Ang Nakaraan…
“Ahhh…John ayan na ako, ilabas mo, huwag mong iputok sa loob” wika ng matanda sa gitna ng paghingal.
“Ma, ang sarap mo, ta***a Aida, ito naaah!” at nanginig pareho ang kanilang mga katawan sabay ng pagbulwak ng mga katas at tamod ng dalawa. Si John bagama’t nakiusap ang biyenan na sa labas iputok ang tamod ay pinunla lahat sa bahay bata ng matanda. Tuloy pa rin ang malamyang pagbayo ni John at hindi rin tumigil sa pagsalubong ng balakang ni Aida. Subalit hindi pa man nakakabawi ang mga katawan sa dumaang matinding kaluwalhatian ay biglang…
Ring…ring…ring…
Chapter 7
“Ma, nagising ko po ba kayo? Kanina pa po ako tumatawag kay John subalit hindi niya nasasagot, mukhang nakatulog na po.” Umpisa ni Rianne na nasa kabilang linya.
“A…eh…baka nga hijaaa…,” pagsisinungaling ni Aida sa anak na walang ideya sa totoong nangyayari sa kanilang bahay. “Hindi ako makatulog hija, bakit ka pala napatawag..aah?” pagpapatuloy ni Aida na may halong ungol. Hindi mapigilang ungol dahil sa wala pa ring tigil sa mahinhing pagbayo si John na maya’t-maya’y dumidila sa mga nakatayong utong ng biyenan.
“Ibibilin ko po sana ang ilang mga dokumento mula sa mga dala naming gamit na kilangan niyang dalhin bukas pagbalik niyo po dito sa ospital.” Ani Rianne na bagama’t nag-aalala sa pahingal na salita ng kaniyang Mama ay hindi na nagtanong dahil alam niyang nalulungkot ito sa sitwasyon ng kaniyang Papa.
“Sige hija at babanggitin ko sa kaniya bukas. Magpahinga ka na din diyan at alam kong pagod ka sa buong araw.” Ang hindi maitatagong sensirong pag-aalala ng ina sa anak na bagama’t sa mga sandaling iyon ay puno nang pagtataksil ang mga pangyayari dala ng makamundong pangungulila. Halu-halong emosyon ang nararamdaman ng matandang babae habang tinatapos ang usapan nila ng kaniyang anak kasabay ng walang humpay na paglabas-masok ng manugang sa kaniyang kaselanan na pulang-pula na at nag-uusmpisa nang mamaga.
“Aaaah…” salamat Ma..ah” ungol ni John habang hinuhugot ang noo’y tayong-tayo pa rin na sandata. Tumabi ito sa biyenan at inalalayan ang ulo nito at pinaunan sa kaniyang kaliwang braso. Tagpong parang mag-asawa ang mag-biyenan sa mga oras na iyon.
“Hijo, mali itong nangyari, hindi ito dapat nangyari…sorry, napakasama ko…” at nangilid na naman ang mga luha sa mata ng matandang babae.
“Ma, wala kang dapat ihingi ng tawad, ginusto ko ang nangyari, pareho nating ginusto. Ano po ba ang tama, Ma? Ginusto ko na iparamdam sa’yo na kahit ganyang edad ay nangangailangan pa rin ng pagmamahal, ng pag-aalaga at handa kong punan ang mga pangangailangan mong ‘yon.” Mahabang linya ni John sa biyenang babae habang pinupunasan ang luha sa mga mata nito.
“Hijo, paki-usap, sapat na sa akin na kahit sa pagkakataon na ito ay muli kong naranasan ang matagal nang kaligayahan na hanap ng katawan ko. Pero hindi ito tama, ipangako mo sa akin na ito na ang una at huli nating pagtataksil sa mga asawa natin, sa asawa mo na anak ko…” parang batang humihikbi na kahit hirap sa pagsasalita dahil sa pag-iyak ay ipinarating pa rin sa manugang ang nais niyang mangyari.
“Ma, kung yan po ang nais niyo, sige po, susunod po ako. Pero sa huling pagkakataon, hayaan mong muli kong iparanas sa’yo na muling lumigaya, alam kong mas nanaig ang sakit kanina dahil sa tagal mong hindi nakipag-sex kay Papa, pangako kong ipalalasap sa’yo ang tunay na sarap, walang halong sakit at guilt. Huwag niyo munang isipin ang asawa’t anak niyo, tayo lang muna,i-enjoy niyo kahit ngayon lang.” Litaniya ni John habang dahan-dahang ginigiya ang kanang kamay ng biyenan papunta sa hanggang ngayo’y malabakal sa tiga na burat. Hindi na tumanggi ang matandang babae sa nais mangyari ng kaniyang manugang. At sa pangalawa, pangatlo, at pang-apat na pagkakatao’y pinalasap ni John ang sarap na hinahanap ng makamundong katawan. Pilit pinupunan ang ilang taon nang hindi naranasan nang matandang biyenan. Dinaig pa ng dalawa ang honeymoon ng bagong mag-asawa. Iba’t-ibang posisyon, iba’t-ibang ungol ang makikita at maririnig sa loob ng silid ng mag-asawang Ertong at Aida. Hapong-hapo ang dalawa nang mtapos abutin ang ika-apat na rurok ng kaligayahan, lalong-lalo na si Aida.
Kinaumagahan, sa ospital, dala ang mga dokumento na binilin ni Rianne ay sabay na pumasok sa silid ang mag-biyenan na Aida at John.
“Ma, andiyan na po pala kayo” sabay tayo at halik sa pisngi sa ina ni Rianne.
“Kamusta ka hija, nakatulog ka ba kahit sandali? Ang Papa mo, nagising ba?” sunod-sunod na pagtatanonog ni Aida sa anak.
“Opo Ma, kahit papano’y nakaidlip din po ako, si Papa naman po ay nagising na kagabi at kaninang madaling araw. Katatapos din lang mag-round ang doktor at nurse bago kayo dumating” si Rianne.
“Kumusta daw ang lagay ng Papa mo?”
“Hihintayin na lang po ang lab result ngayong umaga at malalaman na din po natin kung ano pa po ang kailangang gawin.” Pagod at may halong lungkot ng si Rianne habang ini-explain sa ina ang iba pang detalye na binahagi sa kaniya ng doktor ng kaniyang Papa.
“Kape ka muna, hon” pagkahalik sa pisngi sa asawa at sabay abot na din sa kape na dinaanan niya kanina bago pumasok ng ospital.
“Salamat, hon! Maayos ka bang nakatulog kagabi?” tanong sa asawa habang inaabot ang kape.
“Oo, hon, sorry at hindi ko nasagot ang mga tawag mo.” Naku-konsensyang
Tango lang ang sinagot ni Rianne sa asawa at sinimulan nang higupin ang kap”
“Ma, sa labas po muna kami ni John, may importante lang po kaming pag-uusapan” paalam ni Rianne sa ina, tungo na lamang ang sinagot ni Aida sa anak.
“Kilangan ba talaga yan, hon?” napataaas ang boses ni John subalit pilit kinakalma ang sarili sa init ng diskusyon nilang mag-asawa.
“Matagal na nating napag-usapan ito, nagkataon lang na ganito pa ang nangyari. Hon, nag-iisa akong anak nila Papa at Mama, sino pa ang gagawa ng sakripisyo kundi ako. Malaki din ang maitutulong ng kikitain ko doon, ayokong maubos lahat ng pinundar ng mga magulang ko at kahit kakarampot ay hindi makita ng mga magiging anak natin kung ano ang pinaghirapan ng mga lolo at lola nila.”
“Pero, hon…” hindi pa tapos na nagsasalita si John ay pinigilan na siya ni Rianne.
“Tatlong taon lang naman, hon, hindi natin namamalayan pauwi na ako, pangako ko naman na susubukan kong araw-araw na mag-video chat sa iyo.” Pag-giit ni Rianne sa tila hindi na mabaling desisyon.
“Sige, kung sa palagay mo ito ang makabubuti sa lahat. Ako na lang tutulong sa negosyo nila Papa dito sa probinsiya, magreresign na lang ako sa trabaho ko sa Manila pagkaalis mo.” Pagsang-ayon ni John sa desisyon ng kaniyang asawa. Alam ni John na malaki ang adjustment na pagdadaanan niya kung mamalagi na siya sa probinsiya dahil simula pagkabata’y sa Manila na siya. Subalit dahil sa pagmamahal sa asawa’y pumayag na din siya.
Isang desisyon na magbabago sa takbo ng buhay nina John, Rianne, Ertong at Aida.
Itutuloy…