Ang Nakaraan…
“Ahhh…John ayan na ako, ilabas mo, huwag mong iputok sa loob” wika ng matanda sa gitna ng paghingal.
“Ma, ang sarap mo, ta***a Aida, ito naaah!” at nanginig pareho ang kanilang mga katawan sabay ng pagbulwak ng mga katas at tamod ng dalawa. Si John bagama’t nakiusap ang biyenan na sa labas iputok ang tamod ay pinunla lahat sa bahay bata ng matanda. Tuloy pa rin ang malamyang pagbayo ni John at hindi rin tumigil sa pagsalubong ng balakang ni Aida. Subalit hindi pa man nakakabawi ang mga katawan sa dumaang matinding kaluwalhatian ay biglang…
Ring…ring…ring…
Chapter 7
“Ma, nagising ko po ba kayo? Kanina pa po ako tumatawag kay John subalit hindi niya nasasagot, mukhang nakatulog na po.” Umpisa ni Rianne na nasa kabilang linya.
“A…eh…baka nga hijaaa…,” pagsisinungaling ni Aida sa anak na walang ideya sa totoong nangyayari sa kanilang bahay. “Hindi ako makatulog hija, bakit ka pala napatawag..aah?” pagpapatuloy ni Aida na may halong ungol. Hindi mapigilang ungol dahil sa wala pa ring tigil sa mahinhing pagbayo si John na maya’t-maya’y dumidila sa mga nakatayong utong ng biyenan.
“Ibibilin ko po sana ang ilang mga dokumento mula sa mga dala naming gamit na kilangan niyang dalhin bukas pagbalik niyo po dito sa ospital.” Ani Rianne na bagama’t nag-aalala sa pahingal na salita ng kaniyang Mama ay hindi na nagtanong dahil alam niyang nalulungkot ito sa sitwasyon ng kaniyang Papa.
“Sige hija at babanggitin ko sa kaniya bukas. Magpahinga ka na din diyan at alam kong pagod ka sa buong araw.” Ang hindi maitatagong sensirong pag-aalala ng ina sa anak na bagama’t sa mga sandaling iyon ay puno nang pagtataksil ang mga pangyayari dala ng makamundong pangungulila. Halu-halong emosyon ang nararamdaman ng matandang babae habang tinatapos ang usapan nila ng kaniyang anak kasabay ng walang humpay na paglabas-masok ng manugang sa kaniyang kaselanan na pulang-pula na at nag-uusmpisa nang mamaga.
“Aaaah…” salamat Ma..ah” ungol ni John habang hinuhugot ang noo’y tayong-tayo pa rin na sandata. Tumabi ito sa biyenan at inalalayan ang ulo nito at pinaunan sa kaniyang kaliwang braso. Tagpong parang mag-asawa ang mag-biyenan sa mga oras na iyon.
“Hijo, mali itong nangyari, hindi ito dapat nangyari…sorry, napakasama ko…” at nangilid na naman ang mga luha sa mata ng matandang babae.
“Ma, wala kang dapat ihingi ng tawad, ginusto ko ang nangyari, pareho nating ginusto. Ano po ba ang tama, Ma? Ginusto ko na iparamdam sa’yo na kahit ganyang edad ay nangangailangan pa rin ng pagmamahal, ng pag-aalaga at handa kong punan ang mga pangangailangan mong ‘yon.” Mahabang linya ni John sa biyenang babae habang pinupunasan ang luha sa mga mata nito.
“Hijo, paki-usap, sapat na sa akin na kahit sa pagkakataon na ito ay muli kong naranasan ang matagal nang kaligayahan na hanap ng katawan ko. Pero hindi ito tama, ipangako mo sa akin na ito na ang una at huli nating pagtataksil sa mga asawa natin, sa asawa mo na anak ko…” parang batang humihikbi na kahit hirap sa pagsasalita dahil sa pag-iyak ay ipinarating pa rin sa manugang ang nais niyang mangyari.
“Ma, kung yan po ang nais niyo, sige po, susunod po ako. Pero sa huling pagkakataon, hayaan mong muli kong iparanas sa’yo na muling lumigaya, alam kong mas nanaig ang sakit kanina dahil sa tagal mong hindi nakipag-sex kay Papa, pangako kong ipalalasap sa’yo ang tunay na sarap, walang halong sakit at guilt. Huwag niyo munang isipin a…