Mensahe ng awtor:
1) Ang lahat ng copyright at trademark ng mga character na ginamit ay pagmamay-ari ng kani-kanilang mga may-ari at hindi ibinebenta. (All copyrights and trademarks of the characters used belong to their respective owners and are not being sold.)
2) Mukhang wala naman nagreklamo nung sumulat ako about Darna dati, so palagay ko wala naman problema gamitin name niya. Admins, pasabi po if need baguhin. Mag cooperate naman po ako. 🙂
3) Yung Chapters 1 and 2, setup lang talaga ‘yan kung paano natalo si Darna. Kung init na init na kayo, skip na lang sa Chapter 3, lol. Enjoy.
Chapter 1: Ang Altar
“Gubat Tserof” – Pinangalanan ng masayang grupo ng magkakaibigan ang kagubatan na ito. Sa paanuman, hindi alam ng maraming tao ang kagubatan na ito. Sa mas looban na lugar nito ay matatagpuan ang isang patag na lugar na perpekto para sa mga camper na maglagay ng mga tolda at isang bonfire.
Sa ilalim ng liwanag ng buwan, pinalibutan ng grupo ang kanilang bonfire at umawit sa tunog ng kanilang gitara. Ilang beses na silang nakapunta dito at walang mabangis na hayop na iistorbohin nila.
“Kailangan kong umihi,” Tumayo ang isang mapang-akit na babae sa grupo.
Nagtipon siya ng ilang mga gamit at nagtungo sa mas malalim na kagubatan, palayo sa grupo, upang makahanap ng magandang lugar para umihi. Ginamit niya ang ilaw ng kanyang smartphone para mag-navigate sa mga palumpong. Nasiyahan sa isang tiyak na lugar, nagbigay siya ng huling tingin sa paligid upang matiyak na walang taong makakakita sa kanya. Huhubarin na sana niya ang palda at panty niya, ngunit may narinig siyang kaluskos sa mga palumpong malapit.
“Hello?” Inis at kinakabahan, tumawag siya. “Iihi lang po ako, pasintabi. Uhhh, tabi-tabi po.”
Hinubad niya ang kanyang palda at panty at ibinuhos ang kanyang ihi sa lupa. Naglinis siya ng sarili, tumayo, tumalikod para bumalik na sa mga kaibigan, at pagkatapos ay nakita niya ang silweta ng isang napakalaking hugis-tao sa harapan niya. Ngunit, imposibleng maging tao ito. Ito ay may taas na sampung talampakan at mas malapad kaysa sa anumang powerlifter. Sa dilim ng gabi, ang mga mata nito ay may dilaw na kinang. Sa isang iglap, nakita niyang inabot siya ng nilalang at nawalan siya ng malay.
Sa susunod na magkamalay ang babae, natagpuan niya ang kanyang sarili na nakagapos sa ibabaw ng isang patag na kahoy. Hindi siya sigurado kung tama ang kanyang nakikita, ngunit tila makapal na sanga ang nakagapos sa kanyang mga kamay at paa. Tumingin siya sa paligid ng maliwanag na lugar at napagtantong nasa isang kuweba siya na may kakaibang mga inskripsiyon sa mga pader nito. At, sa paghusga sa hitsura ng patag na kahoy, ito ay isang altar sa loob ng isang kuweba. Nang dumampi ang malamig na hangin sa kanyang balat, napagtanto niyang hubo’t hubad na siya.
Sa paanan ng altar kung saan nakatali ang kanyang mga paa, tanaw niya ang bukana ng kweba. Lumitaw ang malaking nilalang mula sa labas at dahan-dahang pumasok sa loob ng kuweba patungo sa kanya. Mas malinaw niyang nakikita ang nilalang habang lumalapit ito. Siguradong hindi ito tao. Hindi mawari ng kanyang utak ang kapangitan ng hitsura nito. Ang tanging bagay na may katuturan ay mayroon itong higanteng ari.
Gusto siyang halayin ng nilalang. At tiyak na magagawa ito, kung ang isang pulang blur ay hindi dumaan sa nilalang at pinugutan ang ulo nito. Ang blur ay naging malinaw sa mata ng babae kasing bilis ng paglitaw nito. Ang walang ulong nilalang ay bumagsak sa lupa na may kasamang malakas na kalabog.
Sa kaliwa nito, nakatayo ang isang matangkad na babae na may mahaba at makinis na binti. Matapang ang hulma ng kanyang mukha, ngunit sobrang ganda pa rin. Ang kanyang katawan ay handa para sa ikatlong digmaang pandaigdig, ngunit nakakaakit pa rin sa lalaki man o babae. Ang nakakamanghang babae ay mukhang katangi-tangi: nakasuot siya ng pulang bikini na may gintong bituin sa bawat takip ng bra; pulang helmet na may ruby na nakabaon sa medalyon na may pakpak na ginto; gintong pulseras; isang gintong medalyon na sinturon na may isang loincloth sa gitna; at pulang bota.
Tumagal ng ilang segundo para maproseso ng aliping babae ang lahat ng nangyari. Nang makahabol ang kanyang isip, napagtanto niyang iniligtas ni Darna ang kanyang buhay.
“Wag kang mag-alala,” nagsalita si Darna, na ang boses ay parang isang makapangyarihang anghel – mabangis, ngunit magalang. “Ligtas ka na.” Ang kanyang ngiti ay nagbabadya ng kaligtasan, na parang walang masamang mangyayari hangga’t siya ay nasa paligid.
Chapter 2: Awit na Nananawagan
Sa oras na ito, matagal nang pagod ang grupo ng magkakaibigan sa kanilang pagkanta. Babalik na sana silang lahat sa kanilang mga tent, ngunit napansin nilang hindi pa rin bumabalik si Sandra. Sa sandaling binanggit ito ng isa sa kanila, isang babae ang bumaba mula sa langit at marahang lumapag malapit sa kanilang bonfire. Ang babaeng iyon ay si Darna, at nasa kanyang mga bisig ang kanilang kaibigan na si Sandra, na ngayon ay ligtas at nakadamit.
Ang grupo ay tumingin kay Darna nang may pagtataka at sa kanilang kaibigan na may pagkalito at ginhawa. Maingat na binitawan ni Darna si Sandra.
“Magandang gabi po sa inyong lahat…,” wika ni Darna. “Ikinagagalak kong makilala kayong lahat. Alam kong biglaan lang ito, pero naligaw ang kaibigan niyo sa kakahuyan, at nahanap ko siya at dinala ko siya dito. Gusto ko sana na mas marami pa tayong oras sa isa’t isa, ngunit ako ay kasalukuyang nasa trabaho at may gagawin pa. Magandang gabi po muli at matulog nawa kayo ng mahimbing. Huwag po kayong matakot, dahil lagi akong nandito para protektahan kayong lahat.”
“Oh my God, si Darna!” Nag-react ang isang babae sa grupo.
Ang iba ay nagpupumilit pa rin na makabuo ng tamang tugon. Si Sandra, napapailing pa rin sa mga nangyari, nagawang bumulong ng taos pusong pasasalamat. Sa kabutihang palad, hindi na kinailangan pa ng grupo na mahirapan ang kanilang sarili, dahil lumipad pabalik sa langit si Darna pagkatapos ng kanyang talumpati. Lumipad si Darna pabalik sa kweba kung saan niya natagpuan ang babae.
Ginamit ni Darna ang kanyang sobrang bilis para usisain ang buong kweba–sa labas at loob nito, at sa loob lamang ng isang segundo ay nagawang imapa ang buong lugar. Ito ay hindi lamang isang kweba na may altar, mayroon itong maraming lihim na lagusan nakatgo sa mga dingding nito at isa itong malaking maze.
Ngunit, ang talagang pumukaw sa pansin ni Darna ay isang higanteng yungib matatagpuan sa pinakamalalim na loob ng kweba. Mayroon itong mas malaking altar at ang mga dingding nito ay natatakpan ng mga vines. Ang mga vines ay mukhang kakaiba–sila ay kumikibot at kumukulot na parang mga daliri o dila. Hindi sigurado si Darna kung tatawagin silang baging o galamay.
Habang ginalugad niya ang higanteng yungib na ito nang mag-isa, bigla niyang naramdaman na, sa katunayan, hindi na siya nag-iisa. Lumingon si Darna at nakita niya ang mas maraming higanteng nilalang na kanina ay pinugutan niya ng ulo. Ang mga nilalang na ito ay naiiba ang kulay–hindi itim, sa halip, sila ay pula.
Ang mabilis na reflexes ni Darna ay nagrehistro ng isang pag-atake mula sa kanyang maraming mga mananalakay. Gumawa sila ng pagbabanta na tindig sa kanya, at hindi niya hahayaang makuha nila ang unang tama. Kumonekta ang suntok ni Darna sa ulo ng pinakamalapit na halimaw, ngunit hindi man lang naapektuhan ang halimaw. Ngumisi pa ito, na para bang nanunuya sa kanya.
Sinakop ng takot ang puso ni Darna. Hindi pa ito nangyari dati. Walang nilalang ang nakalaban sa kanyang malakas na suntok. Gayunpaman, isang apoy ang lumiwanag sa kaluluwa ni Darna. Paano niya nakalimutan? Ang bawat kalaban na nakaharap niya ay walang kalaban-laban sa kanya. Ngayon, sa wakas, narito ang isang pagkakataon upang madama ang kagalakan ng isang tunay na laban.
Muli, ginamit ni Darna ang kanyang sobrang bilis upang tamaan ang bawat halimaw sa bawat bahagi ng kanilang katawan, sinusubukang humanap ng mahinang bahagi. Ngunit, ang lahat ng kanyang mga pag-atake ay walang pinsala. Ngayon, oras na ng mga halimaw para salakayin si Darna. Hindi sila tumungo kay Darna para suntukin siya ng kanilang malalaking kamao. Bagkus, mukhang inaabot nila siya. Kakaibang mga sabog ng enerhiya ang nagmula sa kanilang mga kamay at bumalot kay Darna. Pinahina nito si Darna, parang lahat ng kapangyarihan niya ay ninakaw sa kanya.
Mabilis na napagtanto ni Darna na siya ay nahihipnotismo. Walang ibang paraan para labanan niya ito. Gamit ang lahat ng lakas at kontrol na natitira sa kanya, sumigaw siya, “CAPTAIN BARBELL…