–
“How are you feeling now, Sir?”tanong ko sa isang matandang lalaki na pasyente namin dito sa isang tanyag na ospital sa bansang Amerika.
“I feel alive now, Carlos. Thanks to your never-ending care, I hope I’ll be able to repay you for taking care of me.” sagot naman nito.
“Oh, no need for that Sir. It’s our job to take care all of you who are admitted here.”sagot ko naman sa kanya.
Agad niyo ng malalaman kung ano ang aking trabaho dito sa dayuhang bansa, isa akong nars at ngayo’y magwa-walong taon na ang aking paglalagi dito. Ako’y dalawampu’t-walo nang magsimulang magtrabaho dito mula nang ako’y nakapag-trabaho sa isa ring tanyag at kilalang ospital sa Pilipinas.
Bukod sa pagod, ang karaniwan kong laging inaalala rito ay ang aking mag-iina na naiwan ko sa’ting bansa. Si Melania ang aking butihing maybahay at ang kambal naming anak na sina Maureen at Maureese na kaka-siyam na taong gulang pa lamang at nag-aaral sa isang pampublikong paaralan.
Wala na ang aking mga magulang at ako’y nag-iisang anak lang kaya’t mahirap eh ginawa ko ang lahat para lang maabot ang hantungan na aking kinatatayuan ngayon. Ang mga magulang naman ni Melania ay nandirito pa at may kapatid din siya na nakatatandang babae, si Rowena.
Muli, ako nga pala si Carlos at heto ang aking kwento…
Dalawampung taong gulang ako no’ng natapos ko ang aking pag-aaral sa kursong Nursing. Pagkatapos kong makapagtapos sa kolehiyo ay agad akong sumabay sa mga mag-aaral rin na nais kumuha ng Nursing Licensure Exam at sa kabutihang palad, ako’y nakapasa at agad-agad nakapagtrabaho sa aking murang edad. At sa mga sumunod na taon nama’y kinuha ko na rin pagsusulit sa Board Exam at katulad nang naunang pagsusulit ay naipasa ko rin ito.
Nagkakilala kami ng aking maybahay noong ako’y nagtatrabaho at siya nama’y kakatapos lang ng pag-aaral sa kursong pang-edukasyon. Tulad ng karamihan, masasabi ko na malambing din kami sa isa’t-isa, kung saan-saan napapadpad dahil sa pamamasyal at higit sa lahat, nirerespeto namin ang isa’t-isa.
Noong una ay patago lang ang aming pag-iibigan hanggang sa napag-desisyonan kong humarap sa kanyang mga magulang, sumalungat pa siya sa aking ideya noon na kesyo ganito-ganyan ngunit kalauna’y napapayag ko na rin naman siya dahil gusto rin daw akong makilala ng kanyang mga magulang.
Dumating ang araw na iyon ay bigla akong nakaramdam ng pangamba sa kung anuman ang mangyayari sa tagpuang iyon dahil sa nakikita ko’y napakalayo ng aming estado sa buhay ni Melania. Malaki at malawak ang kanilang pamamahay, may mga kasambahay, tagapagpangalaga, at kung sinu-sino pang mga manggagawa ng pamilya nila.
Pagpasok palang namin sa loob ng bahay nila ay sinalubong na kami ng mga magulang ni Melania. Ibinigay ko ang isa pang palumpon ng bulaklak sa ina niya at nakipag-kamay naman ako sa ama bilang tanda ng aking paggalang sa dalawa.
Sa aming pag-uusap ay mararamdaman mo talaga ang kalayuan ng estado namin. Hindi ko naramdaman na ‘usapan’ nga ang naganap kun’di isang ‘interogasyon’. Sa pamamaraang pagbigkas ay hindi naman siya nakakarinig ng mga masasamang salita pero sa paningin ng mga ito ay halatang-halata.
Bago ako nakauwi ay muli pa akong kinausap ng ama niya nang masinsinan, sa opisina nito sa sariling bahay.Dito’y ipinaalam ng kanyang ama ang nais nitong ipahiwatig sa akin bilang kasintahan ng bunsong prinsesa niya.
Hanggang sa unti-unti ko na ring nakakasundo ang mga magulang ni Melania at ‘di nga naglaon ay nauwi rin sa kasalan ang pag-iibigan namin ng kanilang prinsesa. Kahit abala sa trabaho, pinilit kong mag-ambag ni-katiting sa aking kasal kahit na lagi akong inaayawan ng mga magulang ni Melania at ipagsa-kanila nalang daw ang gastusin para sa amin.
Makalipas ang ilang taon ay nabuo ko na rin ang aking pinapangarap na pamilya kasama si Melania. Nagtuturo na rin siya ng asignaturang Ingles at Matematika sa isang pampublikong paaralan.
Habang papalaki nang papalaki ang aming mga anak ay lumalaki na rin ang aming gastusin sa buhay at aaminin ko na ‘di pa talaga sapat ang aming kinikitang mag-asawa buwan-buwan. Kaya kinausap ko ang aking misis ukol sa plano kong mangibang bansa na ikinabigla niya.
Sinabi ko ang dahilan kung bakit ko gustong mangibang-bansa gayong may trabaho naman na ako dito sa Pilipinas, pagkatapos kong umamin ay niyakap lang ako ng aking misis at ‘di man niya ‘pinapakita sa’kin, alam kong naiiyak siya sa sitwasyon namin.
Sinabi niya na ‘andyan naman ang mga magulang niya na pwede naming hingian ng tulong pero umiling ako, pinaintindi ko sa kanya na ‘di sa lahat nang panahon ay dapat naming umasa sa mga magulang niya dahil marami ng naitulong sa amin ang mga ito.
Ilang araw niya akong ‘di pinansin noon kahit na anong pilit kong panunuyo sa kanya hanggang sa tinanong niya na rin ako kung seryoso at sigurado daw ba’ko sa desisyon ko at tumango naman ako sa kanya.
Araw ng aking paglipad, sinamahan ako ni Melania at ng mga magulang niya papunta sa paliparan. Pagdating namin doon, kita kong nangingilid na sa luha ang mga mata ni misis kaya pinahiran ko ito at pinatahan siya. Pinaaalalahanan ako ng ina ni Melania na mag-iingat daw ako do’n at ‘wag kalimutang makipag-komunika sa aking mag-iina ‘pag nasa libre ang oras ko. Nginitian ko lang ito at nagpasalamat.
Hanggang sa ma-anunsyo na rin ang aking flight at kinailangan ko ng pumunta, bago iyon ay niyakap ko muna nang mahigpit si Melania at hinalikan ng malagkit ang labi nito, walang pakialam kahit maraming tao. Niyakap ko rin ang mga magulang ni misis at nagpasalamat sa lahat ng nagawa nila sa’kin.
~~~~~~~
“Hi, hon… Hi, mga princess…”panimulang bungad ko sa aking mag-iina.
Binigyan kami ng tatlumpung minuto para makapagpahinga muna sandali bago magpatuloy, ginamit ko ang oras para panandalian munang makipag-usap sa’king mag-iina.
“Hi, Daddy! Miss na miss ka na po namin ni Mommy…”naiiyak na wika ng isang anak niya.
Saktong Sabado ng gabi dito at Linggo ng umaga sa kanila kung kaya’t nandidito kami ngayon at masayang nag-uusap.
“Miss na miss na rin kayo ni daddy, mga anak… Kailangan ko lang talagang magtrabaho para sa atin lahat.”
“Okay po. ‘Wag ka po magpapagod daddy ha?”sabat naman ni Maureese na pinapahiran ang mga matang naluluha sa lungkot.
Nagpaalam naman ang aming magkakambal para maglaro muna sila. Bago sila maglakad ay humalik pa ito sa pisngi ni misis at flinying-kiss nila ako na sinuklian ko rin.
Kami nalang ngayon ng aking misis ngayon ang mag-uusap ngunit hindi pa man kami nakakapag-simula ay nakarinig nalang ako ng mabibilis at mabibigat na yapak na wari ko’y nagmamadaling tumatakbo papalapit sa pwesto ko.
“Carlos! Carlos! Huuuh… Huuuh… W-We got an emergency, we gotta hurry now.”wika ni Andrei na kasamahan ko dito sa ospital.
Agad akong nagpaalam kay Melania, hindi ko na hinintay ang sagot niya dahil mas matatagalan pa’ko ‘pag gano’n. Patakbo kaming nagtungo ni Andrei sa emergency room at doo’y nakita namin ang isang matandang lalaki na duguan at nag-aagaw buhay. May tama ng ilang bala ang katawan at tingin ko’y nasaksak pa yata ito.
Tinulungan namin ang doktor na nakatalaga sa kanya, mabilis at sigurado ang bawat galaw na ginagawa naming lahat lalong-lalo na ang doktor na nakasalalay ang buhay ng pasyente. Hindi paman kami natatapos, bigla nalang nag-warning tone ang makina. Senyales na malala na ang lagay ng aming pasyente.
Agad-agad na nag-CPR ang doktor sakaling mahabol pa ang nanghihina nang buhay ng pasyente subalit kalauna’y nalagutan na rin ito ng hininga at tuluyang binawian ng buhay. Lahat kami ay naiiyak sa sinapit ng pasyente. Hindi man namin siya personal na kakilala, para sa’min, mahahalaga ang bawat buhay na dinadala dito sa’ming gusali. Bago lumabas ay pinahiran muna namin ang mga mata.
Nauna akong lumabas dahil sa hindi ko na kinaya ang aking nakikita. Paglabas ko naman sa emergency room ay nakaabang ang pamilya ng aming pasyente. Pagkakita sa akin ng ginang at ng mga anak nito ay agad nila akong nilapitan at pinapasagot sa kung ano na ang nangyari sa kanilang padre-de-pamilya.
Mahina ko silang sinagot na mas mabuting ang doktor na lang ang magsabi nito sa kanila at ako’y naglakad na papalayo, pag-abot ko sa papalikong daan ay narinig ko nalang ang paghiyaw, sigaw at paghihinagpis ng pamilya nito.
Nagpunta ako sa vending machine at bumili ng inuming-malamig para makalma ang aking sarili. Inilabas ko ang larawan ng aking mag-iina mula sa bulsa at naiiyak ‘kong tinititigan ito.
“Hey, man. You alright?”
Napabalik ako sa huwisyo nang marinig ko ito, si Andrei.
“Uh… Ye-Yeah, man. I’m okay.”sagot ko sa kanya.
“I see you holdin’ a picture right there, uh… they your family?”
“Yeah, man. I miss them so much. She’s my wife and they’re my kids.”turo ko sa aking mag-iina kay Andrei.
“They here with you?”
“Unfortunately no, they’re in my home country. I’m doing this for them.”
“I understand you, man. I have a family too, not too far as yours but for me, they’re still far away. Just gotta man up and do our thing.”
“Right…”
“You wanna go back in?”
“After this, just gonna finish this last sip. Be right behind you…”
“Alright, then. I’mma go ahead now…”
Pag-uwi ko sa’king inuupahang apartamento ay agad kong binuksan ang aking laptop at umaasang makaka-usap ko pa ang aking misis subalit bigo ako. Inayos ko nalang ang sarili ko at tuluyang ipinikit ang aking mga mata.
~~~~~~
Lumipas ang mga araw ay mas naging abala na ang aming ospital sa pagtanggap ng mga pasyente, may naging outbreak kasi ng dengue sa ilang lugar at ang karaniwang mga pasyente ay pawang mga bata at matatanda na uugod-ugod na sa paglalakad.
Hindi ko na rin gaanong nakakausap ang aking mag-iina dahil sa pagiging abala ko at pag-uwi ko nama’y agad na’kong natutulog dahil sa pagod at stress.
“Daddy, malapit na birthday namin. Hindi ka ba makakauwi?”wika ni Maureen.
“P-Pasensya na anak pero busy si daddy eh, padadalhan ko nalang kayo para maging masaya pa rin kayo sa kaarawan niyo. Okay ba?”pilit-saya kong sagot sa kanila kahit na gustong-gusto ko na silang mayakap at mahagkan.
“Sige po, daddy. Pero sana, makauwi ka kahit sa birthday lang namin.”
‘Yan ang natatandaan kong paki-usap ng aking magka-kambal mula sa huli naming pag-uusap. Masakit at mahirap sa kalooban na makita mo na nasa ganitong sitwasyon ang mag-iina mo pero kailangan mong magpakatatag para sa kanila.
Buwan-buwan naman akong nagpapadala ng aking sweldo, malaki-laki rin ‘yon dahil sa binibigyan din kami ng bonus ng pamunuan ng ospital. Paminsan-minsan ay nakakauwi rin naman ako sa pamilya ko at lagi naming sinusulit ang pagkakataon na kami’y magkasama, lalong-lalo na ang aking maybahay na sa tuwing magniniig kami ay grabe kung makaakto, daig pa ang isang pornstar na napapanood ko sa aking telepono.
Lumipas ang panahon ay madalang na kaming nakakapag-komunika ni misis, at sa tuwing mag-uusap pa kami ay pansin ko na parang bugnot siya at parang napipilitan o ‘di kaya’y ordinaryong gawain nalang ito sa kanya. Tinanong ko siya ukol dito at sinabi niyang pagod lang daw siya at stress dahil sa trabaho. Pinaniwalaan ko ang sagot ni misis, ipinagsa-bahala ko nalang ito at iwinaksi ko sa aking utak ang mga negatibo kong naiisip.
Hanggang sa isang araw, habang ako’y nasa trabaho at oras na naman ng pahinga. Nakatanggap ako ng isang mensahe galing sa isang lalaki, si Jorge, kaibigan ni misis na isang bank manager. Nakilala ko siya no’ng pinakilala siya sa’kin ni misis, magkasintahan pa lang kami no’n.
“Pre, kumusta?”basa ko sa mensahe niya.
“Uy, pre! Heto, nagtatrabaho para sa pamilya. Ikaw, kumusta ka na? May nakapagpa-bihag na ba niyang puso mo? HAHAHAHA!”sagot ko sa kanya.
“Cheesy mo pre, HAHAHAHA! Pero oo, tama ka, meron na nga. Actually, kaka-kita lang namin kanina. ‘Di pa rin siya nagbabago pre, ganda at seksi pa rin. Mas lalo pa yata ngayon na kay tagal ko rin siyang ‘di nakita. Teka, maiba ako, kumusta na ba ang mag-iina mo? Matagal-tagal na rin akong ‘di nakakapag-bigay ng mga regalo sa mga inaanak ko ah…”
Nahuli ako ng isang doktor na gumagamit ng telepono kaya sinaway niya’ko at pinagsabihan. Hindi na’ko nakapag-reply pa kay Jorge dahil sa baka mahuli na naman ako. Pag-uwi ko’y muli akong nakipag-konekta kay Jorge, buti nalang ay napansin niya’ko kung kaya’t patuloy pa kaming nakakapag-usap.
“Pag-uwi ko ng Pinas eh ipapakilala mo sa’kin ‘yang babaeng nagpabihag sa’yo ha?”
“HAHAHAHAHA! Oo na, ikaw talaga o. Ipapakilala ko siya sa inyo ni misis mo.”
“Sige sige…”
“Nga pala pre, ayoko sanang manghimasok sa buhay niyong mag-asawa pero dahil sa pareho ko kayong kaibigan ay gagawin ko ito…”
“Anong ibig mong sabihin, pre?”
“Uh… Noong isang araw kasi ay nakita ko si Melania na papasok sa isang hotel…”
“Oh, ano namang problema do’n?”
“Ganito kasi ‘yon pre, pumasok siya sa isang hotel na may kasamang lalaki na nakaakbay pa sa kanya at ang lambing-lambing pa kahit papasok pa lang sila.”
Sa sinabi ni Jorge ay nakaramdam ako ng paninibugho sa aking sarili, kung totoo man ito ay hindi ko alam ang maaari kong magawa kay misis at sa kalaguyo niya. Nanginginig ang aking mga kamay at parang gusto ko nang umiyak.
“Pre! Pre! Ayos ka lang ba?”
Napabalik ako sa huwisyo, na-tulala pala ako nang ilang segundo mula sa pagsabi ni Jorge sa’kin.
“Uh… Oo! Oo, ayos lang ako pre.”
“Talaga?”
“Oo! Oo! ‘Wag mo’ko alalahanin… Pre, pwede bang makahingi sa’yo ng pabor?”
“Sige sige, walang problema. Ano bang maitutulong ko sa’yo?”
“Total, ikaw naman ang nakasaksi sa lahat ng sinabi mo ngayon sa’kin at kulang na lang eh pruweba. Gusto ko sana na hanapan mo’ko ng mga ebidensya na nagsasabing nagtataksil sa akin si Melania.”
“Sige pre, walang problema. Tamang-tama, kapitbahay niyo lang ako dito sa lugar na tinitirhan niyo at sakto pang ang nabili kong bahay ay katapat lang din ng bahay niyo.”
“Gano’n ba, pre? Tama nga ‘yan. Sige, mauna na’ko, maaga pa’ko bukas eh.”
“Good night sa’yo d’yan pre, balitaan agad kita ‘pag may nakalap ako. Ingat!”
Nakatulog akong iniisip ang sinabi sa akin ni Jorge. Napapaisip akong,“Bakit? Paano? Anong nagawa ko sa kanya para magawa niya ‘to sa’kin. Wala pa namang pruweba kaya maghihintay muna ako bago ko komprontahin si Melania.”
Kinabukasa’y pinilit kong iwaksi sa aking isipan ang mga nalaman ko kagabi mula sa kaibigan namin ni misis at mas pinili kong itutok at pagtuunan ng pansin ang mga gawain dito sa ospital.
Binibisita ko ang mga pasyenteng itinalaga sa akin para tingnan ang lagay ng mga ito at para na rin mabigyan ko sila ng mga gamot na naaangkop sa kanila.
Paminsan-minsan, inaaya din ako ng aking mga ka-trabaho na gumala at mag-inom. At dahil sa problemang iniisip ko ay pumayag ako sa alok nila, pumupunta kami sa ilang bar para makapag-unwind talaga, walwal kung walwal.
Sa mga sumunod na araw ay lagi kong inaabangan ang mga updates ni Jorge sa’kin ukol nga sa pagtataksil ni misis subalit sa mga araw ding iyon ay lagi nalang akong umaasa ngunit walang dumadating na mensahe mula sa kanya.
Hanggang sa isang gabi, galing ako sa trabaho ay biglang tumaginting ang aking telepono nang halos tatlumpo o apatnapu’t-limang segundo ang tagal. Tiningnan ko ito at binuksan ang aplikasyon na ‘Messenger’ at nakita ang mensahe ng isang estranghero sa akin. Isang litrato ng katawang pambabae na hubo’t-hubad na may nakasulat ring,“Napakasarap ng asawa mo brod, sulit na sulit. Kung gusto mong makakita pa nang ilan, reply ka lang.”
Nabitawan ko ang aking telepono at bumagsak ito sa sahig. Kitang-kita sa litrato ang misis kong hubad, nginig na nginig ang aking kamay sa pagkagulat. Walang profile picture ang nagsend ng litrato sa akin kaya sigurado akong dummy account lang ito, ginawa lang para maipasa ito sa akin.
At kahit na nanghihina na ako sa aking nasaksihan ay pinilit kong tatagan ang sarili ko at nag-reply na,“Paano mo nakuha ang litrato na’yan? Ikaw ba ang kabit ng asawa ko? Ha?! Ikaw ba?! Putangina mo, papatayin kitang hayop ka!”
“Kalma lang, brod. ‘Di mo naman siguro gugustuhin na maging sikat ‘tong seksi mong misis ‘diba? Lalo’t wala ka rito…”
Sa aking narinig ay napa-estatwa ako, maaaring totohanin ito ng kausap niya ngayon ang sinasabi nitong ikakalit nito ang mga litrato at bidyo na kuhang-kuha si Melania.
“Please! Please bro, ‘wag mo ipakalat. Kakalma na ako, kakalma na ako.”
“Mabuti naman kung gano’n… Eh ano? Gusto mo bang makita ang ginagawa namin ni misis mo habang nagpapakahirap ka d’yan sa pagtatrabaho?”
Matagal kong pinag-isipan ang aking isasagot. Tinatanong ko muna ang aking sarili kung kaya ko ba? Kaya ko ba talagang makita ang aking misis na binabayo ng iba? Kaya ko bang makita na nasasarapan si Melania habang pinagpasasaan ng iba?
“Sige, pasahan mo ako.”
Binigyan ako ng instruksyon ng lalaki na ibigay ko ang aking email sa kanya para mapasahan niya ako. Sinunod ko siya at kaunting minuto lang ang paghihintay ay may ipinasa siyang link sa akin.
Pagkatapos niyang ipasa sa akin ang kinakailangan kong makita para malaman kung nagtataksil nga ba si Melania sa akin ay nag-offline na ito.
Bago ko pindutin ang naipasang link sa akin ay hinanda at tinatagan ko muna ang aking sarili sa maaari kong masaksihan at malaman.“Anong gagawin ko kung totoo ngang pinagtataksilan ako ni Melania? Kokomprontahin ko ba siya agad? Makakayanan ko bang sigawan at bulyawan siya dahil sa kamailan niyang nagawa?”Maraming katanungan ang pumapasok sa isip ko. Hindi ko na pinatagal pa at pinindot ko na ang nasabing link.
Bumungad sa aking paningin ang iba-ibang litrato at bidyo ni misis. Hindi ako makapaniwala sa aking nakikita ngayon na parang masasabi ko na,“Si Melania ba ito? Misis ko ba talaga ito?”Ang laswa-laswa ng bawat isang litrato na aking nakikita.
Iba-ibang pose sa iba-ibang anggulo, isa-isa ay parang puta ang bawat litrato. Mas tinatagan ko na ang aking sarili sa aking susunod na pipindutin, ang mga bidyo. Una kong binuksan ang pinaka-una kong nakita. Gusto ko kasi na sunod-sunod, mula sa taas, pababa.
*Uhmm* *Uhmm* *Slurp* *Slurp* *Slop* *Slop* *Slop* *Hmmm* *Hmmm*
“Hihihihi… Sarap ng burat mo, Love.”ngiti-ngiting sabi ni misis. Abalang-abala si Melania sa pagchupa.
Naiiyak ako habang pinapanood ang bidyo. Napapatanong ako sa sarili ko,“Ano nang nangyari sa’yo, asawa ko? Ano nang mangyayari sa pagmamahalan natin?”
Natapos ang unang bidyo ay binuksan ko na ang kasunod, mas mahaba ito kaysa sa nauna.
“Unghhh! Unghhh! Unghhh! Sige pa, Love. Ahh, fffuck! Oh, yes! Ohhh, hihihi…”
‘Di kita ang mukha ng lalaki pero wari ko’y isa itong banyaga o kung hindi man ay may lahing banyaga dahil sa puti nito, may pagka-balbon din ito at kita ang deperensya sa sukat ng aming ari.
Salpok na salpok ang mga ari nila sa tuwing isasagad ng lalaki ang bawat bayo niya. Ilang minuto lang ay nilabasan na ang lalaki at ipinutok ito sa tiyan ni misis.
Gulong-gulo ako sa napapanood ko ngayon, hindi ko lubos mawari magagawa ito sa akin ng aking kabiyak. Ang taong inaasahan kong makakasama hanggang sa pagtanda.
Naghanap pa ako ng isang bidyo na kung saa’y mararamdaman ko talaga ang pagtataksil ni Melania. Hindi naman ako nabigo dahil pinapanood ko na ngayon ang pagtataas-baba ni misis.
“Augghh! Augghh! Augghh! Ooohhh, ungh… Fff-fff-fff, hihihihi.You like it, Love? Ohhh, shit!”
Dim ang setting ng aming silid. Oo, tama kayo nang nabasa. Nasa kwarto at sa mismong kama namin ni Melania sila nagkakantutan. Hindi ko kita ang kanilang mga reaksyon dahil sa mga silhouette lang nila ang napapanood ko pwera nalang sa simula na si misis pa mismo ang nag-setup ng camera.
Nakatuwad na ngayon si misis at malayang tinatanggap ang bawat salpok ng lalaki. Hawak siya nito sa balakang habang ang isang kamay nito’y nakasabunot sa kanyang buhok. Maya-maya pa’y pinagpapalo nalang ng lalaki nang pagka-lakas lakas ang mga pisngi sa pwet ni misis.
*Slap!* *Slap!* *Slap!* *Slap!*
“Aww, fffuck! ‘Tangina mo, Love. Ooohhh, dahan-dahan lang please…”
“Hahahaha! ‘Di bagay sa’yo ang dahan-dahanin, kung magpakantot ka’y parang isang puta.”
“Hnghhh… Fff-fff-fff… Ooohhh… Hmmm… Augghh! Augghh! Augghh!”
Maya-maya lang ay parehas nang nilabasan ang dalawa, naninikip pa ang dibdib kong makita na ipinutok pala ng lalaki ang kanyang masaganang tamod sa kaloob-looban ni misis.
Hindi ko na tinapos ang panonood ng iba pang mga bidyo, malinaw na sa akin na nagtataksil nga ang aking misis sa akin. Padapa akong napahiga sa kama, ibinaon ang aking mukha sa unan saka sumigaw. Isinigaw ko ang lahat ng mga naipon kong saloobin sa aking sarili.
Sa mga sumunod na araw ay para akong patay na patuloy lang sa paglalakad at paggawa ng mga nakasanayang gawin. Laging pumapasok sa aking isip ang kahalayang ginagawa ni Melania. Napapansin pa ito paminsan-minsan ng aking mga ka-trabaho dahil na rin daw sa biglaan akong napapatulala. Sinasagot ko nalang sila na pagod at stress lang sa dami ng aming ginagawa.
“O! Hon, anong nangyayari sa’yo? Ba’t ganyan ang mukha mo?” tanong ng aking taksil na misis.
Kaharap ko siya ngayon, ‘di kase ako pumasok sa trabaho ngayong araw dahil sa masama ang aking pakiramdam. Hindi ko magawang komprontahin siya ngayon dahil sa tinitimbang ko pa rin sa aking sarili ang katanungan na‘let go or live in’.
“Pagod at stress lang ito, Hon. Ang dami kasi naming ginagawa sa ospital nitong mga nakalipas na araw. Pasensya na…”
“Ano ka ba naman Hon, alalahanin mo muna ‘yang sarili mo bago ang iba kahit pa na nurse ka saka, ‘wag ka ring magpapalipas ng kain…”
Ang lambing niya talaga, ang lambing-lambing. Magaling pa magtago ng sekreto. Umaastang mabuting asawa pero ‘pag nabaling ang paningin mo sa iba, parang nagising na puta na.
“Nga pala Hon, uuwi muna ako d’yan sa Pinas. Magpapahinga lang muna ako sandali, nasasakal na rin kasi ako dito.”
Nakita kong parang natigilan si misis at napatuwid nang upo. Siguro, naiisip niya na pagsasabihan muna niya ang kanyang kabit na huminto muna sila dahil dadating ako.
“Uh… Kailan ang uwi mo, Hon?…”
“S-Sa katapusan ng buwan… ‘Wag mo muna sasabihin sa kambal ha? Surprise lang natin sila.”
Masayang tumatango-tango naman ito.
Hindi ko sinabi na mas mapapaaga ang aking pag-uwi dahil ayaw kong maalarma ito. Balak ko rin kasi siyang sorpresahin. Napagsabihan ko na ang pamunuan ng ospital at sa kabutihang palad ay pumayag naman sila na pansamantala muna akong uuwi sa loob ng isang linggo.
~~~~~~
Isang araw bago ang nasabing skedyul nang aking paglipad ay nag-impake na ako. Handa na rin akong harapin at komprontahin ang aking taksil na misis.
Ngayo’y kasama ko na naman ang aking mga maaasahang kaibigan sa trabaho, gusto daw nila munang makasama nila ako bago ako umuwi kahit na isang linggo lang naman akong mawawalay sa kanila.
Araw ng aking pag-uwi ay hinatid nila ako papunta sa paliparan hanggang sa ako’y makasakay ng eroplano.
*SSSSSSWIIIIIIIIIIIIIISSSSSSSSSSSSSHHHHHHHHHH*
Nagising nalang ako sa paglapag ng eroplano sa daanan nito, mahaba rin ang byahe kaya naisipan kong matulog. Sabi ko sa sarili ko,“Maligayang bati, Pinas! Ahhh… Heto na, wala nang atrasan ito Hon. Hintayin mo lang ang sorpresa ko.”
Sinundo naman ako ng aking kababata na pinakiusapan ko na kung pupuwede sa kanila muna ako matutulog, agad naman itong pumayag dahil ayos lang din daw sa misis niya.
“Kumusta, kapatid? HAHAHAHAHAHA! Matagal-tagal din tayong ‘di nagkita ah.”
“Ayos lang, ikaw? Kumusta ka na?”
Nag-bating brusko kami at inalalayan naman niya ako papasok sa kanyang sasakyan. Binabaybay na namin ang daanan patungo sa kanilang bahay.
Pagdating namin sa kanila ay sinalubong kami agad ng kanyang maybahay at mga anak. Nakipag-kilala’t nakipag-bati sa kanila, masaya nila akong tinanggap. Saktong-sakto naman na hapunan na rin pagdating namin kaya kumain na kami.
“Uh… Carlos, kung ‘di mo mamasamain… Bakit mo nga pala tinanong si Kevin na kung pupuwede ay dumito ka muna? Bakit ‘di ka dumerecho sa bahay niyo?”tanong nito sa akin.
Napatigil ako sa pagsubo ng pagkain at tiningnan sila saka ko napansin na umiiyak na pala ako.
“Oh my god! Pasensya na, Carlos. Pasensya na sa pagtatanong, siguro ay may malalim kang dahilan kaya ‘wag mo nalang sagutin.”pinatahan ako ng mag-pamilya.
“P-Patawad din at ‘di ko masabi sa inyo ang dahilan ko kung bakit ako nandidito… Masyado kasing personal, ‘di ko kayang sabihin kahit kanino. Pasensya na talaga…” naiiyak kong sagot sa kanila.
“Naiintindihan ka namin, pre.”
Pagkatapos naming kumain ay ako na ang nagprisintang maghugas nang aming napag-kainan. Pagkatapos ko ay inaya naman ako ni Kevin na uminom ng alak na agad kong sinagot.
Marami kaming pinag-uusapan habang kami ay nag-iinom, mga bagay-bagay tungkol sa pamilya. Pinipilit kong ‘di ma-kwento ang nangyayari sa aking buhay mag-asawa.
Hatinggabi na nang kami natapos, naubos namin ang isang bote ng Tanduay Rum. Lasing na lasing akong papasok sa guest room nila pati na rin ang mokong na pasuray-suray sa paglalakad, hindi na namin nalinis ang aming mga kalat.
Habang ako’y nakahiga ay nagsipasok na naman sa aking isip ang kataksilang nagawa sa akin ni Melania, mabuti nalang at nai-lock ang pinto kaya pinagpatuloy ko ang aking pag-iyak.
Kinabukasan, maaga akong nagising at ang sakit-sakit pa ng ulo ko. Iniisip ko kung pupuntahan ko na ba agad si misis at kokomprontahin o uunahin ko muna ‘yung gusto kong puntahan. Napag-desisyunan kong sa hapon ko nalang pupuntahan si Melania, sakto rin namang Sabado ngayon kaya sigurado akong nandoon ‘yon at pupuntahan ko nalang muna ‘yung gusto kong puntahan.
Tanghali na at kagagaling ko lang sa pinuntahan ko kanina at ngayo’y naghahanda na para sa komprontasyon ko kay misis. Muli akong nag-ayos at hiniram ko muna ang sasakyan ni Kevin, mabuti nalang at pumayag ito.
“Salamat pre! Hayaan mong bayaran kita sa lahat ng tulong niyong mag-pamilya sa akin.”
“Ayos lang ‘yon, pre. ‘Wag mo nang isipin ‘yon, ayusin mo nalang ‘yang problemang dinadala mo, pambawi mo nalang sa akin.”
“Sige pre! Salamat talaga, mauuna na’ko ha?”
“Sige! Ingat.”
Binabaybay ko na ngayon ang daanan papunta sa aming bahay, medyo ma-trapik pero kakayanin naman. Ala una nang ako’y makarating sa lugar na aming tinitirhan. Habang ako’y papalapit, may napansin na isang sasakyan na naka-parada sa tapat ng aming bahay. Itinigil ko ang sasakyan medyo may kalayuan sa aming pamamahay para ‘di ako mapansin ni misis.
Pumanaog na ako sa sasakyan at nilakad ko nalang ang natitirang lakaran bago makarating sa bahay. Dahil sa naka-gate, maingat ko itong inakyat. ‘Di ako gumagawa ng ingay para ‘di nila ako mapansin sa kung sino man ang nandidito sa bahay.
Naka-lock ang pintuan, naka-takip ang mga kurtina sa mga bintana. Dinampot ko ang duplicate key at agad itong isinilid sa busol pagkatapos ay dahan-dahan kong pinihit ang pintuan na ‘di makakagawa ng ingay.
Pagkapasok ko sa loob ng aming bahay ay makulimlim ang kapaligiran, parang walang kabuhay-buhay at kasigla-sigla. Malayo sa pakiramdam no’ng ako’y pumarito sa nakaraang uwi ko. Hindi ko rin mahanap ang aking misis, siguro’y nasa kalaguyo na naman niya ito.
Habang ako’y naglilibot sa aming bahay ay may narinig akong malakas na pagdabog mula sa ikalawang palapag ng aming bahay na kung saan nandidito ang aming silid-tulugan. Sinipat ko ang ikalawang palapag mula sa’king pwesto, dito sa baba bago ka makaapak sa hagdan. May nadidinig akong mga mahihinang boses na wari ko’y nag-uusap at naghahagikgikan.
Nagpasya akong umakyat, dahan-dahan para ‘di marinig nang kung sino man ang naririto. Habang ako’y papalapit na nang papalit ay palakas na rin nang palakas ang mga boses na aking naririnig. Sigurado akong nagmumula ito sa silid naming mag-asawa. Maya-maya pa’y nakakarinig na ako ng mga pag-ungol.
Pagka-abot ko sa tapat ng aming pintuan ay huminga muna ako ng malalim at tinatagan ko muna ang aking sarili. ‘Di dapat ako magpa-apekto sa kahit anumang makikita ko sa loob. Hinawakan ko ang busol ng pintuan, sinusubukan ko kung ito ba’y naka-lock o hindi. At nang hindi ito naka-lock, dahan-dahan ko nang ipinihit ito pabukas, sakto lang para mabigyan ako ng sapat na pagkakita sa kung anuman ang nangyayari.
At dito ko na nga nakumpirma na si Melania na aking kabiyak ay nagtataksil sa akin. Bakit? Kitang-kita ko na ngayon ang pagpapakantot niya sa kanyang kabit. At ang mas ikinabigla ko pa ay kilala ko ang kabit ni misis, si Jorge.
Nanginginig ang aking mga kamay sa aking nakikita, mga mata ko’y ‘di ko namalayan at kusa nalang itong tumutulo. Naninikip ang aking dibdib, mga binti ko’y nanghihina na parang gusto nalang na mawalan ng lakas. Dinampot ko ang aking telepono mula sa isang bulsa ko at ni-rekord ang kanilang ginagawa para may ebidensya pa ako.
Hindi ko na kaya ang aking napapanood, hindi ako eskandalosong tao pero gusto ko na silang saktan at pagsisigawan. Sa isip ko’y,“Heto na, heto na… RAAAHHHHHHHHHHH!”.
Sinipa ko ang pintuan dahilan para mapatigil sila sa kanilang ginagawa, nanlaki pa ang mga mata ng dalawa pagkakita nila sa akin. Hindi ko naman inaksaya ang panahon at agad kong sinugod si Jorge saka sinuntok. Pagka-tumba niya sa sahig ay agad ko siyang sinakyan at pinaulanan nang mas malalakas at mabibigat pang mga suntok. Wala akong pakialam kung saan man tumama.
“MGA HAYOP KAYOOO! WALA KAYONG PUSOOO! NAGPAPAKA-HIRAP AKO SA IBANG BANSA TAPOS HETO KAYO, GINAGAGO AKO! ‘TANGINA MO, PRE!”
Walang nagawa si Jorge at sinalag niya ang aking mga kamao ng kanyang mga kamay. Duguan na ang nguso’t ilong nito, may pasa na rin sa mukha.
“P-Pre, ta-tama na. T-Tama na, please.”mahinang pakiusap niya.
“TAMA NA?! BAKIT, MASAKIT BA? HA?!… Pre, ikaw pa nagsabi sa akin no’n na napapansin mong parang may ginagawang ‘di maganda si misis. Pre, pinagkatiwalaan kita… PINAGKATIWALAAN KITANG PUTANGINA KA!Tapos ngayon, ikaw pala ‘tong kabit ng misis ko? Ikaw rin pala ang nagpadala sa akin no’n ng mga hubad na litrato at bidyo na kung saan kayo’y nagkakantutan. MGA HAYOP KAYO!”
Naramdaman ko nalang na hinagkan ako ni Melania kahit na ito’y nakahubad pa. Kumalma ako sa kanyang ginawa at agad kong tinayo ang aking katawan mula kay Jorge.
“Tama na, Hon. Please. Tama na, I’m sorry… I’m sorry… Please, tama na…”wika ni misis habang ito’y iyak ng iyak.
“Pasensya na, pare…”wika ni Jorge habang nagsusuot ng kanyang damit.
“TANGINA MO, GAGO! PAGPASENSYAHAN MO ‘YANG MUKHA MONG SABOG. ALIS! UMALIS KA NANG HAYOP KA!”
Dali-daling lumabas ang kumag at narinig ko nalang ang tunog ng kanyang sasakyan saka umalis na. Hagkan-hagkan pa rin ako ni Melania habang tuloy lang siya sa pag-iyak at paghingi ng tawad. Dahan-dahan kong inalis ang kanyang mga bisig sa aking leegan dahilan para mapatingin siya sa’kin. Naupo na siya sa kama.
“Ayusin mo muna ‘yang sarili no bago tayo mag-usap…”wika ko sa kanya.
Naglakad na’ko pababa ng unang palapag, dinamba ko pa ang pag-sarado ko ng pinto dahilan para mapa-gulat si misis. Naupo ako sa isang silya sa aming sala at hinintay siya, gustong-gusto ko siyang sigawan pero ‘di ko magawa. Sa kabila ng nagawa niya, heto, mahal ko pa rin siya at siya pa rin ang isinisigaw ng aking puso.
Maya-maya pa’y nakarinig na ako ng mga yapak mula sa hagdan. Pagkakita ko sa kanya ay mugto na ang kanyang mga mata, hiyang-hiya sa kanyang sarili at sa kanyang nagawa. Umupo siya paharap sa’kin pero parehas kaming pipi, walang mga salitang nais kumawala sa aming mga bibig. Hanggang sa narinig ko nalang ang kanyang sambit.
“I’m sorry, Hon… I’m so sorry, hi-hindi ko alam ang s-sasabihin ko basta patawad…”nakayukong sambit nito habang kinakalikot ang mga daliri.
Hindi pa rin ako bumoboses, mariin ko lang siyang tinititigan. Gusto kong malaman kung paano niya ito nagawa, kailan pa nagsimula at bakit niya ito ginawa.
“Gusto kong ipaliwanag mo ang lahat. Mula sa simula hanggang sa nasaksihan ko kanina.”wika ko sa kanya na tumatango-tango lang.
Ipinaliwanag naman agad ni Melania sa akin ang lahat, mula sa pag-kumusta ni Jorge sa kanya sabay sabing nakauwi na pala ito ng Pilipinas no’ng panahon na ‘yon. Dito ko rin nalaman na dati pala silang magkasintahan na nagkahiwalay dahil sa kinailangan ni Jorge magpunta sa Amerika dahil sa ‘andoon ang pamilya ng ama niya.
Una ay ‘di niya raw ito pinapansin dahil ayaw na niyang manumbalik ang kanilang nakaraan, may asawa’t mga anak na raw siya. Hanggang sa isang araw, habang siya’y namimili ng kanilang mga pagkain ng mga bata ay ‘di inaasahang magkita daw sila nito. Para ‘di magmukhang bastos ay kinusap niya na rin daw ito.
Ang isang araw na aksidenteng pag-uusap ay…