Naisip din ng pinunong tanungin ang dalaga,
“Joy, kung pakakantahin mo ako, ano ang gusto mong kantahin ko?”
Nag-isip siya. Hindi niya hawak ang detachment, hawak ito ng Battalion. Tama ng napatunayan niya ang kanyang duda. Ipaparating na lang niya ang natuklasan sa kinauukulan.
Pagkatapos mapicturan ang tulog pa ring guwardiya, pumanaog sila ni Guzman, kasunod ng pag tunog ng kanyang cellphone. Hindi rehistrado sa kanyang telepono ang numerong tumatawag.
“Edwin, Cpt Torres to, S2, punta ka dito Battalion tawag ka ni CO.”
“Copy Sir.”, daglian niyang sagot, muling isinilid sa bulsa ang cellphone at hindi na hinintay na matapos ang tawag. Malamang sa hindi, ay patungkol sa kaganapan kagabi ang dahilan kung bakit siya pinatatawag.
Binuhay niya ang makina ng motor, pinaharurot, at hindi na hinintay na makabuntot sa kanya si Sergeant Guzman.
Kulang-kulang isang oras din ang biyahe pa Battalion Headquarters at pasado alas Siyete na nang marating nila ito.
Pinadiretso siya sa Officer’s Mess Hall ng gwardiya kung saa nadatnan niyang nag-aagahan ang mga opisyales ng batalyon.
“Maupo ka Edwin.”, si Lt Colonel Salgado, ang Commander ng kanilang Battalion. “Pakibigyan ng plato si Anto.”, utos nito.
Nasa bandang kaliwa ng BATCOM si Edwin, sa kanan naman nito ay ang Intelligence Officer o S2. Kasama sa umpukan ng mga Battalion Staff ay ang Executive Officer ng Battalion, Major Rocio. Naroon din ang Administrative Officer at ang Supply Officer.
“Nasaan si Delavega?”, ang BATCOM nang mapansing wala ang Operations Officer.
Si Delavega, nang mga sandaling iyon, bagamat nakabihis na, ay nasa loob pa ng kanyang Quarters.
Kalas ang sinturon nito, at bahagyang nakababa ang uniporme. Sa harapan nito’y ang pwetan ng bababeng simple niyang ipinuslit sa kanyang kuwarto, at kasama niyang nagpalipas ng gabi.
Ang bahagyang nakabitay na kaliwang paa ng babae’y hawak-hawak ng S3, habang labas masok ang katigasan nito sa madulas na biyak ng kakantutan.
“Uhmmmmnppp…Ohhhmnnn…Hmmmmmmn. Oohhhhhh. Ahhhh. Shhhiiit”, kanilang mga panaghoy. Nakatukod ang dalawang kamay ng babe sa dingding upang kontrahin ang matitinding ulos ng S3 sa kanyang puwerta, nang hindi tuluyang maingudngod sa pader ang mukha gawa ng matitinding bayo at ulos ni Delavega.
“Puta ka.. Putang-ina ka.. tang-ina mo, sarap talaga ng puke mo Cassy”, si Delavega. Patuloy ito sa pagkantot pero mapapansing pasulyap-sulyap sa kanyang relos, batid niyang hinihintay na siya ng ibang opisyales at ng mismong Battalion Commander sa mga sandaling iyon.
“Putang-ina maghintay kayo”. Mistulang sugapa, ay tinampal-tampal pa nito ang mabibilog na pisngi ng pang-upo ng kaniig at hindi nagmenor sa pagkadyot.
Nagsimulang bumakat ang mga palad ni Delavega sa pwetan ng kapareha, at mamula ang mga ito sa kanyang mga tampal, pero malayo pa ang opisyal sa sukdulan.
“Putang-ina mo ka ang sarap bilisan mo pa, bilisan mo pa putang-ina mo ka Sir Arthur “.
“Kantot pa, Sir, kantot pa sir, shiiiiit ungol pa nito, habang papalapit nang papalapit sa rurok.
“Putangina mo ka Cassy, kung hindi lang sana magugusot itong uniporme ko, pabuhat kitang titirahin.”, ang S3.
“Sir Arthur huwag kang tumigil putang-inaaaa hayan na akooooohh, oooohhhhh hayan na ako….”
Dito’ y naramdaman ni Delavega ang pagkibot ng kaloob-looban ng puke ng kaniig. Halos matumba ang babae, kumikiyod-kiyod pa ang katawan nito sa tindi ng tinamong orgasmo, bagay na nagpangisi kay Delavega.
Madiin nitong sinapo at nilamas ang mga suso ng kapareha, at nilapa ang leeg kasunod ang mahahalay na kataga. “Hindi mo makakalimutan itong titi ko Cassy, itong titi ko ang pinakamasarap kumantot sa lahat heheheheh.”, malademonyong usal nito sa kaniig na halos mawalan na ng lakas sa tindi ng narating na glorya, at sa dami ng katas na inilabas.
Hindi pa man ito nakakabawi ay muling umulos ng madidiin at malalalim si Delavega. Kailangan na niyang malabasan.
Hinila nito ang dalawang kamay ng nakatuwad na kapareha, at muling nagpakawala ng mas madidiin pa na mga bayo sa kaselanan ni Cassy.
“Uhhhhm…uhhhhhmnnn…uhhhhhmn…uhhhhmn…uhhhhmmmmm, putaaaaa kaaaa uhmmmm…”, magkakasunod na kadyot ng S3.
Pero ang inaasam na pintuan ng langit ay hindi pala magbubukas makaraang gulantangin ng sunod-sunod na katok ng tropa ang kanyang pintuan.
“Lt Delavega Sir, tawag na kayo ni BATCOM, Sir.”
“Putang-ina naman”., Halos umurong ang kanyang katigasan sa pagkabitin.
Walang magawa ang S3 kundi ayusin ang sarili nito, at iwanan sa kuwarto si Cassy, na noo’y nakasandal na lamang at lupaypay sa dingding ng quarters.
“Oh Arthur, anak ng tupa naman kanina ka pa hinihintay ah.” Halata ang bahid ng inis at pagkadismaya sa tono ng Battalion Commander makaraang iluwa ng bulwagan ng Officers’ Mess Hall ang Operations Officer. humingi naman ng paumnahin ang napahiyang S3 at nagkukumahog na dumulog sa conference table.
Hawak-hawak ni Colonel Salgado ang Spot Report na galing sa kumpanya ni Edwin. Ulat ito ng nangyaring harassment ng kalaban sa kaniyang Command Post kagabi.
Gaya ng inaasahan ni Edwin, nag-umpisa ang laro ng turuan.
“Edwin hindi yata kayo nagpapatrol ah, ang banat sa kanya ng EX –O ng battalion, bagay na hindi na niya kailangang sagutin pa, mismong si Colonel Salgado ang tumugon sa Ex-O.
“Eh karararting lang niyang si Anto, anong kasalanan niya diyan?”.
Nagsimulang maramdaman ng mga staff ng battalion ang tensiyon, bahagya na kasing tumaas ang boses ni Colonel Salgado. Pinapasadahan nito ang mga Intel Reports galing sa S2.
Nag-uusap ba kayong dalawa S2, S3 ha? May mga sightings naman na pala bakit hindi niyo yata ina-aksiyunan ha?”
“Yes sir”, ang S2. Ina-update ko naman palagi si Arthur Sir, na -icheck ang mga patrol bases at papatrolyahin ang mga detachments dahil sa mga sightings na malalapit.”
“S3 anong action taken mo sa mga intel reports?” muli, ang BATCOM.
“Prophylactic Patrols Sir sa mga detachments as soon na may development from S2.”, saad ni Delavega.
Dito, inilabas ni Edwin ang cellphone at nagwika, “With due respect Sir, bago niyo ako pinatawag dito, galing na ako sa detachment, sabay pakita sa mga nakuhang litrato ng kapalpakan ng kampo.
Nanlaki ang mata ng koronel makaraang makita ang mga larawan ng tulog na tulog at lasing na gwardiya.
“Putang-ina naman yan. Eh kaya pala eh. S3, trabaho mo yan eh, hindi na trabaho ng Company yan, Operational Controlled natin ang detachments alam mo yan, ibig sabihin hindi sapat na puro ka lang baba ng utos ng patrol, siguraduhin mo rin na nasusunod nila ang ating mga utos.”
Tuluyan nang nagalit ang Battalion Commander, at hindi maitatangging para ke Delavega ang galit na iyon. Ang kaninang pagkapahiya ni Delavega ay lumalim. Masama din ang tingin na ipinukol nito ke Edwin, bagay na ipinag kibit-balikat lamang ng Company Commander ng Alpha.
Ano pa kaya kapag sabihin niyang nag-drodroga ang kadre ng detachment?
Pero hindi niya na ito kailangang sabihin pa, sapagkat sa madali’t malaon ay babgsak at babagsak din namn ang putang-inang kadre sa drug test, mahuhuli at mahuhuli din naman ito.
“So anong recommendation mo ngayon S3.”, kasunod na singil ng Commander kay Delavega.
“Regular Patrols Sir, sagot naman ng S3.
Sa sagot nito’y tila lalong nagalit ang koronel. “Putang-ina naman Arthur, mali. Ikaw Anto, assessment.”, at nalipat ang atensiyon nito sa pinuno ng Alpha.
“Putang-ina bakit ako.”, gulat na bulalas sa sarili ng tinyente, gayunpaman ay sinagot ang Commander sa abot ng kanyang kaalaman. Para saan pa’t nabansagan siyang warrior.
“Sir, palitan kagad-agad ang Detachment Commander, kung puwede ngayong araw na ito palitan agad. Pangalawa, pabalikin muna ang mga CAA na naka off duty, i quadro-alas ang lahat ng Detachment.”
“Alam naman nating lahat na hindi gagalaw ang Yunit Pampropaganda ng kabila kung walang nakaagapay na Guerilla Platoon. Iyong harrassment kagabi, ay pam-propaganda lamang. Company CP ang hinarass, para lang sabihin sa mga masa na ganoon pa rin sila kalakas, na kaya nilang lusubin ang kampo ng isang kumpanya. Pero itong detachment na ito ang sa tingin ko ang talagang target sir, malamang lulusubin nila ito at i-over run. Pambulabog lang iyong ginawa nila sa amin kagabi, Sir.”
“Idagdag ko lang Sir, pahinugin natin ang sightings, habang binabasa natin ang magiging galaw nila, full alert lang tayo pero stand by, hayaan natin silang mag-isip na wala tayong kamalay-malay, tapusin natin itong linggo na ito, pagkatapos ng anibersaryo ng batalyon magkasa tayo ng malakihang operasyon.”
Magkaharap sa mesa ang tinyente at ang Intelligence Officer, kaya napansin niya ang pagtango- tango ng ulo nito at ngiti pagkatapos magsalita niyang magsalita.
“Putang-ina, umayos ka nga Arthur, kung hindi palit kayo ni Anto ng pwesto. ibalik kita sa kumpanya.”
Natapos ang meeting, subalit batid ni Edwin, ang meeting kung saan una niyang nakaharap si Delavega, ang magiging simula ng kanilang hidwaan. Nakakasugat ang talim ng mga tingin nito sa kanya kanina, kahit pa nakipagkamay ito sa kanya bago niya lisanin ang Battalion HQ at bumalik sa kanyang kumpanya.
Agad siyang bumalik ng kampo, at paakyat pa lang ang kanyang motor, dinig na niya ang sabayang bilang ng tropang nasa gitna ng initan, isinisilbi ang kaparusahang kanyang ipinataw kaugnay ng nagdaang kabalbalan.
“ONE, TWO, THREE, NINETEEN, ONE, TWO, THREE. TWENTY, ONE, TWO, THREE, ONE,” balik sa uno na bilang ng mga ito. Halata na ang hapo, ang pagod sa illan, ang iba’y hindi na halos makakilos.
Bago niya lisanin ang kampo papuntang detachment kaninang umaga,ay pinulong niya muna ang mga ito.
“CHANGE TO ATHLETIC UNIFORM, FIRST PANGUNAHAN MO HA, MAG SQUAT THRUST KAYO, AALIS AKO PERO PAGBALIK KO GUSTO KONG MAKITANG NAG- IISQUAT THRUST PA RIN KAYO, AKO ANG MAGSASABI KUNG KAILAN KAYO TITIGIL, MALAIWANAG BA FIRST?” , ang kanyang mando bago niya lisanin anCP kanina.
“TSSSSSSSSUUUUUUNNNNNNNNNNNNN”, ito ang pinaka-aasam asam na madinig ng tropa sa kanilang pinuno. Hudyat ng katapusan ng kanilang kaparusahan. Mga pagod ma’y dagliang luminya ang mga ito. Tagaktak ang pawis, basa ang mga kamiseta, pati ang tinapatang lupa, at malalalim ang hininga ng mga ito dahil sa pagod at init ng araw.
“Maliban sa mga kasama sa Battalion Got Talent, FALLLLLLLLLL OUTTT.” ,huling mando ni Edwin, kasunod ay ang pagkukumahog ng First Sergeant para iabot sa pinuno ang listahan ng mga pangalan ng tropa, kaugnay sa utos ng CO kagabi.
Ayaw na niyang madagdagan ang kasalanan, at kagabi pa’y inayos na agad ang mga sundalong i-oorganisa para sa nalalapit na paligsahan ng talento ng kanilang battalion.
Sa Post 1, kaharap niya ang pitong tropang marunong mag-gitara. Isa sa mga ito’y marunong diumano sa percussion, bagay na malalaman pa ni Edwin kung gaano ito kaalam sa nasabing instrumento oras na makapasimula silang mag-ensayo.
Mabilis din si Diaz, sapagkat naayos na rin pala nito ang marerentahang mga gamit, katunayan nga ay papanaog na ang sasakyan ng Alpha upang kunin ang mga ito sa karatig na bayan.
Nagpahinga muna ang pinuno, pumasok sa kanyang kubo.
Samantala sa kubo ni Ireneo, iinat-inat ito sa nagsisimula nang manakit na mga kalamnan ng braso dahil sa tinamong kaparusahan ng lahat. Kunsabagay, hindi lang naman siya, kundi buong tropa ay nag si-inuman na ng pain reliever dahil sa nagsimulang pananakit ng mga katawan.
Iiling-iling si Ireneo sa namalas na kastriktuhan ng pinuno, batid niya kung gano ito kadisiplinado.
Kaya nga kung nasa kanya lamang ang control, ang mga tipo ni Tinyente Santos ang nais niyang maging nobyo o di kaya’y makatuluyan ng pinsang si Claire, ang pinsan niyang ubod ng tigas ang ulo. Pero paano?
Batid ni Ireneo na me pagsinta ang tinyente sa pinsan, subalit kabaliktaran naman ito sa dalaga. Idagdag pa ang katorpehan ng tinyente.
Sa kasamaang-palad pa’y alam na alam niya ang liko ng utak ni Claire; kung artistahin go. Pag hindi, no-go, bagay na alam niyang mali at ikapapahamak ng pansin. Alam na alam niya kung ilang beses na itong napahamak dahil sa kababawan nito.
Galing sila sa isang middle class na pamilya, na unti-unting umasenso s pamamgitan ng sipag at diskarte. Ang kanilang apelyido ay isa sa mga pinakaprominente sa rehiyon sa larangan ng negosyo.
Ang kanilang abuelo, ang tatay ng mga ama nila ng pinsang si Claire ay nagsimula sa pamimili o pamamakyaw ng mga bunga ng niyog. Kakaritin, bubunutan, bibiyakin, at tatapahin ang mga ito. Dala ng kasipagan at disiplina sa salapi, at sa tulong ng dagdag na capital na inutang sa bangko,ay paunti-unti itong nakakuha ng mga isinasanlang mga niyugan, hanggang sa tuluyang mabili ang mga lupain. Ang dating iisang top-down jeep na gamit mula sa pag-iipon ng mga kokoprasing niyog, ay naging dalawa, naging tatlo, hanggang sa makabili ito ng mga forward trucks, wing vans, at maging barges, hanggang bansagan itong kopra king sa kanilang rehiyon.
Pero hindi lamang sa kopra nakipagsapalaran ang kanilang lolo. Maraming lupain ang nabili nito at ang iba ay ginawang palaisdaan ng tilapia, bangus, sugpo, at hito, hanggang ito ang naging pinakamalaking tagasuplay ng mga nasabing produkto na umabot pa sa mga pamilihan ng Luzon at ka-Maynilaan.
Ang kanilang angkan din ang nagmamay-ari ng pinakamalalaking gasolinahan, convenience stores, at pharmaceutical stores,hindi lang sa kanilang lugar kundi hanggang sa mga karatig bayan at lalawigan.
Hindi to tumigil, matiyak lamang na mabibigyan niya ng maginhawang buhay ang mga anak, at ng mga magiging anak ng mga ito.
Luis, Rafael, at David.
Panganay sa tatlong magkakapatid, si Luis ang ama ni Brian, at si Brian din ang panganay sa kanilang tatlo din na magkakapatid.
Si Rafael ang pangalawa, may dalawang anak ito .
Si David ang bunso, ang papa ni Claire, na solong anak.
Si Brian din ang pinakapanganay sa kanilang magpipinsan, at namumukod tanging nagsislbi sa gobyerno.
Nasa dugo na nila ang mamuhunan, dahilan kung kaya’t halos lahat maliban sa kanila ng pinsan ay Bussiness Administration ang kursong pinursige.
Si Claire, samantala ay carefree sa simula’t simula pa. Gala dito, gala doon, pag may bagong bukas na restawran, o pook pasyalan, asahan mong naroon ito kasama ang mga kaibigan. Angkop na ngkop ito sa kinuhang kurso, Tourism..
Wala naman sana itong kaso, kung hindi lang sana naliligaw ang dalaga sa maling barkada at nobyo.
Katatapos lamang ng debut niya noon nang una itong masadlak sa kapahamakan. Ni sa hinagap ay hindi akalain ng pamiya nito, lalo na ng mga magulang niya na tatawag ang himpilan ng pulis sa kanilang tahanan upang ipaalam na ang kanilang dalaga ay nasangkot sa isang insidente.
Pinara ng kapulisan ang noo’y kotse nilang sinasakyan, kasama ang unang nobyo nito. Ang dahilan, ay ang paeki- ekis na takbo ng sasakyan, “swerving” sapagkat ang mga lulan nito sa mga sandaling iyon ay nasa kalagitnaan pala ng matinding pagtatalo.
Ang dahilan, sinubukang magsindi ng stick ng marijuana ni Vincent, ang unang nobyo ni Claire, at pilit na niyayakag ang pinsan upang tikman ito.
Away ang naging kasunod at presinto nga ng pulis ang kanilang kinahantungan.
Sumunod na insidente, ay napa-trouble ang barkada sa isang bar, kung saan nagwala ang boyfriend na naman ng pinsan at manapak ng waiter dahil lamang sa natagalang order .
Inireklamo sila ng may-ari dahil sa mga kagamitan ng bar na nasira dahil sa gulo.
Kina- umagahan, ay sa istasyon na naman sila ng pulisya nagkita-kita ng mga magulang.
Si Alex ang katipan ni Claire noong panahon na iyon, pogi, gwapo, at galing sa mayamang pamiya. Iyon nga lang at asal kanto at barumbado
Dito na nakita ni Brian kung gaano katigas ang tuktok ng pinsan, na kailangan niyang gabayan ang pinsan, sapagkat alam niyang mapapahamak ito kung patuloy na mayayakag ng maling barkada, o mahulog na naman sa ibang tao.
Nakababatang kapatid ang turing niya sa pinsan, oo alam niyang may katigasan ang tuktok nito, pero alam niyang kaya niya itong mag bago. Mag-mature.
“Piliin mo naman ang mga kakaibiganin mo Claire, lalo sana sa magiging boyfriend mo, huwag naman ganyang basta guwapo okey na sa iyo kahit asal hayop.”, naalala niya ang unang pagkakataong pangaralan ang pinsan.
Ang huli pero ang pinakamatinding gusot na napasok ng dalaga, ni raid ng PDEA ang isang kilalang resort sa kanila. Isang report ng kasaluyang shabu session ang natanggap ng mga ito.
Ang nobyo ng pinsan noon, si Jayson, ang may-ari ng naturng resort ay isa palang talamak na gumagamit ng droga, at hinahayaan niyang maging drug den ang lugar sa tuwing may mga pagtitipon o party na idinadaos dito.
Hinuli ito kasama ang mga barkada sa aktong bumabatak ng bato. Ang masama dito’y napasama ang pangalan ni Claire na walang kaalam-alam sa pinaggagagawa ng grupo. Nasa dagat siya noong mga panahong iyon, iniwan ang grupo at nagpasyang maunang maligo.
Dahil ikinanta ng nobyo at iba pang barkada na kasama siya ng mga ito, ay dinala din siya ng PDEA upang isailalim sa DRUG TEST.
Napakiusapan ni Brian ang PDEA na huwag ng isama ang pangalan ng pinsan sa mga dinakip, makaraang mag negatibo si Claire sa Drug Test. Higit na iniiwasan ni Brian, ay ang makarating sa mga magulang ni Claire ang pangyayari, at baka tuluyan ng itakwil ng mga ito ang dalaga.
Noo’y hind mabilang ang sorry ni Claire sa kanya, nangakong magbabago, at hindi na uulit, huwag niya lang itong isumbong sa mga magulang.
Subalit, sa nakikitang posibilidad na mahulog na naman ang pinsan sa isang tulad ni Delavega, ay nagdadala sa kanya ng ibayong lungkot.
“Sana ikaw na lang, Sir, ang tanging sambit na lang ng sundalo.
Bandang alas Dos na nang hapon ng gisngin siya ng nga katok sa kanyang kubo. “Sir andiyan na ang mga instrumento”. Walang sinayang na sandal ang tinyente, sapagkat may ilang araw na lang sila para mag-ensayo.
Sa utos niya ay kaagad isi net-up sa recreational hall ang mga gamit, at pinaalis ang mga tropang miron para mapagtuunan ng buong atensiyon ang gagwing ensayo.
“Okey makinig, ganito ang mangyayari.”, panimula ni Edwin.
Hahatiin ko kayo sa dalawang pangkat, tutugtugin ninyo ang parehas na kanta, saka natin pipiliin kung sino-sino sa inyo ang makakasama sa pinal na miyembro
Dinampot ng pinuno ang white board marker at isinulat ang titulo ng piyesa.
Mula sa bandang Cueshe… PANGAKO..
Gaya ng inaasahan ay nagsimulang magreklamo ang grupo.
“Sir hindi naming alam ang lyrics niyan, Sir mahirap ang drums niyan, Sir mahirap gitarahin yan, at kung ano-ano pang rason ang narinig ng CO sa mga ito.
“Iyan ang hirap sa inyo, hindi niyo pa nga sinusubukan umaayaw na kayo.”, iiling-iling na turan ng tinyente.
Binuksan ni Edwin ang bitbit na JBL FLIP 5 Bluettoth Speaker. Kinonekta ito sa kanyang cellphone, at hinanap sa playlist ang napag-usapang kanta.
“Mag-prapraktis tayo sa may kahirapan, dala na diagnostics, basta magtiwala kasi kayo.” Turan ng pinuno.
“Makinig at pagtuunan ng pansin ang mga instrumento, kung drummer ka focus ka lang sa palo, kung bahista ka focus sa base.”, dagdag nito. Pagkatapos nang pag sang-ayon ng grupo ay dumagundong ang maliit subalit malakas na speaker matapos i play ni Edwin ang kanta.
Natapos ang kanta, at pansing alanganin pa rin ang grupo.
Sunod na ipinagawa ni Edwin ay ang pag papa-install sa mga cellphone ng bawat isa sa isang guitar application para sa tipa at liriko ng prinapraktis na kanta.
“Hindi ko na muna fofocusan ang vocals, kayo na muna ang bahala kung sino sa inyo ang kakanta. Gusto ko lang makita muna kung saan ang kahandaan ng bawat isa sa bawat instrument, diagnostics ang tawag dito, muling paliwanag ng pinuno. Walang kalam-alam ang grupo na siya mismo ang magsisilbing vocalist ng mga ito.
Matapos makapagpasiya ng lahat kung sinong unang sasalang, ay binigyan ito ng tinyente ng kalahating oras para kapain ang mga instrumento.
At nagsimulang umingay ang recreation hall, ingay ng kanya kanyang instrumento, pilit inaapuhap ang ritmo ng ineensayong kanta. Wala munang bakas ng musika, purong ingay lamang gawa ng kanya-kanyang testing ng trpopa sa kanya-kanyang gamit.
“Gusto ko makarinig ng cue ha, importante ang cue, mala konduktor ng orchestra na mando ng pinuno ng makita na ang kahandaan ng unang pangkat na sasalang.
Sumenyas ang rhythm guitar/vocalist ng ok sa pinuno, kasunod ang cue ng drummer.
4 3 2 1
At humimpapawid, pumailanlang ang intro ng piyesa sa pamamagitan ng lead guitarist, na agarang nasundan ng bagsak ng base drum mula sa drummer.
Unang napansin ng tinyente ang drummer, pwede ito. Nasa ritmo, at pilit na isinasakto ang bawat palo sa orihinal ng kanta, hindi ito eksaherado sa pag gamit ng cymbals, na kadalasang ginagawa ng mga pasikat, hambog na mga drummers, marahil ay sa takot na rin nito sa kanilang pinuno.
Pinuri niya ang drummer, at sa kabila ng dumagundong na tunog ng mga instrumento ay pasigaw niyang ipinaalam sa drummer na gusto niya ang ginagawa nito.
“Sarge good, good, maintain, maintain, kasabay ng thumbs-up dito ng pinuno.
Natapos ang unang pangkat, at maliliit lamang na adjustments ang kailangan, gaya ng pagsunod sa diminished, augmented, at suspended na mga chords ng piyesa.
Minor defects ika nga, subalit malaking epekto sa kabuuang kalalabasan ng kanta.
Sumalang ang ikalawang grupo ng basist, lead guitarist, at rhythm guitarist, subalit hindi pa nila natatapos ang unang talata ay agad na itong pinatigil ni Edwin.
“Off- key” ang grupo. Hindi pupuwede, at maski isa sa mga ito ay walang mapipili ang tinyente.
Tapos ang boxing, at maliban sa drummer ay nagkusa na lang ang pangalawang pangkat na pumanaog.
“Isang round pa Sir? Tanong ng tagapalo. Umiling lang ang pinuno.
“Okey na ako sa inyo, saka kaya nga diagnostics. Isa pa, ibang piyesa ang tutugtugin natin, mas madali pero sa tingin ko mas makukuha natin ang atensiyon ng batalyon sa Sabado, lalo na mga Chicks.”, biro niya sa grupo.
“Sir ano pala ang tutugtugin natin Sir, saka sino pala ang vocalist natin Sir?”, kasunod na mga tanong ng bahista.
Ang totoo’y may nakahanda na ang tinyente sa tutugtugin. Ang una niyang batayan ay kailangang sikat ang kanta, at napapanahon. Inaasahan niya kasing halos kabataan ang manonood sa Sabado, mga dependents ng tropa ng buong batalyon, at mga kabarkada at kaibigan ng mga ito, mga kabataan, kaya kailangang iangkop din ang piyesa. Isa itong sikat na kantang pang millennial.
“Saka ko na sasabihin, masyado kayong atat. Basta ang masasabi ko lang ay malalaglag ang mga panty ng mga chikakas sa sabado. Sige na pack-up na, okey na ako. Hahanap lang ako ng lugar para makapag praktis tayo ng pribado bukas siguro kung may mahanap.”
Bago bumaba, naisipan ni Edwin na imbitahan si Joy sa kasiyahan sa Sabado. Tinawagan ng tinyente ang dalaga na agad naman nitong pinaunlakan. Pupunta daw ito kasama ang kaibigang si Rina.
Naisip din ng pinunong tanungin ang dalaga,
“Joy, kung pakakantahin mo ako, ano ang gusto mong kantahin ko?”
Ha?, Sure ka? So kakanta ka sa sabado,. eeeeyyyyyyyyyyy gusto ko yan promise mo yan ha? Hihihihihi, ; mistulang paslit na nabiyaan ng kendi, may kasamang halong gulat at excitement na reaksiyon ni Joy.
Pagkatapos banggitin ni Joy ang gusto niyang kanta ay napangiti si Edwin. Ngiting ngiti ang tinyente.
Ang request ni Joy, at ang nakahanda niyang piyesa, sino ba naman ang mag -aakalang ang mga nasa isip nilang kanta ay iisa?
Likha ni elmergomopas….
All rights reserved…