Hi mga parokyano ko and readers… This is a story na ginawa ko dati sa ibang site (under a different username)… Medyo nirevised ko kase matagal ko na siyang napublish dun and it remained unfinished kase tumigil ako magsulat dun… Gusto ko lang kunin opinion niyo regarding this kind of story setup… Disclaimer: Since prologue chapter to, walang sex scene… Mianhae…
By the way: Di ko pa tapos yung next update ng She Hunts For Me… So eto nalang muna irerelease ko… Gusto ko rin kase marinig opinion niyo…
Salamat nalang sa lahat…
—–
This is a work of fiction… Any specific names of people, places, products, events, and organizations are just product of the author’s imagination.
—–
00 – Contract Signing
—–
“Here are three copies of your job offer or your job contract… All we would be needing, of course, is your signature there on top of your name…” sabi ng napakagandang dalaga sa harap ko ngayon… “I will leave you here for the moment and give you 15 minutes to read it and think about our offer…” dagdag pa niya habang naglalakad patungo sa pintuan ng HR interview room…
“Then I’ll be back to discuss it with you further and clarify your questions if you have any…”
“Okay… Thanks…” nalang ang nasabi ko.
Ayaw ko sana siya paalisin dahil siya yung klase ng babae na masarap ‘pagbabadan’ ng mata. ‘Eye-candy’ ika nga nila. Pero mabuti na rin siguro yun para makapagfocus ako sa babasahin ko.
Ako nga pala si Marlon Hernandez. Three years ago ng nagtapos ako ng college sa kurso ng I.T. sa isang medyo sikat na pamantasan sa Manila. UAAP member ang pamantasan na iyon at isang klase ng ibon ang mascot namin. Hulaan niyo nalang.
Pagkagraduate ko ay nahirapan agad ako makahanap ng trabaho na bagay sa kurso ko. Kaya pagkaraan ng mga mahigit kalahating taon ay naisipan kong subukan pasukin ang BPO industry or mas kilala bilang Call Center.
Buti nalang at nasa above average ang english communications skills ko, oral at written, kaya hindi ako nahirapan sa pag-aapply. Natanggap agad ako sa unang inapplyan ko at nagtagal ako dun ng lampas dalawang taon at mga 4 na buwan.
Magtatagal pa sana ako dun kaso may kasabihan nga sa corporate world. “Everything is doing well until someone shits around and then everybody else got to step on that shit…” Nalipat ng site yung Account Operations Manager namin na magaling at napalitan ng pulpol na bago. Napromote ang mga hindi naman deserving mapromote dahil sa palakasan system.
Naging istrikto ang kumpanya at naging mahigpit sa mga stats or performance metrics… Napag-iinitan ang team namin at yung iba pang mga tenured teams dahil sa magandang performance. Tinitira patalikod ng ibang mga teams, at isang DSAT (negative impact survey ng customer) lang eh halos mabulyawan agad ang supervisor ng team namin. Pero yung iba, sunod sunod na buwan na nasa bottom 3 teams eh hindi man lang nila maaksyunan.
Dahil sa pagkairita sa bulok na sistema eh naisipan ng team namin na magteam building at pag-usapan ang mga magiging plano namin sa buhay. Dun namin napagpasyahan na magresign at lumipat sa ibang kumpanya.
Kaya eto ako ngayon, nagbabasa ng aking bagong job offer. Ready na akong pumirma. Mas mataas yung total na magiging sweldo ko at non-taxable pa yung allowance. Hindi gaya ng sa dati kong kumpanya. Lahat taxable pati allowance at performance bonus. Hindi ko na papangalanan yun, itago nalang natin sa codename: TP as in Tumal Pasahod.
3 minutes pa bago maubos ung 15 minutes na binigay sa akin ni… Teka ano nga ba uli yung pangalan nya? Shit! Hindi ko natandaan yung pangalan nya. Syado yata akong nadala ng pagkamangha ko sa kanya. Sino ba naman ang hinde. Maamong mukha + nerdy chinita (nakasalamin sa mata) + mapanuksong labi at ngiti + mahalimuyak na dating (naaamoy ko talaga yung halimuyak niya kanina kahit pa isang mesa ang pagitan namin).
Nung naglalakad kami knina papunta sa opisina nya, doon naman ako nagkaroon ng pagkakataon para tignan yung katawan nya. Mga nasa 5’3″ yung height. Kahit nakadress sya, makikita mo base sa hulma ng skirt niya na may ipagmamalaki ang kanyang puwet. Maganda ang hubog ng kanyang makikinis na mga hita na mala-labanos sa puti. Kumpirmadong may lahi ‘tong babaeng to. Either Chinese or Korean.
Medyo manipis ang bewang pero malapad ang balakang na nagbibigay ideya ng kurbada ng katawan nya. Hindi ganun kalaki ang suso, pero sa tantya ko ay hindi rin ito ganun kaliit. Siguro, nasa tamang sukat lang ng pangangatawan nya.
Pinakapaborito ko sa kanya yung cleavage nya. Dahil nga sa tama lang ang laki ang suso nya ay may espasyo yung cleavage nya. Hindi talaga kase ako fan ng mga cleavage na “puwet ng baby”. Mas gusto ko yung may espasyo (valley ata tawag dun sa ganong klase ng cleavage… di ko alam). Kaya hindi rin ako fan ng mga babaeng “kapos palad” and suso.
“So…” narinig kong muli ang tinig niya. “Are you finished reading it?”
Dahan dahan mula sa pinto sa likod ko, naglakad muli siya pabalik sa kanyang upuan. Kasabay nun ang pagdaan din muli ng kanyang halimuyak. Halimiyak na muling pinuno yung maliit na interview room. At pagkaupong pagkaupo niya, sabay bungad ng mapang-akit na ngiti at mga mata.
“Oh! Uhm yes… I’m done…” medyo delay pa ang pagsagot ko. Dyahe. Sa utak ko, ‘Tang-ina…Bakit ba kase ang lakas ng dating ng babaeng ‘to?’ Habang pinipilit kong makipag eye contact sa kanya. Medyo natutukso kase yung mga mata ko na dumausdos ng tingin pababa sa cleavage nya. Ang ‘inviting’ kase ng neckline ng dress niya.
“Ok lets discuss the job offer and feel free to ask any questions…”
Mga sampung minuto namin pinag-usapan yung mga detalye ng job offer nila sa akin. As usual, medyo nahirapan na naman ako magfocus. Pero okay naman, nalinaw yung mga detalye na gusto kong malinaw gaya ng pasweldo, benefits, leaves at kung kelan ako magsisimula kung tatanggapin ko yung trabahong inooffer nila…
“Now, if you would like to take the job offer, here is the pen, just sign here on this part just above your name on all three copies…” sabi nya sabay ng pagturo kung saan ako pipirma.
“Uhhmmm… Question…” sabi ko. Nakita ko ang pagbabago ng mga mata nya. Mula sa pagiging mapanukso, naging mapanuri ang mga iyon.
“Yes go ahead…” sabi nya sabay ngiti pero nakasalubong ang mga kilay.
“How much time do I have to think about this?” tanong ko. “I mean… I just want to discuss this first with my family before I sign. If that’s okay…”
“Yes, sure it’s okay… This job offer is good for three business days from the date it is printed…” sagot niya sabay balik ng mapang-akit na tingin at ngiti. “So that’s three days from now…”
“Am I allowed to bring a copy at home sa I could discuss it better with them better?”
“Unfortunately, no…” tugon niya. “These documents are not allowed to leave here except for one copy which is supposed to be yours… That’s…