The copyright for any material created by the author is reserved. Any duplication or use of objects such as diagrams, sounds or texts in other electronic or printed publications is not permitted without the author’s agreement.
(Pagpapatuloy…)
Isang maaliwalas na umaga,kukurap-kurap pa ang aking mga mata.Sunday,kaya wala akong pasok sa trabaho.Balak ko pa mag-stay sa kama pero medyo maingay sa labas,dinig ko ang takbuhan ng mga batang naglalaro ng tumbang preso.Sumilip ako sa bintana ng aming bahay at nakita ko na masaya sila sa paglalaro,nagunita ko ang mga panahon ng aking kabataan na ako mismo ay gaya nila na laman ng kalye.Easy go lucky at walang iniisip na isyu ng lipunan.Sumagi sa isip ko ang aking mga kababatang ngayon ay may kanya kanya na ding pamumuhay.
Kababata!?Oo nga yayayain ko silang maglaro ng basketball ngayong umaga.Nakakatuwang isipin na medyo neophyte na kaming matuturing sa kung tawagin ay “Sunday Club” sa aming basketball court pero halos yun naman ang katotohanan.Si Donny,Mark…at si Jero.Jeerrroooooo!?Kumusta na kaya ang kolokoy?May dalawang linggo na hindi ko nakikita ang mokong na yun!Fuccccckkkkk!Si Kim!Bigla kong naalala.Nagkakatext at chat naman kami simula ng may nangyari sa amin pero after one week noon ay medyo lumamya ang communication naming dalawa.Na-busy din kasi ako sa trabaho since nadestino ako sa field.”Pero kumusta na kaya sya?” ang sambit ko sa aking sarili.
Ganito tumakbo ang aming usapan…
Ako: Hi Kim,kumusta ba?Maganda ang sikat ng umaga.Dapat dinidiligan ang mga halaman para maging sariwa at mas maganda ang paglago lalo ang mga bulaklak hehehe.
Ilang minuto lang ay nagreply sya..
Kim: Gago!Pinagsasabi mo? .. natawa din ako sa kanyang reply.Tipong inalaska ko e
Ako: Ano Kim,pwede ba?
Kim: Pwede ang ano?
Ako: Alam mo na yun!Kaw naman,diligan kita hahahaha.
Kim: Ulol!Magtigil ka nga nandito mga anak ko walang pasok sa school.
Ako: Pwede naman nating gawaan ng paraan.Kunwari may patitingnan ka sa isang appliance mo dyn.
Kim: Ano ka ba!?Makita ng kapitbahay ano iisipin?
Ako: Diskarte na natin yun.Punta na ako dyan.
Kim: Gago,waggggg!
Hindi ko pinansin yung last reply nya.Bakit ba?Taena,gusto ko magbasketball pero ibang basketball ang gusto ko gawin ngayon hahahaha.Dumating ako sa bahay nila na nasa ikatlong street lamang mula sa aming bahay.
“Tao po?” tawag ko mula sa labas ng bahay nila Kim.Sumilip si Kim at bahagyang binuksan ang screendoor ng kanilang bahay.Kita sa kanyang mukha ang pinaghalong inis at kaba.
“Ui ikaw pala yan?!Napasyal ka?” ang bungad niya.”Ay Ate Kim (ate?Pagkatapos ko kantutin e tatawagin ko na ate ano?hahahaha),si Jero po ba nandyn?Nagpapatulong sya sa sound system ninyo.” ang tanong ko.
“Naku wala sya dito pumasyal sa bahay nila Mommy sa Makati,baka binibiro ka lang.Alam mo naman yung tropa mo na yun.” medyo malakas na boses niyang sagot.Sigurado ay sinadya niya para marinig ng kapitbahay at hindi magisip ng anu-ano sa pagpunta at pagpasok ko sa kanilang bahay.”Pero totoong may problema ang sound system namin.Paki check naman.”. ang sabi ni Kim.. “Tara,tuloy ka.” dagdag niya.Nagulat ako sa sinabi na iyon ni Kim,tila payag magpadilig ang loka..malay hindi ba?At ako ay marahan na pumasok na sa bahay nila,naglalaro sa isip ko ang kapana-panabik na mangyayari sa loob nito.
Maayos ang tahanan nila Kim at Jero,siguro dahil sa bukod sa sadyang nakakaangat sa buhay ay dalawa na lang silang nakatira doon kasama ang dalawang paslit na anak ni Kim.May kaluwagan ang sala nito.Makinis at well-maintaned ang paligid.Ito na ata ang pinagkakaabalahan ni Kim bukod sa pagaasikaso ng mga anak niya at sa isang prangkisa ng food cart na negosyo niya.
“Saan ang sound system ninyo na may sira?” tanong ko.”Ay diyan sa sala na malapit sa pwesto ng TV.” ..”Kids tara dito muna kayo dito sa room mag-play,may aayusin si Kuya sa sound system natin okay?” saad ni Kim.Pumasok ang dalawang cute at walang muwang na bata sa loob ng kanilang kwarto at sinara ni Kim ang pinto nito.”Nandito,pakikita ko sa iyo yung sound system” sabi ni Kim,sabay…