——————–
——————–
“KAKANTUTIN MO AKO???? Dito mismo sa harapan ng aking ama??”
Sa loob ng limang taon naming pagsasama ni Bernard ay nasubukan na namin lahat ng sulok ng condo niya.
Dito naman sa bahay ay halos nagawa na naming magtalik saan mang sulok ng bahay ngunit tanging sa kuwarto ni daddy ang hindi pa namin nasubukan.
Kung noon ay halos sambahin siya bilang isang anghel, bakit ngayon ay kailangan niyang magmakaawa?
Ang mga kamay niya na noon ay halos hawakan at haplusin siya ng may pagmamahal ay brutal na nanghahatak na sa ngayon.
“Please, No”. Muli ay nagmakaawa ako.
“No??” buong buo ang boses ni Bernard na mas nagpanginig sa aking mga kalamnan. “Nakalimutan mo na ba kung paano mo ako pagsilbihan ng kape at nakabalandra ang blouse mong bukas ang dalawang butones sa itaas nito?”
“O nakalimutan mo na din ba kung paano mo itaas ang iyong palda sa harap ko pag ako ay nasa office?”
“Pati din ba ang mga panahong pupunta ka sa likod ko at ididikit mo ang iyong dibdib ay nakalimutan mo na?”
“Bakit ngayon ay NO ang sagot mo gayong halos ikaw pa ang magmakaawa sa akin na kantutin kita?”
“No dahil ba gusto mong maging inosente sa harapan ng iyong ama na nakakulong na sa wheelchair niya?”
Natameme ako sa mga naibubulas ni Bernard. Hindi ba boyfriend ko siya pero bakit bigla bigla, sa araw pa ng kapananganakan ng aking ama, ay ganito ang ipinapakita niya?”
Hindi ko pa lubos maisip kung ano tong pinaggagagawa ng boyfriend ko nang bigla niyang hinatak ang mga kamay ko at tinali gamit ang kanyang kurbata. Ni hindi ko namalayan na nahubad na pala niya ito. Tinali niya ako sa mesa na dating office table ng aking ama. Napakabigat nun dahil gawa sa first class na kahoy na ipinasadya pa ng papa niya.
Bigla akong nagpupumiglas ng bigla niyang punitin ang aking office uniform.
“Hon, ano bang ginagawa mo?? Nahihibang ka na ba?” Kahit puno na ng takot ay nagawa pa din niyang tawagin ito sa nakasanayan niyang pagtawag. Nagbabakasali na mag iba ang ihip ng hangin.
Sa patuloy na pagpunit ni Bernard ng suot ko ay mahihinuhang buo na ang kanyang desisyon. Tanging ang bra at ang lacy panty ko na lang natira.
Di ko na namalayan ang pagtulo ng aking mga luha. Ano bang nangyayari sa aking nobyo? Sa loob ng limang taon, ni hindi ko siya kinakitaan ng ganito. Ibayong pagsisilbi at pagmamahal ang ipinaramdam niya sa akin.
Kasabay ng aking paghikbi ay ang paghagulgol ng ama ko. Ramdam ko ang galit niya sa aking nobyo. Pulang pula na ang kanyang ama. Nais nitong sumigaw pero kailanman ay di na niya magagagawa kaya sa mga oras na yun ay tanging mahihinang ungol lamang ang namumutawi sa kanyang mga bibig.
Mas lalong nadagdagan ang hiya ko ng ginunting ni Bernard ang aking bra at panty. Lantad na lantad ang aking maputing katawan habang nakahiga at nakatali sa ibabaw ng mesa.
“Arayyyy!!!!!” Napasigaw na lang ako sa sakit na bumalot sa kaselanan ko. Bigla akong inulos ni Bernard. Sagad na sagad ang sandata niyang nakabaon sa akin. Hindi ako basa kaya ramdam na ramdam ko ang walong pulgadang ari ng nobyo ko.
Sa sobrang kahihiyan ay gusto ko ng mamatay kahit na mismo sa harap ng pinakamamahal kong ama. Bakit sa mismong harap pa ng papa ko?
Wala na akong mukhang ihaharap. Patuloy ang pagragasa ng luha ko na animo’y bukal ng tubig na walang planong tumigil sa pagbulwak ng tubig.
” Oh Alejandro Feliciano? Iiyak ka na lang ba jan sa galit? Manood ka. Manood ka kung paano ko kantutin ang kaisa isa mong anak.” Parang dumadagundong ang baritonong boses ni Bernard.
“Siguro hindi mo alam, simula ng makilala ko ang anak mo sa University nung nasa ikatlong taon na siya ng pag aaral niya, naging parausan ko na siya.” Sabay halakhak ng pagkalakas lakas.
“Mabilis palang linlangin ang anak mo. Akala ko pa naman ay matalino.” Pang uuyam niya sa akin sa harap ng ama kong nagpupumilit tumayo sa de-gulong na silyang kanyang kinasadlakan pero kahit ibinuhos na niya lahat ng natitira niyang lakas ay parang walang mangyayari.
Halos wala na akong boses sa kasisigaw habang patuloy si Bernard sa paglabas pasok ng kanyang naghuhumindig na burat sa aking kaselanan.
Kung noon ay mababasa na ako kahit sa simpleng haplos pa lang niya, ngayon ay tanging pandidiri ang nararamdaman ko.
“Stop it na Bernard. Hindi mo pwedeng gawin ito.” Nagmakaawa ako. Hindi pa ako nawawalan ng pag-asa.
“Bakit hindi Angelika?” Sabay pisil sa aking utong. Ramdam ko ang sakit. “Bakit nga ba hindi? Di ba akin ka? Parausan kita. Mukhang nakakalimot ka na”…