Mula sa bahaging ito, ako na bilang may-akda ang siyang magpapatuloy ng salaysay nitong istorya nina Kurt at Beck.
Lumabas na ng bahay sina Kurt at Bekbek.
Bago pa man isara ni Kurt ang pinto, tinanong ni Kurt si Bekbek.
“Sigurado ka na hindi mo na dadalhin ang bag mo?”
“Oo nga, Kurt! Kulit mo kanina pa iyang tanong mo ‘ah. Dalhin mo na lang bukas sa school.”
“Sige, sabi mo ‘eh!”, sambit ni Kurt sabay kinandado nang tuluyan ang pinto ng bahay.
Nang humarap na kay Bekbek ang bagong tabas na mukha ni Kurt.
“O ayan! Bagay pala sa’yo ang clean shave. Lalo kang gumuwapo. Kamukha mo na tuloy ‘yung crush ko sa Hollywood. Si James Franco.”
“Sino iyon? Gwapo ba iyon? Akala ko ba naman ako lang crush mo.”
“Naging crush ko iyon dahil kamukha mo nga. Ang slow mo naman!”
“Wow! Kasalanan ko ba kung hindi ko kilala iyon?”
“Saka pareho kasi kayo kumindat n’un. Makalaglag-panty.”
“Saan mo nahulog ang panty mo? Hehehe!
“Ano pa ba ang mahuhulog ‘eh wala na nga akong suot na panty?”
“Oh shit! Tumitigas na naman!”
“Gago! Ang ingay mo. Hahaha!”
“Anyway, ang ganda mo sa hoodie na suot mo.”, puri ni Kurt sa suot ni Beck na stripe color blue and gray hooded sweatshirt na may mahabang zipper sa gitna nito.
“Oo nga ‘eh! Sigurado kang sa’yo ito. Bakit parang sakto lang sa akin?”
“Medyo matagal ko nang hindi sinusuot iyan. Ang sikip sikip ng manggas niyan para akong suman.”
“At least, tago na ang dibdib ko sa sweatshirt na ‘to. Grabe kasi ang dami ng tsikinini ko.”
“Hehehe! Nakakagigil ka kasing papakin. Tara kain na muna tayo.”
Tinaklob naman ni Beck ang hood nito sa kaniyang ulo sabay lugay palabas sa buhok nito. May face mask pa siyang suot kaya mata na lang, kilay at noo ang nakikita sa mukha niya.
“Mukhang ayaw mo talagang makilala ‘ah! Pero yung isang labi mo, walang mask.”
Maliban kasi sa suot nitong hooded sweatshirt ay suot din niya ang hiniram na bestida mula sa nanay ni Kurt na may laylayang malapit lamang sa tuhod nito.
“Shh! Huwag ka ngang maingay. Saan ba tayo kakain?”
“Try muna natin sa lugawan. Masarap ang lumpiang toge dun.”
“Sige kahit ano basta makakain na.”
Sa paglalakad nila, nadaanan nila ang grupo ng mga kalalakihan. Lumapit ito kina Kurt at Bekbek.
“Uy, JC! Ayos iyang kasama mo. Tanaw namin kayo sa taas niyo kanina. Anong ginagawa niyo doon?”
“Ah…”
Pinisil ni Beck ang hawak nitong kamay ni Kurt sabay subsob ng mukha niya sa likod ng braso ni Kurt.
“Mahiyain pala ang kasama mo? Girlfriend mo?”
“…oo, girlfriend ko. May sakit kasi siya kaya nang makita niyo kami sa balkonahe, tinatapik ko ang likod niya dahil nasusuka siya kanina. Pupunta nga kami ngayon ng ospital para patignan ang kondisyon nito.
“Ah gan’un pala.”
“Eh ‘di ba? Nasa ospital din ang lolo tatay mo?”
“Huy! Huwag mo nang simulan si JC. Sige na ‘tol. Gusto lang sana namin makipagkilala kay Miss. Ang swerte mo, maganda siya.”
“Salamat, Bowie.”
Napaisip si Bekbek, “Paano niyang nalaman na maganda ako ‘eh takip na nga ng face mask ang mukha ko with matching hoodie pa? Ah nakita pala nila ako sa balkonahe. Kita ba ang mukha ko d’un?”
At muli silang nagpatuloy sa paglalakad. Nandoon pa iyong yumuko ang ilan sa mga lalake para madungawan ang ilalim ni Bekbek sa suot nitong bestida.
Nakahalata si Kurt kaya sinapo nito ang pwet ni Bekbek.
Sinita ito ni Bekbek.
“Oy Kurt, ang kamay mo, alisin mo sa pwet ko. Hindi ka pa ba nagsawa? May mga lalake sa likod natin. Parang hinuhubaran nila ako ng tingin.”
“Kaya ko nga hinawakan ang pwet mo, Beck. Dinudungaw nila ang ilalim ng laylayan mo. Sila ang sinasabi kong naglipanang mga manyakis sa lugar na ito.”
“What! Halata ba nila?”
“Ewan. Pero anong pakiramdam ng niyuyukuran ang reyna ko?”
“Supreme!”, sambit ni Bekbek.
Mahina silang nagtawanan habang nakaangkla si Bekbek sa braso ni Kurt.
Papasok pa lang sana sila sa lugawan nang masalubong nila ang paglabas ng tatlong babae. Ang isa dito ang kilala ni Kurt.
Binati siya nito.
“Hi, JC Boy? Mukha may bago ka na ‘ah!”
Biglang nabura ang ngiti sa mga labi ni Kurt at nangalumata na nagpapakita na wala siyang gana sa kaharap niya.
“Hi, Stephanie. Can you please step out?”
“Yabang mo na! Nagpapasikat ka ba sa babae mo?”
Lumingon si Kurt kay Beck at halata sa kaniya na iniiwasan niya nang tingin si Stephanie.
“You know what? Parang mas gusto ko ng burger. Mas malapit pa sa highway para diretso sakay na tayo, Beck.”, wika ni Kurt kay Beck na parang walang Stephanie sa harap niya.
Tumango-tango lang si Bekbek.
At tumalikod na sila sa nakaharang na si Stephanie.
“JC! Hindi ka pa rin nagbabago! Mayabang ka pa rin!”, sigaw ni Stephanie na naiinis habang palayo nang palayo sina Kurt at Beck sa kanila.
Nilingunan ito ni Beck sabay tanong kay Kurt.
“Sino ba iyon?”
“Wala! Si Stephanie, tagarito lang iyon. Mahilig lang magpapansin.”
“Maganda siya huh? Hindi ka ba nagkagusto sa kaniya?”
“Kung nakita niya nang buo ang mukha mo, Beck. Maluluma ang ganda niya sa’yo.”
“Aysus! Huwag ka nga! Kinikilig na naman ako. Hihihi!”
“Wet ka na naman?”
“Siraulo!”, mura ni Beck sabay palo na walang lakas sa balikat ni Kurt.
Sa burger stand sa kanto. Nagpaluto ng dalawang order ng buy 1 take 1 na cheeseburger si Kurt.
“Cheeseburger na may cheese, Angel.”
“Juice na walang straw?”
“Ayoko, Angel. Ikaw, Beck?”
“Bottled water lang.”
“Bottled water daw na walang straw.”
Tawa lang ang tugon ng service crew na si Angel.
“Kilala mo siya?”
“Oo, miss! Suki ko kasi si Kurt. Mamimiss ko nga kakulitan nito dahil malapit na akong mag-endo.”
“Sabihin mo sa manager mo, dito ka na lang.”
“Ewan kung i-extend nila ako. Basta text kita.”
Bumulong si Bekbek kay Kurt.
“Textmate pala kayo. Maganda si Angel ‘ah! Hindi mo niligawan?”
“Sira! May asawa’t anak na iyan. Selos ka?”, ngiting asar ni Kurt.
“May usapan tayo. Akin lang iyan.”
“Anong iyan?”
“Heto!”
Sabay dakma ni Beck sa harap ng pantalon ni Kurt habang nakaupo sila sa stools.
“Hhmf! Lakas ng hampas mo, Beck!”, inda ni Kurt sa dakma ni Beck.
“Napansin ko, ang tawag nila kanina sa iyo, JC. Pero si Angel, Kurt ang tawag sa’yo? Ayaw mo ba ng JC palayaw mo?”
“Kapag tinatawag akong JC, feeling ko hindi ako iyon. Ang dami kasing JC…”
Inisa-isa pa ni Kurt ang mga pangalan sa bawat daliri nito.
“…Julius Ceasar, John Cusack, Jake Cuence, Jim Carrey, Jackie Chan, Jesus Christ, Juice Colored…”
“Ang dami nga ‘no? Ang dami mong kalokohan.”, natatawang sabi ni Bekbek.
“Hay naku! Miss, masanay ka na d’yan kay Kurt. Madami talagang kalokohan niyan. Ano mo nga pala siya?”, tanong ni Angel.
“Siraulo kong boyfriend.”, sagot ni Bekbek habang tinanggal nito ang face mask at naiiwang nakasabit sa kanang tainga nito sabay siksik sa gilid ng hood.
“Hindi halatang proud ka ‘ah!”, wika ni Kurt.
“Kurt! Finally, may dyowa ka na.”, bati ni Angel.
“Salamat, Gel.”
Hinugot ni Kurt ang cellphone mula sa bulsa niya saka iniabot ito kay Bekbek.
“Nga pala, Beck. May friend request na sa akin si Ate Francine.”
Agad na kinuha ni Beck ang phone.
“Inadd mo na?”
“Hindi pa. Gusto ko sana sabihin muna sa’yo.”
Tinignan muna ni Beck ang profile picture ng Ate niya. Magandang katawan lang nito ang kita. Siya na rin ang nag-accept ng request ng Ate Francine niya.
“Okay na. Friends na kayo. Pero ako na muna hahawak nitong cellphone mo.”
“Beck, baka mawala sa’yo iyan ‘ah! May sex video pa naman tayo d’yan.”
Napatingin si Beck kay Angel na nasa loob ng burger stand. Tinitignan niya ang reaksyon ng service crew sa tinuran ni Kurt.
“Anong sex video ka d’yan! Ate Angel, huwag kang maniwala d’yan. Gago ka talaga, Kurt!”
Tawa lang ang tinugon ni Kurt sa reaksyon ni Bekbek sa biro niya.
Kinaway lang ni Angel ang kamay niya kay Bekbek upang panatagin ang loob nito.
“Naku! Sanay na ako d’yan. Sadyang pilyo lang talaga si Kurt. Binibiro din ako ng katulad sa’yo. Kapag nabibiro ka ng ganiyan ni Kurt, isa lang ang ibig sabihin niyan. Gusto ka talaga niya.”
“Ang ibig sabihin ba, Ate Angel…”
“Ano Kurt? Sabihin ko ba?”, paghingi ni Angel ng permiso.
“Na alin?”
“Na niligawan mo ako at binasted kita.”
“Wew! If I know, kung wala ka lang asawa, hulog ka na sa akin.”
“Asa ka naman, Kurt!”
“Sabi ko na ‘eh! Type ni Kurt yung tulad nating magaganda.”, wika ni Bekbek kay Angel.
“Alam mo, Kurt. Boto ako dito sa bago mong girlfriend. Oh heto na ang 2 order niyo ng buy 1 take 1.”
“Salamat, Ate!”, ani Beck sabay abot sa kaniyang cheeseburger at agad niya itong kinagat.
Kakaubos pa lang ni Beck sa isa niyang burger nang tanungin siya ni Kurt.
“Kakainin mo ba yung isa mo?”
Tumingin si Beck kay Kurt na wala nang laman ang nilukot nitong plastic wrapper sabay tapon sa basurahan habang patuloy ang pagnguya nito.
“Grabe ka? Ubos mo na ang isa mo?”
Tumango lang si Kurt habang puno ang bibig niya ng nginunguyang burger.
“Lakas kumain niyan. Kala ko nga yung apat niyong inorder, sa kaniya lang.”, bulalas ni Angel.
Nang akmang kukunin ni Kurt ang isa pang burger ni Beck ay agad nitong sinilat at sinabing…
“Hindi pa ako tapos kumain, Kurt. Yung burger ko kagabi pinaubaya ko sa’yo but this time, it’s mine!”
“Damot!”, birong sambit ni Kurt.
“Ang cute niyong tignan. Siya siguro yung kinukwento mo sa akin na lagi mong inaasar sa school.”, muling bulalas ni Angel.
“Talaga, Ate Angel? Anong kwento niya?”
“Lalo ka raw gumaganda kapag inaasar ka niya.”
Maya-maya ay may narinig si Beck mula sa radyo sa loob ng burger stand. Isang kanta mula kay Lionel Richie.
You turned me inside out and you showed me
What life was about, only you
The only one who stole my heart away…
“Ay, Ate. Anong title niyan?”
“Favorite ko rin iyan. Ang title, ‘The Only One’ by Lionel Richie.”
“Yan ang gagawin kong ringtone mo, Kurt.”
“Teka? Hindi ba masyadong baduy?”, angal ni Kurt.
Sabay pang nagsalita sina Angel at Beck sa tinuran ni Kurt.
“Baduy ka d’yan!”
“Kaya pala, ginawan mo pa ako ng tula. Akala mo hindi ko alam na ikaw ang gumawa n’un? Sino ngayon ang baduy?”, bulalas ni Bekbek.
“Wew? Siguro n’ung nalaman mong ako nga, tinapon mo sa basurahan?”
“Hindi ‘ah! Nasa keepsake ko iyon.”
“Ibig sabihin mahalaga na ako sa’yo noon pa?”
“More than you’ll ever know.”
“Kinikilig naman ako sa inyo. Kurt, ikaw ha? Hindi mo naman sinabi sa akin na may romantic side ka pala.”, sabi ni Angel.
“Ano, Bekbek! Tapos ka na bang kumain?”, tanong ni Kurt sabay nangalumbaba ito.
“Ganyan yang mokong na iyan kapag kinikilig. Namumula tapos iibahin ang usapan.”
“Hahaha! Ang cute niyo.”, ani Angel.
At doon na nagpaalam ang dalawa kay Angel matapos kumain.
Pumara na rin ng jeep si Kurt at dahil walang pasahero sa harapan, doon nila napiling sumakay.
Pinauna ni Kurt si Bekbek sa loob katabi ng driver.
Nakayukong pumasok si Bekbek na sumampa nang biglang humangin ng malakas.
Swoosh!
Wumagayway ang laylayan ni Bekbek. Nanlaki ang mata ni Kurt nang muling masilayan ang hiyas ng kasintahan. Kaya agad na hinawakan ni Bekbek ang kaniyang laylayan saka umayos nang upo.
Lumingon muna si Kurt upang alamin kung may nakakita ba sa nakita niya.
At mukhang mayroon nga dahil naririnig niya ang mahinang bulungan ng mga ito.
“Tingin ko walang panty iyon.”
“Imposible. Baka manipis lang o kaya thong. Lakas naman ng loob nung babae kung wala nga siyang panty habang suot ang palda.”
Umiling at napangiti lang si Kurt bago ito sumakay sa tabi ni Bekbek.
“Anong nginingiti ngiti mo d’yan?”
“Wala. Bumuka lang ang liwayway.”, natatawang sabi ni Kurt.
“Talaga. Akala ko, naagapan ko agad. May nakakita ba?”
“Nagpupustahan na nga kung me’ron o wala.”
Imbis na magalit ay tila natuwa pa si Bekbek na may nakakita sa ilalim niya.
“Shit! Hahaha! Teka umiinit na, ibaba ko lang muna ang zipper nitong sweatshirt.”
“Bekbek, gusto mo na naman?”
“Siraulo. Nakakahiya iyang sinasabi mo. Buti hindi tayo kilala ni manong driver.”
“Wew! Papakita mo talaga mga tsikinini mo sa dibdib mong walang bra?”
“Eh ano naman? Sa mainit na ‘eh!”
Binaba na nga ni Bekbek ang zipper ng kaniyang sweatshirt.
Lumitaw ngayon ang pinagmamalaking hinaharap ni Bekbek. Umaalog alog pa ang mga suso ni Bekbek dahil sa uga ng pakarag karag na jeep at inayos ito ni Bekbek ng angat sa bestida nang mapansing bumababa ito sa pagkakaalog at sumilay ang pink nitong areola.
Sa gilid ng mga mata ni Bekbek, napapansin niyang pasulyap sulyap sa suso niya ang katabing manong driver. May edad na ito at may kapayatan.
Tinignan ni Bekbek ang matandang driver. Patay-malisya lang ito na nakatutok ang mata sa daan.
Inirapan ito ni Bekbek at bumulong kay Kurt.
“Feeling ko sinisilipan ako ni manong habang inaayos ko ang bestida ko.”
“Hehehe! Ikaw kasi nagpapaboso ka naman.”
“Eh! Mainit na nga kasi. Anong paboso ka d’yan. Sabagay ayos lang. Hindi naman tayo kilala niyan gaya ng lagi mong sinasabi sa akin.”
Biglang nagsalita ang driver sa dalawa.
“Saan ang punta niyo, JC?”
Nagulat si Bekbek nang magkamali siya ng akala. Magkakilala pala si Kurt at ang manong driver.
“Mang Filemon, sa general hospital tayo. Heto po ang bayad.”
Nandoon pa rin ang ugali ni Kurt na sasayaran ng siko niya ang dibdib ni Bekbek sa pag-abot ng bayad nito. Naging habit forming na.
“Kurt, ang siko mo.”, mahinang saway ni Beck na hindi bumubuka ang bibig.
“Ka Lemon na lang. Para kang iba. Basta may sexy, libre.”
“Akala ko dadaliin mo ako sa katagang, God knows hudas not pay.”
“Hahaha! Ngayon libre dahil may katabi akong sexy. Anong name mo miss?”
“Po?”, nag-aalangang sagot ni Bekbek.
“Sige na, Beck. Tinatanong lang naman ang pangalan mo.”
“Rebecca po.”, pakilala niya.
Biglang kumabig ng liko pakaliwa si Ka Lemon. Napadausdos si Beck sa braso ni Ka Lemon at naitukod pa nito ang kamay sa nakaumbok na alaga ng driver.
“Ay titi!”, gulat na sambit ni Bekbek sabay sapo sa kaniyang bibig.
“Pasensya na. Muntik na tayong dumiretso. Ang ganda kasi ng katabi ko.”
Muling sinuot ni Beck ang face mask, tinaklob ang hood at sinara pataas ang zipper ng sweatshirt sabay krus sa mga bisig dala ng hiya nito. Hindi na ito nakibo magbuhat nang masubsob siya sa matandang tsuper.
Napailing lang si Kurt at napakamot ng ulo. Pakiramdam niya umiistilo lang ng tsansing si Ka Lemon.
Hanggang sa nakarating na sila sa bungad ng ospital.
Mas naging maingat na ngayon sa pagyuko si Beck habang bumababa ito hawak ang pwet niya. Nakaalalay lang si Kurt sa nobya at nakamasid na sa ginagawa ni Ka Lemon.
Nang makababa na sila ng jeep, nagpasalamat si Kurt. At tuluyan na silang pumasok sa tarangkahan ng ospital.
Sa lobby ng ospital na kumibo si Bekbek.
“Nahalata mo bang sinadya ni manong ang swerving kanina. Naumpog tuloy ako sa braso niya. Buti sana kung walang anghit ‘eh. Kaso ang lakas ng putok.”
Nakikinig lang si Kurt sa kaniya habang hawak ang kamay niya.
“Tapos yung… brrr!”, patuloy pa ni Beck na may halong pandidiri.
“Ano ba yun?”
“Yung kwan kasi ano? Basta! Saan ba ang CR dito nang makapaghugas muna?”
“Sa private ward na lang, Beck. Walang tubig ang ibang CR dito.”, pahayag ni Kurt.
Kaya umakyat na sila at umakyat hanggang apat na palapag. Pinauna ni Kurt ang nobya ngunit hindi binitiwan ni Beck ang kamay ni Kurt dahil alam niyang may binabalak na naman itong kamanyakan.
“Hay! Grabe naman, Kurt. Sana sumakay na tayo ng elevator.”, hingal na reklamo ni Bekbek.
“Maraming tao kasi sa elevator. Ang hirap dumiskarte doon.”
“Anong diskarte ba?”
“Diskarte na makasakay dahil nga maraming tao.”
“Palusot.”
“Ikaw kung ano-anong malisya pumapasok sa isip mo.”
“Talaga? Ikaw pa nagsasabi niyan?”
Nang malapit na sila sa private ward. Natyempuhan nila sa bungad si Tito Darius na kausap ang doktor. Napansin na sila mula sa malayo subali’t masinsin nitong pinakikinggan ang sinasabi ng doktor.
Heto na ang naabutan nilang sinabi ng doktor.
“…after nating makita ang ibang results ni tatay, it’s up to you kung ia-undergo natin ng therapy o ididischarge na namin siya right away. Once you do, kailangan niyo ng caregiver para sa tatay mo or kung may kamag-anak kayong mag-aalaga na marunong magpalit ng catheter. Mamaya aalisin na natin ang NGT niya, lugaw lang muna ipakain niyo hanggang sa lumakas siya.”
“Paano nga pala yung sinasabi niyong dementia ni tatay?”
“Actually, we ask his resident psychiatrist. He was also diagnosed with major depressive disorder. May problema ba siya about sa family niyo? Might as well seek for mental health advice para sa tatay mo. If you need referral, hetong ibibigay ko.”
Nagsulat mula sa reseta si dok at pinunit niya ito sabay bigay kay Darius.
“Babalik ulit ako once nakapagdecide na kayo. Magra-rounds muna ako.”, paalam ni dok.
Doon na nagsalita si Kurt about sa kundisyon ni Lolo G.
“Ano na raw ang lagay ni Lolo G?”
“Gan’un pa rin. Hinahanap pa rin ang Mommy mo. Yung daw ang hinihinala nilang sanhi ng pagka-stroke niya.”
“Gising na ba si lolo?”
“Hindi pa. Bantayan mo na muna.”
“Hi Tito Dar! Magandang tanghali!”
“Kumusta, Bekbek? Tama ba?”
“Tawag lang sa akin ni Kurt pero Rebecca po talaga ang name ko.”
“Si Bonbon talaga!”
“Tito! Pwede ba?”, inis ni Kurt nang marinig ang sinambit ng tito niya.
“Bonbon tawag niyo? Bakit?”, natatawang tanong ni Beck.
“Baby name niya as bunso namin. Kaya Bonbon.”
“Ah! Kaya pala, Bonbon!”, naningkit na turan ni Beck habang nakatingin na nakangiti kay Kurt.
“Alam mo bang Bekbek din ang tawag niya sa paborito niyang pagkain?”
“Here we go!”, umikot ang mata ni Kurt sa kadaldalan ng tito.
“Nagbaby talk siya nang pakainin siya ng baked tahong ng Mommy niya. Sabi niya ‘ngenge Bekbek.’ Tawa kami ng tawa nang marinig namin iyon.”
“Ah! Gan’un pala iyon, Bonbon!”
Sinuot ni Darius ang salamin sa mata upang tignan ang referral ng doktor.
“Sige na tito kung may pupuntahan na kayo, samahan ko na rin si…