Ang Makasalanang Pamilya
Nang nagpunta sa ibang bansa sina Jacob, Trisha, Jenny at Rodolfo ay nagsimula naman ang kalbaryo ni James sa loob kulungan. Mula kase nung inilabas siya sa lugar na pinagtaguan sa kanya nun ay lagi na siya pinagtutulungan sa loob. Dahil kase sa nangyari na tangkang pagtakas ni James ay nakuha niya ang attention ng isang gang na may galit sa nagtatangkang tumakas dito.
Walang ni isang araw na hindi dinadala sa clinic ng kulungan para gamutin ang mga sugat na natatamo niya. Lagi siya binubugbog sa loob. Hindi naman mapigilan ng mga pulis dahil pagpupunta na sila para awatin sila ay bigla aalis ang nambubugbog sa kanya.
Nakiusap naman si James na ilipat siya ng kulungan pero nireject lang ito ng mga autoridad. Kaya patuloy pa rin ang kalbaryo niya.
“Yan kase nagtangka ka pa kaseng tumakas dito. Hindi ka nila titigilan dito.” Ang sabi ng isang pulis sa kanya.
“Pasalamat ka buhay ka pa rin hanggang ngaun. Kaya ikaw mag ingat ka diyan.” Ang dagdag pa ng isang pulis.
“Pakiusap sir, sabihin niyo naman ang maari kong gawin. wala bang paraan para tigilan nila ako dito.” Ang tanong naman ni James dahil hindi na niya kaya ang paghihirap niya sa loob ng kulungan.
“Hindi namin alam. Tsaka alam mo, may history kase dito. At napansin namin na yung nambubogbog sa iyo ay ung mga matatagal na dito at sila ung mga may galit sa mga taong nagbabalak tumakas dito. Kaya huwag mo na balakin ulit. Kung gusto mo makaalis dito. Magbago ka, sumunod ka sa batas. Yan lang ang maipapayo namin sa iyo. Tignan mo ang dati mong asawa na si Melinda. Sampong taon dapat siya makukulong dito pero nabawasan pa dahil sa mabait siya dito sa loob. At higit sa lahat, nagbabagong buhay na siya.” Ang paliwanag ng isang pulis.
Nang banggitin niya ang pangalan ni Melinda ay naisip ni James na maaaring siya ang nagsumbong sa mga autoridad tungkol kay Kaitlyn, pero hindi nMan siya nag isip na gantihan si Melinda.
“Hoy, James. Alam ko nasa isip mo. Huwag mo ituloy yan kung ayaw mo madagdagan ang taon mo dito.” Ang paalala sa kanya.
“Wala naman ako iniisip ah” ang palusot niya.
“Babanbantayan ka namin lagi. Tandaan mo yan.” Ang sabi ng isang pulis sa kanya.
“Teka nga po sir. Bakit sila may galit sa mga nagtatangkang tumakas dito?” Ang nagtatakang tanong niya.
“Alam mo James. Yumg pinakalider nila ay may mga kaibigan din dati dito. Marame silang lahat nun at matagal na sila nun nagbalak tumakas. At nung gabing sisimulan na ang plano nila ay ipinain lang siya pra hindi malaman ng mga pulis ang talagang ruta ng pagtakas nila. Kaya nahuli siyang muli. Ng mahuli siya ay dito niya naisip na ginamit lang pala siya at hindi itinuring na kaibigan ng mga tinuturing niyang pamilya.” Ang sagot ng isang pulis.
Ilang sandali pa nila kinausap si James at binantaan din siya bago umalis ang mga pulis na sumaklolo sa kanya. Muntikan na naman kase siya gulpihin.
Umalis na si James din sa pwesto niya at nagbalak na bumalik na sa room niya sa loob ng kulungan bago pa siya maabutan ulit na nag iisa. Wala naman siya kaalam alam na minamanmanan lang siya.
Nang medyo nakalayo na siya sa pwesto ng pulis ay hindi niya inaasahan na may biglang humila sa kanya mula sa likuran niya papunta sa isang banyo. Nagpumiglas siya dahil alam niya na sila na ung mga nambubogbog sa kanya.
Agad naman nila tinakpan ang bibig niya kaya hindi eto nakasigaw at nakahingi ng tulong.
“Pano yan James. Hindi ka na makakasigaw pa para humingi ng tulong.” Ang sabi ng lider ng gang sa loob ng kulungan.
Hindi naman makasagot si James dahil nga may nakabara sa bibig niya.
Hindi na din pinatagal ng lider ng gang sa loob at inutusan na niya ang mga kasama na pahirapan ulit siya.
Blag!! Blag!!! Pak!!! Pak!!!
Madaming mga suntok at sipa ang natatanggap ni James sa kanila at umiyak nalang siya dahil wala na siyang magagawa pa. Maliban sa may nakabara sa bibig niya ay nakatali pa ang kamay at paa niya kaya wala siyang magawang paraan para maprotektahan ang sarili.
Dito naalala ni James ang isang pangyayari nung bata pa sila ni Jacob. May mga taong nagtangka rin siyang bugbugin pero dumating si Jacob para saklolohan siya. Si Jacob ang nakipagsuntukan sa mga taong gusto nun mambugbog sa kanya. Siya ang laging nagprotekta sa kanya sa kapahamakan.
Dito niya din naisip ang mga kabutihan na ginawa ni Jacob sa kanya, ang pagtatanggol sa kanya. Lahat ng mga bagay na isinakripisyo nun ni Jacob para sa kanya. Dito gustong humingi ng saklolo ngaun ni James kay Jacob dahil hindi na niya talaga kaya sa loob ng kulungan.
Pero habang naiisip niya iyon ay bigla niya Naisip ang mga kawalang hiyaan na ginawa niya sa pamilya niya.
Gusto man tawagin ni James si Jacob pero alam niya na huli na ang lahat dahil wala siya dun malapit sa kanya.
“Jacob, huhuhu!! Patawarin mo ako. Kung nagparaya nalang ako kay Jenny at hindi ako pumasok sa sindikato, hindi mangyayari sa akin to. Huhuhu!!” ang nasa isip niya.
“Alam ko huli na pero patawad.” Ang dagdag pa niya.
Dahil dun ay tuluyan ng umiyak si James. Hindi lang sa iyak dahil naisip niya ang mga pagkakamali niya kundi pati na rin sa nangyayari ngaun sa kanya. Sobrang nasasaktan na siya sa mga tadyak at suntok sa kanya.
Napansin naman ng lider na umiiyak siya kaya pinatigil muna niya ang mga kasama niya at kinausap si James.
Nakiusap naman si James na tigilan na siya at pakawalan at nangako siya na hindi na uulitin ang pagtakas sa kulungan. Dito naawa ang lider at inutusan na ang mga kasama na pakawalan siya. Pero bago siya pakawalan ay tinakot siya na wag sila isuplong kundi hindi siya talaga titigilan at naangako naman siya.
Pagkatapos nila kalagan si James ay dinala na nila sa clinic para magamot eto.
Dahil sa nangyari sa kanya ay dinala si James sa hospital dahil nga sa sobrang pambubogbog sa kanya.
—
Nang makabalik si James sa kulungan ay nakita at nakasabay niya si Melinda sa dining area. Agad naman siya lumapit sa kanya. Sa kulungan na kinalalagyan nila ay magkahiwalay ang lugar ng mga babae at lalake maliban lang sa dining area.
Napansin ni Melinda na palapit sa kanya si James kaya nagtangka siya umalis pero pinigilan siya ni James.
“Sandali, Melinda. Gusto lang kita makausap.” Ang sabi ni James.
“Ano ba James. Bitawan mo ako.” Ang pakiusap ni Melinda.
Binitawan naman ni James ang kamay ni Melinda na siya niyang kinagulat. Napansin din niya na kakaiba ang kinikilos ngaun ni James. Mas lalo na ung boses niya na hindi galit. Maamo eto hindi katulad ng dati.
“Gusto ko lang sana humingi ng tawad sa mga ginawa ko sa inyo. Mas lalo na sa ginawa ko sa anak kong si Diana. Patawad” ang pahayag ni James.
Nagulat si Melinda sa sinabi niya. Hindi niya inaasahan na hihingi siya ng tawad sa mga ginawa niya.
“Alam ko wlang kapatawaran ang mga ginawa ko sa inyo at hindi ko na din inaasahan na patawarin niyo ako. Pero lahat gagawin ko ngaun para magbago. Hayaan mo, hindi ko kayo guguluhin dito. Yun lang ang sasabihin” Ang dagdag pa niya.
Pagkasabi niya yun ay umalis na siya at kumuha ng makakain. Naiwang tulala si Melinda sa mga katagang narinig niya kay James.
“Hindi ko inaasahan na maririnig ko yun kay James ah.” Ang sambit niya.
“Oo, linda. Dati rati pag nagkikita kayo dito binabantaan ka pa niya. Ngaun humihingi na siya ng tawad.” Ang sabi ng isang pulis na nakadinig sa kanilang usapan.
“Kayo pala sir. Napansin niyo din pala sir. Totoo kaya yung pinagsasabi niya.” Ang tanong naman ni Melinda.
“Hindi ko din alam. Pero baka yan na ang resulta ng araw araw na binubugbog. Last week, tinakbo yan sa ospital dahil dun. Baka natauhan na siya sa mga pagkakamali niya.” Ang sagot naman nito.
“Ah, ganun ba sir. Sana tama nga kayo na natatauhan na siya. Sge sir. Kain na muna ako.” Ang sagot naman ni Melinda at kumaen na din siya.
Pagkatapos kumaen ni James ay nakiusap siya na kausapin ang hepe dahil sa may mahalaga etong sasabihin. Nung una ay ayaw pumayag ang mga pulis pero nung sabihin niya na may iba pa siyang nilalaman tungkol sa transaksyon ng senador na nahuli na kasama ni Alex sa hotel ay agad nila dinala eto sa hepe nila.
–balik kina Trisha at Jacob–
Makalipas ng isang araw ng pamamasyal nina Jacob at Trisha ay nagpasya naman na silang bumalik sa Switzerland dahil sa natapos naman na nila ang kanilang kailangan sa Chicago. Gusto pa naman sana manatili ni Jacob sa Chicago pero sinabi ni Trisha na kailangan na nilang bumalik.
Walang nagawa si Jacob kaya sumunod na lang siya.
Bago sila nagpunta ng airport ay dumaan muna sila kina Anthony at nag usap sila. Dito nakiusap si Anthony kay Jacob na siya ang tatayong tatay sa kasal nila ni Princess pagbalik sa pilipinas.
Hindi muna sumagot si Jacob dahil sa naiisip ang nangyari sa kanila nung nakaraang araw. Iniisip niya na baka maging awkward ang araw na iyon.
Pero dahil sa pakiusap ni Anthony at sinabi na yun din ang sabi ni Princess sa kanya ay pumayag naman si Jacob sa pakiusap niya. Laking tuwa naman ni Anthony ng pumayag si Jacob.
Samantala habang nag uusap naman sina Jacob at Anthony sa sala ay kinausap naman ni Trisha si Princess sa kusina. Nagtataka man si Princess pero pumayag na lang siya.
“Princess, be honest with me. Nung time na hindi ka masyadong makalakad. Sigurado ka ba na natapilok or nadulas ka lang talaga.” Ang seryosong tanong ni Trisha.
Medyo kinabahan si Princess sa tanong sa kanya ni Trisha. Naiisip niya na baka alam na niya ang ginawa nila ni Jacob nun. Napansin naman ni Trisha yun kaya lumakas ang pagdududa niya.
“So, may nangyari sa inyo ni dad?” Ang diretsong tanong niya nung hindi makapagsalita si Princess.
“Huh? Anung pinagsasabi mo Trisha? Hindi kita maintindihan.” Ang saad ni Princess.
“Meron o wla?” Ang madiing tanong nito.
“Wala! Wala!!” Ang pinagpapawisang sagot niya.
Napansin yun ni Trisha kaya alam niya na may tinatago si Princess. Pero ayaw niyang pilitin si Princess, nasa isip niya pag nalaman niya na nagsisinungaling siya ngaun ay kokomprontahin ulit si Princess at sasabihin kay Anthony ang nalaman niya.
“Okay!!! Yan ang sabi mo eh. Pero pag nalaman ko na meron at nagbunga yun. Hindi ko kayo mapapatawad. Pag nalaman din yan ni Anthony, sigurado na siya na guguho ang mundo niya.” Ang matigas na pahayag ni Trisha at aalis na sana ng kusina.
Natakot si Princess sa mga katagang binitawan ni Trisha.
“Trish, please. I’m sorry. Hindi ko sinasadya.” Ang saad ni Princess.
“Hindi na din mauulit yun. Ayoko na at ayoko ng magkasala pang muli. Nangako din si tito na hindi na mauulit yung nangyari sa amin.” Ng dagdag pa niya.
Napatigil sa paglalakad si Trisha sa sinabi ni Princess.
“Sabi na nga ba. May nangyari nga sa inyo. Tinira ka sa pwet ni dad, kaya ka hindi makalakad ng maayos no?” Ang kalmadong tanong ni Trisha.
“Oo, tama ka. Tinira ni dad ang pwet ko nun. Peo sinabi ko na hindi ko na gagawin ang pagtataksil kay Anthony. Nagsisi na din ako sa ginawa ko.” ANg sagot Princess.
“Seryoso ka, na nagsisi ka sa ginawa mo?” Ang kalmado ng tanong ni Trisha.
“Oo, hindi na mauulit yun. Sorry, sorry.” Ang sagot ni Princess.
“Cge na. Huwag ka na umiyak diyan. Tara na balik na tayo.” Ang sabi ni Trisha.
Naguguluhan pa rin si Princess dahil kalmado pa rin si Trisha.
“Trish, bakit ganyan ka. Hindi ka ba magagalit kase nga may nangyari sa amin.” Ang saad ni Princess.
Nilapitan ni Trisha si Princess at hinawakan ang kamay nito.
“Well, papatawarin ko kayo ngaun kase parehas kau nagkamaling dalawa pero kung mauulit eto. Hindi ko kayo patatawarin. Kaya sana hindi na talaga mangyari ulit ang pagtataksil ninyo.” Ang pahayag ni Trisha at nangako siya na hindi ipapaalam kay Anthony ang nalaman niya.
Nakahinga naman ng maluwag si Princess sa sinabi ni Trisha.
“So, may I ask. Anu pakiramdam ng kinantot sa pwet?” Ang tanong ni Trisha.
“Hala, bakit gusto mo malaman niya. Don’t tell me, gusto mo magpakantot kay tito sa pwet?” Ang tanong naman ni Princess.
“Yes, natatakot lang ako dahil hindi ko pa nararanasan.” Ang saad ni Trisha.
“Well, masakit sa una. Mas lalo na mataba at malaki ang titi ni tito Jacob. Pero knowing tito Jacob na gentlema…