Copyright © 2020 by Heavyarms1986
All Rights Reserved. No part of this story may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic or mechanical, including photocopying, recording, or by any information storage and retrieval system, without the written permission of the author, except where permitted by law.
Disclaimer:
Lahat ng tauhan o lugar na nabanggit sa istoryang ito ay likha lamang ng imahinasyon ng inyong abang lingkod. Anumang pagkakahawig sa mga tao (patay man o buhay) o lugar na umiiral sa tunay na buhay ay nagkataon lamang. Lubos po ninyong pang-unawa ay tinatanggap.
Habang nagkakainitan ang mga anghel sa labanan, balik tayo uli sa pinananahanang Lupa. Nakabalik na si Adan mula sa pangunguha ng mga bungang-kahoy. Ang sisidlang dala niya ay mula sa isang klase ng dahon na mas malaki at mas matibay sa anahaw. May laman itong samu’t-saring mga bungang-kahoy na matatagpuan sa halamanan. Inilapag niya ang mga ito sa lamesang gawa sa bato at ginising ang asawang natutulog. “Adan! Adan”, anang tinig na tumatawag sa lalaki. Nabosesan ito ni Adan at alam niyang ang Maylikha ang nagmamay-ari ng tinig na yaon. Kaya magkahawak-kamay silang mag-asawang lumabas ng kuweba. Tumingin sila sa langit. “Nais ko lamang sabihin na malaya kayong kumain ng anumang bungang-kahoy sa halamanang ito, maliban sa bunga ng puno na nasa gitna ng kagubatang ito. Kapag kumain ka niyon, mamamatay ka! “, anang tinig. “Susundin po namin kayo”, sabi naman ni Adan. Agad silang bumalik sa loob ng kuweba at kumain ng mga bungang-kahoy. Di sinasadyang sabay silang dumampot sa isang saging at nagkadaupang-palad ang dalawa. Si Adan ang unang nagbawi ng kamay niya at kumuha ng ibang saging. Binalatan niya ito at ibinigay sa asawang hindi pa niya alam ang pangalan. Kinuha naman ito ng babae at kinilig siya sa ginawa ng asawa. Pagkakain niya nito, agad siyang lumapit, umupo sa kandungan ng asawa at siniil ito ng halik. Matinding halikan ang naganap sa dalawa. Nagkakapaan na sila ng mga bahagi ng kanilang mga katawan. Natabig nila ang pinaglalagyan ng kanilang agahan. Minabuti na lang nilang pumunta sa kanilang higaan upang ituloy ang kanilang gagawin.
Habang naghahalikan ang dalawa, nilalamas na ni Adan ang mayayamang dibdib ng kanyang asawa. Panay naman ang ungol ng babae sa ilalim ni Adan. Bumaba ang halik ni Adan sa leeg ng asawa. Pinagapang ni Adan ang kanyang kanang kamay pababa sa pusod hanggang marating ang ikinukubling yaman ng kanyang asawa. Sunod nama’y pinaglaro na niya sa kanyang bibig ang libreng dibdib ng asawa. Habang ginagawa niya ito, pinagpapala niya ang kanyang kanang kamay sa yaman ng asawa. Nag-ibayo pa ang ungol ng asawa niya. Nagpapalipat-lipat ang bibig ni Adan sa magkabilang dibdib ng kanyang asawa. Ipinasok na ni Adan sa yungib ng asawa ang kanyang hinlalato at mamaya’y huhugutin ito. Paulit-ulit niya itong ginagawa at parang sumisikip ang yungib na sinasakop ng kanyang daliri. “Mahal ko, naiihi na ako”, sabi pa ng babae. “Sige ilabas mo lang iyan, aking mahal”, ganti naman ni Adan. At maya-maya’y nakaramdam si Adan ng pagkabasa sa kanyang daliri. Bumaba na nang tuluyan si Adan upang pagmasdan ang hiyas ng kapilas ng kanyang puso. Makapal at malago ang buhok na tumatabing dito. Nangingintab din ang kabuuan dahil sa katatapos lang na luwalhating narating. “Eh mahal naman. Huwag mong titigan iyan. Nakakahiya kaya! “, sabi ng babae. “Napakaganda! “, bulalas naman ni Adan sabay himod sa kahiyasan ng asawa. Naroong pagsawain niya ang bibig sa magkabilang singit ng babae. Tapos, pauulanan niya ng halik ang mga pisngi ng katambukan ng iniibig. Naliligayahan ng labis at nakikiliti ang babae sa ginagawa ng mahal niyang asawa. Maanong balbas-sarado ang ating bida. Inilabas-masok ni Adan ang kanyang dila sa lungga ng asawa. Papaling-paling tuloy ang asawa niya ng ulo nito. Naroon pang napasabunot ang babae sa buhok ng asawa. Nasagi ni Adan ang tinggil ng babae at nagpapasag ang babae sa ginagawa ng asawa sa kanya. “Sige pa! Yan! Dyan! “, sabi ng babae. Kaya sinipsip na ni Adan ang tinggil ng asawa upang pagbigyan ito. Maya-maya pa’y may bugso na naman ng kasukdulan ang mararating ng babae sa ginagawa ng kaniig. At naabot na nga ng babae ang pangalawang pagdating niya sa glorya. Tigmak ng pagkabasa ang mukha ni Adan bagama’t hindi siya nagrereklamo. Nakangiti pa nga siya sa nangyari. Iniumang na ni Adan ang kanyang kabahagi upang sakupin ang tanggulan ng asawa. Tila nahulaan naman ng babae ang nakatakdang gawin ng kabiyak kaya pinagbukahan niya ang kanyang mga hita. Nagtama ang kanilang paningin. Tumango ang babae na tila pinahihintulutan ang asawa sa nais nitong gawin. Inilusong na ni Adan ang kanyang kabahagi. Naipasok na niya ang kalahati ng kabahagi niya. Nakakaramdam ng kirot at hapdi ang asawa sa pagkabasag ng kabasalan ng kanyang kaangkinan. “Ituloy mo lang. Ayos lang ako”, sabi ng babae. Kaya isinulong pa niya ang natitirang kalahati. Nang maipasok na niya nang buo ang kanyang kahabaan, ibinabad na muna niya ito. Pinaghahagkan niya ang asawa sa magkabilang pisngi at sa labi upang mapawi ang anumang hapdi at kirot na nararamdaman nito sa kanilang pag-iisang katawan. “Kaya ko na. Maaari ka nang gumalaw”, sabi ng babae. Kaya naman, nagpalabas-masok na si Adan. Sa simula’y marahan na tila ingat na ingat na huwag nang makadagdag sa kirot na dinaramdam ng minamahal. Hanggang sa ang mabagal ay naging mabilis. Nagigitil na ang butil-butil na pawis sa noo ni Adan. “Hihihi. Mamaya sabay tayong maliligo sa talon ha? Bawal tumanggi”, sabi ng babae sa asawang nakakubabaw sa kanya. Kapwa ramdam na nila ang pamilyar na kiliti. Naabot na nila ang sukdulan. Nagsanib ang kanilang mga dagta sa sinapupunan ng babae. Kung sapat na ba ito upang magbunga ng supling ay hindi natin alam. Nagpahinga sila. Matapos ang isang oras ay tinungo na nila ang talon upang maligo. Nagtalik pa sila doon matapos maligo.
Ating tunghayan ang digmaan sa kalangitan. Naglalaban na ang mga anghel. Sa kalagitnaan ng mga pangkaraniwang anghel, nakatayo ang tatlo. Si Miguel na pinuno ng hukbo ng laksa-laksang anghel, si Lucifer na pinuno naman ng mga nag-aawitang anghel, at si Samael na siya palang Anghel ng Kamatayan. Nagbabanggan ang kanilang mga sandata. Si Miguel ay ginagamit na ngayon ang Ultima Forma o ang pinakamalakas na anyo niya bilang isang anghel. Tangan ng kanyang magkabilang kamay ang Bravia Exvalla na nasa pinakawalang anyo nito. May ilalakas pa ang sandata niya ngunit hindi pa handa ang kanyang katawan at kakayahan para dito. Nauna nang sumugod si Miguel kina Lucifer at Samael. Iwinasiwas niya pataas ang kanyang mga sandata. Agad namang sumalag ang dalawang katunggali niya. Ngunit sadyang malakas para sa kanila ang sandata ng anghel kaya tumalsik sila sa kisame at lumabas sa maliwanag na kastilyong iyon. Hindi nag-aksaya ng panahon ang anghel at hinabol niya ang dalawa bago pa makabalik ang mga ito. Sa isang kisap-mata, agad na nawala sa kinatatayuan ang anghel. Doon sa labas, agad na binuka nina Samael at Lucifer ang kanilang mga pakpak para hindi sila matangay ng puwersang galing sa ginawang pagwasiwas ng espada ni Miguel. Hindi nila napansing nasa likuran na nila ang anghel na si Miguel. “Paanong…? “, kapwa tanong nina Samael at Lucifer. Agad silang tinamaan ng panibagong atake ni Miguel sa hugpungan ng kanilang mga pakpak. Agad silang bumagsak sa mga kaulapan sa ilalim nila. “Hindi maganda ito. Daglian akong mawawalan ng lakas nito kapag nanatili ako sa ganitong anyo ng mas matagal na sandali”, sabi ni Miguel sa sarili. Unti-unti nang nagsasara ang ikatlo niyang mata. Kaya ang ginawa niya ay hinarap niya si Samael habang nahihilo pa ito. Ibinalot niya ito sa pananggalang na nababalutan ng liwanag. Ito ay hindi madaling sirain maliban na lamang kung mawalan ng malay ang pinanggali…