I composed myself first before clicking the answer button.
“Hey,” bati ng asawa ko sa kabilang linya.
“Hi,” tipid kong sagot.
“Umalis ka na lang nang hindi nagpapaalam.” Nahihimigan ko ang pagtatampo sa boses niya.
Kaninang umaga ay nauna akong gumising sa kanya. Nagdalawang-isip ako kung gigisingin siya. Sa huli ay hinayaan ko na lang siyang matulog. Parang ninja na umalis ako ng hotel room namin.
“Nag-iwan naman ako ng sulat. Sinabi ko na papasok pa ako sa trabaho. Hindi mo ba nakita?” tanong ko sa kanya.
“Yes, I found it,” he sighed, obviously irritated. Halatang hindi iyon ang hinahanap niyang sagot.
“‘Yun lang ba ang dahilan kaya napatawag ka?”
“Actually, I called to tell you that I need to see you again. Tungkol sa kasunduan natin.”
Napatango-tango ako kahit hindi naman niya ako nakikita.
“Okay. Saan at kelan?”
“Today. At lunch. Susunduin na lang kita.”
Pumayag ako. Tinapos na niya ang tawag namin. Lumipas ang oras at nakatayo na ako sa labas ng kumpanya, hinihintay na dumating siya.
Namukhaan ko ang itim na Pajero niya na huminto sa harap ko. Pinasakay niya ako at tumungo na kami sa isang restaurant. Naupo kami sa isang sulok, sa parte na malayo sa mga dumadaang tao.
Matapos naming mag-order ay sinubukan kong simulan ang usapan namin tungkol sa aming annulment.
“So, kelan mo sasabihin kina Uncle Morgan at Auntie Shiela na magpapa-annul na tayo?” tukoy ko sa mga magulang niya.
He didn’t answer me. Akala ko ay hindi niya lang narinig ang tanong ko kaya inulit ko uli iyon.
“When are you going to—”
“Hindi pa ako kumbinsido kung gusto ko ng annulment,” putol niya sa akin.
Kung puwede lang ay nalaglag na siguro ang panga ko sa sahig.
“Anong ibig mong sabihin?” Kinakabahan na ako.
“What I mean to say is that you still have to convince me that we have to annul our marriage.”
“Anong convince-convince? There’s no need for any convincing! Matagal na dapat tayong naghiwalay. Walang saysay ang pagsasama natin.” Medyo mataas na ang boses ko. Umaahon ang galit sa dibdib ko.
“Masyadong magulo ang annulment. It takes money and effort and time. Kailangan kong makasigurado na worth it ang lahat.”
“Hindi pa ba sapat na dahilan na matagal nang hindi nag-work ang marriage natin? Para saan pa’t nakakulong tayo sa isa’t isa gayong pareho nating gustong lumaya?”
“Well, for the past few years I got by pretty well. Hindi ko kinailangan ng annulment para magpatuloy ang buhay ko.”
“Well, I want an annulment!”
“Para saan? Bakit, balak mo na bang magpakasal uli? May boyfriend ka na ba?” His eyes turned darker then.
“Wala akong boyfriend at wala akong balak magpakasal. Gusto ko lang magsimula ng panibagong buhay.”
Nakatutok lang siya sa akin. Nakakuyom na ang mga palad ko na nasa itaas ng lamesa.
“Please, let’s get an annulment,” pakiusap ko sa kanya. Nagba-baka sakali ako na kung hindi uubra ang galit at convincing powers ko ay baka madala siya sa awa sa akin.
Nang hindi siya kumibo ay marahas akong napabuga ng hangin. I was ready to berate him again but he put up his finger to silence me.
“Look, you’ve misunderstood me. I’m not saying we shouldn’t get an annulment. Ang sinasabi ko ay kailangan ko pang makumbinsi na kailangan natin ang annulment.”
I gave him an exasperated look, but he was firm. Pinagkrus ko ang mga kamay ko sa aking dibdib.
“Fine. What would it take to convince you that we need the annulment?”
Nag-isip siya kunwari.
“How about…magpagamit ka sa akin ng pitong buwan?” He said that with a straight face.
Napanganga ako sa alok niya.
“Bakit? How would that convince you?”
“Kapag sa loob ng pitong buwan ay nagsawa ako sa’yo agad, papayag na ako sa annulment. Ako pa ang magbabayad ng lahat ng gastusin. Hindi mo kakailanganing gumastos ni pisong duling. Pero ‘pag pagkatapos ng tatlong buwan ay hindi pa rin ako nagsasawa sa’yo, you’ll stop asking me for annulment. Maa-annul lang ang kasal natin kapag gusto ko na.”
Umiling ako.
“Hindi ako pumapayag. No matter where I look at it, ako ang dehado sa arrangement na gusto mo.”
He was still calm when he passed me the brown envelope he was holding.
“Ano ‘yan?” I looked at him suspiciously.
“Check for yourself,” aniya.
Dinampot ko ang envelope at binuksan iyon. May mga larawan sa loob. Nang makita ko kung ano ang mga larawang iyon ay tila bumagsak sa sahig ang tiyan ko. Nanginginig ang mga kamay na isinara ko iyon at tumingin uli sa kanya.
“How could you do this?” May paninising sabi ko sa kanya.
“Agree to my condition and none of your nude photos and our sex video gets leaked out. Pangako ko, pagkatapos ng pitong buwan, ibibigay ko sa’yo lahat ng larawan at pati ng orihinal na video.”
“Pa’no ako makakasiguradong hindi mo ako lolokohin? Paano kung kinopya mo pala lahat ng larawan at video at gagamitin mo naman iyon sa susunod kapag may gusto kang ipang-blackmail sa akin?”
“I give you my word. Kailangan mo lang akong pagkatiwalaan.”
The nerve of him to say that right after he took a video of me without me knowing.
“Demonyo ka talaga,” nagngangalit ang mga bagang na sabi ko. “You should rot in hell, you son of a bitch!”
He didn’t even flinch.
“Pa’no mo ‘to nagagawa sa ‘kin? Wala ka na ba talagang respeto sa akin bilang tao? Kailangan mo ba talaga akong saktan ng ganito?” My voiced was laced with hurt.
“I did what I had to do to get what I want,” walang ka-emo-emosyong pahayag niya.
Nanginginig ang pang-ibabang labi ko sa poot.
“Pinlano mo ‘to mula simula.” Parang binuhusan ako ng malamig na tubig sa realisasyong iyon. Marahas akong bumaling sa kanya.
“All for what? Para gawin mo akong sex slave mo?” garalgal ang boses ko.
“So, will you take me up on my offer or not? Kailangan ko ang sagot mo ngayon.” Halimaw nga yata siya. Nothing fazes him, not even my suffering.
Hindi ako nakaimik. Nakatutok na lang ako sa mesa.
“Silence means yes,” pagbiyak niya sa katahimikan na namagitan sa amin.
Hindi pa rin ako kumibo.
Bumalik na ang waiter dala ang mga order namin. Nang makaalis ito ay saka lang ulit nagsalita ang asawa ko.
“Kumain ka na,” sabi niya. He took his fork and knife and started slicing on the meat.
Ilang sandali pa ay nagawa ko ring maigalaw ang katawan ko. We ate in silence. Hindi ko pa rin malasahan ang kinakain ko.
When we were done and we were served with tea, our eyes locked over the rim of our cups
Ibinaba niya ang tasa niya.
“Now…why don’t you take your panty off and give it to me?” He said it as if he was just asking for the salt to be passed.
Puno ng tensyon ang ekspresyon ng mukha ko.
“Theodore…” Nagbabanta ang tono ko.
“C’mon, Katya. Be a good girl.”
Nagpatatagan kami ng tingin. Nang mukhang hindi kami aalis roon ng hindi ko ginagawa ang gusto niya ay akma na akong tatayo sa para pumunta sa restroom at doon tanggalin ang panty ko pero pinaupo niya ako uli.
“I want you to take your panty off here.” There was that mischievous twinkle in his eye.
Ilang sandali na naman akong hindi makagalaw. Ayoko siyang sundin.
Tumingin ako sa view sa labas ng bintana at dahan-dahan kong ginalaw ang katawan ko para unti-unting matanggal ang panty ko. It slipped through my knees and into the floor. Mabilis kong pinulot iyon. Nilamukos ko ang panty at pinasa iyon sa naghihintay na kamay ng asawa ko. Isinilid niya iyon sa bulsa sa loob ng business suit niya.
Tumikhim siya.
“Makukuha mo ulit ito mamaya. Pagkatapos ng trabaho mo, diretso ka agad sa condo ko. ‘Wag ka nang magpalit ng damit.”
Nag-iwas ako ng tingin. I looked…