Ikalawang Yugto: Ang Dalubhasa
By: Balderic
Ilang kilometrong distansya mula sa bayan ng Sta. Fe ay bumibyahe ang dalawang military trucks na may lulan na mga sundalo. Pa ikot-ikot ang makipot na daan at lubak lubak pa ito kaya hinde masyadong maganda ang byahe. Sa loob ng mga truck ay tahimik na nagpapahinga ang mga sundalo na may dalang kagamitan at papunta sa kanilang battalion na malapit lamang sa Sta. Fe.
“BAGOOOOMMM!!!” Dalawang imrpovised explosive devices ang sumabog sa harapan ng unang truck at pinaulanan kaagad sila ng mga bala ng mga rebeldeng nagtatago sa ibabaw ng isang burol sa gilid ng kalsada.
“BRAGAMM!!” “Sumabog ang makina ng unang truck at kaagad ay nasawi ang driver nito at sakay na opisyal. Nagsibabaan naman ang mga sakay na mga sundalo para mailigtas ang mga sarili. Hinagisan ng mga granada ang mga sundalo at marami sa mga ito ang nasugatan. Halos walang tigil na pagpapaputok ang ginawa ng mga rebelde sa naturang mga sundalo. Lumaban at nakipagsagutan rin ng putok ang mga tropa ng gobyerno subalit sa tinde ng fire power at terrain superiority ng mga rebelde ay walang masyadong nagawa ang mga tropa.
Walang matatakasan ang mga sundalo dahil matarik na bangin ang nasa kabilang bahagi ng highway. Tanging ang trucks nalamang nila ang kanilang matataguan. Marami na rin ang nalagas sa kanila sa tinde ng bakbakan na umabot lamang ng kinse minuto. Dahil hinde nakapagpaputok pa ang government side, ay nag maneuver na ang mga rebelde upang lapitan ang mga sundalo. Napilitang sumuko ang mga ito nang makita ang maraming rebeldeng nakapalibut sa kanila. Lumapit ang isang lalakeng may bandolier at may hawak na AK 47.
“Ako si Commander Sarate! Sino ang pinuno nyo dito!?” sigaw ng pinuno ng mga rebelde. Subalit walang umimik sa mga sundalo.
“Magsalita kayo! Kung gusto nyo pang mabuhay, sumunod kayo kay Commander!” dagdag naman ng malaking mama na kanang kamay ni Sarate na nagngangalang Obet. Balbas sarado ito at may ponytail at hawak ang isang machine gun. Pero wala paring sumasagot sa mga sundalo. Tinutok ni Obet ang baril sa isa sa mga ito.
“Ako!…ako ang pinuno…” tumayo ang isang sarhento upang mailigtas lamang ang kasamahan nya. Nilapitan ito ni Obet.
“KRAKK!” “AAGH!!” Sinampal ito ng machine gun ni Obet at nasugatan ito sa mukha.
“KAPAG TINATANONG KAYO, SUMAGOT KAYO!” Sigaw pa nito.
“Nakikita kong isa kang EP, sarge. Asan ang opisyal nyo?” tanong naman ni Sarate.
“..patay na..ako ang most senior dito…kaya….ako ang de facto leader nila…”tumango naman si Sarate.
“Sarhento, simple lang ang gusto ko, alam naming lilipat kayo sa Battalion nyo, pero ang gusto naming malaman kung sino sino ang nasa loob ng kampo nyo, ano ang routine ninyo at kung ilan kayo sa loob. Sagutin mo lang ang mga yan, makakalaya na kayong lahat. Pero kapag kumanta ka nang wala sa tono, pasensyahan tayo. Uuwi kayong pantay ang mga paa.”
Napatingin ang sarhento sa kanyang mga tauhan. Tila hinde ito makahinga ng maayos. Isang napakabikat na tanong ang kailangan nyang sagutin at alam nyang buhay ang kapalit sa bawat pipiliin nyang desisyon.
“Pa…pansensya na..Commander…pero hinde ko alam..”
“BLAM!!” Isang sundalo ang binaril sa ulo ni Obet. Kinabahan lalo ang mga sundalo at nakikita sa kanilang mga mata ang papalapit na kamatayan.
“Tatanungin kitang muli. Ilan kayo sa kampo at ano ang routine ninyo?”
“Ang….masasagot ko lamang…sayo Commander…ay ang buo kong pangalan…at serial number ko…”
“Matapang ka Sarhento. Matapang….pero bobo.”
“BRUDBUDBUDBUDBUDBUDBUD!!!!!!!” Rinatrat ni Obet ng machine gun ang lahat ng mga sundalo maliban sa sarhento. Tadtad ng bala ang mga katawan ng mga ito at isa isang humandusay sa lupa. Umuusok pa ang dulo ng baril ni Obet nang ito ay tumigil.
“Ngayon, dadalhin mo sa konsensya mo ang lahat ng buhay na sinayang mo dito. Sige, balatan yan.”
HINDEEE!!!” Napasigaw ang sarhento nang hinubaran ito ng kanyang uniporme at sapatos. Hinawakan ito ng mga rebelde at inangat ang dalawang paa. Gamit ang isang matalas na patalim, ay binalatan ang balat ng mga talampakan nito. Hubo’t hubad ito at duguan ang mga talampakan at panay sigaw ito sa sakit lalo pa at di na ito makalakad.
Inagaw ng mga rebelde ang mga armas ng mga sundalo at ilang kagamitan. Sinunog nila ang mga trucks at iniwang umiiyak ang sarhento sa kalsada.
——
“What a mess! This is a complete tragedy! Paano tayo natiktikan ng mga rebelde!?” galit na galit si Col. Rodel Palumo nang matuklasan ang nangyaring ambush sa kanyang mga tauhan. Isang kompanya ang nalagas sa kanila. Nasa ospital na ang sarhentong iniwang buhay. Samantala ang Battalion naman ngayon ay tila nanganganib sa matinde at agresibong mga pagkilos ng mga bandidong grupo.
“Sir, wala pong nakapag leak ng info. Sadyang matalas lang ang pakiramdam ni Commander Sarate.” Paliwanag naman ng isang Kapitan.
“Matalas ang pakiramdam? May third eye ba sya? The last time I checked, wala! Iisa lang ang kutob ko rito, merong isa sa inyo ang makati ang bibig. Tignan nyo ang nangyari sa mga bata natin! Ginawang target practice at ang natira ay kinatay na azucena!”
“Anong sabi sa higher ops sir?”
“Pinapagtransfer nila ako pero sinabihan ko silang hinde ako aalis dito hanggat hinde ako nakakabawi sa mga berdugong yun! I want you boys to find these bastards and bring them to me dead or alive! Magkalap kayo ng info sa bayan. Ang mga assets natin, paigtingin nyo ang kanilang networks.”
“Yes sir.”
“Kelan kaya darating ang kapayapaan sa bayang ito? Sa ganitong sitwasyon, baka tumanda nalang ang mga apo ko, madugo parin sa Sta. Fe.”
“Wag kayong mag alala sir, kami hong bahala. Gagawin po namin ang lahat para matugis ang mga rebelde.” Pangako ng kapitan. Biglang pumasok ang isang Corporal sa conference room.
“Call sir! Permission to enter the Conference Room sir!” pinapasok ito ni Col. Palumo.
“Anong aten sarge?”
“Sir, dumating si Mayor Romano.”
“Ganun ba. Sige sige, sabihin mo sa mess hall maghanda ng makakain namin sa quarters.”
“Yes sir.”
“okay men, dismissed.” Tumayo ang mga officers at lumabas na sila sa conference room. Napabuntong hininga naman si Col. Palumo at hinimas ang maputi nitong buhok. Kinuha nya ang ballcap at dumiretso sa main lobby kung saan naghihintay si Mayor Romano.
“Mayor! Welcome sir!” pagbati ni Col. Palumo. Nakipagkamay ito kay Mayor Romano.
“Oh Colonel! Napadaan lang ako.” Naka ngiting tinanggap ang kamay ni Col. Palumo. Sabay silang umupo sa magkabilang sofa at pumunta naman sa may pinto si Richie ang head security ni Mayor.
“Ano hong maipaglilingkod ko sa inyo? Nagpahanda ako sir ng makakain, hintayin nalang natin.”
“Ah yes okay thank you. Well, naparito lang naman ako Colonel para makiramay sa nangyaring trahedya nitong nakaraang araw sa mga tao mo. Isang napakalaking dakog ito sa ngalan ng batas at pamahalaan. Umasa ka Colonel na kami naman sa Sta. Fe ay handang tumulong sa inyo para naman mas lalong mapabilis ang pagtigil nang mga paghahasik ng lagim ng mga rebelde.”
“Mabuti kung ganun sir. Sa katunayan, kailangan ko nga talaga ang tulong ninyo dahil alam kong ang mga mamamayan mismo ng Sta. Fe ang magiging susi upang mahuli namin ang mga rebeldeng ito.”
“Well Colonel, talking about Sta. Fe, inaanyayahan kitang sumama sa akin sa selebrasyon ng ika isang daang taong anibersaryo ng simbahan. Sa darating na linggo kasi ang kapyestahan ng simbahan at sana ay mapaunlakan mo ang mununting hiling ko. Sa tingin ko eh magiging daan ito para mas mapabuti ang ugnayan natin at mapalakas mismo ang tiwala ng mga tao sa gobyerno.”
“Hinde ho ako katoliko Mayor pero gagawin ko ang magagawa ko.”
“Ah sya mabuti mabuti. Oo nga pala, may isang kahilingan lang rin sana ako. Alam mo naman, dito sa Sta. Fe, mahalaga ang pakikisama at pakikipagkaibigan hinde ba.”
“Naiintindihan ko Mayor. So ano ho naman ang hiling nyo?”
“Ehh..kasi..itong bata kong si Richie…alam mo naman hinde ba na isa akong politiko at kailangan ko rin ng proteksyon…nitong nakaraang mga araw kasi nagrereklamo itong si Richie sakin na hinaharang raw ho ng mga tauhan nyo sa checkpoints ang mga bata ni Richie at ang ilan ay hinuli pa kasi nakunan ng mga baril. Eh ang akin lang naman sana ay palampasin nyo nalang ang mga tao ko. Para hinde tayo magkaroon ng problema hehehe.”
“Hmm ganun ho ba…ang kaso lang kasi Mayor, alam nyo rin naman ho ang posibleng maging banta nito sa seguridad ng mga tao kung palalampasin namin ang sino mang mahuhuling may mga baril. Lalo pa ngayon na tila mas tumitinde ang mga ginagawang pagkilos ng mga rebelde. Hinde namin kayang ma identify ang bawat isang pumapasok lalo pa kung nakasibilyan ito. Tsaka alam naman natin ang batas na nagbabawal sa mga sibilyang humawak ng baril na walang kaukulang papeles na magbibigay sa kanila ng kadahilanang maghawak ng sandata.”
“Ah eh ganun ba Col, hinde ba natin ito pwedeng pag usapan nalang. Satin satin lang naman ito eh tsaka mas feel kong safe ako kapag may mga bodyguards ako.”
“May banta ho ba sa buhay nyo?”
“Wala naman pero iba narin ang nakakasiguro hinde ba. Tsaka, handa naman ako magbigay kung sakaling kailangan nyo rin ng tulong.”
“Magbigay? Naku Mayor hehe, pagpaumanhin nyo ho ako pero hinde ho ako tumatanggap ng bigay. Ang tanging tulong na maibibigay ko ho sa inyo ay ang mas ligtas at disiplinadong pamayanan. Tungkulin ho naming pangalagaan ang kapayapaan at kaya narin naming tulungan ang isa’t isa dahil nasa likod namin ang pamahalaan.”
“Eh pano pala kung dumaan ulit ang mga tao ko?”
“Kukunan namin sila ng identification at kung wala silang maipakitang permit to carry edi huhulihin namin sila at kukompiskahin ang mga armas nila.”
“Ganun? Aba Col, di naman siguro maganda para sa akin yun. Mga bata ko yan.”
“Kahit pa bata nyo pa sila Mayor, hinde namimili ng kinikilingan ang batas.”
“Col. Huling tawad ko na ito sa inyo. Alam nyo naman sigurong masama akong kalaban.”
“Pinagbabantaan nyo ba ako Mayor?” tila nagbago ang ihip ng hangin at naging seryoso si Col. Palumo.
“Pina-aalahanan lamang kita Col. Mahirap makalimot lalo na sa edad natin.”
“Wag ka mag alala Mayor. Hindeng hinde ko kinakalimutan kung saan ang guhit ng tama at mali. Sadyang maingat lamang ako sa aking mga salita dahil narin sa respeto ko sa inyo bilang tagapaglingkod ng bayan. Subalit, kung ganito narin ang tono ng pananalita nyo, aba ay wala na tayong dapat pag usapan pa.” tumayo si Col. Palumo, hudyat na wala na itong planong makipag usap kay Mayor Romano. Tumayong napahiya si Mayor at umiiling ito.
“Maling mali ang mga hakbang mo Col. Mag iingat ka lang sa nilalakad mong daan baka matumba ka.”
“Malinis at tuwid ang daan ko Mayor.”
Umalis ng kampo si Mayor Romano at mabilis itong naglakad pabalik sa sasakyan nya. Sinundan ito ng kanyang mga bodyguards.
——
By: Balderic
Sa napakalaking mansion ni Mayor Romano, sa likod ng mansion ay may isang olympic sized swimming pool. Sa gilid ng pool ay may lamesa at mga upuang gawa sa metal. Dito pumwesto ang panganay ni Mayor na si Nico Romano. Kasama nya ang dalawang barkada nyang sina Dindo at Charlie. Nag iinuman ang mga ito at nagkakasayahan.
Lumabas ng mansion si Lana Romano, 24 years old, at nakababatang kapatid ni Nico. Naka bath robe ito na peach at lumapit sa kapatid nya.
“Hi kuya.” Hinalikan nito sa pisngi si Nico. Napatingin naman si Charlie at Dindo sa cleavage ni Lana na sumilip nang ito ay yumuko.
“Gabi na ah. Ba’t di ka pa tulog?”
“Kuya, mag suswimming lang ako.”
“Okay sige.”
Tinignan ni Lana sandali si Dindo at tumalikod na ito. Lumapit sa pool si Lana at hinubad ang bath robe. Naka bikini swimsuit ito na kulay blue. Nag stretching muna sya sa gilid ng pool habang palihim na pinapanood ng dalawang tropa ni Nico. Si Nico naman ay walang kamalay-malay dahil nakatalikod ito at abala sa pagkukwento. Tumuwad tuwad pa si Lana at hinarap ang pwet sa nakatitig na mga tropa ni Nico.
Matapos ito ay nag dive na si Lana at sumisid hanggang makarating sa gitna ng pool. Nag freestyle ito papunta sa dulo at bumalik muli. Inulit nya pa ang isang lap at umahon na sya. Halos bumagsak ang mga panga nina Dindo at Charlie nang makita ang basang katawan ni Lana. Bilog at malaki ang mga suso nito. Maliit ang bewang at makinis ang mga hita. Pinunasan ni Lana ang sarili gamit ang tuwalya nya. Ngumiti sya sa tropa ng kuya nya. Dahan dahan nitong hinubad ang bikini bra nya at nanlaki ang mga mata ng dalawang lalake. Maliit at brownish ang nipples ni Lana na tumayo nang simulan nya itong kalikutin. Nginitian nya muli ang mga lalakeng nag eenjoy sa nakikita. Bumaba sya muli sa pool at nagswimming nang topless. Napalingon si Nico sa pool pero hinde na nito naabutan ang nakita ng dalawa nyang barkada.
Sa bahay naman ng magsasaka, huminto ang kotse ni Richie at ibinaba nito ang dalagitang anak ng matanda. Sinalubong naman ng ama ang dalagitang tulala. Niyakap nya ito nang mahigpit nang makita ang mahinang katawan ng dalagita at may ilang mga pasa sa katawan.
“Anong ginawa nyo sa anak ko!?”
“Wag ka mag alala tanda, parehong lumigaya ang anak mo at si Mayor hahaha!”
“Anong ibig mong sabihin!?”
“Sabi ni Mayor matinde raw umungol ang anak mo hahahaha!”
“Hayop! Mga hayop kayo! Mga hayop!”
“Itaaaayyy….gi..ginahasa po ako ni Mayor…pa ulit ulit….” Mas niyakap nang husto ng matanda ang anak nito. Iniwan sila ni Richie na parehong nawalan nang pag-asa matapos paslangin ang ilaw ng tahanan ay sya namang inabuso ang anak ng matanda.
“Mga hayop sila….mga hayopppp…..magbabayad sila….pakatatandaan ko yan…magbabayad silaaa….”
——
1:00 am
Nakasandal na sa upuan si Nico at tulog na tulog na ito. Samantalang, halatang hinde pa masyadong lasing sina Dindo at Charlie. Sinadya ng dalawa na lasingin ang kaibigan dahil sa balak ng mga ito kay Lana. Tapos nang magswimming si Lana, kalahating oras na ang nakalipas. Iniwan ni Dindo si Nico upang hanapin ang dalaga. Dahil maraming bantay sa bahay ni Mayor ay naghahanap ng tyempo si Dindo. Sumilip silip pa ito sa bawat sulok ng bahay at kapaligiran. Umakyat si Dindo sa second floor at tinahak ang silid ni Lana. Dahan dahan nyang pinihit ang door knob at nabuksan ito. Naabutan nyang naka upo sa harap ng salamin si Lana at nagsusuklay. Naka suot lamang ito ng manipis na nighties.
“Oh kuya Dindo, anong ginagawa mo rito?” nakangiting pagtanong ni Lana. Sinara ni Dindo ang pinto at nilock.
“Hehehe wag kanang magkaila Lana. Alam ko namang kanina kapa nagpaparamdam eh.”
“Ha? Nagpaparamdam ng ano? Hinde kita magets kuya.”
Lumapit si Dindo at kinuha ang kamay ni Lana at ipinatong sa nakabukol nyang sandata.
“Ito tignan mo, ramdam na ramdam ka na nito.”
“Ay kuya…ang tigas naman nyan hihi…” hinimas ni Lana ang nakabukol na ari ni Dindo at kagat labi pa ito na tila nananabik.
“Ingat ka, baka ka kagatin nyan.”
“Malakas ba kumagat yan Kuya?”
“Bakit di mo subukan?”
Tumayo si Lana at hinarap si Dindo. Niyakap ito kaagad ng binata at pinugpog ng halik sa labi. Lumaban naman kaagad ang dalaga at nagsasagutan sila ng mga halik. Sinakop ng mga palad ni Dindo ang malamang pwet ng dalaga at piniga nya ang bawat isa. Walang panty si Lana at tanging ang nighties lang ang suot nito.
“Kanina pa ako nananabik sayo Lana…umhhh…ang sarap mo…”
“Kuyaaa..ummnhh..paligayahin mo akooohh..”
“Sigeee…patitirikin ko yang mga mata mong bata ka..”
“Oohhh sheeett…” binaba ni Dindo ang laylayan ng nighties ni Lana at lumuwa ang kanang suso nya na sya namang sinakmal ng bibig ni Dindo. Sinuso nya ito at nilaro-laro ng dila nya. Napakapit si Lana sa lalake.
Binuhat ni Dindo si Lana at pina upo sa lamesa na nakaharap sa salamin. Binuka nya ang mga hita ng dalaga at sinipat ang kepyas nito. Diniin nya ang ilong sa hiwa ng dalaga. Inamoy nya ang masarap na aroma ng puke ni Lana. Walang ano ano’y sinimulan nya itong dilaan na parang aso.
“Uuaaahhh!!! Shit ka kuyaaaa ummhhhh..ang sarap naman nyannn aahhh….” Sinasabunutan ni Lana si Dindo sa tinde ng kiliti at sarap ng pagbrutsa ng puke nya. Binuka pa nya nang malawak ang mga hita at dinidiin ang puke sa bibig ni Dindo.
“Aaahh..ganyannn..oohh sige pa kuyaaaa…ang sarapppp…ang sarap sarapppp…aahh…