I’m trying to remember all the memories Precious and I shared. Of course, including our sexcapades.
I remember the girl but I don’t remember the feeling. . . Hehehe.
Most likely after this two-part story, balik Coke series na. Or it depends pa rin if two parts lang itong ATBMNTB.
Anyway, this is somehow related to the Coke series.
The woman in this story became my ex-girlfriend while Precious and I were in a relationship.
All these happened in 2013.
Err, no. Hindi ko pala sila pinagsabay.
Apologies also because it took me four days to update this story. Mahirap maging alipin ng trabaho. Hehehe.
And you know I’d fight the good fight
If I thought I’d change your mind
But if she makes you happy
And I leave the dream behind.
LOVE, LENG
G’S Girls.
Iyan ang tawag ng mga kaklase ko noong college sa listahan ko na iyon noon.
Honestly, ngayon while trying to recall, hindi ako sure, baka may nakalimutan pa nga ako.
Little did I know madagdagan ang listahan ko noon.
Si Leng.
Pagpasok namin sa room at pagupo ko ay may notebook na may sticker ni Taylor Swift ang naiwan.
That notebook belonged to Shaira’s block.
May 1/2 index card sa loob with a photo.
Ang nakasulat:
“Leng” (real name withheld but this is her nickname) L (middle initial). A (surname).
Medyo tumigas ang titi ko sa loob ng black Hanes brief at blue pants ko that time.
Napapansin ko sa mga Facebook photos ni Leng na kita ang malalim niyang cleavage and iyong ngiti niya, sa dami ng babaeng dumaan sa buhay ko, alam kong may itinatago itong libog.
“Uy! Friend ko ito sa Facebook at follower ko sa Twitter ha. Liker ko pa nga,” sabi ko sa sarili ko habang nagiisip ng next move.
“Hmmmmm. Maging like ko rin kaya si Leng?”
I needed to do something that time.
I broke the ice.
Using my Lenovo laptop and Globe Tattoo broadband while our class was waiting for our next professor, I promptly sent a message to Leng’s Facebook account.
“Hi! You are from section 1N ‘di ba? I got your notebook.”
“I got your picture in my wallet and your phone number to call it.”
“Joke lang. Hehehe!”
“Hala kuya! Kaya pala nawawala iyong notebook ko sa Structure of the English Grammar.
Sorry po, naiwan ko sa room N308 kanina,” related Leng sa messenger.
“Naiwan mo rin ata puso mo? Hahaha! Biro lang.”
“Funny ka po pala. Idol ka ng buong klase namin. Matalino. Writer. Student-leader.”
“Pogi? Hindi? Nah. Simpleng tao lang ako. Uy, ano pa impression ng class ninyo sa akin?”
“Chickboy daw? Hahaha. Kasi ‘di ba may something sa inyo ni Shaira? Friend ko iyon. Huwag mo sasaktan, kuya.”
“Wala namang kami ni Shaira, Leng. We dated last sem, yes, but it never materialized.”
“Sus. Kuya G, umayos ka!”
“Wait. Nasa PUP ka pa ba?”
“Ay nasa jeep na po ako dito sa Cubao.”
“Oh. OKay. May class kayo tomorrow based dito sa registration certificate mo. Puntahan kita bukas.”
“Nakakahiya po. Ako na lang pupunta sa room ninyo.”
“Bahala na tomorrow, Leng. Ingat pag-uwi.”
Buti hindi nagalit si Leng sa mga banat ko.
Hindi kagaya ni Poon Dutz na galit na galit kay senador Ping Lacson at Richard Gordon.
The Senate Blue Ribbon Committee is probing the Department of Health’s handling of its pandemic budget after the Commission on Audit flagged “deficiencies” on how the department managed its funds.
Ad hominem si Poon Dutz. Punahin ba naman ang buhok ni Ping and tawagaing mataba si Dick. Uy, matabang dick? Hehehe.
Pero seryoso. Simple logic: Mali ng sukli iyong cashier ng 7 Eleven sa binili mong Gulp na coke. Noong pinuna mo, ang sagot sa’yo, ang taba mo ser!
Tanginang ‘yan.
I felt I had a chance on Leng based sa initial convo namin.
My gut feel has not failed me in my 26 years here on earth.
During those times, cool off kami ni Precious. Tangina. Hehehe.
Sa panahon ngayon I don’t know if may cool off thingy pa ba? 2013 pa iyon!
Malungkot din ang puso ko. Marami akong babae pero may kulang.
…