohan ko. Hindi ko alam kung gaano ako katagal nakahiga at nakikiramdam sa paligid ko, ramdam ko ang banayad na pagmamaneho ni Aiden. Ang bawat kabig sa pagliko at marahan na pagpreno niya. Inurong ko pababa ang braso ko at sumilip sa bintana ng sasakyan, paisa-isa naming nilalagpasan ang bawat poste ng ilaw sa daanan, panandalian akong nasisilaw sa sinag na mga ‘to habang binabaybay namin ang pamilyar na kalsada pauwi samin.
Lumabo ang paningin ko. Ilang saglit pa’y dumaloy ang mainit na luha sa gilid ng aking mata. Pagod na pagod na ako. Pagod na ako sa kasinungalingan ko. Pagod na ako sa panloloko ko.
Hindi ko namalayan na ilang metro na lang kami sa bahay, biglang tumigil ang sasakyan sa harap ng gate namin. Dali-dali kong pinunasan ang luha ko kasabay ng paghatak ko pataas sa upuan ng sasakyan.
Aiden: “Hmm okay ka lang, Moi?”
Ako: “Hindi”
I unbuckled the seatbelt and was about to get out of the car nang marinig ko rin ang pagtanggal ni Aiden ng seatbelt niya… Lumingon ako sa kanya. He had this puzzled look…
Ako: “‘Wag mo na ‘ko ihatid sa loob, ako na bahala.”
Aiden: “Hatid na kita, baka magalit parents mo eh. Hiniram kita tapos hindi man lang kita maihatid sa kanila ng ligtas.”
Ako: “Ligtas naman ako… Ako na, ‘wag ka na bumaba.”
Aiden: “Kahit sa gate na lang…”
Dumako ang kamay niya sa bukasan ng sasakyan, nainis na ako kaya kumapit ako sa isa pa niyang kamay at sumigaw.
Ako: “Ano ba?! Ang kulit mo naman! Sabi ko na ngang ‘wag na eh! Ako na nga bahala! Nandito na tayo sa harap ng bahay eh.”
Aiden: “Ihahatid na kita! Lasing ka na nga! Tara na”
Ako: “Putang ina naman, Aiden. Kailan mo ba ako papakinggan! Napakaku–“
Hindi na siya naghintay na tapusin ang sasabihin ko, bumaba na agad siya ng sasakyan. Mabilis akong bumaba at naglakad papuntang driver’s side, nagtagpo kami sa harap ng sasakyan niya.
Aiden: “Ano ba’ng problema mo? Ihahatid ka lang eh… Tara na, ayan na lang gate niyo oh!”
Ako: “Stay there! Tang ina naman, Aiden… Just this time, pakinggan mo naman ako!”
Tinaas niya ang isang kamay niya tinuro ang gate namin, nagkibit-balikat na lang din siya. Tila ba sumuko na lang siya at hindi na gusto pang makipag-away. He stood there for a good second bago ako umikot at lumakad papunta sa gate ng bahay. Hindi ko naramdaman na may balak siyang sumunod, wala akong yabag na narinig. Maging ang anino niya’y hindi gumalaw. Naiwan siyang nakatayo sa harap ng sasakyan habang papalapit na ako sa gate namin.
Umangat na ang kamay ko para hawakan ang gate namin… Bumaling akong muli sa aking nobyo, nagtagpo ang aming mga mata…
Ako: “… Let’s breakup.”
Aiden: “Hah?”
Ako: “Tapusin na natin ‘to…”
Aiden: “Tapusin ang alin?”
Ako: “Lahat ‘to, all this bullshit. This–this relationship we have, let’s end it all tonight.”
Nakita kong kumunot ang noo ni Aiden, bahagya siyang napailing at sumimangot.
Aiden: “Lasing ka ba? Lasing ka na nga. Hindi mo na alam mga sinasabi mo.”
Ako: “We both know damn well na hindi ako mabilis malasing, I might’ve had a few drinks but I am very well within my faculties to know what the fuck I am doing.”
Saglit siyang yumuko at tumingin sa baba, tumalikod siya at akmang sasakay na sa sasakyan niya pero hindi pa man siya nakakatatlong hakbang ay nagsalita ako…
Ako: “You walk away now sinasabi ko sa’yo hindi na ulit tayo mag-uusap!”
Aiden: “You’re probably tired and drunk. Magpahinga ka na, Moi. Bukas na lang tayo mag-usap.”
Pinagpatuloy niya ang paglalakad papunta sa driver’s side, binuksan niya ang pinto at sumakay sa loob. Pagbukas na pagbukas pa lang ng makina ay pinasok niya agad ito sa kambyo at umalis na. Naiwan akong nakatayo sa harap ng gate namin habang pinapanood ko siyang papalayo na sa’kin.
Pumasok na ako sa’min. Inalis ko ang sapatos ko at nilapag sa gilid ng pinto. Madilim na rin, tulog na sina mama at papa. Mabuti na lang at may sarili akong susi. Nilapag ko ang clutch bag ko sa sofa at dumiretso sa banyo. Naghilamos lang ako para maalis ang kakaunting kolorete sa mukha ko at nagsipilyo. Lumabas ako ng banyo at dinampot ang bag ko, dahan-dahan akong humikbi habang paisa-isa akong humahakbang paakyat sa kwarto ko. Pagdating ko sa silid ko’y sumabog ako. Nanghina ang mga tuhod ko at nabuwal ako sa sahig, yakap ang clutch bag ko. Malambing ang bawat paghinga at putol-putol ang bawat buga. Sunod-sunod na dumaloy ang luha sa gilid ng mga mata ko. Ramdam ko ang maligamgam na luha ko sa aking pisngi, sa baba at ilong.
Pinilit kong tumayo pero nanginginig ang mga tuhod ko, kaya gumapang ako hanggang sa makarating ako sa gilid ng kama. Binaon ko ang mukha ko sa malambot kong higaan. Tanging hikbi at marahang pag-iyak lang ang narinig ko sa sarili ko nang mga oras na ‘yun. Kumapit akong mahigpit sa kubrekama ko [wait lang ha, some literatures say it’s sobre-kama… sooo hindi ko alam kung ano’ng tama?], pinilit kong umakyat sa ibabaw ng kama ko. Nang makarating ako sa ibabaw ay dumapa ako at muling binaon ang mukha ko sa unan. Ilang minuto na akong umiiyak nang biglang nag-vibrate ang cellphone ko… si Aiden. Hindi ko sinagot. Hinayaan ko lang mag-ring. Nilapag ko na lang sa nightstand ang cellphone ko. Saglit itong nag-vibrate pa, malamang chat or text naman.
Hinayaan ko na lang na dalawin ako ng antok habang umiiyak hanggang sa makatulog ako.
Nagising ako sa alarm ng cellphone ko, it’s 5AM in the morning. Ilang oras lang tulog ko pero kailangan pumasok sa office. Ramdam ko ang bigat at pamamaga ng mata ko, dinampot ko ang cellphone ko na na patuloy pa rin sa pag-alarm.
39 missed calls, 27 text messages and 43 messenger chats, all from Aiden. Nag-seen lang ako sa messenger pero napansin kong active siya. Hindi ko na binasa lahat ng mga sinend niya.
Bumangon na ako at umupo sa gilid ng higaan, ayaw ko pa talaga umalis sa pagkakahiga ko. Ilang saglit pa akong nagmuni-muni bago ako bumaba para maghanda sa pagpasok. Pumunta ako ng banyo at humarap sa salamin, mapula at maga ang mata. Hindi ko rin napansin na suot ko pa rin ang dress na binili niya para sa’kin. Tuloy-tuloy ang pag-iisip ko, ang dami kong scenarios na binubuo sa isip ko para lang ma-justify ang ginawa ko. I just told myself…“This is it, this is my chance…”
Naghubad ako at sinampay ang dress sa hook na nakadikit sa pader, pumasok ako sa mainit na buhos ng shower. Marahan kong dinampot ang sabon, napansin kong hindi ko pala nahubad ang engagement ring… Nalagyan ng sabon ang singsing kaya binitawan ko ang hawak ko, tinutok ko ang palad ko sa bukana ng shower para maalis ang sabon. I really don’t know what to do pero alam kong kailangan may gawin ako. Bakit ba kasi sobrang hirap sabihin kay Aiden??
Natapos akong maligo. Nakabalot ang buong katawan ko sa towel, lumabas ako ng banyo. Dali-dali akong pumasok sa kwarto ko, umupo ako sa gilid ng kama ko. Inangat ko ang kamay ko at binuklat, nasa palad ko ang singsing. I stared at it for a good minute, hindi ko alam kung susuotin ko ba o hindi. Ilang saglit pa’y hindi na ako nagpaligoy-ligoy pa. Dahan-dahan kong nilapag ang singsing sa ibabaw ng nightstand ko sa gilid ng higaan. Hindi ko alam ang iniisip ko, pero alam kong hindi ko na ito dapat pang suotin. Hindi sa dahil ayaw ko na kundi dahil hindi na ako karapat-dapat. Kung alam lang ni Aiden.
Tumayo ako at humarap sa aparador ko, hindi ko pa man din nabubuksan ang mga pintuan nito ay lumingon muli ako sa singsing na nakalapag sa nightstand ko. Hindi ko mapigilang umiyak. Bumaling ako sa aparador ko, binuksan ko ang mga pinto nito at kumuha ng mga susuotin ko para sa klase. Wala akong pakialam sa pagtulog ng luha sa pisngi ko. I know I was crying but I acted like I wasn’t, maging ako ay nagsisinungaling na rin sa sarili ko. Nakapili na ako ng mga susuotin, umupo akong muli sa gilid ng kama at hinubad ang tuwalya na nakabalot sa katawan ko. Niyakap ko ang sarili ko na may pandidiri.
Isa-isa kong dinampot at sinuot ang mga damit na galing sa aparador. Humarap ako sa salamin. I like me better when I’m dressed. I only see a monster when I’m naked. I feel like a slave to Ivan. A slave that knows she’s free, can runaway but still chose to stay.
Hinawi ko ang kurtina ng aking bintana, sumilip ako kung may sasakyan bang nakaparada salabas ng gate namin. I didn’t know that to feel, I was kind of relived and disappointed at the same time na wala si Aiden para suyuin ako. I just thought to myself, mas okay nang wala siya ngayon. So I pulled out my cellphone at nag-book na lang ako sa grab. Ilang minuto lang akong naghintay, malapit na agad ang service ko papunta school. I grabbed my backpack and walked out of my room. Naabutan ko sina Papa na nagkakape habang nagbabasa ng dyaryo, lumingon siya sa’kin pagbaba ko ng hagdan.
Ako: “Hi, ‘Pa. Good morning po.”
Papa Jess: “Oh, good morning din ‘nak. Papasok ka na ba?”
Ako: “Yes, ‘Pa. Alis na po ako.”
Papa Jess: “Okay, ingat. Chat or text lang kapag may kailangan.”
Mabilis kong sinuot ang sapatos ko, tinulak ko palabas ang screen door namin at naglakad papunta sa gate. Pagbukas ko ng tarangkahan namin ay nakita ko na ang grab car na susundo sa’kin. Sumakay agad ako sa backseat ng sasakyan, I made myself comfy tapos naglagay ako ng earphones. Naramdaman kong umandar na kami, lumingon ako kaliwa’t kanan, hindi ko makita si Aiden. Wala siya. Ilang saglit ang lumipas at ilang metro pa lang ang layo namin mula sa gate ng bahay, nakita ko ang pasalubong na sasakyan ni Aiden. Medyo tinted ang bintana ng sinasakyan ko kaya malamang hindi niya ako nakikita sa loob.
Habang ako ay papalayo sa bahay, si Aiden naman ay papunta dun. Hindi ko alam ang gagawin ko. I tried to calm myself. I don’t want an early morning confrontation. Medyo magulo pa ang utak ko. Lumipas pa ang ilang minuto, I figured nakarating na si Aiden sa bahay at nalaman na wala na ako dun. May natanggap akong text message mula sa kanya.
Aiden: “Moi, nakaalis ka na pala? Na-late ako ng sundo eh.”
Ako: “Aiden, please. I want to be alone muna.”
Aiden: “Alone? How and why?”
Ako: “Alone like ako lang mag-isa.”
Aiden: “But are we still together?”
Ako: “Hindi ko rin alam. But in the mean time, let me be. Please.”
Aiden: “You can have all the time in the world. I’ll wait.”
Ako: “Hindi mo na-gets noh? Let’s drop this whole thing na lang. Let’s talk tomorrow night na lang.”
Aiden: “Why not tonight after work mo, I’ll pick you up.”
Ako: “Busy ako today. Hindi ko alam kung ano’ng oras ako makakauwi.”
Hindi na siya muling nagreply. Right then and there, kahit sa text lang, gustong-gusto kong umamin sa kanya. I don’t have the guts to. Binalik ko na lang ang cellphone ko sa bag. I just wish all of this never happened. I wish Aiden knew what was happening, hindi lang ang nararamdaman ko kundi sa lahat ng nangyayari sa’ming dalawa.
Nakarating ako sa office a few minutes before 7AM. I rode the elevator paakyat sa floor namin, biometric-in and walked to my cubicle. Nilapag ko ang bag ko sa mesa at hinatak ang laptop palabas. Binuklat ko at binuksan, tumambad sa’kin ang litrato naming dalawa ni Aiden na naka-set as background ng laptop ko. Matagal akong tumitig sa mukha ni Aiden. I snapped back to reality nang mag-ring ang cellphone ko sa bag, nagmamadali kong hinalukay ang bag ko. Unknown number. I know who this is…
Ako: “Ivan, this is not a good time.”
Ivan: “Kailan ba naging maganda ang timing ko…”
Ako: “What do you want?”
Ivan: “Alam mo kung ano’ng gusto ko…”
Ako: “…”
Ivan: “… o alam mo kung ano’ng gusto mo? Tama ba?”
Ako: “Fuck you–“
Ivan: “–Then come and get it.”
Ako: “Putang ina mo, ‘wag ka muna magulo. Marami akong iniisip.”
Ivan: “Come on, ‘galit ka kaagad. Kalma ka lang. Pag-usapan natin ‘yan mam–“
Ako: “–No. I don’t think I’ll be seeing you ever again.”
Ivan: “Hmm? Okay.”
Binaba ko na agad ang tawag. Nanginginig ako sa galit. I wanted a rewind, a chance to go back in time to make it right.
Lumipas na naman ang buong araw sa opisina. It was 4PM again. Niligpit ko na ang lahat ng gamit ko. Lumabas ako ng cubicle ko at naglakad palabas ng opisina. Medyo maliwanag pa, may araw pa sa labas. Gusto ko lang makauwi para makapagpahinga na, hindi ko rin alam kung ano’ng gagawin ko sa natitirang oras ko bago dumilim. Siguro itutulog ko na lang muna since puyat pa talaga ako.
Paglabas ko ng building, may nakita akong pamilyar. Kinabahan ako bigla. Nangatog ng bahagya ang mga tuhod ko. Sasakyan ni Ivan ‘yun ‘di ba? What the fuck is he doing here? Napatigil ako habang hinahanap ko ang cellphone ko sa bag, iniisip ko rin kung ano’ng pakay niya (kahit alam ko) at naparito siya. Agad kong tiningnan cellphone ko, sabi ko na eh. May text na number lang at hindi naka-save sa phonebook ko.
Ivan: “Hintayin kita dito sa labas”
Hindi ko nireplyan. Hindi rin ako lumapit sa sasakyan niya. Siraulo ba siya, what if my makakita sa’kin na pumasok sa sasakyan niya kaya lumakad ako papalayo sa kanya. Ilang hakbang pa lang ang nagagawa ko’y biglang nag-ring ang cellphone ko. Unknown number…
Ivan: “Huy, ‘san ka pupunta?”
[*To the moon… a joke from the author* xD hahaha]
Mahina kong sinagot ang cellphone. Mahina ang boses ko pero pinaparating ko kay Ivan na galit na galit ako sa ginawa niya…
Ako: “Gago ka ba?! Bakit dito ka pa sa opisina pumunta?!”
Ivan: “Bakit? Alam ba nila? Wala ka namang gagawin kundi sumakay lang. Ang arte mo naman…”
Ako: “Hmmp! Puta ka. Bahala ka dyan! Uuwi na ako.”
Ivan: “Uy! Teka! Sinundo nga kita eh! Sagl–“
Binaba ko na ang cellphone. Hindi ko na siya hinayaan na tapusin pa ang sasabihin niya. Binalik ko na ang cellphone sa bag ko at naglakad ulit palayo.
Biglang may sasakyan sa gilid ko na nagbagal at nagbukas ng kalahating bintana. Biglang nagsalita si Ivan habang dahan-dahan niya akong sinusundan na naglalakad. Hindi ko siya pinapansin. Kunwari’y hindi kami magkakilala…
Ivan: “Sorry na, Huy….”
Ako: “…”
Ivan: “Okay. Okay. Delikado nga ‘yung ginawa ko. Let me make it up to you.”
Ako: “…”
Ivan: “Liliko ako dun sa malayo. Dun sa kanto na wala masyadong tao. Sumakay ka na lang kung gusto mo. Kung hindi, then I guess next time na lang. ‘Wag ka na magalit.”
Pinaandar niya ang sasakyan niya hanggang sa hindi ko na ito matanaw nang kumaliwa siya sa isang kanto. Habang naglalakad ako, iniisip ko kung sasama ba ako sa kanya. I wanted to end things with him na rin. Hindi lang kay Aiden. And maybe start a new chapter of my life without them both. I can’t keep Aiden, habang-buhay kong itatago ang mga kalokohan ko. Araw-araw lang ako magi-guilty. Hindi rin pwedeng si Ivan ang piliin ko kahit aminado akong hindi ko kayang bumitaw I know eventually, bibitaw din ako.
Sa dami ng iniisip ko, hindi ko namalayan na ilang hakbang na lang ako sa kanto.
Kumaliwa ako.
Hindi ko alam pero may sariling galaw ang katawan ko. Tumawid ako sa kabilang side ng kalsada at umikot sa gilid ng sasakyan ni Ivan. Sinalat ko ang door handle ng passenger seat niya. Hinatak ko at pumasok ako sa loob. Tahimik akong umupo at sinara ang pinto. Mabilis at banayad ang lahat ng pangyayari na parang matagal ko nang ginagawa ang pagpasok sa sasakyan ng mga hindi ko kilala.
Ivan: “That was smooth…”
Ako: “…”
Ivan: “So, can we–“
SPLAAK!
Isang malakas na sampal ang binigay ko kay Ivan. Hindi ako nagsalita. Saglit niyang inalog ang ulo niya at diniretso ang tingin sa unahan ng sasakyan.
Ivan: “I deserve that–I guess.”
Pinaandar niya ang sasakyan. Kumabig siya at pinaandar na ang sasakyan. Hindi ko siya tinitingnan. Nakatingin ako sa labas habang umaandar kami. Pamilyar ang daan. Sobrang pamilyar sa’kin ng lugar ay ramdam kong naghahanda na ang katawan ko. Tila umiinit ang hangin sa loob ng sasakyan. Kinakabahan ako ng bahagya… at may namamasa sa pagitan ng mga hita ko.
Ilang saglit lang ay dumilim ang kanina’y maliwanag na paligid. Dumaan na kami sa underground parking. Tanging mga ligaw na liwanag galing sa labas lamang ang nakakapasok sa ilalim, nagbukas ng ilaw si Ivan nang makapag-park kami.
Ivan: “Ako muna lalabas? Or sasama ka na sa loob?”
Hindi ko siya pinansin. I pretended to look for something inside my bag.
Ivan: “Okay, ako na lang muna. Text na lang kita kapag may room na.”
Lumabas siya ng sasakyan at iniwan ako sa loob.
Kinuha ko ulit ang cellphone ko sa loob ng bag. May text at missed call ako kay Aiden. Nag-ring aang cellphone ko habang hawak ko ito… Si Aiden.
Ako: “Hello?”
Aiden: “Hello, Moi? Nasaan ka? Nandito ako sa office mo eh. Sunduin sana kita, sabi nakauwi ka na raw.”
Ako: “Ahh-oo eh. Wala na ako dyan.”
Aiden: “Nasaan ka? Salubungin kita o sa bahay niyo na lang tayo magkita?”
Ako: “‘Wa-wag na, Aiden. Kasama ko kasi mga classmates ko para dun sa school works namin for the weekend. Hindi ko rin alam kung ano’ng oras ako makakauwi.”
Aiden: “Ah, okay then. Ingat na lang. Please update mo ako kung nakauwi ka na.”
Ako: “I won’t. I asked for space ‘di ba?”
Aiden: “Ah. Right-right.”
Binaba ko na ang tawag. Hindi ko na kayang tiisin na marinig ang boses ng nobyo ko na nagmamakaawa para sa spot na kanya naman talaga. I need to end things now. Bumaba ako ng sasakyan ni Ivan, malapit na ako sa pinto ng reception nang biglang lumabas si Ivan.
Ivan: “Oh. Akala ko maghihintay ka dun?”
Ako: “Let’s just talk. Bilisan mo.”
Ivan: “Okay, tara na. Nakakuha na ako ng room.”
Bumaling siya sa sasakyan niya at ni-lock ito. Pumasok na kami sa reception area at dumiretso papasok sa elevator ng hotel. Pagdating namin sa sa loob ng kwarto ay dumiretso ako sa higaan at umupo sa gilid nito. Hindi ko na tinanggal ang sapatos ko, maging ang bag ko ay hindi ko na nilapag. Naiwan si Ivan sa pinto para isara ito. Lumingon siya sa’kin habang nagtatangal ng sapatos niya, mukhang sabik na sabik siya. Lumapit siya sa’kin habang nagtatanggal ng kanyang T-Shirt.
Hinawakan ko ang damit niya at hinatak ito pababa. Pabalik sa bewang niya.
Ako: “Don’t bother. Gusto lang kita makausap.”
Ivan: “Hah?”
Ako: “‘Wag ka na maghubad…”
Hindi niya tinuloy ang paghuhubad niya, umupo siya sa tabi ko at umakbay sa’kin.
Ivan: “Bakit? Ano’ng iniisip mo?”
Ako: “Alam kong napag-usapan na natin ‘to. We need to end things between us.”
Ivan: “Aba–haha. Ikaw lang naman eh.”
Ako: “Hah? Ako?”
Ivan: “Oo. Ikaw. you could’ve ended things before. Simple lang naman. Ignore mo lang ako. ‘Wag mo akong pansinin.”
Ako: “I’ve tried. Pero I want–“
Ivan: “–You want to what? Gusto mong maging sikreto ‘tong ginagawa natin? Hindi naman ako baliw para sirain ang buhay mo o mang-blackmail pa sa’yo. Kung tapos na, tapos na.”
Ako: “Really? Itatago mo lahat?”
Ivan: “Oo naman. But you never tried to really do it. And yet, you’re here with me. Sa dami ng chances na meron ka, you chose keep us on the low.”
Ako: “Hindi ako ganun, nagkama–“
Ivan: “–Talaga? You’re missing the point, Quincy. Kanina lang, kung hindi ka sumama sa’kin I would think na seryoso ka sa pagtigil sa ginagawa natin.”
Ako: “I still am. Kaya nga kita gustong makausap.”
Ivan: “You keep telling yourself that. But you know, deep inside you… Ayaw mo lang aminin, you know you also want “us” to succeed.”
Ako: “I-I never thought of it that way, Ivan.”
Ivan: “…Okay, hindi na kita pipigilan kung aalis ka.”
Ako: “Okay.”
Tumayo ako at naglakad papunta sa pinto habang si Ivan ay naiwan na nakaupo sa gilid ng kama. Inalis ko ang chain lock ng pinto, hinawakan ko ang doorknob at marahan na itong pinihit. Hindi ko pa man nabubuksan ang pinto…
Ivan: “I love you, Quincy.”
Napatigil ako sa pagbukas ng pinto. Hindi ko nilingon si Ivan. Huminga lang ako ng malalim.
Ako: “I know…”
Nagulat ako nang biglang sunggaban ako ni Ivan mula sa likod, niyakap niya ako ng mahigpit. Hindi ako makagalaw. Umangat ako isa niyang kamay at binalik ang chain lock sa pinto. Dahan-dahan akong bumitaw sa doorknob… Hinawakan ko ang kamay niya para subukan na manlaban.
Bumaba ang kamay niya sa bewang ko habang ang isa naman ay gumapang paakyat sa puson ko hanggang makarating sa ilalim ng mga suso ko. Dahan-dahan niyang inusog pataas ang kamay niya hanggang sa masapo niya na ang isa kong suso. Napapapikit ako sa ginagawa niya sa’kin. Hindi na rin nagpahuli ang mga labi niya, agad itong dumampi sa batok ko. May kaunting kiliti sa pagdampi ng mga labi niya.
And just like that, a switch was flipped to on.
Nilalamas niya na ang isa kong suso habang ang isang kamay naman niya ay dinadakot na ang namamasa kong hiyas. Kasabay ng mga nagaganap ang pagpapak niya sa aking batok, leeg at tenga. Dahan-dahang dumulas ang bag galing sa balikat ko, sumalampak ito sa sahig. Dumilat ako at mabilis kong pinindot ang lock ng doorknob.
PLAK!
Mabilis akong umikot para bayaran ang pagpapalibog niya sa’kin. Sinalubong ako ng mga kamay niya sa pag-ikot ko, humawak siya sa bewang ko at mariin akong hinatak sa kanyang katawan. Nagtagpo ang aming mga labi, mainit at maalab ang aming halikan. Nagpalitan kami ng laway habang nag-eespadahan ang aming mga dila. May paminsan-minsang pagkagat ng labi hanggang sa bumaba ang mga halik niya sa baba, leeg at hanggang sa makarating siya sa nakasaplot ko pang mga hinaharap. Binuka niya ng malaki ang bibig niya pero inawat ko siya…
Ako: “Teka, mababasa ng laway ‘yung damit ko…”
Ivan: “Edi maghubad na tayong dalawa…”
Lumakad siya palayo sa’kin at bumalik sa kama, nagmamadali siyang nagtanggal ng mga suot niya kaya lumapit na rin ako papunta sa kanya para maghubad na rin. Mas nauna siyang matapos sa’kin, humawak siya sa pisngi ko at hinalikan ako. Tinulungan niya akong hubarin ang office blouse ko. Tinaas ko ang dalawa kong braso habang hinahatak niya pataas ang damit ko, nang makalusot ang ulo ko palabas sa butas ng saplot ay sinunggaban niya agad ng halik ang mga labi ko.
Nagdikit ang aming mga katawan habang patuloy ang paglalaplapan namin. Nakapikit ako habang ninanamnam ang sensasyon at libog na hatid ng halikan namin. Naradaman ko ang matigas na alaga ni Ivan na bumubunggo sa pusod ko, kaya hinawakan ko ito at dahan-dahan na nagtaas-baba ang dalawan kong kamay sa kahabaan nito. Sumunod na gumapang ang dalawang kamay ng lalaki sa likod ko upang alisin ang hook ng bra ko. Ilang saglit lang ay nalaglag na ito sa sahig. Tumambad sa kanyang harapan ang suso ko. Bumaba ang mukha ni Ivan at agad na sinupsop ang isa kong suso, nakiliti ako peor higit sa lahat… nalibugan ako.
Gumapang ang kamay niya pabalik sa bewang ko, kinapa niya ang harapan ng slacks ko para i-unhook ito. Dahan-dahan niyang hinatak ang slacks ko pababa. Humakbang ako palabas dito. Tanging panty na lang ang saplot ko habang tuloy ang pagsupsop ni Ivan sa suso ko, papalit palit siya ng dinidilaan. Kanan-kaliwa, kapag hindi niya dinidilaan ay lalamasin naman niya. Nagtataas-baba naman ang mga kamay ko sa naghuhumindig at tigas na tigas niyang batuta. Pababa na sana ang isa niyang kamay nang harangin kong muli.
Ako: “Mag-wash muna tayo… Pareho tayong galing sa labas eh.”
Ivan: “Hmm.. nabitin ako pero good idea.”
Kumalas kami mula sa aming weird na posisyon. Hinawakan niya ako sa kamay at dagliang hinila papasok sa banyo. Pagdating namin sa loob ay sinalubong na agad ako ng halik. Hindi rin ako nagpatalo, gumanti rin ako ng halik. Mariin at marahas kong tinulak sa bibig ni Ivan ang bibig ko, humawak ako sa kanyang batok habang ang isang kamay ay bumalik sa pagsalsal sa matigas niyang burat.
Nakita ko sa gilid ng mata ko na kinuha niya ang showerhead kaya kumalas ako sa pagkakayakap ko sa kanya, kinuha ko ang showerhead at sumenyas sa kanya na buksan ito. Lumagaslas ang tubig dito, dinapo ko ang kamay ko sa tubig hanggang sa maramdaman kong dahan-dahan na itong umiinit.
Ako: “Ay, sorry. Hehe… pwede ba kitang utusan?”
Ivan: “Oh? Bakit?”
Ako: “Pakuha naman ako nung fem wash ko sa bag.”
Ivan: “Sige, sige. Kunin ko lang.”
Humakbang palabas ng banyo si Ivan para kunin ang feminine wash mula sa bag ko. Ilang saglit lang ay bumalik siya at inabot ito sa’kin. Naghugas agad ako ng kaselanan ko. Pagkatapos ko’y dinampot ko lang ang fem wash ko at binigay na kay Ivan ang showerhead.
Ivan: “Tapos ka na?”
Ako: “Oo, ikaw naman.”
Pumunta ako sa may pinto para siguraduhing naka-lock ang lahat. Maging ang mga kurtina ay inayos ko, dumako naman ako sa may gilid ng kama at pinatay ang ilang ilaw. Narinig ko ang pagpatay ni Ivan ng gripo. Bumukas ang pinto, tanging ilaw lang ng banyo ang nakabukas. Kasabay ng paggalaw ni Ivan ay ang kanyang anino mula sa banyo. Napasulyap ako sa anino ng burat niyang naninigas.
Ivan: “Oh, pinatay mo na pala mga ilaw?”
Ako: “Uhm-hmm…”
Ivan: “Nakahiga ka na?”
Ako: “…”
Ivan: “Ano, matutulog lang tayo?”
Ako: “Oo ba, walang problema sa’kin kung matutulog lang.”
Ivan: “Siyempre hindi, kakantutin pa kita eh,”
Lumakad siya papunta sa kama. Napalunok ako nang saglit na mailawan ang galit na galit niyang burat. Tumabi siya sa’kin, tumagilid ako para halikan siya. Nagbanggaan ang aming mga labi, muli kong nalasahan ang laway niya. Tumatama ang labi ko sa ngipin niya habang ang mga dila namin ay nagpapalitan ng mensahe na sila lang ang nakakaalam. Naglikot ang mga kamay ni Ivan, gumapang ang isa pababa sa pagitan ng mga hita ko. Naramdaman ko ang pagsalat niya sa hiwa ko, when he figured out where my clit is, he rubbed it ever so gently. Bawat hagod niya ay nagdadala ng kuryente sa buong katawan ko.
Hindi rin naman ako nagpatalo, habang patuloy siya sa pagsalat sa kaselanan ko ay dahan-dahan kong iginapang ang mga kamay ko para kapain ang naninigas niyang laman sa pagitan ng kanyang mga hita. Bumundol sa palad ko ang ulo nito, agad na sumaklob ang mga daliri ko sa kahabaan nito. Taas-baba na may kasabay na pag-ikot.
May kadiliman sa kwarto. Walang ingay na naririnig kundi ang kaluskos ng mga balat namin, ang mahinang halinghing namin at pigil na paghinga.
Ivan: “Gusto mo ‘yang hawak mo?”
Ako: “Ugghhmmm…”
Ivan: “Basa ka na ah…”
Ako: “Ugh-huh…”
Bago pa man ako makasagot, kumalas si Ivan sa posisyon namin. Umusog siya pababa habang ako naman ay hindi na nagtataka sa gusto niyang gawin. Agad akong umupo galing sa pagkakahiga, hinintay kong pumantay ang ulo niya sa bewang ko. Nang pantay na ang ulo niya at bewang ko ay hinakbang ko ang kaliwang paa ko sa ulo niya. Saglit pa siyang umusog para ayusin ang sarili niya habang ako naman ay nakaluhod sa mukha niya. Nilingkis niya ang mga braso niya sa hita ko hanggang makarating sa harap ng mga hita ko. Ang mga braso ko naman ay kumapit na sa headboard ng higaan.
Napapagitnaan na ngayon ng dalawa kong hita ang ulo ni Ivan, ramdam ko ang mainit niyang hininga. Lalong namasa ang hiyas ko sa pananabik.
Nagtagpo ang aming mga mata, dahan-dahan kong ibinaba ang bewang ko sa mukha niya. Sinalo ng bibig niya ang sabik kong puke. Naramdaman ko agad ang dila niyang naglikot sa ibabaw ng kaselanan ko, sa labas, loob at maging sa kahabaan ng hiyas ko. I threw my head back, napapikit ako sa pagkain niya sa’kin. Humigpit ang pagkapit niya sa mga hita ko. Habang ako naman ay marahang gumigiling sa mukha niya.
Ako: “Ughh… fuck, Ivan… Hmmm!”
Ivan: “Hmmm…”
Ako: “Shit… ang sa–sarap mo kumain… tang ina… hmm…”
Bumitaw sa pagkakakapit ang isa niyang kamay sa hita ko, umakyat ito para lamasin ang nakalantad kong suso. Dinakma niya ang suso ko, nilamas at nilaro ang utong. Hindi magkandamayaw ang katawan ko sa kung ano’ng uunahing lasapin. Ang pagkain niya ba sa’kin o ang panggigigil niya sa suso ko.
Bumitaw na ako sa headboard ng kama, ang isang kamay ko’y tinulungan si Ivan laruin ang mga suso ko habang ang isa nama’y gumapag sa puson ko hanggang makarating sa ulo ni Ivan para himurin ang ulo niya. Marahang pagsabunot at pagpikot ng tenga ang napala niya sa’kin. Tinigilan niya ang paglalaro sa suso ko at bumalik sa pagkapit sa hita ko, tila ba magseseryoso na siya sa pagkain ng puke ko. Habang ako naman ay nakapikit at gumiling sa ibabaw ng mukha niya. Ako na rin ang lumamas ng mga suso ko.
Ramdam ko ang pag-bilis ng mga dila niya, hindi ko maipaliwanag ang sensasyon na dala ng pagkain niya. Pinaghalong malambot at magaspang, papasok, lalabas at magpapaikot-ikot sa aking tinggil. Hindi ko na mapigilan, may init na nag-uumpisa sa kaibuturan ng aking puson. Kaya binilisan ko pa ang paggiling dahilan para lalong humigpit ang pagkapit ni Ivan sa mga hita ko na parang ayaw niya akong paggalawin.
Ako: “Ah–ahhh fuck! Mala-pit na ako Ivaann!”
Ivan: *Sluurrpp*
Ako: “Ughh… Shit, more, Ivan…. More pa… Ahh.. tang i-nnaaa”
Hindi tinigilan ni Ivan ang pagkantok sa puke gamit ang bibig niya. Hindi ako mapakali sa sarap ng pagkain niya. Ilang saglit pa’y napatigil ako sa paglamas ng mga suso ko. Nakapakit akong muli sa headboard. Nakapikit at nakatingala, laglag ang panga.
Ako: “UUUGGGHHH!! SHHH—–AHHHH…. CUMMING! CUMMING! HHMMM!!”
Nilabasan ako. Hindi ko napigilan ang pagnginig ng mga hita ko. Tila naipit naman ang ulo ni Ivan sa gitna ng mga hita ko pero hindi pa rin siya tumigil sa pagdila ng tinggil ko, sinasalat pa rin ng dila niya ang gilid at patuloy pa rin sa pag-ikot kaya naman parang ang tagal kong nilalabasan sa ibabaw niya.
Matapos ang ilang segundo’y tumigil siya sa pagkain, inangat niya ang isang hita ko at kumawala sa pagitan nito. Habang ako naman ay walang lakas para pumalag, napahiga na lang ako sa kama nang makaalis siya sa gitna ko. Nakadapa na ako habang siya naman ay nakaupo at katabi ko…
Ivan: “Shit, Quins. Ang sarap mo talaga kainin…”
Hindi ako makasagot ng maayos dahil hindi pa rin ako maka-recover sa sarap.
Ako: “Ugghh-hmmm..”
Humawak siya sa bewang ko at inikot akong patagilid, humiga siya sa sa bandang likod ko. Ramdam ko ang init ng hininga niya sa likod ko. Naglikot ang mga binti niya sa mga hita ko, parang nanghihingi ng espasyo kaya bahagya kong itinaas ang isa kong hita. Agad na umusog ang bewang ni Ivan sa pagitan ng mga hita ko. Fuck, spooning pala ang gusto niyang gawin.
Parang may kung ano na bumunggo sa bukana ng puke ko. Naglaro-laro pa ito sa labi ng hiyas ko na parang naliligo sa likido ko bago pumasok ng tuluyan. Naramdaman ko ang kamay niya sa baba, tinututok na nito ang batuta sa lagusan ko. Nasa burat niya ang isang kamay habang ang isa naman ay nasa balikat ko. Nakatalikod ako sa kanya nang dahan-dahan niya akong pasukin.
Ivan: “Ohh shit… hmmm..”
Ako: “Hmmm…”
Ivan: “Phew… ang sikip mo talaga, Quins. Ahhh shit.”
Ako: “Ohhh fuck…”
Ivan: “Sagad ko na ha?”
Ako: “Hmmm… -sige lang.”
Nang marinig niya ang pagpayag ko, isang malakas na ulos ang ginawa niya.
PLOK!
Kasunod nito ang banayad na paghugot palabas, tinira niya ang ulo sa butas bilang gabay sa susunod niya pang pag-ulos.
PLOK!-PLOK!-PLOK!-PLOK!
Sunod-sunod na ang pagkantot niya. Pinaghihiwalay ng matigas niyang alaga ang namamasa at libog na libog kong kaselanan. Bawat labas-masok niya’y nagdadala ng kiliti at sarap na hindi ko maintindihan. Napapikit na lang ako habang ninanamnam ang sarap sa pagitan ng mga hita ko.
Niyakap niya akong mahigpit dahilan para lumapat ang likod ko sa kanyang katawan, lumiit naman ang espasyo niya sa pagkanton kaya naman maikli at mabibilis na ulos ang ginawa niya. Halos humiwalay ang kaluluwa ko sa aking katawan sa lakas ang pagyugyog nito habang kinakantot ako ni Ivan. Wala akong nagawa kundi itaaas ang mga hita ko para bigyan pa siya ng bwelo sa pagkantot.
Ivan: “Ugghh Ughhh t-tell me you want this… this dick.”
Ako: “Ohhh–Ooohhh hmm… shit…”
Ivan: “Tell me hmmmm… sabihin mo gustong-gusto mong kinakantot kita.”
Ako: “Ahhh-ahhh kantutin mo pa ako, Iv-Ivan…”
Ivan: “Ughhh Ugghh wrong answer…”
Binagalan niya ang paggalaw niya bilang pang-aasar nang hindi niya makuha ang gusto niyang sagot. Bahagya naman akong bumalik sa ulirat pero nanaig pa rin sa’kin ang sarap na dala ng mabilis niyang pagkantot kaya lumingon akong saglit sa kanya. Nagkatinginan kami…
Ivan: “Hmm… sabihin mo na…”
Ako: “Ahh–ang al-alin ba?”
Ivan: “Sabihin mo gustong-gusto mong kinakantot kita…”
Ako: “Hmmm shit, ‘wag kang titigil, Ivan…”
Ivan: “Sabihin mo m–“
Ako: “–Gustong-gusto kong kinakantot mo ako…”
Nang marinig niya ang sagot ko ay bumitaw siya sa pagkakahawak sa balikat ko, inillipat niya ang kamay niya sa bewang ko at agad na kumanyod. Marahas at sagad, mabilis at malakas. Dahan-dahan na tumulo ang katas ko sa pisngi ng pwet ko na siyang dahilan kung bakit umingay lalo ang pagbabanggaan ng aming mga kaselanan.
PLOK!-PLOK!-PLOK!-PLOK!-PLOK!
Nagsalubong ang mga mata ko. Hindi ko na mapigilan ang sarap, mukhang lalabasan na naman akong muli. Sinapo ko ang mga suso ko habang ang isa naman ay dinapo ko sa puke ko para salatin ang paglabas-masok ng alaga ni Ivan.
Ako: “Ugh! Ugh! Ugh!”
Ivan: “Hah-hah… fuck, hmmm…”
Ako: “Shit, do-don’t stooopp… malapit na ako ulit…”
Ivan: “Ahhh… Ahhh… S-sige… cum on my dick, Quins.”
Ilang saglit pa’y nangisay na naman ako, hindi naman tumigil si Ivan. Hinigpitan niya pa ang paghawak sa bewang ko at lalo niya pang sinagad ang bawat pagpasok niya.
Ako: “AHHH! CUM-CUMMINNNNNNGGG!”
Ivan: “Ughh! ughh! Shit Quins! Ang sarap moooo hmmm!”
Dahan-dahan bumagal ang pagkanyod niya, nakakuha ako ng pagkakataon na bumaling at hawiin ang mukha niya papalapit sa’kin. Naghalikan kami, sinimsim namin ang laway ng bawat isa. Pareho kaming naghahabol ng hininga. Tuloy ang halikan namin nang gumalaw si Ivan dahilan para mahugot ang matigas niyang batuta sa basang-basa kong lagusan. Kumalas siya sa pakikipaglaplapan at kumapit ulit sa bewang ko.
This time, pinihit niya ang katawan kong patihaya. Tumayo siya ay mabilis na pumorma sa baba. Agad niyang tinutok ang naghuhumindig niyang burat sa puke ko, sa sobrang tigas ay hindi na niya kinailangang kamayin para hanapin ang lagusan na papasukan nito. Sumayad ang ulo ng alaga niya sa hiwa ko, dumulas at lumagpas ito kaya ako na mismo ang tumulong dito. Nang mahawakan ko ang ulo ay ginabayan ko ito papasok sa kaselanan ko. Isang marahang ulos at agad na nilamong nang malibog kong puke ang burat ni Ivan.
Saglit siyang nanatili sa loob ko. Nasa ibabaw na si Ivan habang ako naman ay nasa ilalim at nakabuka ang mga hita. Hinaplos ko ang pisngi niya at hinatak ito palapit sa’kin, kinagat ko ang labi niya at nilingkis ang mga braso ko sa batok niya. Inusog niya ang kamay niya at inangkla sa mga balikat ko.
PLOK—-PLOK—-PLOK—PLOK—PLOK–PLOK–PLOK–PLOK-PLOK-PLOK
Sa umpisa’y mabagal hanggang sa makuuha niya ang ritmo niya, bumabaon at sumasagad ang burat niya sa kaloob-looban ko. Parang may nais sungkitin, sa bawat paglabas at tila ba gustong sumama ng bawat hibla ng puke ko.
Niluwagan ko ang kapit sa batok niya, nagatagpo ang aming mga mukha at walang anu-ano’y naglaplapan na agad. Nag-hahabulan kami ng hininga sa bawat kantot niya.
Ivan: “Uhhmm uhhmmm ang sarap mo, Quins…”
Ako: “Yesss… ugghh fuck… tang ina si-sige paaaa…”
Ivan: “Shit, take t-this… Ughh…”
Ako: “Ahhh A-ayan… hmmm, shit ‘wag kang titigil…”
Ivan: “Ang sikip, Quins… Shit…”
Ako: “Ahhh si-siyempre…. ughh..”
Ivan: “Malapit na ako hmmm… ‘san mo gusto?”
Ako: “Ugghhh shit, sa labas please…”
Ivan: “I shouldn’t have asked….”
Ako: “Fuck! Ugh! Kahit saan… Ahhhh…. sige paaaa…”
Lalong bumilis at sumagad ang bawat ulos ni Ivan. Mukhang magkakasabay kaming lalabasan. Maging ako ay lalabasan na rin.
Ako: “‘Wag kang titigil… Ugh… malapit na naman akooo!”
Ivan: “Ughh Ughhh–hmmm sabay na tayo…”
Ako: “Mauuna–ata ako! Hmmm!! Shit shit CUMMING! MMMNNNGGGG!!”
Nauna na akong labasan. Hindi talaga ako magsasawang labasan. Shit. Napakasarap. Hindi ko maipaliwanag.
Nanginig ako sa ilalim ni Ivan, hindi ko na-kontrol ang mga hita ko kaya nalaglag na ang mga ‘to sa gilid niya. Hindi pa rin siya tumigil sa pagkanyod, Kumantot siya ng kumantot na parang may hinahabol. Kumunot ang noo niya at papapikit siya.
Ivan: “UUGGGHHH! LALABASAN NA AKO QUINS! AAAHHHH”
Isang bagsak na ulos ang ginawa niya, naramdaman ko ang tamod niyang sumaboy sa loob ko. Mainit at malagkit. Ang ikinataka ko’y hindi na niya ito ulit sinundan ng kanyod. Mabilis niyang hinugot ang burat sa puke ko at tumayo, sinalsal niya ito habang patungo sa mukha ko.
Ivan: “Ugghh shit, Quins… Open your mouth…”
Ako naman ‘tong sumunod agad sa gusto niyang mangyari. Lumuhod siya habang jinajakol ang alaga niya, nangingintab ito dahil sa pinaghalo naming mga tamod. Humarap ako sa kanya ang binukas ang bibig ko. Mabilis niyang sinalsal ang burat niya habang nakatutok ito sa loob ng bibig ko.
Isang mainit na pulandit at pumasok sa bibig ko, ang sumunod ay tumama sa labi ko. Dinikit niya ang ulo ng burat niya sa labi ko dahilan para ma-shoot ang karamihan ng tamod niya sa loob ng aking bibig. Ilang saglit pa’y tumigil siya sa pagsalsal kaya hinawakan ko ang burat niya at sinubo ito. Pinaramdam ko sa kanya ang mainit niyang tamod, hinugot ko ang alaga niya mula sa bibig ko. Malinis at walang tamod na naiwan.
Ivan: “Ahhh… masarap ba Quins?”
Ako: “Yep”
Nilunok ko ang tamod niya at muling binuka ang bibig ko para ipakita sa kanya.
Matapos ang matinding kantutan ay humiga ako. Pagod, pawisan at naghahabol ng hininga. Tumabi sa’kin si Ivan at tumagilid para humarap sa’kin. Niyakap niya akong mahigpit.
From 5PM to 10PM, paulit-ulit kaming nagkantutan ni Ivan. Hindi ko na alam kung ilang beses na akong nilabasan. Iba’t ibang posisyon, parang lahat ng kanto sa silid ng hotel ay nagamit namin sa kantutan.
Nag-check out na kami ng 10:30PM. Nasa underground parking lot kami ng hotel, sa loob ng sasakyan niya. Hindi pa kami nakakaalis dahil hindi ko alam kung saan niya ako dapat i-drop off. Ayaw niya namang iwan lang ako kung saan. Napagdesisyunan kong mag-book ng grab pero walang kumukuha. Ilang minuto na kaming nasa parking lot, kaya nagmungkahi na si Ivan na ihatid na lang ako sa bahay.
Ivan: “Ano… walang kumuha?” Baka kasi traffic eh.”
Ako: “Walang grab car around dito eh oh. Walang makuha sa app.”
Ivan: “Oh ‘pano ‘yan? Hatid na lang kita?”
Ako: “Ayoko noh?! Baka may makakita sa’tin. Baliw ka ba?”
Ivan: “Gabi naman na eh. Wala na ‘yan.”
Ako: “Tsk… sige na nga pero sa malapit mo lang ako i-drop. ‘Wag sa bahay mismo..”
Binigay ko sa kanya ang address ng bahay namin sa kondisyon na hindi ako mismo sa bahay namin ihahatid. Binuksan na niya ang makina at umandar na kami. Medyo malayo ang biyahe at pagod na pagod ako sa mga kaganapan sa buhay ko. Sinilip ko ang cellphone ko, ang daming chats ni Aiden. 21 missed calls at sangkatutak na messages sa iba’t ibang communication apps. Napangalumbaba na lang ako habang binabalik ang cellphone ko sa bag.
Ivan: “Oh bakit? Hinahanap ka na ba sa inyo?”
Ako: “Ah-hindi. Hindi naman.”
Ivan: “Boyfriend mo?”
Ako: “…”
Ivan: “Sabi sa’yo hiwalayan mo na ‘yan eh–“
Ako: “–Pwede ba magmaneho ka na lang.”
Ivan: “Okay, okay.”
Nakatanaw na naman akong muli sa labas ng bintana habang umaandar kami. Isa-isa ang pagdaan ng mga ilaw sa lansangan. Lumabo ang paningin ko, dahan-dahang nalaglag ang talukap ng mata ko hanggang sa makatulog ako.
Nagising na lang ako nang tapikin ako ni Ivan.
Ivan: “Quins… Quins, nandito na tayo…”
Pagbukas ng mga mata ko, laking gulat ko nang makita ko ang gate namin. Agad akong lumingon kay Ivan…
Ako: “Gago ka talaga! Sabi ko ‘wag mo ako dito ibaba ‘di ba? Ang hirap mo namang kausap!”
Ivan: “What?! Eh natutulog ka… Ayaw ko namang istorbohin ka tapos paglalakarin pa kita.”
Ako: “Kahit na! Alam mo namang delikado tayo dito eh! Ano ka ba?!”
Padabog kong sinukbit ang bag ko, tumingin ako sa gate namin at sa likod ng sasakyan ni Ivan. Binuksan ko ang pinto at agad na lumabas.
….Biglang bumusina at nagbukas ng headlights ang isang puti na Civic FD sa kabilang side ng kalsada…
Nangatog ang mga tuhod ko nang magbukas ang pinto ng puting sasakyan at lumabas si Aiden.
…TO BE CONTINUED