Halos walang expression na lumabas sa aking mukha kahit na durog na durog ang puso ko dahil wala na aking ama.
Ang. pinakamamahal. kong. ama.
Nagpatuloy ako.
“Kanina lang, sa ospital ay nalagutan na ng hininga ang aking ama. Kahit sa kagustuhan niyang ipagtanggol ako sa kasalanang hindi ko naman talaga ginawa ay wala siyang magagawa.” Ang pinipigil kong luha ay tuluyang nalaglag sa aking mga malamlam na mga mata.
“Na kahit sa huling hininga niya ay hindi man lang niya magawa ang tungkulin niya bilang ama. Na dahil sa sobrang pag-alala niya sa akin bilang pinakamamahal niyang anak ay hindi na kinaya ng puso niya. Sinubukan lahat ng mga doktor na maisalba ang buhay niya pero wala na talaga.”
Humihikbi na ako sa mga sandaling iyon pero kailangan kong magpatuloy.
“Kahit ang maging hatol ng hukumang ito ay not guilty, kailanman ay hindi na maibabalik ang buhay na nawala, ang buhay ng aking ama na umaasa na malulusutan ko ang problemang kinasadlakan ko.”
“Tanging katotohanan. Tanging katotohanan…” Pinilit kong punasin ang mga luha kong patuloy sa pagdalisdis sa aking pisngi.
“Tanging katotohanan lamang…. ang nais ko pa sanang ipaglaban…. pero para saan pa?… Para saan pa…? Ngayong patay na ang aking ama?”
Halos di ko na mabigkas ang mga salitang gusto kong ipamukha sa lahat ng mga taong andun dahil alam kong puno sila ng paghuhusga sa mga akusasyong ibinabato sa akin ni Bernard Rodriguez.
Gayunpaman, sinikap kong tapusin ang lahat ng gusto kong sabihin sa harap ng mga taong ito.
“Ano pa ang silbi ng ipinaglalaban ko kung ang kaisang isang taong naiwang kasangga ko sa labang ito ay iniwan na ako..? Ang kaisang-isang taong naniniwala na inosente ako.” Tuloy pa din ang di mapigil na pagluha ko pero sinubukan kong pakalmahin ang sarili ko.
“Talagang ang tanging Diyos na lamang ang naiwan kong saksi sa mga sandaling ito. Magkaganun pa man, sa ikatatahimik ng konsensiya mo Mr. Rodriguez, aakuin ko ang mga kasalanang ibinibintang mo sa akin dahil kasabay ng pagkamatay ng ama ko ay ang pagkamatay ng kinabukasan ko.”
Bumaling ako sa hukom. “Mahal na hukom, inuulit ko, I plead guilty…”
———————
Patakbo kong pinuntahan ang ospital. Wala na akong pakialam sa mga taong nababangga sa aking dinaraanan. Ni hindi ko na nga nagawang lingunin ang mga taong nababangga at nasasagi ko sa mga sandaling iyon para humingi ng dispensa. Ang tanging gusto ko ay makarating na sa aking ama. Halos hilahin ko na ang oras makarating lamang ako kung sa kuwarto niya..
Pagbukas ko ng room 201, sa kama, nababalutan ng puting kumot ang aking ama. Pinakatitigan ko ang puting kumot na iyon. Pilit inaaninag na sana nga ay hindi ang aking ama ang nasa ilalim ng puting kumot na iyon. Na sana nga ay ibang kuwarto ang napasukan ko at ibang tao ang nakaratay sa kamang iyon.
Naglakad ako papasok sa kuwarto palapit sa kama.
Nanginginig ang kanang kamay kong inabot sa may bandang ulunan ang kumot na tumatabing sa kanyang mukha.
“Papa.” Tanging nasambit ko sa mga sandaling iyon ng mahawi ang parte ng kumot na nakatakip sa maamong mukha ng aking ama.
“Papa..” Inulit ko ang pagtawag sa aking ama baka sakaling namamalikmata lang ako sa mga sandaling iyon dahil parang natutulog lang aking ama.
Pero wala na talaga ang aking ama at iyon ang masakit na katotohanan ang bumubulaga sa mga mata ko ngayon… Biglang tumulo ang masaganang luha sa aking mga mata.Napaluhod ako sa tabi ng kama.
“Papa… Papa… Bakit ngayon ka pa nawala?” Tuluyan na akong humagulgol sa pag-iyak.
“Papa bakit ngayon pa na higit kitang kailangan?” Kasabay ng paghagulgol ko ay tumutulo na din ang aking sipon.
“Bakit mo ako iniwan papa?” Patuloy lang ako sa pag-iyak kahit na sa mga sandaling iyon ay hindi na ako maririnig ng aking ama.
“Sabi mo sasamahan mo ako sa labang ito…” Hinawakan ko ng pagkahigpit higpit ang kanyang kamay. Nais kong iparamdam sa kanya na mahal na mahal ko siya pero kahit kailanman ay hinding hindi na niya mararamdaman.
“Papa!! Papa!!! huhuhuhuhu. Bakit mo ako iniwan? huhuhuhu.” Halos mapaos na ako sa pag-iyak sa pagkawala ng ama ko.
“Papa, please buksan mo mga mata mo. huhuhu.. Tignan mo ko. Tignan mo ko. huhuhu” Napakaimposible ng hinihingi ko sa mga oras na iyon pero ansakit sakit na hindi ko na makikita ang mga ngiti sa kaniyang mga labi.
“Papaaa!!!! Papaaa!!!!!…” pasigaw na pag iyak ang tanging nagawa ko.
Niyakap ko ng mahigpit ang bangkay. “Papa please gumising ka… Bumangon ka na…” Iyak ako ng iyak kahit alam kong namamaos na ako.
Ramdam ko ang pag-aalo sa mga balikat ko. “Papaaa… Papaa…Ahhhh huhuhuhu.. Sabi mo ihahatid mo pa ako pag kasal ko. Sabi mo, aantayin mo pa mga apo mo. arghhh huhuhuhu”
“Papaaaaaa…!!!”
———————
3 DAYS AFTER
“People of the Philippines vs. Angelika Navarro Feliciano
In view of all the foregoing, the court finds the accused, Angelika Navarro Feliciano, guilty beyond reasonable doubt.”
Nanatili lamang akong nakatayo pagkarinig ng hatol. Inaasahan ko na ang hatol. Ni walang pagtutol akong ginawa ng ilagay sa posas ang aking mga kamay. Ni walang pumatak na kahit isang luha sa aking mata dahil sa loob ng tatlong araw, doon ko ibinuhos ang lahat ng aking mga luha at paghihinagpis ng sa gayon, sa pagdating ng aking “kamatayan”, wala ni sino man ang makakapagsabing magdadalamhati dahil tatanggapin ko ito ng maluwag.
Hindi ko alam kung paano nakarating si Bernard sa harap ko. “Justice is served my dear Angel. Sa likod ng maamo mong mukha ay nagtatago ang isang demonyo. Hindi ko man makamit ang hustisyang inaasam ko para sa aking ina dahil patay na ang iyong pinakamamahal na ama, ikaw ang magdudusa sa lahat ng kasalanan ng walang hiya mong ama.” Napahalakhak siya.
Tumitig lamang ako ng matalim sa kanya. “Sana nga ay masaya ka na dahil nagtagumpaya ka na.”
“Walang kasing saya Angelika, walang kasing saya.” Si Bernard.
“Pero ito ang pakatatandaan mo Mr. Bernard Rodriguez, kahit kailan ay hindi mo makakamit ang tunay na kaligayahan at kapayapaan sa puso mo pag alam mong ang taong nasa likod ng mga rehas para magbayad sa mga kasalanan ng ibang tao ay inosente.”
Napalingon ako kay Carla ng bigla itong magsalita. “Andami mo pang satsat. Mabuti nga sayo babaeng malandi. Mabubulok ka sa bilangguan.”
“Makulong man ako habambuhay Carla, kailanman ay hindi mo makukuha ang atensyong ibinigay sa akin ni lolo dahil naging matino ako.” Pambabara ko kay Carla.
“Paakkk.” Hindi ko ininda ang sakit ng sampal na inabot ko sa kamay ni Carla. “Hanggang jan lang ba ang kaya mo Carla?” Hindi ako nagpatinag. Dahil sa mga sandaling iyon, manhid na manhid na ang pagkatao.
“Hala sige, ikulong nyo ang kriminal na yan. Bantayan nyong mabuti dahil malandi yan. Baka akitin niya pa ang mga pulis para patakasin siya.” Sumisigaw na si Carla pero pilit soyang inaawat ni Bernard. Tumalikod na lamang ako. Hindi sila ang dapat kong pagtuunan ng pansin sa mga oras na iyon. Dapat kong isipin ang nag aantay na kapalaran ko sa loob ng selda.
————————
” UNGHHHHHHHH oooohhh ohhhhhh…. Ansarap niyan Bernard aahhhh aahhhh..” Sarap na sarap si Carla habang nakaupo siya sa mukha ng lalaki. Halos napapakanyod siya sa ginagawang paglikot ng dila ni Bernz lalo sinasabayan nito ng pagfinger sa butas ng babae.
“Ahhlllmmm ahhhhhlll ahhllll uhlllllllmmm…. Ansarap mo Carla ansabaw mooo…” Nasambit ni Bernard habang patuloy din ang daliri nito sa paglabas pasok sa kaselanan ng babae.
Mas lalong naulol si Bernard ng ramdam niyang tumatagas na ang katas ni Carla at alam niyang malapit na itong labasan kaya naman pinagbuti niya ang pagfinger.
“Shiitt…” Napamura pa si Bernard nang naramdaman niyang sinagad sa pagkakasubo ang kaniyang titi. Napakanyod pa siya sa sarap.
Hindi niya masilip ang babaeng sarap na sarap sa pagtsupa sa kaniyang katigasan dahil sa pagkakaupo ni Carla sa kaniyang mukha.
Sandaling tumigil ang lalaki. “Anlilibog ninyo… Tang ina ahhh ahhhh..” At tinuloy muli ni Bernard ang pagsipsip sa clitoris n Carla.
Di naglipat sandali, iniluwa ni Nica, ang bestfriend ni Carla ang burat ni Bernard. Sa tanang buhay niya, sa mga oras na iyon lang siya nakasubo ng ganung kahabang burat kaya naman ginalingan niya ang pagtsupa dito.
Noon pa man ay may pagnanasa na siya sa lalaking kasa kasama ng bestfriend niya at hindi kaagad siya nagdalawang isip na pumayag nang yayain siya nito na sumali sa pagkakantutan nila. Siya pa ata ang mas sabik kesa sa bestfriend niya.
“Ang sarap naman ng burat ng boytoy mo Carla..” Saad ni Nica.
“Anong boytoy ka jan?? He is my boyfriend…” Sagot ni Carla at biglang tumayo sa pagkakaupo sa mukha ni Bernard.
Nagulat man si Bernard sa pagtigil ni Nica sa pagtsupa sa kanyang burat at pagtayo ni Carla ay hindi siya nagpahalata.
Nagpalit lang pala ng puwesto ang dalawang sexy na magbestfriend.
Hinawakan ni Carla ang kahabaan ni Bernard, tinutok nito sa kanyang butas at unti unting inupuan papasok ang naghuhumindig na burat. ” Shiittt aaahhhh.. anlaki mo Bernard.”
Umupo naman si Nica paharap kay Carla. Napanganga pa ang babae nang sa pag upo niya ay tumutok ang tigas na tigas na dila ng lalaki. Napakanyod siya ng di oras sa sensasyong hatid ng pagdampi ng dila ni Bernard.
Tiba-tiba naman sa kalibugan si Bernard. Alam na niyang magkakantutan sila ni Carla after ng hearing pero hindi niya inasahan na madadatnan nila si Nica sa condo na nag aantay sa kanila.
Bigay todo na ang tatlo sa kalibugang hatid ng iyutan nila. Todo taas baba si Carla sa batuta ni Bernard. Gusto niyang damhin ng buong buo ang katigasan ng lalaki at hindi siya magsasawanag magpawarak dito. Sinasabayan niya ang paglamas sa suso niya ta paglapirot sa mga utong nito para mas dama niya ang init na patuloy na dumadaloy sa kanyang katawan.
Hindi naman nagpatalo si Nica. Ginaya niya ang ginagawa ng bestfriend niya at tinodo din ang paglamas at paglaro sa mga utong niyang tayong tayo na din sa mga sandaling iyon.
Si Bernard naman, inabot niya ang tinggil ni Nica at pilit na nilalaro ang kuntil nito at tinapat na ang dila sa isa pang butas ng babae.
“Fuckkkk aaahhhhh..” Hindi naman inasahan ng babae ang biglaang pagdila ni Bernard sa puwet niya kaya naman libo libong boltahe na naman ang dumaloy sa kanyang katawan na libog na libog na.
Di magkamayaw sa kanya-kanyang pagpapalabas ng libog. Tupok an tupok na sila sa darang na mas lalong nagpasiklab para mailabas ang namumuong pagsabog. Animo’y alam na alam na ng bawat bahagi ang katawan nila ang gagawin maibsan lang ang init na nag uumalpas.
“Tayo kayo..” Biglang nasambit ni Bernard. Pagkatayong dalawang katalik, dagling umupo si Bernard sa may dulo ng kama. ” Kandong ka sa akin patalikod Nica.”
Tumalima agad ang babae. Dali dali siyang sumampa…