“Ooooohhhhhh fuckkkkkk, ang saraapppppppp……”
Sa butas gawa ng pagitan ng mga tabla na nagsilbing dingding ng kubo, ay kitang kita ng tinyente ang isang nakabukakang babae, me kalakihan ang puson at tiyan nito. Nagdadalan- tao ang ginang, malamang asawa ng kadre.
Sa kanyang posisyon, ay nakatagilid ang mga ito sa kanya, kaya’t kitang kita niya kung paano kainin ng kadre ang puke ng kakantutan.
Putang-ina ayan na akooooohhhhh fuck ka fuck kaaahhh”, nilabasan ang babae sa ginawang paglapa ng sundalo sa puke nito.”
“RRRRRRRT, RRRRRRRT, RRRRRRRT, RRRRRRRT, RRRRRRRT”,….
Nagising siya at naalimpungatan sa tunog ng printer.
Pupungas-pungas ang matang sinipat ang oras. Hindi niya masigurado pero parang naulinigan niya ang paglagitik ng pintuan.
Napadako ang tingin niya sa gawi ni Joy, sa mga sandaling iyon ay kasalukuyang okupado sa mga nakalatag na papeles, isa-isang inaayos ang mga ito upang isalin sa mga naka-abang na mga brown folders.
Kaagad niyang hinanap ang jacket, kinapa sa bulsa nito ang pakete ng sigarilyo at nagsindi ng isa.
“Uy good morning, sarap ng tulog natin ah hihihihi.”, buska ni Joy nang mapansin nitong gising na ang tinyente.
“Sino ung Lumabas.”
“Tropa mo, kilala ko din sila, sa mukha lang, nakalimutan ko pangalan.”
Tuluyang nag-ayos ang tinyente. Isinuot ang jacket at sombrero.
Pagkatapos masiguradong nasa bulsa niya ang cellphone ay nagpaalam na ito sa dalaga.
“Paano Miss ganda, tutuloy na ako ha?” Bago tuluyang umalis, niyakap nito si Joy, at pabirong sinapo ang mga suso ng dalaga.
“Laki talaga ng dyoga mo Miss ganda, sarap lamasin.”, kasunod ng bahagya niyang pag-ihip sa batok ng dalaga.
“Edwiiiiiiin… Hmppppp. Tama na andami ko pang ipri-print, loko ka hihihi.” Nakikiliti si Joy, tumayo ang mga balahibo sa braso sa ginawa ng tinyente. Inapuhap ng tinyente ang kamay nito at dinala sa nagsisimula na namang bumukol na pagkalalaki sa suot na maong na shorts.
“Uwi na sabi, uwi na Edwin.”, pairap, kasabay ng mahinang palo ni Joy sa kamay ngtinyente.
Lumalatag na ang takip-silim paglabas niya ng kuwarto.
“Sinong tropa?”, takang-tanong ng pinuno at inilinga-linga ang ulo sa labasan, at kaagad namataan ang dalawang lalaki sampung metro ang layo sa kanya. Naninigarilyo ang isa, at kumaway sa kanyang dako nang mamataan siya nito.
Si Guzman, ang kanyang Intel NCO, kasama ang isang malamang ay “operative” din. Binuntutan pala ang pagnaog niya sa sentro mula sa kampo.
“At least ha hehehehe. Snappy.”, sambit at ngisi ng pinuno.
Sa kampo, kasama ang guwardiya sa Post 1.
Alas Siyete ng gabi.
Pagkatapos makapag-hapunan, nagkakape si Edwin habang binabasa ang mga texts galing sa batalyon; sa Operations, paalala sa Operational Security, sa Admin, paalala din sa mga nakapintong aktibidades kaugnay ng idinadaos na anibersaryo. Dito’y may naalala ang pinuno.
“Sarge paki-tawag mo si First.”, mando nito sa guwardiya.
“Upo ka First.” makaraang dumating ang ipinatawag.
“Sino sa tropa ang marunong mag gitara?”
“Pagkakaalam ko marami dito Sir.”, Si Diaz.
“Okey good, rhythm at bass, parehong prinsipyo lang naman iyan, hanap ka ng paraan saan tayo makahiram, o makarenta ng mga instrument.”
“Teka nakalimutan ko, me pumapalo ba sa tropa?”
“Sir?” Kunot ang noo ng First Sergeant.
“Paddle Sir?” Ako hahataw Sir. Bakit Sir? Sino yang relax na iyan Sir na nagka-offense agad sa inyo?”, sunod-sunod na tanong ni Diaz, halata ang namuong inis nito sa inaakalang kapalpakan ng tropa sa bago nilang pinuno.
Hagalpak ang tawa ni Edwin.
“Tang-ina mo First, tagapalo ba, drummer ba.”, hahahahahaha.
“Tang-ina mo namamadle ka pala Chris ha hahahaha, huli ka.”, patuloy nitong kantiyaw.
Bahagyang napahiya, kakamot-kamot sa batok ang First Sergeant, at napabulalas na lang ito ng tawa.
“Wala akong info Sir kung me drummer dito, pero kung sakali man na wala, puwede ba tayong maghanap ng import Sir?”
Napaisip ang tinyente. “Itanong ko sa batalyon kung puwede. Ensayo na agad bukas pag meron na instruments ha First”.
“Yes Sir.”, tango ng kausap.
“Eh Sir singer, maraming marunong kumanta dito.”, SI First muli.
“Ako na bahala sa bokalista First.”
“Sige Sir Copy Sir.”
Wala na ang First Sergeant, pero natatawa pa rin ang tinyente. Iiling-iling ito.
Nakilala man siyang berdugo, nangangatay ng kalaban, pero kailanman ay hindi naniwala si Edwin sa pisikal na pamamaraan ng pagdidisiplina sa tropa. Mali. Maraming pwedeng parusa sa sundalong nagkasala, na mas malayong produktibo.
May kaibahan ang sumusunod sa iyo ang tao dahil sa respeto, kesa sa sumusunod ito dahil sa takot. Idagdag pa ang ilan na ring kaso kung saan naghuramentado ang isang sundalo, at napatay nito ang senior. Matindi dito’y may mga kaso na rin kung saan ang nadidisgrasya ay hindi lamang mga Enlisted Personnel, kundi mga opisyales mismo ng unit.
Namumuti ang liwanag ng headlight ng sasakyang papaakyat ng burol.
“Sino yan?”, tanong ng tinyente sa guwardiya.
“Si Ireneo yan Sir.”, tugon ng guwardiya.
Si Ireneo. Oo nga pala, balikan nga lang pala ang paalam nito para maihatid ang pinsan sa kabisera. Si Claire. Naalala na naman niya ang sinisinta. At muli’y gumuhit na naman ang bahagyang kirot sa kanyang dibdib.
“Out of League”, paulit-ulit, nagsusumiksik sa kanyang isip.
“Reporting Sir.”, saludo ni Ireneo, hindi niya namamalayan ay nasa harapan na palan iya ito.
“Oh Bry.”
Pansin agad ng sundalo, wala sa mood ang CO. Nakatungo ang ulo nito at kumukuyakoy ang mga paa, tanda na mayroon itong iniisip.
“Dito na muna ako Sir”, paalam na lang ni Ireneo.
Sa kanyang kubo, nanumbalik sa kanya ang bahagyang pagtatalo nila ng pinsan sa biyahe kanina.
“Claire, mukhang type ka ni CO ah.”
So? Ano naman ngayon? Hindi ko siya type kuya, chaka hihihi.”, si Claire, pabiro ito pero mataray nitong sambit, bagay na hindi nagustuhan ng pinsan. Hindi nito naitago ang pagkairita sa narinig.
“Umayos ka ha, at sinong type mo ha, si Delavega? At iyong mga ex mo na walang mga disiplina? Alam mo hindi ka na teen-ager, huwag ka lang sanang mahulog ulit sa maling lalaki pinsan, dahil kapag nangyari ulit iyan tandaan mo hinding hindi na rin ako makikipag-usap sa iyo. Dahil ang tigas ng ulo mo.” litanya ni Brian, halata ang pagkadismaya.
“Maka EX ka naman, hoy, maka EX ka naman. FYI kuya ha, alam mo ba ang ibig sabihin ng “flings” ha? Naku hindi mo lang kasi alam, kung alam mo lang.” Pinutol nito ang nais pa sanang sabihin.
Hindi na lang pinahaba pa ni Brian ang diskusyon, subali’t isang matalim na tingin muna ang ipinukol niya sa nakahalukipkip na si Claire bago tuluyang itinuon ang buong atensiyon sa pagmamaneho.
Binabagtas ni Edwin ang sementong hagdan patungong Assembly Hall na nagsisilbi ding Recreational Area ng mga sundalo nang maulinigan niya ang kasiyahan ng mga ito sa taas. Dinig ang katuwaan sa kung anumang pinapanood ng mga ito sa telebisyon.
Pero imbes na umakyat, nagpasiya siyang umupo na lamang sa kalagitnaang bahagi ng sementong hagdan. Naisip na kung makikita siya ng tropa ay mag-aalangan, mahihiya ang mga ito, matatahimik, at mapuputol lamang ang kanilang kasiyahan.
Maaliwalas ang kalangitan. Mabituin. Maliwanang ang buwan. Mayroon ding kalamigan ang banayad na ihip ng hangin. Sa gawi niya’y tanaw ang helipad ng kampo, at naalalang hindi pa nga niya pala naiikot ang kasuluk-sulukan ng Command Post.
“PPPPPIIIIIIIINNNNNNNGGGGGG….”
Isang tunog na nagpabalik sa kanyang kamalayan, at tumuldok sa halakhakan ng mga tropang nagkakasayahan sa taas.
Hindi siya maaring magkamali, hindi kalayuan ang putok. Carbine. Hindi siya puwedeng magkamali, putok ito ng Carbine.
Bbbbbbaaaannnnnnnnnnggggggggg…………
Bbbbbbaaaannnnnnnnnnggggggggg…………
Magkasunod pang putok. Paisa-isa. Umalingawngaw at bumasag sa katahimikan ng gabi.
Ang mga sundalo, ay mistulang mga pulang-langgam na nagpulasan sa lungga pagkatapos mabuhusan ng mainit na tubig.
“KALABAN, KALABAN, KALABAN.”
Mga sigaw na pumalit sa kanina’y mga halakhak, kasunod ng sunod-sunod na bagting ng alarma mula sa mga posisyon ng mga guwardiya.
“Tiiiiinnnnngggggg,… Tiiiiinnnnngggggg,… Tiiiiinnnnngggggg,… Tiiiiinnnnngggggg, …Tiiiiinnnnngggggg Tiiiiinnnnngggggg…”
Kasunod ng huling dalawang putok, ay halos nilipad ng pinuno ang kubo nito. Simbilis ng kidlat ay patakbo nitong inakyat pabalik ang taas ng kampo, bitbit ang issue na M4 Carbine. Halos magkabanggaan sila ng mga tropang panaog pa lang para kunin ang kanya-kanyang armas, bagay na agad nagpainit sa kanyang ulo.
Walang maitutulong sa sitwasyon kung ngayon niya sisingilin ang tropa. Basahin ang sitwasyon. “ASSESSMENT” ito ang kailangan niyang unang gawin.
“Harassment ba ito o opensiba para i-over run ang kampo? Kung i-oover run ang kampo malakihan ito na taktikal na operasyon ng kalaban, pero walang intel report galing sa taas? Mga katanungan sa isip ng tinyente.
Pero, may isang paraan para makumpirma ang totoong sitwasyon.
Pinakiramdaman n…