Binago ko na lang ang pangalan ko ngunit hindi ang pangalan niya upang kung sakaling mabasa niya ito, hindi halata.
Hindi ko naman kasi inaasahan na mauuwi ang lahat sa ganoon at marami rin akong natuklasan nang ipagtapat niya sa akin ang tunay niyang pagtingin sa akin. Ganoon daw ako kamanhid ayon sa kaniya. Doon nagsimula ang aminan ng feelings para sa isa’t isa na nauwi sa kantutan.
Paano nangyari ang lahat? Heto ang istorya namin ni Josephine.
Ako nga pala si Frank. 27 years old ako noon nang makilala ko si Josephine at hindi naman nagkakalayo ang edad namin.
Pareho kaming med rep pero magkaiba kami ng pharma company. At mas matagal na akong nage area sa Ilocos mga dalawang buwan na bago ko siya nakilala.
Nangyari iyon nang magtanong siya sa akin habang hinahabol ko ‘yung doctor na kino-cover ko. Naabutan ko naman kaya sinundan niya ako dahil cover din pala niya ang naturang doctor.
Hanggang sa naghihintay pa kami sa ibang doctor at doon na siya naging mausisa sa area naming dalawa. In short, friends agad kami. Pinakilala ko rin siya sa ibang tropa kong med rep na bago nga siya sa area kaya tinutulungan namin.
Kahit magkakalaban kami sa produktong gamot, pamilya ang turingan namin dahil nga ang iba sa amin taga-ibang lugar gaya ko na tubong Maynila.
Describe natin si Josephine. Morena siya at chubby kaya noong una hindi talaga ako fond sa kaniya. Pero nang mapagmasdan ko ang mukha niya, ang lalim pala ng dimples niya. Matangos din ang ilong niya at maganda ang mata niya para sa akin. Kamukha kasi nito ang idol ko noon na si Sora Aoi.
Sinabi ko sa kaniya iyon na kamukha niya nga at hinanap niya ito sa web browser.
Nagulat siya nang makita ang nude photo ni Sora Aoi at nasa computer shop pa kami noon kaya agad niyang pinindot ang ekis ng browser.
“Hindi mo man lang ako in-inform kung sino ba si Sora Aoi.”
“Hindi ko naman alam na hahanapin mo ‘eh!”
Sabay palo niya sa balikat ko.
“Mabuti pa kung sinabi mong kahawig ko si Jennilyn Mercado tutal marami naman nagsasabi nun.
“Bakit hindi ba maganda si Sora? Idol ko kaya iyan.”
“So, nagagandahan ka pala sa akin ‘ah!”
Ngumiti siya sa akin. Lalong lumalim ang dimples niya at nagningning ang kaniyang mga mata.
Magsasalita na sana ako kaya lang biglang lumabas sa screen niya ang video ng lalake.
“Sandali lang, Frank. Kausapin ko lang ang boyfriend ko.”
Holy shit! Hindi niya rin ako in-inform na may boyfriend pala siya.
Red flag!
Isang hakbang na lang mapo-fall na ako. Ang laki ko rin kasing tanga. Hindi ko pa natanong sa kaniya kung may boyfriend na siya.
O ayoko lang magtanong. Dahil gusto ko na lang isipin na wala nga siyang ibang karelasyon. Na masaya na akong kasama siya.
Ayoko na lang bigyan ng kulay ang pagiging clingy niya sa akin. Baka naman nakikita niya lang sa akin ang Kuya niya dahil nabanggit niya na may Kuya siyang super close niya at dalawang taon lang ang tanda sa kaniya na kasing-edad ko.
Mukhang kuya-zoned nga ako.
Kada sasamahan ko siya sa computer shop ay lagi niyang kausap ang bf niya habang ako naman panay ang laro ko ng Dota sabay sound trip sa YouTube.
Ayoko na lang pakinggan ang pinag-uusapan nila kaya nakasalpak na lang ang headphones sa tainga ko.
Hanggang sa nadagdagan na raw sa kaniya ang area ng Ilocos Norte. Dati kasi Sur lang ine-area-han niya mula Tagudin hanggang Sinait.
So ang siste, gusto niya na naman sabayan ang itinerary ko.
“Gosh! Ang laki na nang area ko.”, atungal niya.
“Bawasan mo na ‘yung mga doctor na hindi tumutulong sa iyo. Sayang din kasi gumagastos ka ng pamasahe pero hindi ka naman nila tinutulungan. Alam mo naman siguro ang RoI (return of investment) ang tinitignan ng mga kumpanya natin.”, payo ko.
“Oo nga. Thanks, Frank. Buti na lang nand’yan ka.”, pasalamat niya sa akin.
Hanggang sa mag area na kami sa Bayan ng Batac. Sinabayan niya akong mag-cover mula sa mga maliliit na clinic hanggang sa government hospital.
Nang sumapit na ang gabi, doon niya nakita kung gaano kadilim ang highway paglabas namin sa ospital.
“Nakakatakot naman pala kapag gabi rito. Ni hindi pa ako nakakahanap ng transient dito.”, sabi ni Josephine.
“Nyeh! Bakit hindi mo muna inasikaso ang tutuluyan mo?”, pag-aalala ko.
“Hindi ko kasi naisip na gagabihin pala tayo sa ospital.”, katuwiran niyang ewan.
Napatapik ako sa aking noo.
“Pero pwede naman ako mag hotel na lang. May alam ka ba?”, tanong niya.
“May alam akong mura kaso wala na tayong masasakyan sa ganitong oras at nagsiuwian na rin ang ibang kasabay nating med rep na may kotse.”
“Paano kaya tayo?”
Aba? Malay ko sa iyo. Sa loob loob ko lang.
Pero ‘yung tanong na, “Paano na kaya tayo?”, hindi ko maiwasan mapahugot. May boyfriend siya kahit pa long distance iyon, ayoko naman makasira kung sakali.
Napabuntong-hininga ako. Ano pa nga ba ang magagawa ko? Hindi ko naman pwedeng pabayaan ‘to at baka kung anong mangyari sa kaniya. Kaya kargo de konsensya ko na siya.
Mabuti na lang ‘yung tropa kong med rep din ay wala sa tinutuluyan naming bahay dahil naka area naman siya sa Vigan at doon naman magpapalipas ng gabi. Nakikihati rin ako sa upa para makatipid. Hindi rin kasi ire-reimburse ng kumpanya ko ang gastos ko kapag lumagpas ako sa alloted budget.
Kaya ang mungkahi ko, “Kung hindi ka naman maarte sa tutulugan, mabuti pang sa inuupahan ko na ikaw magpalipas ng gabi.”
Wala namang pag-aatubili ang kaniyang pagpayag.
“Sige! Pero kain na muna tayo. Gutom na ako ‘eh!”, aya niya.
“Kaya ka tumataba, Josephine Girl ‘eh! Puro ka kain. Mag diet ka naman.”, asar ko sa kaniya.
“Grabe ka sa akin Frankenstein! Tigilan mo nga kakatawag sa akin ng Josephine Girl. Ang laswang pakinggan ‘eh!”, inis niyang sabi sa akin sabay palo na naman sa aking balikat.
Sarap asarin kasi nito. Masyadong patola. Pero hindi naman siya napipikon sa akin. Enjoy nga siya na lagi niya akong kasama at ganoon din ako sa kaniya.
Sa tapat na kami ng ospital kumain. Pagkatapos ay naglakad lang kami patungo sa tinutuluyan ko.
Medyo sanay na akong maglakad sa madilim na lugar pero itong si Josephine Girl kapit na kapit sa braso ko.
Tahimik maliban sa tunog ng kuliglig at walang katao tao sa dinadaan namin.
Kaya minabuti kong magsalita at magbahagi ng salaysay sa kaniya kung anong nangyari sa akin noong mga unang araw ko dito sa Ilocos na nangangapa rin.
“Siguro nga marami ka nang iniisip kaya nakaligtaan mo ang tutulugan mo ngayong gabi. Naaalala ko tuloy noong bagong salta ako dito. Nangangapa rin gaya mo.”
“Bakit ano bang nangyari sa iyo noong bago ka lang dito?”, usyoso niya.
“Noong una kasi, huling na-cover ko ‘yung pedia sa clinic ng Magsingal. Mga alas siete na iyon ng gabi. Tinanong niya ako kung bakit sa ganoon oras daw ako nag cover. Ang sabi ko bago lang ako sa area, ako ‘yung kapalit ni ganito, etc. Nagtanong siya kung may sasakyan ba ako kasi nga kapag ganitong oras daw, wala na daw masasakyan. Sabi ko naman okay lang po, kung sakali baka maglakad na lang ako. Sabi niya, ikaw ang bahala.
Doon ko nga napagtanto na madilim nga sa main road. Wala man lang poste ng ilaw at tanging clinic lang ni doktora ang maliwanag.
Naghintay ako ng masasakyan. May dumaan pero provincial bus lang na papuntang Maynila. Siyempre pinalagpas ko iyon dahil mahal ang flag rate sa aircon bus. Naglakad lakad muna habang nag aabang pero mag alas otso na, wala pa ring dumarating na local bus. Kaya diniretso ko na ang paglalakad.
Nakalayo na ako sa clinic ni doktora at nasa Magsingal pa rin ako. Ang lawak pala ng bayan na ito. Ang tanging tanglaw ko lang ay ang liwanag ng buwan. Naglakad pa ako hanggang sa makita ko na ang sementeryo. Oo nga pala, napansin ko noong ako’y papunta kila doktora, bawat bayan pala may sementeryo na na malapit sa main road. Kaya kung ano ano na ang tumatakbo sa isip ko.”
“Huwag mo nang tapusin, Frank. Natatakot na ako ‘eh!”
“Pero nilagpasan ko pa rin ang sementeryo. Hanggang makarating ako sa tulay.
Nang makita kong may ilaw sa likod ko, lumingon ako. Kotse pala pero bumusina siya ng tatlong beses bago lumagpas ng tulay.
Naglakad pa rin ako at nakalagpas ng tulay, doon ko narating ang palengke ng Magsingal. Diyos ko nasa Magsingal pa rin ako. Naghintay na muna ako saglit para magpahinga at dahil maliwanag din ang lugar. Pero napapansin ko talaga na halos wala nang tao kapag ganitong oras. Malayo sa Maynila na doon palang nagsisimula mag-videoke ang mga tao.
May dumaan ulit na provincial bus. Hinintuan naman ako subali’t hindi ko pinansin at umaasa pa rin na makakasakay ako sa ordinary bus. Pero wala kaya nagpatuloy ako sa paglalakad baka sakaling makakarating din ako sa Vigan.
Napadaan naman ako sa gasoline station. Wala siyang pangalan gaya ng Big Three. Pero ang kinagimbal ko nang lubos, maraming aso. Tahol sila nang tahol sa akin hanggang ang iba ay tumakbo patungo sa akin.
Kahit hindi ko gawain, dasal ako nang dasal na sana huwag niya akong pabayaan at ilayo sa kapahamakan. Buti na lang hindi naman mababangis pero nakakatakot talaga baka bigla na lang akong sakmalin.”
“Buti naman at hindi ka kinagat, Frank.”
“Buti na lang talaga. Hanggang natanaw ko na ang arko ng Sto. Domingo. Napakadilim pa rin at kada may dadaang sasakyan, bumubusina sila ng tatlong beses. Hindi ko alam kung courtesy beep ba nila ‘yun.
Hanggang sa sumasakit na ang paa ko, dumaan na naman ako sa may sementeryo at dasal na lang ako nang dasal para maibsan ang takot ko. Nang may dumating ulit na sasakyan. Nagulat ako sa aking nakita, nanlilisik ang mga mata niya nang tamaan ng ilaw mula sa headlights at kulay pula ito. May mahaba ring sungay na pakurba…”
Biglang pumalo sa aking balikat si Josephine.
“Kwento lang, Frank. Walang takutan!”
“Napapadalas na iyang palo mo sa balikat ko huh?”, angal ko.
“Kasi naman natatakot na ako ‘eh! Malapit na ba tayo sa inyo?”, tanong niya.
“Oo malapit na tayo. Teka, huwag mong ibahin ang usapan. Hindi pa nga tapos ang kwento ko ‘eh!”
“Lumabas pa ang dalawang tao na may salakot at gulok na nakasukbit sa kaniyang baywang. Lalo akong natakot na baka ito na nga ang katapusan ng buhay ko.
Nang ito’y magsalita ng ilokano. Kinausap ko siya sa tagalog. Buti na lang at marunong din pala sila magtagalog. Sila pala ang may ari ng kambing na may malaking sungay na nakatali sa puno.”
“Ah! Kambing naman pala!”, wika ni Josephine na napanatag na ang loob.
“Panay kasi ang sabat mo, hindi pa nga ako tapos magkwento.”
“Akala ko kasi mananakot ka, alam mo nang ang dilim dilim ng dinadaanan natin.”
“Balik tayo sa kwento, tinanong ko sila kung may dumadaan pa bang sasakyan papuntang Vigan at kung malapit na ba ako kapag nilakad ko pa. Sumagot ang isa na malayo pa at may dalawang bayan pa akong dadaanan bago makarating sa Vigan.
Kaya sumuko na ako at naghintay na ng provincial bus dahil hindi ko na rin kayang magpatuloy sa tindi ng pamimitig ng paa ko at bumuka na rin ang swelas ng sapatos ko.
Simula noon, natuto na akong hindi magpalipas ng gabi kapag alanganin ang lugar dahil nga mahirap makahagilap ng masasakyan kapag ganitong oras.”
“Ah? Iyon lang pala ‘yun.”, ang tangi niyang nasambit sa aking salaysay.
Napanganga lang ako at napatingin nang blangko sa kaniya. Naisip ko, wala bang katuturan ang kwento ko? Wala bang kwenta?
Humanda ka sa akin, Josephine Girl. Kuwentuhan kita nang malupit mamaya. Pamamagatan nating, “Patayin sa Sindak si Josephine.”
Hindi naman mahaba ang nilakad namin at agad kaming nakarating sa tinutuluyan ko.
“Heto na tayo!”
“Lumang bahay pala ito.”, sambit niya na may kasamang kamot sa ulo.
“Siyempre. Gusto namin makatipid kaya tiyaga muna sa ganitong bahay. Huwag mong ismolin ‘to kahit maliit ay presko naman sa loob.”
“Okay. Ligo na muna ako.”, paalam niya habang tumutuloy sa inuupahan kong bahay.
Luminga linga siya sa paligid ng buong bahay. Nakita niya ang dingding na gawa sa semento na hindi pa napapalitadahan dahil litaw pa rin ang hollow blocks. Ganoong klase ng bahay ang nakuha namin. Iisang palapag lang ito na walang kisame dahil tanaw mo agad ang yero sa taas na may nakatukod lang na mga mahahabang kahoy.
“Saan pala ang bed room?”, tanong ni Josephine.
Tinuro ko naman at binuksan ang pintuan ng silid-tulugan. May double deck na kama at may bintana na may salamin na jalousie.
Nilapag na niya ang bag niya at iba pang bitbit sa ibabaw ng mababang kama ng double deck. Kumuha siya ng mga damit niya bilang pamalit at nanghiram sa akin ng tuwalya dahil nakalimutan daw niyang dalhin.
Buti na lang may extra akong dala na bagong laba na tuwalya. Iyon ang iniabot ko sa kaniya.
“Hindi ka na muna magpahinga bago maligo? Baka mapasma ka niyan.”, pag-aalala ko.
“Sanay naman ako.”, katuwiran niya.
“Ikaw ang bahala. Pagkatapos mo, sunod akong maliligo. Gawin ko muna ang DCR (daily coverage report) ko.”
Tumango lang siya sabay sara sa pinto ng banyo.
Sumunod na rin akong naligo pagkatapos niya. Kumatok na rin ako sa kwarto para malaman niya na papasok ako kahit nakaawang ang pintuan.
Nakita ko siyang nakadapa habang nagse-cellphone. Ang ikli ng shorts niya. Kahit pala malaman ang katawan niya ay may magandang hubog naman ang p’wet nito. May kaputian din pala ang mga hita niya na malayo sa kaniyang braso. Marahil ay hindi madalas naaarawan sa suot nitong slacks uniform ng kumpanya nito na pang-area niya.
Naka-tshirt naman siya pero pansin ko na wala itong suot na bra dahil halata sa puti nitong suot.
Nakadamit naman ako na pambahay. Nagsando ako para presko at naka-long shorts.
Habang patuloy ko pa ring pinupunasan ng tuwalya ang basa kong buhok, kinamusta ko kung sino ang ka-text niya.
“Boyfriend ko.”, sagot niya.
Kinuha ko ang kutson sa ibabaw ng double deck at nilapag ko ito sa sementong sahig para makapag-usap pa kami ni Josephine kasama na rin ang nakikita ko siya.
Doon ko na naisip na magkwento ng katatakutan.
Kaya humiga na ako at inunan ang mga palad ko kahit may unan naman ako. At tinanong ko siya.
“Narinig mo na ba ang kwento tungkol sa urban legend ng tulay sa Magsingal?”
“Ano’ng me’ron sa urban legend?”, usisa niya.
“Kasi kinuwento ko rin iyong karanasan ko noong bago pa lang ako sa Ilocos sa tropa kong tagarito. May nalaman ako kung bakit sa tuwing may dumadaang sasakyan sa tulay, pumipihit sila ng busina nang tatlong beses.”
“Eh? Mananakot ka na naman, Frank. Tumigil ka naman. Matutulog na ako.”, sabi niya sabay talukbong ng kumot.
Patuloy pa rin ako sa pagkwento. Subukan natin kung makakatulog ka. Bwahahaha!
“Noon daw madalas pala ang aksidente sa naturang tulay. Sinabi ko naman na dahil blind curve kasi ang lugar kaya siguro madalas ang aksidente.
May kuwento nga raw sa likod ng mga nangyayaring aksidente sa tulay. Dahil daw sa nagpapakitang mga itim na taong tumatawid sa kalsada na may dalang itim na ataul. Bawat isa naman daw ay may tangan na kandilang itim.
Napalunok ako pero hindi ako nagpahalata na natatakot na sa kuwento ng tropa ko. Kasi nga lumitaw nga sa akin ang tulay pagkalagpas ko sa sementeryo. At tumugma sa akin ang suot ko noon na itim na polo, black slacks at leather shoes. Naka-long back pa ang buhok ko.
Sabi ko na lang, natural lang siguro na may dumadaang mga tao sa sementeryo na may bitbit na ataul.
Dis oras ng gabi may pumaparada ba nang ganoong oras? Paano mo ipapaliwanag yung itim na ataul? Di bale na lahat sila nakaitim dahil ganoon naman talaga ang libing. Ika ng tropa ko.”
Nagtabon pa ng unan si Josephine upang takpan ang kaniyang tainga. Lalo akong ginanahang magpatuloy.
“Ayun, dahil curious nga ako. Hinayaan ko na siyang isalaysay ang kwento ng itim na parada. Alam na alam daw ito ng mga motoristang madalas na dumaraan doon.”
“Ayon sa urban legend, bago daw lumitaw ang tulay, may mga taong nakasuot ng itim ang tatawid dala ang itim na ataul sa sementeryo. Tapos mabibitawan nila ang ataul sa gitna ng highway. At dahil nakahinto ang sinasakyan mo, mapapansin mo ang laman ng ataul ay pamilyar sa iyo. Makikita mo pala ang sarili mo na ikaw ang laman ng ataul at ibabalik nilang muli ang bangkay na nahulog mula sa ataul.
At nang matapos silang makatawid at lalagpasan mo na sila. Bigla mo na lang mararamdaman na may kasama ka na sa loob ng sasakyan.
Nang lilingunan mo na ang katabi mo… mapapansin mo na itim ang suot nito at dahan dahan mong iaangat ang ulo mo, nakita mo ang katabi mo pala… ay walang mukha!”
Sabay ginulat ko siya ng, “Boo!”
Lumabas siya sa loob ng double deck, tumabi siya sa akin sabay akap nang mahigpit.
“H-hindi naman totoo iyan di ba?”, wika niya na nakatingala sa akin.
“Kwento lang iyon. Tara tulog na tayo. Balik ka na sa kama mo. Patayin ko na ang ilaw?”
“Siraulo ka pala ‘eh. Paano pa ako makakatulog sa kwento mo kanina? Dito lang ako saka huwag mo nang patayin ang ilaw.”, inis niya sa akin subali’t nakikiusap naman na samahan ko na siyang matulog katabi ko.
Lalong humigpit ang yakap niya sa akin. Damang dama ko ang suso niya na nakadikit na sa aking dibdib.
Nakaramdam na ako ng init kahit kakaligo ko lang.
Nakadikit lang ilong ko sa kaniyang buhok. Medyo basa pa rin ito gawa ng kaliligo lang din niya.
Napanatag na siya at naririnig ko na rin ang kaniyang hilik. Kahit natutukso na akong halayin siya ay nagpigil pa rin ako. Hanggang sa nakatulog na rin ako.
Mababaw lang ang tulog ko kaya naalimpungatan ako. Nasumpungan kong nakasubsob na sa kili-kili ko si Josephine nang inunan niya ang aking braso. Kaya pala parang ngalay ako kaya dahan dahan kong inalalayan ang ulo niya at nilagyan ko rin ng unan ang ilalim ng ulo niya.
Paglagay ko ng unan sa ilalim ng kaniyang ulo. Pagbalik ko sa aking unan. Nagimbal ako.
Dilat ang mga mata niya na nakatitig sa akin.
Hinawi hawi ko ng palad ang kaniyang paningin pero hindi siya kumukurap. Hanggang nagsalita siya at nagtanong.
“Hindi ka ba nagagandahan sa akin, Frank?”
“Diyos ko! Akala ko natutulog ka nang dilat. Ninerbyos ako sa iyo.”, turan ko.
“Frank, hindi ba ako ma-appeal?”, muli niyang tanong.
“Ano ka ba? Sinabi ko nga sa’yo na kamukha mo ang idol ko.”
“Pero hindi kasing sexy n’un saka malaki ang boobs n’un samantalang ako parang tokwa ang katawan.”
“Hindi naman. Malaman naman ang p’wet mo. Saka maganda ka at mabait. Iba ka nga sa lahat dahil hindi kita nakita ng kaartehan.”
“Bakit pakiramdam ko parang hindi mo ako gusto?”
Nadulas na ako nang sagutin ko ang tanong niya.
“Gusto kita, noon pa. Kaso may boyfriend ka kaya nagpigil na lang ako.”
Doon niya na ako biglang hinagkan. Marubdob. Ramdam ko ang sidhi ng kaniyang halik sa aking mga labi.
Hanggang sa mapasok niya ang dila sa loob ng aking bibig. Lumaban na rin ako ng laplapan at sinibasib ko ang buong labi niya.
“Hmmm! Frank! Matagal na kitang gusto.”
“Gan’un? Eh bakit pinakikita mo sa akin na lagi mong kausap ang boyfriend mo?”
“Gusto ko lang malaman kung ano ang reaksyon mo. Kung may pagtingin ka ba sa akin? Kung magseselos ka ba?”
Patuloy pa rin ang laplapan namin habang nag-uusap kami.
“Tsup! Hmpf! Paano na kayo ng boyfriend mo?”
“Makikipag-break na ako sa Kuya ko.”
“Kuya mo as in kapatid mo?”
“Oo ‘no! Kapatid ko iyon, hindi ba kami magkamukha?”
“Hindi masyado–“
Hindi pa tapos ang sasabihin ko nang biglang dakmain ni Josephine ang bukol ko sa harap.
Bumangon siya at nilihis ang shorts ko kasama pati brief hanggang sa umalagwa na ang burat ko.
Nilingunan niya ako habang dyinadyakol ang titi ko. Kumagat pa siya sa kaniyang labi na animo’y nang-aakit saka siya sumubsob sa hawak niyang burat.
Gamit ang kaniyang dila, inikot ikot niya ang ulo nito. At nang makita niyang may precum sa burat ko ay agad niya itong sinupsop hanggang sa tuluyan niya na ako tsinupa. Dinig na dinig ko ang higop niya sa aking kargada.
Napapaliyad ako sa sobrang sarap ng paghagod niya sa akin. Sinagad niya nang todo ang paglulon kaya naligo na sa kaniyang laway ang aking ari.
Sinuot ko sa ilalim ng kaniyang t-shirt ang aking kamay upang madakma ko ang kaniyang suso. Subali’t tumindig siya na tila nabasa niya ang gusto kong mangyari kaya hinubad na niya ang suot na t-shirt pati na rin ang shorts at panty niya.
“Kainin mo Frank ang puke ko habang tsinutsupa kita. Mag-69 tayo.”
“Oh shit! Josephine! Ang sarap mo.”
“Ikaw din naman, Frank. Mula ngayon, akin na itong titi mo.”
“Pakasasa ka lang. Akin naman itong puke mo. Ahhm!”
Nilapang ko ang bukana niya ngunit napapakislot siya sa tuwing dumadampi ang aking dila sa kaniyang tinggil. Lalo pa niyang ibinuka ang dalawang hita niya sa pagitan ng aking mukha kaya tanaw na tanaw ko ang pagnganga ng kaniyang hiwa. Hinatak ko ang kaniyang baywang upang mailapit ko nang husto ang puke niya sa aking bibig at binuklat ko ito upang lalong ngumanga. Naglalawa na ito na nagsasabing kailangan na nito ng kantot.
At agad naman itong hiningi ni Josephine.
“Frank, sobrang tigang na talaga ako at libog na libog na. Gusto ko nang ipasok ang titi mo sa puke ko.”
Kaso tinikis ko muna ang kaniyang pagsamo.
“Mamaya na, Josie. Sarap na sarap pa ako sa pagngata ng puke mo. Uubusin ko muna ang sabaw nito. Sobrang juicy nito, Josie.”
Bigla niyang dinagan ang puke niya sa mukha ko pati ang tiyan niya sa dibdib ko.
“Ooff! Hmmpf!”
Nabusalan ako sa kaniyang dagan at nahirapan akong huminga sa pakakaipit niya sa aking dibdib. Kaya napa tap-out ako.
Tap! Tap! Tap! Tapik ko sa kaniyang hita.
Doon niya muli inangat ang kaniyang katawan mula sa pagkakadagan sa akin.
“Hindi ka ba aware na mabigat ka, Josie?!”, angal ko.
“Ano? Papasukin mo ako o dadaganan ulit kita?”
“Heto na, babangon na. Humanda ka, kakantutin kita nang walang habas.”
“Hah! Baka hindi ka tumagal? Ackk!”
Pinasak ko agad ang burat ko sa kaniyang kepyas pagkatapos kong lumuhod habang siya naman ay nakatuwad in all fours.
Nag-doggy style kami.
Gumagala naman ang kamay ko upang himasin at lamutakin ang kaniyang malambot na katawan. Lalo nang inilalim ko ang kaniyang suso habang binabayo ko siya ng kantot.
“Ohhh! Hmmm! Sige, Frank! Sige lang sa fuck! Fuck me harder!!!”, pagsamo niya na may kasamang ungol.
Lalo akong nalibugan nang marinig ang kaniyang halinhing. Palibhasa’y kaming dalawa lang ang tao sa lugar kaya wala kaming pakialam sa paligid habang umuungol siya nang malakas.
“Grabe! Hayok na hayok ka, Josephine Girl!”
“Sobra. Ilang buwan na rin akong walang boyfriend at ilang gabi na rin akong nagfi-finger.”
“Hindi bale. Mula ngayon, kapag kailangan mo ng kantot, to the rescue ang burat ko.”
“You’re my hero, Frank! My knight in shining armor.”
“Saan ko pala ipuputok ito?”
“Gusto mo ba sa loob ko para magkababy na tayo?”
Hindi ako sigurado sa isasagot ko kaya inalwalan ko ang semilya ko sa kaniyang pigi pagkahugot ko.
“Kailangan muna nating mag-ipon, Josie. Magkaka-baby tayo pero sa tamang panahon.”
“My thoughts exactly, Frank!”
“Ano? Kantot na naman? Mamaya ulit.”
Sabay kaming humiga at inunan na naman niya ang braso ko sabay akap sa akin. Humalik siya sa akin. Smack na nauwi na naman sa torrid.
Muli na naman akong nadarang sa init ng kaniyang haplos. Hanggang makarating ang kamay niya sa aking burat at ngayon ay sakal na naman niya ito.
“Matigas na naman siya, Frank! Care for another round?”
“Damn! This girl is on fire!”
-End-
Acknowledgement: Special mention kay somebodyuused2know. Salamat sa kaunting push para makapagsulat ulit.
To be frank, hango ang istorya na ito sa tunay na buhay. Pero paninindigan ko na fiction ito. Salamat all!