PS: All characters are above 18 years old.
=====================================
“Let’s go on adventures, have fun and have lots of sex.”
“Everything in the world is about sex except sex. Sex is about power.”
Oscar Wilde
“If you want to get laid, go to college. If you want an education, go to the library.”
Frank Zappa
“We waste time looking for the perfect lover, instead of creating the perfect love.”
Tom Robbins
“Good sex is like good bridge. If you don’t have a good partner, you’d better have a good hand.”
Mae West
“Physics is like sex: sure, it may give some practical results, but that’s not why we do it.”
Richard P. Feynman
=====================================
Salamat sa 480 pages ng google docs na kung saan ko sinulat ang ating storya na ” A Family Affair” at sa 179564 words na ginamit ko. Sa 991477 characters na aking sinulat at sa mahigit na dalawang buwan na pag suporta niyo sa ating storya
Maraming salamat po sa lahat ng sumuporta. Suportahan din po natin sana lahat ng mga writers dito at mga gawain nila. Spread love not hate everyone.
Ang story na ito ay hango sa akin nabasang akda dito sa FSS. Hindi na siya nasundan pa kaya naman mas pinili ko na ihalintulad ang storya ko sa tema ng kanyang storya.
=====================================
Sa loob ng isang sikat na bus terminal dito sa may pampanga.
Halos hindi mahulgan ng karayom ang bus terminal na ito sa dami ng mananakay, mga tindero at mga bus na nakaparada sa loob.
Iba’t ibang klase at modelo ng bus ang kasalukuyan ngayon na nakaparada na tabi tabi sa kani kanila nilang assign na pwesto.Iba’t ibang kulay at kumpanya. Nandoon ang naka tingkad na kulay pink na bus na akala mo ay rosas. Nandoon din ung parang cartoon character na kasama sa looney toons. Ung bus na tunog na aklat. Mayroon din ung bus na parang tunog ng isang alyansa ng iba’t ibang lugar sa isang rehiyon. Ung bus na tunog paputok ang pangalan.
” beeppppppppp” ang mga napakalakas na busina ng mga naglalakihan na bus na pilit na nag mamaniobra papasok at palabas sa loob ng busy na bus terminal. Iba’t ibang destinasyon ang kanilang pupuntahan.
May mga bus na hanggang cubao, may iba naman na hanggang pasay. May iba na patungo sa avenida. Naroon din ung mga bus magtutungo sa mga probinsya tulad pangasinan, zambales, baguio, mga lugar sa dulong norte ng bansa tulad nga cagayan, aparri at dalawang ilocos., ilocos norte at ilocos sur.
May mga bus din naman na halos mapuno na ung bandang harapan nito sa may pintuan sa dami ng lugar na possible niyang daanan. Mayroon na panay led lang ang signage.
Siyempre hindi mawawala ung mga nagtitinda ng mani na kapag binili mo sa labas ng terminal sampo piso lang pero pag pumasok na sa bus ung tindero ay halagang 20 na. Ung buko pie na puro harina ang laman. Ung tubig na malamig daw pero mas malamig pa ung hininga mo.
” la… sure ka ?” ang tanong ng isang lalaki sa kanyang lola na kasalukyan niya sinasamahan ngayon dito sa tapat ng isang sikat na paradahan ng bus na papuntang norte. Ung may kulay red, yellow at orange. Tapos tunog tagumpay ang pangalan ng bus
Di mo naman aakalain na lola na ang babae dahil sa porma at sa angking kagandahan nito.. Kahit ang lalaki na kasama nito ay aakalain mo na jowa niya kung hindi mo maririnig ang usapan ng dalawa
” oo naman juan” ang sabi ng matanda habang nasa may gilid sila ng isang bus na papuntang cauyan isabela. Napangiti na lamang ang matanda dahil sa sobrang pag-aalala ng apo nito sa kanyang kalagayan.
” la… pwede naman kita pag drive ” ang sabi ni juan sa kanyang lola sabay turo sa nakaparadang sasakyan sa may malapit na paradahan ng mga tricycle. Napatingin naman ang matanda at umiling na lang ito sa idea ng kanyang apo.
” talaga ba juan….. iiwanan mo ang apat na baby mo tsaka ang dalawang buntis na asawa mo walang kasama sa bahay?” ang tanong na tila panenermon din ng matanda sa kanyang apo. Mahina lamang ito at ayaw niya na may makarinig sa pinaka tatagong lihim ng kanilang pamilya. Napakamot ulo na lamang ito dahil sa tama naman ang sinabi ng lola niya( See A Family Affair for complete story).
Kahit naman na lakasan ng dalawa ang kanilang pag-uusap ay parang wala naman din na makakarinig sa kanila dahil sa sigawan sa loob ng terminal. Para bang nag sasabayan pagbigkas ang mga conductor at mga nagtitinda sa loob ng terminal. Iba’t ibang tono at lakas pero iisa lang ang gusto nilang iparating
” cauyan….. Cauyan aalis na po” ang sigaw naman ng conductor na kasalukuyan na nakatayo na malapit sa pintuan ng bus papuntang cauyan. Nagyakapan na lamang ang dalawa at mabilis na sumakay ang matanda sa bus. Inalalayan naman ito ng conductor at pinaupo niya ito sa harap. Sa likod mismo ng driver.
Naglakad na ang lalaki tungo sa nakaparada niyang sasakyan. Nakasakay na si juan sa kanyang sasakyan at palabas na ito sa kalsada ng sakto naman ang pagpasok ng isang lalaki na may dalang backpack at isang malaking duffel bag.
Pinagtitinginan ito ng mga tao dahil sa kanyang kulay at laki. May kaitiman kasi ang lalaki na akala mo ay ung mga goons sa pelikula. Tipikal na mga black american ang datingan nito. Kulot ang buhok. May kalakihan ang katawan. Tas matangkad. Ung tipong pag nakita mo o nakasalubong mo ay ikaw na ang iiwas sa kanya.
Wala halos gusto sumabay sa kanya sa paglalakad dahil sa takot nila. Pinagmasdan lamang ni juan ang lalaki habang naglalakad ito papasok ng terminal.ng makapasok na ito ay umalis na rin si juan.umaatras na ang bus na lulan ang kanyang lola.
Binagtas na ng bus ang daan tungo sa papasok ng expressway. Dumaan ito sa ibabaw dahil sa papunta itong Norte. Dumaan ito sa tila ba mala roller coaster na kurbada tungo sa toll gate. Habang sa kabilang banda naman ng expressway
Ay binabagtas ng isa pang unit ng bus ang daan patungong maynila.katabi lamang ng bus na ito ang sinasakyan ni lola carmi kanina sa terminal pero magkaiba sila ng destinasyon.
Lulan ng bus na ito ang isang taong nais tumakas sa mga mapapait niyang karasanan sa kanilang bayan.
=====================================
Sa dulong bahagi ng isang bus. Nakaupo ang isang lalaki. Tahimik lamang ito habang nakamasid sa bintana. Hawak hawak nito ang backpack niyang luma. Akala mo ay may magnanakaw sa loob ng bus dahil sa ayaw nitong bitawan ang hawak niyang bag.
” magaling ka” ang paulit ulit na tumatakbo sa aking kaisipan simula pa ng nagbiyahe ako mula sa baguio. Sunod sunod kasi ang kabiguan na aking naranasan doon sa aming bayan.
Buti na lamang at may gustong tumulong sa akin para makapamuhay ng maayos at maka angat sa buhay. Ng sinabi nito na tutulungan niya ako sa aking pag-aaral ay hindi na ako nag dalawang isip pa.
Kahit alam kong mahirap ang makipag sapalaran sa maynila ay susubukan ko na ito para sa akin pamilya.
=====================================
Ang nakaraan
Sa isang universidad dito sa baguio.
Tahimik na nakikinig ang mga estudyante sa panenermon ng isang guro sa kasamahan nila.
” Mr San Diego, another zero” ang sabi ng aking professor sa subject na Transportation. Kung kilala niyo ang ang namayapang actress na si Bela Flores, ganun ang datingan ng professor na ito. Nakasalamin at ubod ng katarayan. Ung tipong matandang dalaga sa mga pelikula na parang kaklase pa ni magellan o di kaya ang unang manliligaw nito ay si Lapu lapu.
” Habang nasa 4th year pa lang kayo….. Magdrop na kayo…kung katulad niyo ang score nitong aristotle…….. Aristotle nga ang pangalan pero ang utak ay walang laman” Pinakita niya sa klase ang papel bilang example daw ng mga walang pag asang estudyante. Akala mo ay round pa ito na umiikot sa loob klase namin.
May mga ilang estudyante ang nakatingin lamang sa kanya. Mga halatang natatakot din sa kanya at mga ayaw madamay sa inis nito. Mayroon din na pasimple sumusulyap sa akin. Sulyap ng pagka awa at ang mas masakit ang sulyap ng pagkukutsa.Nakaduko na lamang ako sa sulok malapit sa pintuan habang hiyang hiya ako.
” Mr San Diego, get your paper” ang sigaw nito habang nakatayo na siya akin harapan. Kahit na nakaduko ako ay kita ko naman ang anino nito sa aking harapan. Kahit mabigat ang loob ko ay kinuha ko na ang test paper ko.Ito na ang pang apat kong bagsak na exam sa prelims.
” Dismissed” ang sigaw nito at halos di niya natapos ang sasabihin nito ay nauna na akong lumabas. Wala akong gustong kausapin ng mga oras na iyon. Gusto ko lamang mapag-isa. Kaagad akong pumunta sa banyo ng aming paaralan. Tiniyak ko na walang akong kasabay. Ng matiyak ko na wala akong kasabay ay sinara ko ang pintuan nito.
Pumasok ako sa isang cubicle at sinara ko ang takip ng toilet bowl. Umupo ako at kaagad na tumulo ang luha ko. Luha ng isang tao na alam mo sa sariling mong durog na durog na. Wala ng matatakbuhan pa. Wala ng mahihingan ng tulong.
” Di ko na kaya, bakit ko pa kasi naisipan na kumuha ng kursong Civil Engineer” ang hagulgol ko. Habang nakatingin lamang ako pintuan ng cubicle na puno ng mga sulat ng mga taong halatang nagbubuhos din ng sama nila ng loob.
Ako nga pala si Aristotle, 19 years old. Isang 4th year Civil Engineering student. Magaling naman ako sa math at science. Acadaemic performer naman ako dati eh, pero hindi ko alam kung bakit bigla akong humina sa eskwela simula ng tumuntong ako sa kolehiyo
Isang dahilan na din siguro ay pagiging working student ko. Amuyong ako o isang utusan sa isang fastfood katapos ko sa school. Chimoy, alalay, mutsatso. Yan siguro ang mas maganda mong itawag sa akin. Mahirap lamang ako. Matagal ng wala ang aking tatay dahil sa namatay na ito sa sakit na pnenomia.
Habang ang ina at mga kapatid ko naman ay nasa Ilocos. Kaya ako lamang ang mag isa dito sa lungsod ng baguio para mag aral at makatapos. At ako naman ang magpapaaral sa aking mga kapatid.
May maliit kaming bahay dito na aking tinutuluyan. Di ko na nga alam kung matatawag mo pa iyon na bahay dahil sa mas malaki pa ang kahon ng sapatos doon. Wala halos o minsan ay wala talaga na ipapadala ang aking magulang dahil sa hirap din sila sa buhay.
Kaya naman natuto na lamang ako na mamuhay sa akin sarili. Maging independent ika nga ng mga mayayaman, pero pag dating sa tulad kong mahihirap ay isang working student.
” Magaling ka, maniwala ka lang” ang laging pumasok sa akin isip kapag nahihirapan na ako at gusto sumuko. Isa itong salita ng aking maestra sa elementarya bago ako magtapos ng pag aaral doon. Siya kasi ang nagbigay sa akin noon ng inspirasyon at nagtiyaga sa akin na turuan ng mga alam ko ngayon sa larangan.
Kaya heto ako ngayon at inayos ko ang aking sarili. Kinuha ko ang luma kong panyo sa aking bulsa pinunasan ang aking mga luha sa mukha. Inayos ko ang aking sarili at hinanda ko ito para sa isa pang laban na aking kakaharapin. Lumabas na ako ng banyo. Dire diretso lang ang lakad ko. Ayaw ko na makausap muna ang sino man.
Gusto ko ay makarating agad ako sa akin trabaho at para makauwi din ako agad. Ganoon ang bilin sa akin ng amo ko, pwede na ako umuwi basta tapos na lahat ang utos nito. Alam kasi niya na working student ako kaya hindi siya gaano mahigpit.
Kaya pumasok na ako agad sa restaurant. Dumiretso agad ako sa opisina ni Boss. Mukhang seryoso ito at may hawak na importanteng papel. Tahimik lamang ito na inaaral ang mga papel na nasa harapan niya. Isa pa ito sa tinuro niya sa akin. Kapag may ginagawa siya ay pagbati lang pwede ko gawin.
Kapag kasi wala itong ginagawa ay nakikipag kwentuhan pa ito sa akin. Tinuring ko na din kasi na parang ama ang amo kong ito. Madalas siya pa ang nagtuturo sa akin sa mga leksyon ko sa engineering. Frustrated engineer wanna be din kasi itong boss ko.
” Good Afternoon Boss” ang bati ko sa amo kong lalaki. Kamukha nito ang artistang si Romy Diaz. Ung laging binubugbog ni FPJ sa mga pelikula niya.Ung akala mo ay napasama at sungit sa unang tingin. Pero napakabait pala.
” Good Afternoon din Juan” ang sagot nito sa akin habang nakatingin pa rin ito sa mga papel na hawak niya. Pero hindi na ito gaanong focus doon tulad ng kanina. Kaya naman naglakas loob na ako na tanunging si boss para maaga din ako makauwi.
” Boss, ano pong task ko ngayon?” ang tanong ko dito habang nakatayo lamang ako sa harap niya. Binaba naman nito ang hawak niyang papel at tumingin ito sa akin. Nakaramdam naman ako ng kaba dahil parang iniiscan ako ng aking boss.
” Juan, Iho” ang sabi nito sa akin. Ramdam ko ang pagkaseryoso nito sa kanyang boses. Kaya naman mas lalo akong kinabahan. Dahil madalang ko lang marinig na ganito ang boses niya. Madalas ko lang na marinig ito kapag may pinagsasabihan siya sa opisina.
Napaisip naman ako kung ano kaya ang nagawa kong mali. Pilit kong inaalala ang mga nakalipas na araw at kung may nagawa ba akong dapat ikagalit ni boss.
” alam mo naman na mahina ang benta natin ngayon” ang sabi ni Boss. Kita ko sa mukha nito na nag-aalala din siya sa mala spaghetti na pagbaba ng aming sales ngayon sa restaurant.
” Boss, ibig sabihin po ba nito?” ang di ko matapos na tanong sa akin boss.Dahil may idea na ako kung ano ang gusto sabihin ni boss. Mukhang isa ako sa kailangan niya tanggalin para masustain ang aming kumpanya.
” Ito na ang final pay mo iho, papatawag na lang kita kapag nakabawi na tayo. Pasensya ka na” ang sabi ni Boss sa akin sabay abot ng envelope. Ramdam ko ang lungkot sa boses ni boss habang inaabot nito sa akin ang envelope. Tumayo pa ito at niyakap ako ng mahigpit. Tunay na ama na talaga si boss sa akin.
” Salamat din po” ang sabi ko dito at bumitiw na kami sa aming yakapan.umalis na ako ng tuluyan. Halos pagsakluban ako ng langit dahil sa sunod sunod na kabiguan ko. Kaya di ko alam kung paano ako nakauwi pero heto ako ngayon sa akin kwarto. Binibilang ang huling sahod ko.
” 5000 din ito” ang sabi ko sa akin sarili. Pilit ko binibilang at iniisip sa aking sarili kung paano ko pagkakasyahin ang limang libong piso na ito. Di ko alam kung aabot pa ba ako.
” tatagal din ito ng isang buwan pero kailangan ko makahanap agad ng trabaho”…