By Buyogan
Base ito sa totoong kuwento ito ng isang lurker sa site na ito. Nung na-post yung unang series na sinulat ko para sa site na ito (Hating Kapatid), nag message siya sa akin ng pasasalamat kasi nag-enjoy daw siya sobra sa kuwento. Marami din daw siyang mga kuwento kaya lang di daw siya marunong magsulat. Ayun, napagkasunduan namin na ako na lang mag susulat, ikuwento nya na lang sa akin. Kaso natagalan kasi sobrang busy ako. Pero eto na rin sa wakas.
Bagong lipat kami sa apartment complex na yun. Wala akong kilala sa buong compound. Pero dahil mahilig ako magbasketball, nagsuot ako ng jersey at rubber shoes at pumunta sa maliit na basketball court bitbit ang bola. Buti naman at may lumabas na dalawang kasing-edad ko at nakipag laro ng basketball. Sila yung unang mga naging kaibigan ko sa compound – sina Allan at Jake. Pag walang pasok tumatambay kami sa may court nagyoyosi habang nakabantay sa mga dumadaan.
Dun ko siya unang napansin. Mestiza siya, petite, maiksi ang buhok, malalim ang dimples, maganda ang hubog ng katawan. Akala ko suplada pero hindi naman pala. Sabi ni Allan, mag-isa daw nakatira sa apartment apat na pinto mula sa apartment namin dahil seaman ang asawa na laging nasa barko. Noong una nagkakangitian lang kami pag nagkakasalubong kami sa kalye o kaya sa gate ng compound. Pero after a month or so, nag-graduate na kami sa “hi” at “kumusta?” Naka uniform siya lagi pag umaalis sa umaga pero di ko alam kung saan siya nagtatrabaho. Nalaman ko later on na high school teacher pala siya. Ang swerte naman ng mga students nya, sa isip isip ko lamang.
Ako nga pala si Donnie, 25 na. Bunso ako sa dalawang magkapatid na lalake. Nasa USA ang kuya ko at asawa nya, kasama ang Daddy. Kami lang ni Mommy ang naiwan sa Pinas kasama isang tita ko na nag aalaga kay Mommy. I work from home kaya lagi akong nasa bahay. Programmer nga pala ako.
Nagsimula ang kwento isang gabi. Pauwi ako galing sa isang meeting sa isang kliyente at naglalakad papalapit sa gate nung compound nung bumuhos ang malakas na ulan kaya bigla akong nakisilong muna sa building malapit sa gate. Pucha, halos 20 minutes na akong naghihintay hindi pa din tumitila ang ulan. Naisip ko na tumakbo na at magpakabasa. Tamang tama naman dumaan siya, may hawak na payong. Tumingin siya sa akin sabay ngiti. Kinawayan nya ako. Tumakbo na ako palapit sa kanya at nakisilong sa payong nya. Medyo maliit ang payong para sa aming dalawa kaya dumidikit ang mga katawan namin habang naglalakad kami sa ulan. Kumustahan kami habang naglalakad. Galing daw siya ng school.
Pagdating namin sa kanila, pinapasok nya muna ako. Tumanggi na ako kasi basa ang pantalon ko at nakakahiyang magbasa ng sahig nila. Pinahiram nya yung payong at isauli ko na lang daw pag tumila na ang ulan.
“Ako nga pala si Donnie,” sabi ko sabay abot ng kamay ko. “Four doors away kami mula dito,” nguso ko pa papunta sa amin.
“Lena” sabi nya. Inabot nya din ang kamay nya. Ang lambot.
Parang lalong lumalakas ang ulan kaya nagpaalam na ako sabay pasalamat at nangakong ibabalik ang payong agad pagkatila ng ulan. Sabi n…