“Edwin, akala ko ba nagmamadali tayo?”, si Claire.
Nasabihan na ito ni Edwin. Ihahatid niya ito. Pinamamadali ni Edwin ang nobya para makaalis sana sila bago mag Alas-Diyes.
Pero paano? Nasa banyo sila, pero humirit pa ng isa ang pinuno.
“Ikaw ang maniac-maniac mo.”, sa simula’y protesta ni Claire. Pero alam na alam naman niyang wala siyang mapapala sa kakulitan ng nobyo.
“Sige, okey lang sa akin, basta sa akin lang ha? Ako lang ang mamanyakin mo okay?” pagpapati-anod ni Claire ngunit may pagka sinsero sa turan nito.
Ang tinyente’y hawak ang kanang binti ni Claire, naka-angkla ito sa kanyang kaliwang braso, para lalong mapag-hiwalay ang mga hita ng nobya.
“Four-One, may utang kang tatlo Claire.”, patuloy na pangmi-miron ng tinyente na magpapatawa sa dalaga.
“Hihihi, Four-Two hoy. At Iyong kagabi? Akala mo ha.”, sakay ng dalaga sa nobyo.
“Edwin, mabilis lang hon.”
“Putang-ina, ang sikip mo, ang sarap mo Claire.”, nang makapasok ay kumadyot agad ang tinyente. Basa at madulas pa rin ang kasintahan.
“uhhhhhhhhhhmmmn. hmmmmnn, uhhhm. Bilis na hon, fuucck.”, laplap ni Claire sa nobyo.”
“Fuck ka Claire, ang sarap ng puke mo mahal.”, malalaswang bulong ni Edwin kay Claire. Dikit na ang mukha ng tinyente, ang labi’y rekta na sa kaliwang tainga ng nobya.
Si Claire, medyo “nawi-wirduhan” talaga siya sa mga ganung salita . Hindi siya sanay. Pero okey na ito sa kanya. Total nobyo naman na niya ito. Isa pa’y ito ang lalaking bukod tangi niyang hinangaan nang husto, nirespeto, higit sa lahat, pinagkatiwalaan niya ng kanyang pagkabirhen.
Sa gitna ng pananalasa ng katigasan ni Edwin sa kanya ay may nagbalik sa alala ni Claire. Tungkol ito sa aktres na nabanggit at inihambing sa kanya ni Edwin. Kanina pa gustong liwanagin ng dalaga.
“Hon, Liza Soberano or Maureen Wroblewitz?”
At oo, tama.
Ang sinabi ni Claire na modelo ang noon pa’y pilit na ina-alala ni Edwin, matagal nang nasa dulo ng kanyang dila pero hindi niya taalga mahinu-hinuha. Tama si Claire, mas hawig nito ang modelong nagwagi sa ika-limang yugto ng Asia’s Next Top Model.
“Hihihihihi, pero mas malaki at maganda ang boobs ko dun hon ha, kahit pa kay Liza Soberano mo, dinagdagan pa nito nang pagsapo sa sariling suso at kindat sa katipan.
Lalo tuloy nademonyo si Edwin sa sinabi at ikinilos ni Claire.
Katulad nang sa orasyon, may binanggit ang pinuno na tanging siya lamang ang nakakaintindi kung ano . Pabulong ito, at parang nanlilisik din bigla ang mga mata ni Edwin.
“Inviting disaster ka iha, inviting maltreatment ka.”
“uhmmmm…
uhmmmmmn….
uhhhmmmn….
uhmmmmmmm.”
Sunod-sunod na ulos ang pinakawlan ni Edwin. Kinailangang tumukod ni Claire sa dingding ng banyo sa tindi ng mga bayo ng nobyo.
“Edwin bilis na ,ang halay-halay ko na, ang bastos-bastos na ng bibig ko bwisit ka Hon.”
“shiiit ka Claire, akin lang ang mga suso na ito ha? Itong puke mo akin lang ito, shiiiit ang sarap mo, lalabasan ako Claire.”
“hmmmmmn, hmmmmn, muling mga siil ng halik ni Claire sa labi ng nobyo,
“uh-huhh”
“Iyong-iyo itong mga suso at p—u—ke na ito.”, parang matatawa ang dalaga, hindi makapaniwala na masasambit ang mga ganoong kataga. Pero mas nanaig ang nadarama para sa nobyo..
at hindi na katagalan bago…
“ahhhhhhhhhhhhh, fuck, fuck..”, ang pinuno. Kasunod nito’y ang panlalambot at kusang pagkahugot ng kanina pa nakikipag-digmang tarugo.
“Andami pa rin Hon.”, ang dalaga. Tumutulo ang pinakawalang tamod ni Edwin, bumaybay sa mga hita ni Claire ang iba, ang iba nama’y nagkalat sa sahig ng banyo.
“Tama na ha, alis na, aliissss.”, taboy ng dalaga ke Edwin. Alam niyang hindi talaga siya makakapagbihis kapag kasama ang boyfriend. Kailangan na nilang magmadali.
Tama ang nobya. Nagbalabal ang tinyente ng tuwalya, hinayaan na lang si Claire. Kinindatan niya ito bago lumabas ng banyo. Kindat na tinugunan ng matatalim na irap ni Claire.
Madidinig ang sunod -sunod na buhos ng tabo. Si Edwin, nagsindi ng sigarilyo.
Alas-Nuebe pasado na, sabagay naabisuhan na niya ang First Sergeant at si Ireneo.
by:elmergomopas
“ONNEE SNAPPPYYY PRIVATE.”, sigaw ni Edwin. Nasa bungad ito ng kubo.
Nagkukumahog na tinakbo at inabot ng isang tropa ang pantalon at “collared shirt” na hawak ng pinuno. Pinapa-plantsa ito ng “CO”.
Samantala, nakapanaog na si Claire sa kubo ng pinsan para makapaghanda ito.
Binuksan ng tinyente ang sisidlan ng kanyang mga “laruan”. Inilabas dito ang kanyang personal na “Glock18”. Guwapong-guwapo. Nagmukhang “carbine rifle” ang pistola sa pagkakasuot nito sa isang itim na “roni conversion kit”. May “red-dot holographic sight” ang armas at nakahanda ang sipat sa target na may layong bente-singko metro. May tatlo itong “thirty rounder spare magazines”, pang-apat ang nakasalpak.
Hindi likas na mahilig sa baril si Edwin, kailangan lang niyang mamuhunan sa mga ito lalo na nung pumutok ang pangalan niya sa “liquidation squad” ng NPA o SPARU.
Bahala nang gumasto basta para sa kanyang kaligtasan, isa sa mga prinsipyo ng pinuno.
Pagkasilid sa isang hiwalay na kahon, sunod na kinuha ni Edwin ang kanyang
bente-dos.
Caliber .22 beretta pistol.
Mistula itong laruan sa kaliitan. Ang sukat nitoy hindi lalagpas sa kamay kung ilalapat Napakaliit na kayang itago sa mga bulsa, subalit ang armas ay kilala noon pa bilang paboritong “assassination weapon” ng tanyag na “Secret Intelligence Service” ng bansang Israel, ang MOSSAD.
Masyadong mabigat at nalalakihan ang tinyente sa “M4 Carbine”, samantalang mas “compact” ang glock pistol-carbine. Higit sa lahat, “full-automatic” din ito, para na rin siyang may dala-dalang “sub-machine gun”.
Ikinakabit niya ang mga headset ng dalawang units ng motorola tactical handheld sa Post 1 nang matanawan niya ang kasintahan.
Nakalugay ang hanggang balikat na buhok. Nataon pa talaga na ikinakawit ni Claire ang kahabaan nito sa kanan nitong tainga. Lalo itong pumuti sa pink na lacoste na blusa. Hapit, at nakakainit ang bilog na bilog na mga suso ng dalaga na hapit sa malambot na tela.
Lalo ding pinatingkayad ng brown leather crossed sandals ang kaputian ng mga paa ng dalaga, isama pa ang maikling levi’s denim skirt nito na pang-ibaba.
“Mahabaging diyos, ggggggggrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr'”.
kung pwede lang, hindi siya papayag na hindi makaisa pa sana pero gahol na sila sa oras. itinuon na lang ni Edwin ang pansin sa inaayos na radio.
Pagkapindot sa mga PTT ng radio at masiguradong gumagana ang mga headset, nagmando na ang pinuno.
“Bry Tara”
Saktong Alas-Diyes na nang lisanin nila ang kampo. Tato sa tropa ang hiniling ng pinuno para sa kanyang seguridad. Dalawa dito’y, mga musang o scout rangers, pangatlo si Ireneo.
Gamit ang pick-up ni Ireneo, bukod sila ni Claire. Hiwalay ang sasakyan ng Security Team na minamaneho ni Brian.
Kulang-kulang apat na oras ang magiging biyahe.
Hindi sila nakapag-agahan. Kung sanay siya dito, hindi ang kasintahan. Halata ito. Kanina pa nilalantakan ni Claire ang dalang chips at tsokolate.
Mayat-maya sinusubuan siya ng nobya ng putol ng toblerone.
Hindi ka gutom hon?, si Claire.
Bagamat sanay, ang totoo’y kanina pa kumakalam ang sikmura ng tinyente. Napapawi lamang ito sa tuwing lalagok siya sa baon na Gatorade ni Claire.
“Busog kaya ako, hindi ba’t kumain ako kanina? Kinilaw?”
“Manyak.”, ganti ng dalaga. Naningkit ang mata nito pagkatapos makuha ang biro ng nobyo.
“Hon nasa bahay sila daddy at mommy, may mga bisita si dad, okey lang sa iyo late lunch tayo hon? Kaya mo pa?.”
Alangan namang sabihin niyang gutom na siya, kalalaki niyang tao, at nakakahiya yatang ang SF na berdugo ay hindi kayang tiisin ag gutom.
“Ikaw ang ina-alaa ko, baka hindi ka sanay malipasan ng gutom.” Natutunan niya ito sa SF, ang Psychological Operations, baka sakaling kumagat ang nobya.
“Nope, okey lang ako hon, dun na lang tayo sa bahay.”
“Toinks, palpak.”
Pigil niya ang tawa sa resulta ng diskarte.
Nang matumbok ang pangunahing kalsada, nagpaalam ang tinyente.
“Claire bilisan natin nang kunti ha, paalam nito sa nobya. Ang plano niya’y kunin lamang ng tatlong oras ang biyahe. Inaantok siya sa otsenta o nobenta na takbo.
Ang hindi inaasahang tugon ng kasintahan ang magpapangisi ke Edwin.
“Edwin, gutom ka na noh? Hahaha. Hindi nga, kain muna tayo hon? hihihihi.”
Mukhang nabaliktad yata, at siya naman ngayon ang binabanatan ng nobya.
Kailangan niyang maabisuhan ang mga kasama sa likuran. Pumisil siya sa PTT ng headset, pero hindi nga pala niya natanong ang callsign ng kabila.
“K-pop, this is Echo 1, radio check over.”
“Echo 1, this is Pogi, Lima Charlie Over.”
Sa pagsagot ni Brian sa kabila, madidinig sa sanligan ang impit na tawa ng dalawang musang na kasama.
“Bry dumikit ka. Saka okey yang callsign mo ah, hirap i-decode, halatang pinag-isipan.”
“Hahahaha.”, madidinig na tawanan. “Copy Sir.”
Masarap dalahin ang sasakyang bagong-bago at wala pa ni isang isyu. Nobenta ang pinakamabagal niyang buwelo, kung maluwag nama’y siyento-bente ang kanyang palo.
Bente minutos pagkatapaos mag Ala-Una. Papasok na sila sa isang subdibisyon na halatang eksklusibo.
Pagkalagpas sa Guard House ay mabubungaran agad ang driving range ng golf course at ang club house. Nakahilera sa magkabilaan ang tennis courts, ang covered courts, gym, at ang standard sized na swimming pool.
Napaka-elegante ng lugar gawa ng mga puno ng palmera sa magkabilaang…