Ang dalawang pinsan na matagal ng magkalaban sa larangan ng negosyo. Isa laban sa isa. Pag umangat ang isa, magsusumikap ang isa. Ang tagumpay ng isa ay siyang hamon sa isa. Walang natatalo, walang nagpapatalo. Negosyo laban sa negosyo. Hindi kinikilala ang pagiging magpinsan. Ang importante, mas angat ang isa kumpara sa isa.
Minahal ko si Bernard ng sobra sobra. Alam niya kung paano ibinuhos ang aking oras at panahon sa kanya para iparamdam kung gaano ko siya kamahal. Lahat ginawa ko alang alang sa ngalan ng pag-ibig.
Ngunit paano ko magagawang ibigay ang mga impormasyon sa kanyang pinsang si Anthony, ang numero unong kalaban ng aking nobyo sa negosyo? Paano ko ipagkakanulo ang mahal ko kung ito ang ikakabagsak ng kaniyang negosyo?
Pero mukhang nagkabaliktad ang sitwasyon. Ang kaisa isang taong minahal ko ng buong buhay ko ang nagkanulo sa akin sa harap ng mga nasa husgado. Oo, inosente ako, malinis na malinis amg konsensiya ko, pero nasa taong mahal ko ang lahat ng mga ebidensiyang magpapatunay at magdidiin na ako ang may pakana ng lahat. Na ako ang may kasalanan ng lahat.
“Si Angelika Feliciano ang incharge sa buong proyekto. Siya ang may kontak at koneksyon ng lahat ng mga bidders ng mga sikat na kumpanya sa pamamagitan ng email.” Pagsasalaysay ni Bernard.
Pagkakita nila sa mga ebidensiya para magpatunay sa salaysay ni Bernz, sumilay ang mapaklang ngiti sa aking mga labi. “Bernard, ang lakas ng loob mong i-frame up ako para lang makapaghiganti sa aking ama.”
Pinikit ko ang aking mga mata at huminga ng malalim. “Alam mo sa sarili mo na kailanman ay hindi ko magagawa ang mga pinaparatang mo. Alam mo sa sarili mo na ang lahat ng mga ito ay gawa gawa mo lamang para lang mabigyan ng hustisya ang pagkamatay ng ina mo gayong alam mong nagpakamatay ang ina mo.”
Meron pa bang mas sasakit kundi ang akusahan ka ng taong mahal mo na kulang na lang ay pugutan ka ng ulo?
Pinagplanuhan talaga ito ni Bernard ng mabuti nang sa gayon ay masiguradong wala akong kalaban laban, na pag ako ay nalugmok, walang wala na akong kakayahang bumangon pa.
Kailangan kong patunayan ang pagiging inosente ko. Hahanap ako ng magandang tiyempo para maisalba ang sarili ko sa kahihiyang ito. Susubukan ko lahat ng makakaya ko malagpasan lang ang pagsubok na ito.
Pero kailangan ko ding magtrabaho at kumita dahil kailangan ko ng pera. Wala akong kinalaman sa business affairs ng ama ko dahil nakatutok ako kay Bernard Rodriguez, pero alam kong mahal na mahal ako ng ama ko. At responsibilidad kong tulungan siya dahil ako ang unica hija niya.
Pilit kong kinalma ang sarili ko. Kailangan ko ng magaling na abugado dahil malaking pader ang babanggain ko. Planado na lahat ng alas ni Bernard. Mahirap siyang kalabanin sa mga oras na ito dahil alam kong madami siyang koneksyon. Pero sa loob ng maraming taong pagtatrabaho ko sa kaniya bilang pinakagamagaling na sekretarya niya, madami din akong koneksyon na pwedeng lapitan at hingan ng tulong.
Nagkaroon ng break sa korte. Nilapitan ko si Bernard. “Gaano ba kalaki ang pagkamuhi mo sa akin at sa ama ko na kailangang umabot pa sa ganito? Ano ang ginawang kong kasalanan sayo? Bernard Rodriguez, ibinigay ko ang lahat lahat sayo sa loob ng limang taon to the point na wala ng natira para sa akin. Ganyan kita kamahal. Kulang pa ba? Minahal kita ng sobra sobra na kayang kong magpakamatay para lang sayo. Kulang pa ba ha?”
Tumawa lang ng mahina si Bernard. Sapat lang para ako lang ang makadinig sa mga oras na iyon. “Akala ko pa naman, kaya ka lumapit sa akin ngayon ay para aminin mo na ang kasalanan mo. O baka naman namimiss mo na ang mga haplos at himas ko. Namimiss mo na siguro kung paano kita kantutin ng sagad sagaran? Kelan ba ang huli nating kantutan? Pwedeng pwede tayong sumaglit sa may malapit na hotel. Huwag kang mag-alala, susulitin natin para naman may memories tayo bago ka makulong.”
Hindi ako nagpatinag. Alam kong tinitibag ni Bernard ang aking natitirang depensa. Hinuhuli niya ako sa sarili kong kahinaan dahil alam niyang mahal na mahal ko siya.
“Di ka na nakaimik Miss Feliciano. Nasaan na ang dila mong napakagaling humagod?” Kumindat pa si Bernard. Halatang may nais ipakahulugan.
Tumitig lang ako ng pagkatalim talim sa kanyang mga mata, inaaninag ang emosyon baka sakaling sa mga matang iyon ay makakuha ako ng pagkakataong masilip ang kaniyang plano.
Hindi ko namalayan ang paglapit ng ulo niya sa may tenga ko. Bumulong siya. “Namimiss ka na ng burat ko. Gusto na daw niyang magpasubo sayo.”
Nagpanting ang aking mga tenga sa kaniyang ibinulong. Umigkas ang aking kanang kamay at dumapo sa kaniyang kaliwang pisngi. “Bastos ka. Isa ka ng baliw. Sayang lang ang pagmamahal ko sayo.”
Natawa si Bernard ng may kalakasan pero alam kong dama niya ang sakit ng sampal ko. Namumula ang kanyang pisngi pero hindi niya nagawang haplusin.
“Angelika Rodriguez, malakas ang mga hawak kong ebidensiya na kahit umapela ka pa sa pinakamataas na husgado ay wala kang kalaban-laban. Kung umapela ka man, paniguradong matatagalan pa bago mo makuha ang pinakaaasam asam mong hustisya.”
Di ako ang nagpatinag sa mga paninindak niya. “Kahit abutin pa ng ilang taon Bernard, lalaban ako. Hinding hindi kita uurungan. Hindi man kita kayang tapatan sa kapangyarihang meron ka sa ngayon, pero gagawa ako ng paraan para lang ipamukha sayo at sa mga taong andito na wala akong kasalanan sayo at alam na alam mo yan.”
“Sige Angelika, aantayin ko ang hamon mong iyan pero sisiguraduhin kong hindi ka pa din makakabangon.” Si Bernard. “Siya nga pala, iniimbitahan kita sa engagement party ko with Carla.”
Napakunot ako ng noo sa narinig. “Anong sinabi mo? Ikaw at si Carla? Si Carla Madrigal na pinsan ko?”
“Meron ka pa bang ibang kilalang Carla Madrigal?” Napatawa muli si Bernard.
“Why of all people Bernard, si Carla pa? Alam mong noon pa man ay magkaaway na kaming dalawa. Alam mong napakalaki ng galit niya sa akin. Hindi pa ba talaga ako sapat?” Nanginginig na aking boses sa mga sandaling iyon.
“Angelika, sino ka para diktahan ang puso ko para magmahal? Kung gusto mo, papadalhan kita ng imbitasyon.”
Isa lang pala akong kawalan sa mata ni Bernard. After all the sacrifices na binigay ko, mapupunta lang sa wala.
Naiiyak na ako. Mabuti na lang at itutuloy ang next session sa susunod na linggo. Kailangan kong dalawin ang ama ko.
—————————-
“Uullllkkkk ullkkkkk oohhhmmm ohhhhmmm aaahhhh…” Namumulawan si Carla habang binabarurot siya ni Bernard sa kaniyang bibig. Napakapit…