UPDATE: Nabago ang ilang detalye para sumunod sa policy ng website.
Totoo pala ang sinasabi nila. Pag nakatikim ka na ng burat, magtitino ka.
Ako si Nikita. Medyo chubby, maliit lang ako 4’11, malusog ang mga suso– di mo aakalaing titibo-tibo ako noon. Boyish manamit, boyish kumilos. Attracted ako sa mga babae nung bata ako pero di pa naman umaabot sa nagka-jowa ako ng babae. Medyo mahiyain at loner din kasi ako, tahimik. Basta ang focus ko lang nun ay mag-aral. Wala naman akong ibang hobby e hanggang sa umabot ako sa puberty stage (maaga akong niregla) at ma-curious tungkol sa kamunduhan.
Nalulungkot ako nung magsimulang umusbong ng maaga ang murang dibdib ko. Dahil chubby ako, halatang nagkaka-suso na ako. Kumukurba na rin ang bewang ko. Compared sa iba kong ka-edad na 18, maagang nadevelop ang katawan ko. Ang hirap nang magbihis-lalaki dahil sobrang halata na ang pagkakababae ko. Di ko ma-appreciate ang pagiging babae ko nun hanggang sa may nagpa-realize sa akin na blessing ito at ito ang magpapasaya sa akin ngayon.
Di ko alam kung saan nanggaling ang logic na ito pero sabi nila sa akin, ang ganda raw ng sulat ko at tahimik kaya Secretary ang bagay kong position bilang isang class officer. Ayaw ko nun kasi ang feminine nung position pero ano ang magagawa ko, majority of votes ang sinasabi ay pang-secretary ako. Ang class adviser namin ay isang lalaki– for the first time. At dahil class officer ako, madalas din ang interaction namin ni Sir Joseph. Nakaka-intimidate siya sa totoo lang. Ang strong kasi ng personality niya. Nakakatawa naman siya pero kasi may pagka-prangka. Tuwang-tuwa nga sa akin yan kasi nga ang chubby ko raw. Tahimik lang ako kahit minsan nakakainis kasi yung katabaan ko lang napapansin niya. Tapos ang tradisyonal niyang tao kaya minsan napapansin niya rin ang pagiging boyish ko. Ang dami rin nya mag-utos at nakakapagod. Minsan pa ay di na ako nakaka-join sa ibang activities kasi kailangan kasama ko siya lagi taga-sulat, tagaayos ng files, at kung ano-ano pa. Pero iniisip ko na lang, di na ako maghihirap magka-points kasi exempted na ako bilang isa sa mga facilitators pag may activities. Na-realize ko, mabait naman pala si Sir Joseph. Pero dumating ang isang araw na mas nakilala ko pa siya. Nagsimula nung isinakay niya ako sa kanyang kotse at inihatid sa aming bahay dahil nakita nya akong walang masakyan pauwi pagkatapos ng isang school activity namin.
“Tahimik ka, ano, iha?”
“Po?”
“I mean, di ka maimik. Good naman yan pero parang di ka sociable. Dapat nakiki-interact ka sa mga kaklase mo.”
Ngumiti lang ako.
“Pero imposibleng ganyan ka talaga.”
Question mark ang isip ko kung ano ang ibig niyang sabihin.
“Tapos yang pagbibihis-lalaki mo, alam mo, babae ka, eh”, dagdag pa niya.
“Alam mo, sa tingin ko, tahimik ka lang pero nasa loob ang kulo mo.” Nasa tapat na kami ng gate ng bahay kaya itinigil na ni Sir Joseph ang kanyang sasakyan at bumaba na ako.
“Salamat po, Sir. Ingat po kayo.”
Magmula nun, pansin ko na medyo iba na ang tingin sa akin at pakikitungo ni Sir. Para bang ang sweet niya sa akin at napapadalas ang hawak niya sa balikat ko o sa braso o sa likod kapag nag-uusap kami. Minsan may kasabay pang hagod o haplos kapag napapatagal ang usap namin. Noon patay-malisya sa akin kasi ano ba ang malay ko, di ba? Eh, mas matanda siya sa akin.
May school event uli at nagka-chance na maihatid ako ni Sir. Maaga pa naman yun, mga alas kwatro ng hapon pero nag-aya siyang ihatid ako.
“Miss Secretary!” silip niya sa bintana ng kotse niya habang ako ay naghihintay ng masasakyan sa may gate.
Inaasar talaga niya ako dahil alam niyang nag-iiba ang timpla ng mukha ko kapag naiinvalidate niya pagka-boyish ko.
“Sakay ka na. Lika.” Mainit din sa labas kaya sumakay na rin ako pero di ko alam na pagkatapos kong tumuntong sa kanyang kotse bilang isang boyish ay lalabas na akong isang dalaga.
“Bagay mo yang suot mo. Alam mo, dapat dalasan mong mag-palda. Wag puro pants. Pang-lalaki yan. Tapos pahabain mo yang buhok mo. Mas maganda ka sa ganun.”
Sa isip ko naman, napaka-pakealamero talaga ng lalaking ito.
“Ay, seatbelt mo, iha.” Iaabot ko pa lang sana ang aking kamay nang bigla siyang lumapit sa akin at siya na ang nagkabit ng aking seatbelt. Dun ko naamoy na medyo may ispirito ng alak sa kanya.
“Sir, nakainom ka yata.”
“Alam mo, sanay na ako sa inom. Huwag kang mag-alala kasi di naman ako lasing. Kaya kitang ihatid.”
“Baba nalang po ako, Sir.”
“Hindi, ihahatid kita. Sige, ganito. Sa tabi muna tayo tapos give me a few minutes then good to go na tayo. Okay ba? Usap na lang muna tayo, Nikita.”
Di ko alam pero parang may magnet din ang inuupuan ko kaya pumayag akong mag-stay.
“Alam mo, Nikita, sa tingin ko talaga, di ka naman ganyan, eh. Maaayos ka pa. Titino ka rin. Dapat isabuhay mo yang katawang binigay sa’yo. Blessing yan. Virgin ka pa ba?”
Nabigla ako at nahiya sa tanong ni Sir. “Bakit po ganyan ang sinasabi nyo?”
“Wag kang mairita sa tanong ko. Sa totoo lang tayo. Isa pa, magulang ako. You’re a young adult, I’m and adult. Normal lang ito. Babae ka, iha. Act like one.”
“Sir, di nyo po mababago yung nararamdaman ko.”
“Sinasabi mo lang yan kasi you’re still at a young age. Pero once you start meeting other guys, maiintindihan mo rin ako. Ang ganda mo, iha. Sagana kang biniyayaan para ma-realize mo na isa kang babae. Pag may nanligaw na sa’yo, you will know.”
Ang dami na niyang sinasabi sa akin pero ang napansin ko ay medyo napapahimas si Sir sa may zipper nya. Kinakabahan na rin ako pero buong-pagtataka ko dahil patuloy lang akong nakikinig sa kanya.
“Salamat sa concern, Sir, pero…”
“Nikita, I know you will find this weird, but I think I can fix you.”
“Po?”
Yung kaninang hinihimas niya lang na zipper ay dahan-dahan niyang binuksan. Napapatitig lang ako at napapalunok sa susunod na mangyayari. Hanggang sa may dinadakma siya sa loob at tumambad na nga ang naninigas niyang burat.
“Nikita,…