INTRO
Dina: Hintayin ka na lang namin doon ha?
Cha: Sige, hehe
Dina: Alis na po kami ante Len, sana po makasama kayo mamaya. Salamat po!
Mama: Kung wala lang talaga ako gawingg importante, sasama talaga ako.. Sige na at maghanda pa kayo kamo, mag ingat kayo ha!
Dina: Opo ante Bel..
At umalis na si Dina, ang kaklase ni Charlyn noong hayskul na 23 pa lang ay nabuntis na at nanganak na nga. Sumaktong nauwi si Cha sa probinsya nila sa Romblon kaya ginawa na lang siyang ninang ni Dina sa unang anak nila ni Ernie. Halos isang buwan na rin si Cha sa probinsya nila pagkatapos niyang umalis sa call center na pinasukan niya sa Maynila. At halos dalawang buwan na rin niyang sinusubukang kalimutan ang nangyari sa kanya doon.
Sinubukan naman niyang patagalin ang trabaho niya sa Maynila dahil sa malubhang pangangailangan. Ang pangangailangang makaipon para makapag aral ulit. Pero araw araw talaga siyang binabangungot. Lahat ng kilos niya ay may kasamang kaba at takot. Hindi na siya mapalagay at nag desisyon na lang na magpahinga muna sa trabaho at umuwi ng probinsya.
Gusto naman niya sa Maynila, pero para makapag aral at hindi magtrabaho. Pero kailangan niyang magtrabaho dahil wala naman pang paaral ang pamilya niya sa kanya. Malungkot na nga siya dahil nag birthday siya sa Maynila ng magisa. Itinawid niya ang 19th birthday niya na mga katrabaho lang ang kasama. Hindi din naman talaga siya makauwi noon dahil sa ECQ. Swinerte na nga lang siya ngayon at lumuwag na ng kaunti ang pagbiyahe kaya sinamantala na rin niya ang pagkakataong ito.
Hindi lang talaga siya swinerte sa mga balak niya sa buhay. Napakasimple na lang ng pangarap niya sa pagkababae niya na hindi muna mag bo-boyfriend, walang hahalik.. Walang yayakap, walang sex hanggang sa makatapak man lang siya ng 25 years old. Hindi pa ito ibingay sa kanya.. Gaano ba naman kahirap tuparin yon? Nakantot na siya ni Daboy ng hindi man lang siya nakatapak ng 20 years old.
Mama: Halika na Cha, ng makabili ka man lang ng regalo mo sa inaanak mo.
Cha: Opo Ma!
Kakalampas pa lang naman ng pananghalian ng umalis na si Dina sa kanila. Nangako din kasi siya na sasamahan niya muna ang mama niya sa mga gawain sa bahay at mamamalengke bago pumunta kina Dina. Tinanggap naman ni Dina ang paliwanag ni Cha sa kanya na hindi na siya makakapunta sa simbahan para sa binyag at nangako naman si Cha na pupunta na lang doon sa bahay nila mamayang gabi para sa salo salo.
Nakabalik na sila ng bahay.. Nakapag pahinga pa nga ng kaunti, at bihis na si Cha. At dahil nga sa kainan na lang ng binyag siya pupunta, hindi na niya kinailangan pang magbihis ng magara.
Cha: Ano ma, hindi ka na talaga sasama?
Mama: Ipagpasensya mo na lang ako nak.. Pagod na kamo.
Cha: Sige po!
Mama: Oh! Yung regalo mong damit!
Cha: Ay!
Mama: Nagtrabaho ka lang ng sandaling panahon, naging makakalimutin ka na?
Cha: Hehe, sorry po ma! Sige po, punta na po ako doon, tsup!
Mama: Oh, magsaya at magingat kayo doon ha..
At pumaroon na nga si Cha kna Dina. Magkatabing bayan lang naman sila kaya malapit lang ang byahe. At madalas naman na tricycle lang ang sinasakyan niya papunta sa kabilang bayan. Tumunog pa nga kaagad ang cp niya habang nasa tricycle na siya..
Mama: “Mag ingat nak ha! Pag gabihin ka na doon, doon ka na matulog at ipagpabukas mo na lang ang uwi.”
Tingin bigla sa kawalan si Cha habang mabilis na sumasampal sa mukha niya ang hangin..
“Hay nako ma.. Kung alam mo lang!”
Medyo kampante na siya ngayon. Ang sama lang kasi ng pakiramdam niya noong pagdating niya sa probinsya nila galing sa Maynila. Pakiramdam lang niya na kahihiyan lang ang ipanasalubong niya sa pamilya niya dahil sa nangyari sa kanya. Ayaw pa nga sana niyang umuwi dahil kinakabahan siya na baka may nakakaalam na kung ano man ang sinapit niya sa Maynila, pero wala naman.
“Wala, wala naman nakakaalam. Grabe naman sa malas kung may nakakita sakin na sumusubo ng titi, at iniiyot na parang pokpok sa isang bakanteng lote sa Maynila tapos kilala si mama at nagsumbong. Wala, walang nakakaalam.”
At nakarating na siya sa bayan ni Dina.
MAIN:
Dina: Ay si Cha! Ernie, ikaw na muna dito!
Sinalubong na muna ni Dina si Cha. Yakap, beso! Si Ernie na muna ang nagtuloy ng pagbabasta ng mga pagkain sa mesa.
Cha: Oy! Hehe.. Tsup..
Dina: Halika!
At ipinakilala muna ni Dina si Cha sa ibang mga bisita nila. Ipinakilala na din ni Dina si Cha sa mga magulang ni Ernie. At dahil kilala naman ni Dina si Cha na tahimik lang, sinigurado niyang siya lang madalas ang sinasamahan nito at kwinikwentuhan. Nagbabalikan lang sila ng mga kwento nila sa tagal ng panahon na hindi sila nagkikita.
Dina: Ay! Teka nga! Ipakilala nga ulit kita.. Hehe!
Cha: Ha? Ulit? Kanino? Haha..
Dina: Maaalala mo rin siya, teka! Haha!
Cha: Ha? Sino nga? Haha!
Dina: Rey! Rey! Halika dito!
Cha: ..?
Tumingin siya sa direksyon kung saan nakatingin si Dina. May matangkad na lalaking lumingon, nilagok ang laman ng isang baso na halatang alak ang laman at naglakad na papalapit kay Dina. Tinititigan lang ni Cha ang papalapit na lalaki. Matangkad, maputi.. Gwapo! At ang porma.. Ang tipo niya.. Mala koreano. Simula sa buhok, mukha.. Sa suot na t-shirt na maluwag at medyo fit na pantalon.. Hindi inalis ni Charlyn ang tingin niya sa lalaki..
Dina: Rey, Rey! Si Charlyn oh.. Charlyn, si Rey!
Cha: Ah.. Eh? Hehe.. Hello po!
Namutla si Cha kasama ng pagbati niya kay Rey.
Rey: Uy! Cha.. Musta ka na? Hehe..
Nakatitig lang si Cha at hindi alam kung ano ang isasagot niya pabalik? Kilala ba niya tong lalaki na nasa harap na niya?
Dina: Wala, hindi ka na niya maalala Rey! Haha..
Cha: Hala! Sorry po talaga! Haha.. Eh..
Dina: Huwag mong pino-po yan! Magka edad lang kayo niyan! Haha..
Cha: Huhu! Sorry talaga, hi.. Hindi ko siya maalala!
Rey: Ok lang yon Cha.. Hehe!
Dina: Magkakabatch tayo nyan simula noong elementary pa Cha. Nahuli lang siya ng isang taon kasi tumigil siya sa pag aaral kaya baka hindi mo na siya maalala!
Cha: Ah..
Dina: Parang ako lang. Kaya ko lang naman kayo naging kabatch kasi tigil din lang ako ng tigil. Hahahaha..
Cha/Rey: Hahahahaha..
Dina: Pero syempre, ikaw Rey, imposibleng makalimutan mo si Cha!
Rey: Oo naman, hindi ko na lang talaga namukhaan. Pero sa height, parang napapaisip ako kanina kung siya nga ba yon? Hehe..
Cha: Hoy! Haha.. Grabe ka po.. Ay! I mean grabe ka.. Hahahahaha!
Dina: Gumanda siya no?
Namutla na naman si Cha sa ilang.
Rey: Oo, anlayo na! Tapos cute pa rin!
Dina: Yihee..
Cha: Hala Diinaaa!!
At may lumapit pa na isang lalaki.
Ernie: Oh! Cha! Musta ka? Magkakilala na ulit kayo?
Cha: Ay! Ok lang naman. Hehe..
Sumali na sa kwentuhan ang jowa ni Dina na nakabuntis sa kanya.
Ernie: Pinsan ko kasi yan! Alam mo naman, basta pamilya namin.. Mga gwapo!
Dina: Ang kapaal!!
Lahat: Hahahahahaha..
Pero totoo naman, may itsura din si Ernie. Nagpatuloy pa ng ilang saglit ang kwentuhan ng apat ng nagsimula na si Dina ng mga usaping medyo ilang si Charlyn..
Dina: Nahihiya pa! Ayaw pa kasi umamin! Ganito kasi yan Cha.. Crush na crush ka dati nyan ni Rey! Elementary pa lang..
Cha: Halaaa..
At medyo nailang din si Rey sa sinabi ni Dina pero wala na siyang nagawa.
Dina: Simula nung nagkakilala kami nito ni Ernie, walang ibang binanggit yan yan kung hindi ikaw! Ni hindi pa nga kami nagkakagustuhan nitong damuho na to gustong gusto ka na nyan ni Rey.
Nagpatuloy lang ang kwento ni Dina. Paalis alis minsan si Rey para pumunta doon sa mesang pinanggalingan niya kanina para uminom. Si Ernie naman ay paalis alis din para tumulong sa nanay niya na magasikaso ng iabng bisita.
Dina: Ang hirap mo lang daw talagang lapitan kasi ang sungit mo daw sa kanya. Hindi pa siya nakakalapit sayo, tumatakbo ka na daw papalayo!
Lahat: Ahahahahaha..
Cha: Hala sorry na! Hahaha..
Ernie: Pinaliwanag ko naman ng maayos dito eh.. Pero ikaw talaga gusto Cha eh! Di na ko nagsalita ulit!
Habang nakaturo kay Rey..
Ernie: Sabi ko pa dati noong mga hayskul na tayo.. “Wala tol, manligaw ka na lang ng iba kasi, ang dami daming may gusto sayo dyan, iniiwasan mo! Eh yung kaisa isang gusto mo bawal sa lalaki..
Dumepensa si Cha.
Cha: Masunurin lang naman kasi ako sa magulang ko. Huwag na huwag daw akong makikipagkaibigan masyado sa mga lalaki kasi bata pa daw ako.. Hehe..
Dina: Dati yon Cha! Hindi na tayo mga bata ngayon!
Ernie: Sus.. Nung pinagaral ka nga sa Maynila ng mga magulang mo, nalungkot! Walang ginawa kung hindi hanapin ka! Doon ka na din yata nag college.. Hinahanap ka pa rin!
Dina: Ang daming binasag na puso nyan kakahintay sayo! Hahahahaha..
Rey: Huy! Hehe..
Hindi na halos makasingit sa kwentuhan ang dalawang pinagtitripan ng mag asawa. Tahimik at madalas lang nakikinig si Cha dahil ganon naman siya talaga. Hindi na rin lang makapagsalita si Rey dahil sa kakabuko sa kanya ng pinsan niya at ng asawa nito.
Nahahalata na ni Charlyn na binebenta na siya ng mga kaibigan niya kay Rey. Wala na lang siyang magawa kahit medyo naiilang at naiinis na siya. Wala na rin lang siyang magawa dahil.. Nagwagwapuhan din naman talaga siya kay Rey at ayaw pa rin niyang aminin ito kahit sa sarili man lang niya.
Naiiba naman paminsan minsan ang pinag uusapan nila, pero maya’t maya na lang talaga bumabalik sa kanila ni Rey.
Dina: Grabe naman ka naman Cha! Mapipigilan ka ba ng mga magulang mo kung gusto mo na? Parang hindi naman tama yon! Si ante nga, minahal yung tatay mo, tapos ikaw hindi pwede?
Rey: Huwag niyo ng pilitin kung ayaw..
…