Pinipilit kong guluhin ang isip ko para mawala ang kung anumang malisya ang mayroon sa pagiisip ko. Umayos ito ng upo at inayos din ang seatbelt na dumadaan sa pagitan ng kanyang mga bumibilog nang dibdib.
Lintik ang lamig ng pawis ko at init ng pakiramdam ng mas makita ko ng malalim ang siwang sa kanyang suot.
Wala itong kamalay malay at sumasabay pa sa beat ng pnapanuod nyang korean band ang ulo nito.
Tinutok ko ang sarili ko sa daan at sinubukang libangin sa pagiisip ng ibang bagay. Ngayon lang ako nakaramdam ng gantong paghanga sa kanya.
Nang makalagpas kami sa mga tumpok ng checkpoint at traffic ay mabilis kaming nakauwi.
Tutok naman ako sa balita noon maghapon dahil sa nakakaalarmang pangyayare noon. Mataas ang panic ng mga tao at ang iniisip ko nga noon ay ang mga worst case scenario.
Lumipas ang mga unang araw ng pandemya na normal lang. Masaya na kahit papaano ay ligtas kami at magkasama ng anak ko. May kaba lang dahil sa walang kasiguraduhan kung anong mangyayari sa mga susunod na buwan, linggo at araw.
Hanggang sa tumawag na nga ang pinagttrabahuhan kong kumpanya. Lahat ay nabigla at hindi handa sa pangyayaring to. Sinimulan na namin noon ang work from home setup. Mabilis din akong nakakuha ng ECQ household ID noon para payagang makalabas.
Si Karina naman ay walang ginawa kundi magcellphone at manuod lang ng puro korean na palabas sa streaming online.
Unang weekend naman ng pandemya, ay isa ako sa mabilis na inoffer ang sasakyan para maging service sa mga panggabing opisina na malapit sa tinutuluyan namin. Maganda ang bigayan at sagot din ng kumpanya ang gas, kaya bakit hindi, raket din ito dahil nagagawa ko naman yon pagtapos ng oras ng work ko.
Unang gabi ng pagseservice ko ay talaga namang panalo. Kahit na noon ay takot na takot ako dahil sa pangambang mahawa ng COVID, pero sagot din naman ng kumpanya na umarkila sakin ang disinfect at iba pang safety protocols.
Binigay sa akin ang listahan ng mga address na di naman kalayuan at dahil nga ECQ noon, napakaluwag ng mga kalsada. Una kong sinundo ay isang babae na nagttrabaho sa call center sa Pasig. Ang bango nito pag akyat palang ng sasakyan. Nakamask ako noon pero amoy na amoy ko ang amoy bagong ligo at mapangakit na pabango.
Di din nalalayo ang sumunod na tatlong nasundo ko at pagkakataon nga naman parang puro babae ata ang naschedule kong sunduin. Dahil may seating capacity pa noon ay 6 lang nagkasya.
Sa huli kong sinundo ay talaga namang naturn on ako. naka blazer jacket ito pero ang suot nito sa loob ay kitang kita ang naglalakihang suso nito. Idagdag mo pa ang tattoo nito sa gitna ng mga melones at ang mala chinitang mata. Dahil nakafacemask ay yun lang ang pagkakakita ko sakanyang itsura. Sa unahan sya umupo, tabi ko. Habang nagddrive ay dko maiwasang sumulyap sulyap sa kanan ko dahil kita ko ang halos buong dede nito dahil sa kanyang suot. Tuloy lang ito sa pagcecelphone at tila ba di na-iilang na baka makitaan sya. Madilim lang noon dahil gabi kaya diko maaninag ng buo. Siguro ay naka nipple pads lang ito dahil bakat na bakat at kitang kita ko ang kabilugan ng kanyang mga suso.
At ung seatbelt na dumadaan sa gitna ng mga dibdib nya ang nagpatigas sa akin. Malaki ang dede talaga ni ate at hindi lawlaw ang mga suso nito.
Nahuli nya ako ng tingin ng sumimple akong tumitingin sa kanang side mirror. Dahil nakamask ay dko alam ang reaksyon nito. Nang makarating na kami sa opisina nila ay tila ba nagpaiwan pa ito ng tease sa akin. Bumaba muna at saka kinuha ang bag nya kaya nakayuko ito sa may pinto at shoot na shoot ang view sa kanyang mga pakwan dahil ang blazer nyang doble ay mejo hinawi nito.
“bye kuya! thank you!”
Ako: Ah, bye! Sige ingat po kayo mga madame.
Yun nalang ang nasabi ko. Matapos magdisinfect ay umuwi na agad ako. Nakakapanibago dahil sobrang bilis ng byahe at kahit ata harurutan mo ung stoplight ay walang sisita sayo dahil wala namang halos na ibang sasakyan ang pagala gala.
Naalala ko padin ang mga pakwan ng babaeng umupo sa tabi ko kaya naman balik tindig si manoy. Mas nalibugan ako sa tila ba panunukso pa nito sa akin. Pwede naman nya kasing kunin ung bag at taglayin na bago bumaba, pero sa halip ay bumaba ito at saka yumuko sa harap ko mismo para kunin ang bag nya na may katagalan pa dahil parang may inaayos at hinahanap dito.
Pag-uwi ko naman sa tinutuluyan namin ni Karina ay napakatahimik. Dumirecho ako sa banyo para sana jumingle muna at gusto kong shumot. May kargada naman ng beer at ilang brandy sa bahay na naipamili ko bago pa man ang ECQ at liquor ban noon.
Dire-direcho ako sa banyo at binuksan ang pinto.
“ahhhhh!” sigaw ni Karina.
nagulat din ako dahil akala ko ay kung ano..
“Karina?” Binuksan ko ang ilaw at nakaupo pala ito sa may toilet. Sinarado nya agad ang pinto pero ng buksan ko ang ilaw ay nakita ko saglit ang katawan nito. Nakatshirt sya noon na purple at tingin ko ay nakataas ang tshirt nito hanggang dibdib. Nakaupo ito sa bowl kaya di ko na nakita pa ang lagpas sa baba ng tyan nito.
Karina: D-daad!
Ako: Sorry! akala ko walang tao. Bakit patay kasi ilaw? Anong ginagawa mo? Kanina ka pa dyan?
Karina: Okay lang ako dad, umm, kasiii, umm, sumasakit po tyan ko kaya matagal po ako dito..
Ako; Osige, paglabas mo dyan ay uminom ka ng gamot, ikuha kita.
Karina: Sige po daddy, thank you..
Ilang minuto pa bago ito lumabas. Ako naman ay nakaupo lang sa may bandang dining area para intayin ito at painumin ng gamot. Nag-aalala ako sakanya noon dahil nga isa din sa nabanggit na sintomas ng covid noon ang LBM.
Maya maya pa ay lumabas na ito ng banyo. Paglapit nya sa akin ay hinawakan ko ito sa kamay at dinampian ng palad sa noo at leeg. wala namang lagnat.
Ako: Hindi ka naman mainit.. Buti naman.. Sige na, uminom ka na ng gamot. Naghilamos ka?
Karina: Ahhh ehhh. pawis po daddy.. mainit po kasi sa CR..
Ako: Ha, eh diba’t may exhaust fan… naman… dito…
Sabi ko habang pahina ang boses ko dahil papunta na ako ng banyo. Majijingle na talaga ako noon.
Pagpasok ko ay ibang amoy ang sumalubong sa akin.. Pag nagccr ay mayroon akong nilalagay na fragrance na parang sabon sa tangke ng toilet para humalo sa ifflush na tubig. Pero walang ganong…