Ang kuwentong inyong matutunghayan ay hango nga lamang sa malikot kong imahinasyon. At ang mga pangalan at pangyayari sa kuwentong ito na mababanggit ay walang anumang kinalaman sa mga tunay na kaganapan. Kung mayroon mang pagkakahalintulad, ito po’y hindi sinasadya at inihihingi ko rin po ito ng paumanhin. Maraming salamat po….
Ang pagpapatuloy
Sa mga sumunod na mga kaganapan sa unit ni Devie, bagamat nabitin ito sa kanilang ginawa nang asawa ay wala rin naman siyang magawa. Hanggang sa magpaalam na ito sapagkat magiging abala na naman ang asawa sa trabaho nito sa barko.
At doon nga sa MOA sa parking area, habang papalapit na si Mang Fred sa kanilang sasakyan ay natigilan ito. Ito ay nang matanawan niya ang isang mataas, maputi at magandang babae na nakatalikod. Bagamat nakatalikod ito ay tila pamilyar sa kaniya ang tindigan niyon hanggang ang hinala niya ay nakumpirma. Ito ay nang pumihit pakaliwa ang babae at doon nga ay tuluyan na niya itong nakilala, si Francine ang kaisa-isa niyang anak.
Mula sa kaniyang kinatatayuan ay hindi muna agad nakakilos ang matanda na tila hindi nito maalaman kung ano ang gagawin. Malakas ang kabog nang kaniyang dibdib sa kadahilanang nakakadama din ito ng takot, takot kung haharapin o kakausapin ba siya ng anak o tatalikuran. Ngunit magkagayon man ay nagpasya na rin itong lapitan ang anak dahil sa layunin nga nito ay magkaayos na silang dalawa. Kaya naman lakas-loob niya itong nilapitan at sa iaip nito ay bahala na kung ano ang gagawin ng kaniyang anak, ang mahalaga ay makahingi siya dito ng tawad. Sa kabila niyon ay may kasabikan din siya na muling maakapl ang anak bilang isang amang nangungulila.
Mang Fred: Francine anak…! (wika nito sa anak)
At nang lingunin ito ni Francine ay nagulat ito at bahagya pang nanlaki ang kaniyang mga mata. Dahil dito ay napaatras ang babae at hindi makapaniwala na makakaharap niya ang ama sa ng hindi niya inaasahan.
Mang Fred: anak…. matagal kong hinintay ang pagkakataong ito na makita ka! sana’y pakingan mo ko, alam kong malaki ang pagkakamaling nagawa sayo! kaya sana anak, maoatawad mo ko…!!!! (muli niyang inusal)
Francine: yaya ang bata… (turan nito at agad namang lumapit ang nasabing yaya ng kaniyang anak at kinuha ang bata)
Pagkaraan niyon ay hindi nito sinagot ang ama at tumalikod na ito upang sumakay na sana ng sasakyan.
Mang Fred: anak patawarin mo ko…!!! (habol nito at sa puntong iyon ay dito na nagsalita ang anak)
Francine: patawarin??? (nang humarap ito) akala niyo ho ba ganon lang kadali yun?! pagkatapos niyo ko babuyin…!!!! (mahina at may gigil at galit nitong tinugon sa ama) magpasalamat ho kayo at hindi ko kayo idenemanda, dahil kahit papaano may natitira pa rin akong respeto sa inyo!!!
Mang Fred: bigyan mo sana ako nang isa pang pagkakataon anak at patutunayan ko sayo na hindi na yun mauulit! maniwala ka anak, pinagsisisihan ko ang mga ginawa ko sayo, kaya sana… (at naputol ang sasabihin pa sana nito)
Francine: puwede ho ba? tahimik na buhay ko kaya huwag niyo na ho akong guluhin pa! (ang agad niyang tinuran sa ama)
At walang anu-ano ay mabilis nitong tinalikuran ang ama at mabilis na sumakay ng sasakyan. Patuloy pa rin si Mang Fred sa pagmamakaawa nito n…