“Hay naku … matumal ang mga kostumer! Ano ba itong buhay natin, ganito na lang ba tayo?” ani Reena, best friend ni Marionette, habang inaayos ang mga sapatos sa istante.
“Oy mare tumigil ka na ng karereklamo mo diyan…mabui nga at may kinuha pa tayong saleslady ni Marionette kahit paano…anong gusto mo…tumambay doon sa plaza at mag-abang ng popokpok sa iyo? Akala ko ba retired ka na? Hahaha!” bara naman ni Bechay habang tinutulungan si Reena.
“Tanga…kuwarenta na ako pero may asim pa rin ako noh?” ani Reena sabay hawak sa 40 pulgada niyang bewang.
“Naku at nag-ilusyon na naman ang kumare ko…mabuti pa si Marionette, ginamit ang byuti…nag-singer sa Japan at doon lumagare nang husto…” pabulong na sagot ni Bechay para hindi marinig ni Marionette na abala sa pag-estima sa mga parokyano.
“Bechay tumigil ka na…” saway ni Reena sa kaibigan.
“At doon humataw nang husto…yun nga lang at nabaliw sa boyfriend niyang walang kuwenta…sinabi ko naman na huwag masyadong magpakatiwala sa gagong iyon eh..”
“Bechay!” paangil nang saway ni Reena.
“Hayaan mo Reena…tama naman siya eh…hindi kasi ako naniwala sa mga paalala niya…” ani Marionette na nasa likod na pala ng dalawa.
“Marionette!” ani Bechay sabay takip ng bibig, hiyang-hiya sa sarili.
“Hayaan mo Betch, hindi na ako magpapakatanga uli…” sabay nangilid ang luha niya.
“Marionette…sorry rin…concern lang ako sa iyo bilang bigan…huwag mong mamasamain ang mga nasabi ko bilang kaibigan ” ani Bechay na tumayo sabay yakap sa kaibigan, parehong lumuluha.
“Oo na besties na kayo…tama na iyan at tinitingnan na kayo ng mga customer…” sabay turo sa labas kaya biglang natauhan ang dalawa at itinuloy ang pagsilbi sa mga parokyano.
Sampung taon ang nakakaraan…
“Marionette, why don’t you stay with Tanaka and be my wife? I can take care of you…” alok ni Mr. Tanaka, isang 50 anyos na Hapones kay Marionette sa wikang Nihonggo habang nasa cubicle ang dalawa, kasama ang dalawang kostumer na may ka-partner ring GRO.
“Hihihi…Mr. Tanaka, you know I can’t do that…I love my job and I don.t want to lose it because I went out with my customer against management’s order. Besides, you already have a wife, hmmm?”
“Hehehe…you really know how to entertain and make someone happy by singing. That’s why I don’t want to get any singer…you are the only one for me.”
“Thank you…then I will be a good singer for you Mr. Tanaka…” sagit niya sabay tinipa ng mga numero sa videoke at pinindot ang “reserve” dahil may kumakanta pa ang dalawa niyang kasama para aliwin ang kani-kanilang kostumer.
“Make me happy Marionette,” sabay tulak sa ulo ng dalaga papunta sa nakatayong manoy ng matanda kaya wala siyang nagawa kundi isubo nang buo ito at sinsipsip nang pataas-baba.
Ilang minuto lang at nilulunok na ni Marionette ang mainit na katas ng lalaki.
“Urhhhh…that was good…you good sucker Marionette…”
“Hihihi thank you Mr. Tanaka…if you don’t mind, it’s my turn to sing…” at kumanta na ng “Making Love Out of Nothing at All” ng Air Supply ang dalaga.
At habang kimakanta ni Marionette ito ay lumipad naman ang kanyang diwa.
Dalawang taon ang nakakaraan bago magbiyahe si Marionette sa Japan…
“Ump…uhhh…shit…yan nga…sige galingan mo paaa…” bulong ng isang lalaki habang nasa loob sila ng kuwarto…
“Shlp…shlp…ummmm…awghhhh….!” Mga tugon ni Marionette habang masigasig na tumataas-baba ang ulo nito sa basang basa at madulas na tarugo ng lalaki.
“Hupppsss…nilunok mo…ahhhh…fuck…libog mo talaga babe!”
“Ahhh… alam mo namang mahal na mahal kita…lahat gagawin ko…” ani Marionette
“Salamat pala sa perang inabot mo para sa pang-parlor ko… kailangan kasi sa photoshoot ng commercial…” ani Lance na hinihila na pataas ang pantalon.
“Okey lang…basta galingan mo ha. Oo nga pala tuloy na ang biyahe ko pa-Japan…mami-miss kita…” ani Marionette habang hinihimas ang sa loob ng pants ang palambot nang titi ni Lance.
“Ako rin…hayaan mo pagbubutihin ko ang trabaho sa pag-momodelo …pag nakaipon ako magsasama tayo.”
“Kapag nakaipon din ako sosorpresahin din kita. Magsasama din tayo balang araw…”
“Hoy bilisan nyong dalawa diyan at darating na si Tyang!” sigaw ni Bechay sa labas ng paupahang apartment kung saan nakatira ang magkaibigan.
Hinalikan siya ni Lance sa pisngi sabay labas sa apartment kung saan naghihintay si Bechay na nakatayo sa harap ng pinto, nakahalukipkip ang mga kamay sa kilikili. Nang makalayo na ang lalaki ay saka na pumasok si Bechay sa loob, kasunod ang pagbaba ni Marionette sa hagdan habang sinusuklay ang mahabang buhok.
“Hoy Net, ayaw kong makialam sa lovelife mo ha pero…sigurado ka ba na pakisamahan mo ang lalaking yun? Marami akong nababalitaan sa bf mo ha…”
“Alam ko…pero sinabi naman niyang hindi totoo ang mga yun…”
“Tsismis?! Ano ka ba Net, ako na nga mismo ang nakakita na may ibang kaakbay yan habang namamasyal sa mall!”
“Pinsan daw niya yun…hindi ba ipinakilala naman niya sa atin minsan nang kumain sila rito sa lugawan?”
“Hay naku Net, sana nga totoo nga yang pinagsasabi mo, lalo na ngayon at magja-Japan ka sa susunod na linggo. Mag-ipon ka para sa kinabukasan mo…”
At nag-abroad na nga si Marionette, hawak ang pangako sa kanya ni Lance na magsasama sila balang araw.
Taun-taon kung bumalik si Marionette sa Pinas para makita ang kanyang mahal na si Lance. Kinumbinsi rin siya ng binata na kumuha ng bahay na hulugan sa isang malayong probinsiya para may matutuluyan silang dalawa kapag dumating ang panahon na hindi na siya tangkilikin sa kanyang trabaho.
Kaya simula noon ay naging madalang na ang pag-uwi ni Marionette sa Pinas dahil gusto niyang makaipon nang malaki at maipadala na lang kay Lance.
Sa simula ay madalas ang komunikasyon ng Marionette at Lance sa Skype kahit na umuuwi pa noon ang dalaga pero nang lumaon ay naging madalang na ito hanggang isang araw ay hindi na makontak ni Marionette ang kasintahan.
“Betchay? Kumusta na kayo diyan?” ani Marionette.
“Ok lang kami dito. Ang mga magulang mo naman kinukumusta ka rin, name-miss ka na,” tugon ni Betchay.
Nangilid ang mga luha ni Marionette nang mabanggit ng kaibigan ang kanyang mga magulang; ilang taon na rin ang dumaan nang huli siyang magkaroon ng komunikasyon sa kanila, naputol ito nang malaman ng kanyang mga magulang ang pagkakaroon ng relasyon niya kay Lance; tinikis siya dahil hindi sila boto sa lalaki.
“G-Ganoon ba, eh…kumusta naman si Lance?”
“Tungkol pala sa kanya, naku besh hindi mo magugustuhan ang tungkol sa kanya…”
“Betch…diretsahin mo na lang ako…ano ba ang balita sa kanya?”
“Net…nagpakasal na ang…bf mo sa ibang babae. Tatlong buwan na ang nakakaraan.”
Namanhid ang buong katawan ng dalaga sa sinabi ng kaibigan hanggang sa hindi na siya nakapagsalita.
“Yung bahay na ipinundar ninyo, inangkin na ng hayup na lalaking iyon dahil doon na niya ibinahay ang buntis niyang asawa.
“Net, magsampa ka ng reklamo sa gagong lalaking iyon, niloko ka nang bongga,”
“H-hindi ko pwedeng gawin iyon… matatalo ako…”
“Bakit?”
“P-pumayag akong ipangalan sa kanya ang bahay dahil mas madali daw ang pag-proseso ng mga papeles kung walang asawa ang mag-aaply…hayup siya…nagtiwala ako…” ani Marionette habang walang tigil ang kanyang pag-iyak.
Pero ika nga, karma is a bitch. Isang taon pa ang lumipas at nabalitaan ni Marionette na na-ilit din ang bahay na kanyang pinag-ipunan, at naghiwalay din si Lance at ang kanyang asawa dahil may ibang babae pa rin pala ang balasubas niyang ex.
Dinibdib din ni Marionette ang nangyari sa kanya, bagay na nakaapekto sa kanyang trabaho kaya nang matapos ang kontrata niya sa Japan ay hindi na ni-renew ito ng management. Ang natitirang perang kinita niya ay ipinatayo niya ng isang maliit na surplus shop.
Sa loob ng sampung taon ay umusbong ang kanyang negosyo kaya nakapagpatayo pa siya ng ibang negosyo kasama ang ibang kasosyong Hapones at Pinoy.
Bagamat matagumpay ang buhay-negosyo niya, ay hindi na niya inintindi ang bagong pag-ibig o magkaroon ng ibang karelasyon; sa edad niyang 40 ay hindi na siya naghangad na magkaroon ng kabiyak dahil masaya siyang natulungan ang mga kaibigan at mga kamag-anak, at sila naman ang tumutulong sa kanya ngayon.
Bagong umaga. Sinisimulan nang buksan ni Reena ang pwesto ng kaibigan niyang si Marionette.
“Hello…is Ms. Marionette here?”
“Y-yes…who is asking?” sagot ni Reena sabay lingon sa isang may-edad na lalaki.
“Please tell her I am a friend from Japan.”
“Okey sir wait first. Bechay! Pakitawag si Net sa bahay may naghahanap sa kanyang Hapon dito…”
Maya-maya lang at dumating na ang bagong paligong si Marionette sa shop.
“Sino bang naghahanap…? Oh… Mr. Tanaka! How are you? Its been a long time…” ani Marionette, sabay nakipagbeso sa dati niyang parukyano.
“How are you Miss?” tanong ni Tanaka, na sa tingin ni Marionette ay tila hindi tumanda, kung ano ang itsura ng hapones bilang kliyente niya sa bar ay ganoon pa rin siya, pwera lang sa manipis na buhok nito; bukod doon ay wala halos nabago sa itsura ng dating kliyente ni Marionette.
“I am just doing fine Mr. Tanaka. I want to thank you for helping me start a business in surplus selling after working there for ten years. Do you want coffee or tea?”
“Coffee please, thank you. Ah…no need thank me Ms. Marionette. You are a hard worker and kind person. It was my pleasure to help you. Now you have a big shop.”
“And for that I thank you Mr. Tanaka…”
“By the way, the reason why I’m here is that I will retire next month and I want to retire here and reside in Philippines. Also I want to travel all over Philippines to see beautiful sites so I want you to be tourist guide for me.”
“Mr. Tanaka…Why?”
“I already know you and you are a good worker and kind, Marionette, I want you travel with me and find house to live when I retire. Yes?”
“Um, will you go with Mrs. Tanaka when we take the tour?”
“No. my wife passed on three years ago.”
“Oh. Sorry to hear that Mr. Tanaka.”
“Thank you.So you want to travel with me next week?”
“Yes, Mr.Tanaka I will go with you.”
“Good, now you help me list the places to go…”
“Um, I suggest we start tourist spots in Luzon…”
Halos magdamag nilang pinlano ang mga lugar na pupuntahan nila bago umalis ng bahay si Mr. Tanaka. Pagkatapos ng isang linggo ay nagbiyahe na nga ang dalawa sa Baguio kung saan inabot sila ng isang Linggo sa pagtanaw ng mga magagandang lugar doon.
“Thank you Miss. I enjoyed your company…I’ll come back and do this again after I finish settling my papers…”
“You’re welcome Mr. Tanaka…I also enjoyed your company and I am looking forward fo…