Hindi talaga mawaglit sa aking isipan ang pinatunghay sa amin ni Kapitan kung bakit kami nasadlak sa ganitong sirkumstansya.
“May ebidensya ako. Maglalakas-loob ba naman akong hulihin kayo kung wala akong hawak?”
Napakatanga ko talaga! Inintindi ko kasi ang bugso ng aking puson at kagustuhan kaysa sa aking isipan.
Luminga linga ako sa aking paligid ngunit nakaligtaan ko ang bintana sa aking likuran at tanaw na tanaw sa video ang ginawa kong pagtsupa kay Kurt samahan pa ng nuisances nito na tila nag eenjoy sa aking pagsubo.
Hindi lang doon natatapos ang video ni Kapitan. Sinundan niya rin kami sa dulo at lihim pala niya kaming kinukuhanan.
Nakita ko ang sarili ko na yumuyugyog sa nakaupong si Kurt habang nakakapit ako sa bingit ng upuan.
Ngayon ko lang napagtanto kung gaano kahalay ang hitsura ko sa video. Kahit hindi naman ako nakahubad ay halata nga sa video na may milagro kaming ginagawa ni Kurt.
At mukhang sinadya ni Kapitan na makaraos kami at doon na natapos ang video.
Doon na rin kami nilapitan at hinuli ni Kapitan.
*********
“Rebecca Alperez, disinueve anyos, hindi ko na makakalimutan ang pangalan mo.”
“Paano po pala ang video, ang ebidensya, Kapitan? Ginawa na po namin ang gusto niyo.”, tanong ko.
Lumapit sa akin si Kapitan at yumuko habang ako’y nananatiling nakasalampak sa sahig na walang anumang saplot sa katawan.
Nilabas niya ang kaniyang phone at pinakita sa akin ang nakunan niyang video noong kami ay nasa LRT. Pinakita niya sa akin na binura na niya ang dalawang naka-save na video sa kaniyang video gallery na ngayon ay empty na.
“Oh ayan. Tumupad na ako sa usapan, Miss Alperez. Magpapahangin muna ako sa labas.”
“Paano po ang kinunan ninyong video dito sa barangay (hall) niyo? Hindi po ba dapat burado rin iyan?”, alalang tanong ko.
“Hindi naman ito ebidensya.”, patungkol ni Kapitan hinggil sa kaniyang handy cam na inangat niya pa para makita ko.
“Miss, konswelo ko na ito para hindi ko na kayo i-blotter at sa pagbura na rin ng ebidensya. Mabait pa nga ako sa iyo dahil hindi na kita gagalawin. Hahayaan na lang kita sa dalawa kong kasama. Mukhang hindi pa sila kuntento sa nood lang.”, dagdag pa ni Kapitan.
“Kung gusto niyo, kantutin niyo na rin ako basta burahin niyo lang ang video namin ni Kurt.”
Matapos kong sabihin iyon ay napatingin ako kay Kurt na siya naman ikinalaki ng kaniyang mga mata. Pawis na pawis si Kurt at namumutla dala siguro ng takot.
At muli akong bumaling nang tingin kay Kapitan na nagsusumamo pa rin na burahin ang naturang video.
Subali’t hindi natinag si Kapitan.
Tumingin pa siya sa mga kasama niya at ngising sinabing, “Ayos pala itong si Miss Alperez, willing siyang magpahindot sa akin kapalit ng pagbura ko dito.”
“Kami na lang ang dadale sa iyo. Paglabas ni Kapitan, titikman ka namin at nanamnamin ang bawat hibla ng laman mo.”, ani Capistrano.
“Pare ang swerte natin, sariwang sariwa at parang labanos pa sa puti at kinis ng batang ito.”, ang sabi naman ni Serafico.
Nang astang hahakbang na papunta ng nakasaradong pinto si Kapitan, kumapit ako sa kaniyang maong na pantalon at patuloy pa rin akong nakikiusap.
“Sige na po. Ayokong mapanood iyan ng pamilya ko kapag kumalat po iyan. Hindi ko po mapapatawad ang sarili ko kapag nakita iyan ni tatay ko na may malubhang sakit. Ito rin po ang dahilan kung bakit ayokong ipagbigay-alam sa kanila na nasa presinto niyo ko dahil siguradong sasama lang ang loob nila.”
“Sana naisip mo iyan noong una pa lang.”
“Kaya nga po, nagsisisi na po ako. Pakiusap, burahin niyo na!”, pagmamakaawa ko.
“Ganito na lang. Sinusumpa ko na para sa akin lang ang video na ito. Hindi ito kakalat, pangako ‘yan, cross my heart!”, assurance ni Kapitan na may pakuros pa sa kaniyang dibdib at nag-finger heart pa. Yuck! Hindi bagay!
Patuloy pa rin ang aking paghikbi datapwat napanatag naman ako kahit katiting sa sinabi ni Kapitan na hindi niya ikakalat ang iskandalong kinasangkutan namin ni Kurt.
Hindi pa natatapos ang pagsamo ko ay biglang may malakas na ingay, isang tunog ng humahalinghing na babae.
“Teka, ring tone mo ba iyon, Serafico?”
“Gago! E ‘di kinalbo ako ng asawa ko kung ganiyan ang ring tone ko. Sandali nga, umiilaw ang bulsa nito.”, ani Serafico.
Napuna na niya na nagmumula ang ring tone sa loob mismo ng bulsa ng pantalong suot ni Kurt.
Nag-iba ang timpla ni Kapitan.
“Akala ko ba wala kayong cellphone?”, kunot-noo niyang tanong.
Agad akong sumagot, “Ako po ‘yung walang cellphone, Kapitan.”
Nagsalita na rin si Kurt kahit utal, “Kap, sagutin ko lang ang tawag.”
Dudukutin na sana ni Kurt ang nag-riring na cellphone sa kaniyang bulsa nang awatin siya ni Kapitan.
“Capistrano, pakikuha mo na si Miss beautiful. Serafico, posasan mo nga ‘yung lalaki. Wala akong tiwala d’yan. Pagkatapos, kunin mo ang cellphone niya at alamin mo kung sino ang tumatawag.”, utos ni Kapitan sa dalawa.
Ganoon nga ang ginawa ng dalawa, hinatak ako ni Capistrano papalapit sa kaniya mula sa pagkakasalampak ko sa sahig at niyapos niya ako dakma ang aking malalaking suso. Dama ko pa ang paghinga niya sa aking batok pati na rin ang masamang amoy nito.
Habang si Serafico naman ay pinaupo si Kurt sa upuan ni Kapitan at doon pinosasan na nasa likod ang kaniyang mga kamay.
Na siyang kuha sa cellphone ni Kurt mula sa bulsa niya.
Lalong lumakas ang ring tone na may mahalay na ungol.
“Tito Dar?”, basa ni Serafico mula sa tawag sa tangan niyang cellphone.
“Opo. Tito Darius ko. Kausapin ko na po para makauwi na kami.”, wika ni Kurt.
Hindi pa man tapos sa pakikiusap si Kurt ay sumenyas na si Kapitan na busalan ang bibig ni Kurt. Sumunod nga si Serafico na siyang hugot ng panyo sa bulsa saka nito pinalibot sa bibig ni Kurt at tinali ang panyo sa batok nito.
“Dating gawi. Alam niyo na ang gagawin niyo.”, sambit ni Kapitan sa dalawa.
In-off ni Serafico ang tawag sabay bulsa hiya sa cellphone ni Kurt.
“Teka lang muna mga sir. Ano’ng ibig sabihin ni Kapitan na dating gawi?”, usisa ko.
“Hmmpt!”
Tinakpan ni Capistrano ng kaniyang palad ang aking bibig sabay bulong sa aking tainga. Lapat na lapat ang mga labi niya sa akin at pakiramdam ko’y dinidilaan pa niya ito.
“Hindi na natin kailangan tawagan pa ang mga kamag-anak niyo o kung sino pa. Gawin niyo lang ang nais namin at makakauwi kayo ng maayos at makakatulog tayong lahat nang mahimbing…”
Bigla niyang dinilaan ang pisngi ko at muli siyang nagpatuloy.
“…o tataniman namin kayo ng mas mabigat na kaso. Mas maraming kakantot sa’yo sa kulungan. Gusto niyo ba iyon?”
Umiling ako habang tumutulo ang aking luha at sinalo ni Capistrano ang daloy nito sa aking pisngi gamit ang kaniyang dila.
Ganoon din si Kurt na lulugo-lugo at walang magawang nakatali lang sa kaniyang kinauupuan. Napayuko na lang siya matapos umiling.
Nang matiyak ni Kapitan na wala nang magiging aberya sa kaniyang pag-alis ay binuksan na nito ang pintuan, sumilip muna sa siwang hanggang sa tuluyan niya na itong buksan at lumabas sabay marahang sinara ang pinto.
Sa awang ng pintong iyon bago isara ni Kapitan ay nabatid ko ang mangilan ngilang mga taong dumadaan sa kalye.
Gusto ko nang sumigaw at managhoy ng saklolo.
Ngunit may pumipigil sa akin na gawin ito. Hindi rin kasi ako sigurado kung anong kahihinatnan kung sakaling sumigaw ako. Hindi ko kakayanin kung anuman ang mangyari kay Kurt.
Umalma ako sa ginagawang paggapos ni Serafico sa aking nobyo.
“Sir, hindi niyo na po kailangan gawin iyan. Siya naman po ang nagsabi na ibigay ko ang gusto niyo basta huwag niyo lang kaming ikukulong.”
Subali’t parang walang narinig si Serafico at tila hinigpitan pa niya lalo ang pagkakatali sa bibig ni Kurt. Hindi ko kayang tignan ang kalagayan ni Kurt ngayon dala nang awang nararamdaman sa kaniya.
“Sinigurado ko lang na hindi makikialam itong boyfriend mo. Baka kung ano’ng gawin nito habang abala kami sa pagkasta sa iyo. Mauuwi lang sa wala ang ginagawa mo.”, wika sa akin ni Serafico.
“Kaya ikaw, lalaki. Huwag kang papalag kung ayaw mong dagdagan namin ang kaso niyo ni Miss beautiful. Panoorin mo kami kung paano namin pasasarapin ang girlfriend mo, huh?!”, sabi niya kay Kurt sabay tapik sa pisngi nito.
Doon ko na nasilayan ang pagtulo ng luha sa mata ni Kurt. Durog na durog na ang puso ko at pilit ko na lang na nilalakasan ang loob ko.
Nakayakap pa rin sa akin si Capistrano habang nilalamutak niya ang mga suso ko. Hindi rin makagalaw ang aking mga braso dahil nakaipit ang mga ito sa pagkakayakap niya sa akin.
At tinangka niyang abutin ang aking mga labi na siyang ilag ko rito.
Parang napahiya si Capistrano sa ginawa ko kaya umalma siya.
“Akala ko ba’y papayag ka sa kahit anong gagawin namin sa iyo? ‘Eh bakit parang pumapalag ka na ngayon?”
“H-hindi po. Nahihiya lang po ako kasi ‘di po ba kakalunok ko lang ng tamod?”, palusot ko na halatang garalgal na ang aking pagsasalita.
“Oo nga, Capistrano. Parang tsinupa mo na rin itong si pogi.”, tuya ni Serafico.
“Ikaw ‘ata may gusto d’yan. Tinawag mo pang pogi. Ba’t hindi na lang ikaw ang tsumupa d’yan at ako na kay Miss Beautiful.”
“Tangina mo, Capistrano! Akala mo hindi ko napapansin na dumadama ka na kanina pa. Nagpipigil lang ako sa iyo kanina pa. Panay ang papak at lamas mo sa babae. Gusto ko pa akong lamangan.”
Dahil umaangat na ang tensyon sa dalawang pulis, kahit takot na takot na ako ay umawat na ako.
“Kung gusto niyo po, may naisip po akong gawin na hindi ko pa po nagagawa. At sa inyo ko po gustong gawin ito.”, bungad ko sa isang mungkahi.
“Hoy! Kurt! Gusto kong manood ka! Huwag kang yumuko d’yan. Dapat matuwa ka dahil masusunod ang gusto mong mangyari at balak kong higitan pa iyon!”, sumbat ko kay Kurt.
Kapwa silang tumingin sa akin habang naghihintay ng susunod kong sasabihin. Napadilat naman ng mata si Kurt sa akin.
“Luluhod po ako habang salitan kong sinusubo ang mga burat niyo. Saka niyo suotin ang mga condom niyo o kahit huwag na. Bahala kayo!”, mungkahi ko.
Lalong naulol ang dalawa sa aking tinuran kaya naman nagmadali silang kalasin ang mga sinturon nila na kasama ang nakasukbit nilang mga baril mula sa holster at itinabi nila iyon kung saan hindi maaabot ni Kurt ang mga ito.
Unang pumwesto si Serafico malapit sa nakasarang pintuan habang yakap pa rin ako ni Capistrano na patuloy ang paglapastangan sa aking katawan. Giniya niya sa ako sa pagitan nila at doon ako lumuhod.
Tinungkab ang butones ng pantalon at binuksan ang zipper. Halos nagpaunahan sila sa pagbaba ng pantalon.
Nang mapunta na sa tuhod nila ang baywang ng pantalon, sunod naman nilang ibinaba ang kanilang mga brief.
Matitigas na agad ang mga ari nila. Namumula pa ang mga burat nila na galit na nakatutok sa aking mukha.
Tinignan ko muna ang mga mukha nila na nakayuko sa akin samahan pa ang ngiti nilang mala-demonyo.
Nag-aalangan man ay hinawakan ko na rin pareho ang mga titi nila habang hubo’t hubad akong nakaluhod.
Sunod na rin nilang tinutungkab ang mga polong uniporme nila at astang sasalsalin ko na ang mga burat nila nang biglang may naririnig na kaming ingay sa labas na tila nagkakagulo.
Tinig nito ni Kapitan na tila nagulantang.
“Hepe, a-ano pong ginagawa niyo rito?”
“Nakarating sa akin na dito mo dinadala ang mga nahuli mo? Anong kaso nila at hindi mismo sa presinto?”
“Eh Hepe, sa barangay namin nagloko kaya dito ko muna dinala baka sakaling maareglo.”, palusot ni Kapitan.
“Chief, hindi naman tagarito ang mga dinampot ni Kapitan. May kasama pa siyang dalawang pulis sa loob kaya hindi namin magamit nang maayos ang outpost ng barangay.”, tinig ng sumasabat na babae.
Ganoon kalakas at kalapit ang usapan sa labas ng outpost. Dinig na dinig namin sa loob.
Posible ring may nakakarinig din pala sa amin mula sa labas.
Lalo pang lumakas ang tono na parang galit na galit ang kumumpronta kay Kapitan.
“Is this an appropriate apprehension, Captain Del Gado?!”
Sumenyas sa akin si Kurt na parang binabaling sa kaniyang kanan ang leeg niya.
Dahil sanay na ako sa mga charades niya nakuha ko agad ang ibig sabihin nito.
“Teka lang muna, Capistrano. Mukhang may kausap si Kapitan sa labas. Baka kailangan niya tulong natin.”
“Silipin ko muna kung sino’ng kausap ni Kapitan.”, ani Serafico.
Bago pa man nakakilos ang dalawa upang silipin ang nangyayari sa labas, buong lakas na sinuwag ni Kurt ang malaking desk.
“Hhhhhhrrrrrrmmmmgggghhhhhrrrrrr!, birit ni Kurt kahit may busal ang kaniyang bibig.
Agad akong lumusong pakaliwa bago tumama ang lamesa at dumikdik ang dalawa sa dingding. Natumba pa ang mga ito at nadaganan ng mabigat na desk.
Natigilan pa ako upang pagmasdan si Kurt na nakahandusay dala nang pag-aalala ko sa kaniya. Inangat niya ang ulo niya na nagsasabing lumabas na ako.
Agad na rin akong lumapit sa pinto, nagawa ko ngang buksan ang pintuan at tuluyan na akong nakalabas ng outpost.
Ang dami nang taong umuusyoso at tanaw nilang lahat ang aking kahubaran.
Nilapitan ko ang matandang lalaki na kausap ni Kapitan habang siya naman ay nakaupo sa bangko tangan pa rin ang video cam at sigarilyo nito.
Dito ko dinulog ang aking hinaing.
“Boss, tulungan niyo po kami. Muntik na po akong halayin ng dalawang pulis sa loob. Nasa loob din po ang boyfriend ko na nakagapos sa silya.”
Sabay lakas loob kong tinuro si Kapitan.
“Sangkot din po si Kapitan sa pagditine sa amin. Sa katunayan po, hawak niya sa video camera ang kuha namin ng boyfriend ko habang pinipilit kaming mag-sex.”
Inutusan ni hepe ang kaniyang mga kasamang pulis na arestuhin si Kapitan pati na rin ang dalawang pulis na gustong humalay sa akin.
“God damn it, Del Gado! You took an oath! Sumumpa ka na maglilingkod nang tapat at iingatan ang mga mamamayan at hindi upang abusuhin ang kahinaan nila.”, galit ni hepe kay Kapitan.
Si Kapitan naman ngayon ang nilatagan ng Miranda Rights ng kapwa niya pulis na dumadakip ngayon sa kaniya.
“Kagawad, ikaw ang may pakana nito. Wala kang utang na loob. Ako ang dahilan kung bakit ka naging kagawad, hayop ka!”, galit na sumbat ni Kapitan na ngayo’y nakaposas na ang dalawang kamay niya sa likod.
“Hindi na tama ang ginagawa mo, pati barangay natin binababoy mo. Hindi komo pulis ka, lahat ng tao rito masisindak mo! Panahon na para pagbayaran mo sa piitan ang mga masasamang gawain mo.”, ani ng babaeng kagawad.
Inalalayan naman ako ni hepe upang kunin ko ang mga bihisan ko at nagbihis sa loob mismo ng outpost. Kinalagan na rin nila si Kurt mula sa pagkakaposas at nagtamo siya ng sugat sa kaniyang batok at gasgas sa leeg at balikat dala siguro sa pagsuwag niya ng mabigat na desk.
Nagyakapan kami ni Kurt. Mahigpit na mahigpit. Nandoon iyong pakiramdam na nakalaya na kami at pasasalamat na natapos na rin ang kalbaryong dinanas namin sa kamay ng tatlong pulis.
Hiniling ni hepe na sumama kami upang makapagbigay kami ng salaysay sa nangyari. Ibinulalas ko ang lahat at hinayaan ko na mismo ang batas na humatol sa aming ginawa.
Hiningan lang kami ng multa at pinasulat kami ng isang pangako na hindi na namin muling gagawin ang bagay na naghatid sa amin kung bakit kami nabagansya. ‘Yung magkantutan sa pampublikong lugar.
Ang tiyuhin ni Kurt ang nagbayad sa multa namin pagkadating niya sa himpilan.
At iyong tungkol naman sa laman ng video kung saan tampok ang kantutan namin ni Kurt. Hindi pumayag si hepe na burahin dahil magsisilbi daw itong ebidensya laban sa Kapitan at sa dalawa pa niyang kasama. Subali’t nangako naman siya na hindi ipakakalat ang naturang video at kapag natapos na ang proseso ay agad din nilang buburahin ito.
Sumang-ayon na lang ako hanggang sa maaari na raw kaming umuwi.
Nang makalabas na kami ng himpilan, dinumog kami ng mga press subali’t hindi kami nagpaunlak ng panayam sa mga ito. Tanging ang tito lang ni Kurt ang humarap sa kanila na isa ring taga-media.
Bilang kapwa media, nakiusap siya na huwag nang ilantad ang pagkakakilanlan namin ni Kurt, pangalan pati ang mga larawan namin.
Hanggang sa makasakay na kami sa kotse ng tito ni Kurt.
Sa loob ng sasakyan, habang nagmamaneho si tito, magkahiwalay kaming nakatanaw ni Kurt sa labas ng magkabilang bintana.
Nilingunan ko siya na nananatili pa ring tulala.
Doon binasag ni tito ang katahimik nang tanungin niya ako.
“Saan kita ihahatid, hija?”
“Umm, tito…”
“Darius… Darius Potenciano ng Bagong Taktak. Ang Tatak ng Katotohanan. Isa akong kolumnista.”
“Rebecca po. Rebecca Alperez po. Kung maaari po sana, ayoko pa pong umuwi.”
Pagkasabi ko n’un, hinawakan ko nang mahigpit ang kamay ni Kurt. Bakas pa rin sa aming mga pulso ang bakat ng posas.
…