You know who you are.
So, hi sa yo!
First of all, thank you for patiently waiting for me.
Medyo busy lang kasi.
Pero, dahil nakahanap ako ng konting spare time, naisipan ko na sulatan ka na lang.
Una nga to say, thank you.
And also, para magkuwento na din.
Para naman updated ka kahit paano.
Si hubby, may bago na namang interest. Hay naku nga!
Paiba-iba ng gusto.
Akala ko, mga babae lang ang fickle-minded, pero mas pa pala ang mga guys.
So ayun nga, gusto nya daw matulog lagi ng maaga kasi nga may bago syang pinagkakaabalahan.
Biking.
Every morning.
At sinama pa ang anak ko sa kanyang new found hobby, kuno.
Pero damay din pala ako. Hahaha.
So, dahil wala na sya lagi sa mood at maaga ng matulog, wala na akong makakuwentuhan sa gabi.
Sabagay, wala din naman masyado akong pwedeng i-share, so, ok na rin.
Pero one weekend, sinama nila ako ng anak namin sa isang bike park sa bandang south.
Grabe! Pag weekend pala halos punong-puno dun.
So anyway, dala namin ang mga bikes na binili nya for us.
Gumastos ng malaki para lang majustify ang kanyang bagong hobby. Hahaha.
So, syempre excited silang dalawa.
Gusto daw magtrail at umikot para sulitin ang place.
Ok lang naman, pero di ko sila masasamahan.
Though marunong akong magbisikleta, sa kalsada lang naman ako.
Sila kasi ang gusto, yung sa may lupa na maraming sikot-sikot at maraming obstacles.
Sabi ko, di ko kaya yun. Baka yun pa ang ikamatay ko. Hahaha.
So sinabi ko sa kanila, sila na lang. I will just bike around the place na medyo safe para sa mga baguhan pa lang na tulad ko.
Sabi ko na lang din na mag-ingat sila.
Mahaba daw ang trail at baka magtagal sila. So pinag-usapan namin na magkita na lang kami sa may coffee shop pag tapos na sila.
Dun na lang ako maghihintay.
So off they went.
Ako naman, pedal-pedal lang na relaxed. Keeping myself sa paved roads na sa palagay ko ay safe.
Sinabi ko na kanina na marunong naman ako magbike, pero ang nakasanayan kong bike ay yung simple lang.
Kaso, etong binili ni hubby, may gear-gear pa.
Aba! Malay ko ba dyan. Basta makapedal ako at di matumba, ok na yun.
At dun nga iikot itong kuwento ko sa yo, today.
As I was biking around, enjoying what was there sa place, na-curious ako kung pano ba itong mga gears na ito.
So kambyo ako, bahala na.
May gagaan na parang wala ka ng pinepedal may mabigat din na di ka na makapadyak.
So ganun pala sya.
Kaso may palpak ata akong ginawa.
Basta na lang napigtas yung chain ng bike ko!
E medyo nakalayo na ako sa aming meeting place.
Pucha! Sabi ko.
Mahaba-habang lakad ito.
Ang init pa!
So alay-lakad na muna ako. Hahaha.
May nakasalubong akong group na nakita kung ano nangyari. They immediately stopped and offered to help.
Syempre, natuwa ako.
Baka pwede nilang maayos at di ko na kailangang maglakad pa ng malayo.
Tinanong nila kung nag-cross chain daw ba ako.
Ano yun?
Inexplain nila na yun yung pag nasa small plate ang chain sa harap, tapos nakalagay din ang chain sa maliit na plate sa likod.
Aba, ma at pa?
Sabi nila, masisira daw ang chain pag ganun.
Ah ok.
Dun ngayon umentra yung isa.
Sabi nya, mauna na daw yung iba at sya na lang ang tutulong sa akin para di sayang sa oras.
Tinatamad naman daw kasi talaga sya.
E sya pala ang kanilang resident mechanic so sabi na lang nila na in good hands naman daw ako at sure sila na maayos nya yun.
Sya si Popoy.
Nagtataka nga ako kung bakit parang sya lang ang medyo nasa healthy side sa kanilang magkakasama.
Kung regular biker nga talaga ito, di ba dapat medyo fit sya kahit paano?
Kaso parang butanding sa laki. Tapos nakablue pa sya na shirt kaya lalong nagmukhang ganun.
Pero para sa age nya na active pa sya, nakakabilib din ha.
Medyo nasa older side na kasi sya sa tingin ko.
So naiwan nga si Popoy para ayusin ang bike ko.
Naputol ang chain kaya kailangan daw lagyan ng bagong link.
Buti na lang meron sya laging dalang spare.
Kasama daw sa mga essentials nila pag pumapadyak.
Ayun nga. Nagstart na syang ayusin ang bike ko pero dahil mainit na nga, nagsabi sya na kung pwede hanap daw kami ng shade.
So naglakad kami, tangay-tangay ang mga bikes namin.
Buti nakakita kami ng puno na pwedeng liliman.
So dun kami pumunta.
Nilabas na nya ang mga tools nya at sinimulan ng ayusin ang kadena ko.
Pero wag ka!
Panay ang nakaw na tingin sa akin ni tanders.
Aba’y inaaral ata nya ang bawat hibla ng suot kong cycling shorts at jersey na binili ng asawa ko.
Pero sige lang.
Carry lang.
Tingin lang naman, di ba?
May mga ginawa sya na di ko alam kung ano. Pero basta may nilagay sya tapos parang iniipit nya or something, para kumabit.
Pinapanood ko sya, di dahil gusto ko matuto pero more of dahil naawa ako kasi para syang nahihirapan.
Baka may kailangang tulong.
Tagahawak lang ako ng bike para di ito matumba pero kung may iba pa akong pwedeng gawin, why not.
Favor na nga lang ito.
Nakakahiya na nga na naistorbo ko ang kanilang pagba-bike tapos di man lang ako tutulong.
Ano ako senyorita? Hahaha.
Habang kinakabit nya yung kung ano man yun, sinabihan nya ako na wag ko na daw gagawin uli yun kasi baka may iba pang ma-damage. Baka mapagastos pa daw ako.
Sabi ko naman na wala akong alam talaga sa bike. Basta makapedal lang ako, ok na.
Pinaliwanag nya na dapat ay may alam din ako kahit sa pagmaintain man lang at yung mga easy repairs. Para di daw ako ma-stranded gaya ngayon.
Pano na daw kung walang pwedeng tumulong.
May point sya.
So nakinig na ako.
Pinakita nya sa akin yung ginagawa nya.
So ako, umupo naman para makita ng mas maayos.
Di ba nga hawak ko yung bike at sya yung gumagawa, so nasa isang side sya at ako naman katapat nya sa kabila.
Di ko makita masyado kasi nahaharangan.
Pero napapansin ko sya na panay ang tingin sa baba ko.
Naka-squat ba naman ako ng upo.
Nailang ako at medyo para akong nakadisplay kahit pa may damit naman.
So lumipat ako sa side nya at dun ako umupo sa tabi nya.
So sinilip ko kung ano yung ginagawa nya.
Yun nga. May kinakabit sya tapos didiinan nya.
Tinanong nya kung bago ba daw yung bike ko.
Sa pagkakaalam ko, bagong luma. Hahaha.
Second-hand kasi ang binili sa akin ni hubby.
Para lang daw magkameron ako.
Sila ng anak ko ang bumili ng bago kasi sila naman ang madalas magbike at ako saling pusa lang kung pwede.
Well, kasi daw may sira na din yung isang link.
So in effect, di lang yung naputol pero may isa pa pala.
Buti na lang boyscout itong si Popoy at laging handa.
May spare pa daw sya.
So yun naman ang ginawa nya.
Mainit nga di ba, so medyo nakababa yung zipper ng cycling jersey ko ng konti.
Tightfitting na nga at medyo labas ang curves ko, nakababa pa ng konti ang zipper so medyo may “view”. Hahaha.
As expected, panay ang silip ni tatang!
Pasimple pa pero huli naman.
And mind you, alam nyang alam ko kasi ilang beses kami nagkatinginan.
Smile lang si loko!
E di inaayos nya pa din.
Pinapakita sa kin kung ano ginagawa nya.
Sabi nya lapit pa daw ako para mas makita ko pa para sa susunod alam ko na ang gagawin ko.
Ako naman si gaga, lapit din.
Sabi ba naman, yan daw ang mangyayari pag nag-cross chaining ako.
Di daw kasi maganda ang maliit sa maliit.
O kaya malaki sa malaki.
Ok nakuha ko yun.
Kaso biglang humirit ba naman.
Dapat daw baligtaran. Ang maliit daw dapat malaki ang partner para mas ok sa pakiramdam.
Aba! Loko ‘to ah!
Akala nya di ko alam na iba na ang ibig nyang sabihin sa sinabi nya.
Hinambing ba naman ang bike sa iba!
Nakangiti pa na nakakainis.
Syempre tinarayan ko sya ng konti.
Sabi ko, bike ang inaayos natin ha.
Lalong tumawa ba naman.
Sabi nya, oo naman daw.
Pero medyo may na-feel din ako ha.
Di ba nga, mula ng magkaroon ng bagong interest si hubby ay na-echapwera na naman ako at ang mga needs ko.
So ayun nga matapos kong tarayan, di pa rin tumigil.
Maganda daw ang biking para mabanat ang mga ibang muscles ko na di madalas magamit.
At mas maganda daw ang biking pag may kasama.
Para may pwedeng tumulong kung may problema.
Parang iba ang basa ko sa mga sinasabi nya, e.
Parang may double meaning lahat.
Pero sige. Hinayaan ko na lang.
Baka pag pinatulan ko, bigla na lang akong iwan at di na gawin ang bike ko.
Nakabklas na kaya, so pano ko bibitbitin lahat yun.
On a roll si Popoy.
Tinanong kung sino daw ba ang kasama ko at bakit ako iniwan.
Kasi daw by tradition, pag group kayo, walang iwanan kasi nga baka magkaproblema ang isa, so dapat may mag-assist man lang.
Sinabi ko husband ko at anak ko. Kaso nagtrail sila at di pa ako ready sa ganun kaya nagpaiwan na lang ako para magbike sa semento.
Napasimangot sya.
Di raw pwede ang bike ko sa trail at lalo na sa kundisyon nito na di nakatono. Kung ano man yun.
Sabi nya na yung mga parts daw na nakakabit sa bisikleta ko, masisira kung gagamitin ko sa trail.
Wala naman akong alam dyan. Basta bike, sa akin, pareho lahat yan.
Inisa-isa nya ang mga parts na dapat ko daw palitan para maging ok sa trail.
Sabi ko na lang wala din naman akong plano in the future.
Nagba-bike lang ako for fun, yun lang.
Tinanong nya kung anong oras nagstart ang mag-ama ko.
Sabi ko mga 30 minutes ago kami naghiwa-hiwalay at magmi-meet na lang sa coffee shop pag tapos na sila.
Sabi nya aabutin daw ang mga yun ng halos 3-4 hours.
Mahaba ang trail at medyo technical daw. So di pwedeng madaliin.
Tinanong nya kung first time nila dito magtrail.
Sabi ko first time nila magtrail, period.
Lalo pa daw tatagal yun.
Pwede pa daw ako magluch at meryenda bago sila makabalik.
Ganun?!?
Pero iba yung nga tingin nya sa akin.
Parang may something.
At mind you, medyo may effect ha.
Siguro dahil nga feeling neglected na naman ako.
Tapos sabi nya na dapat daw muna matuto ako ng tamang paraan ng pagride.
Yun daw ride height ng upuan ko at yung manibela.
Dapat daw sakto sa build and height ko.
Meron pa palang ganun?
Para daw less injuries at di manakit ang katawan ko pag matagal ang pagbike.
Tapos yung tamang ride posture para di ako mangalay.
Then nagdamoves ang loko.
As if di pa sya satisfied na kanina pa nya ako ina-eye.
Sasamahan daw nya ako muna magbike.
Para din daw makita nya kung ok yung ginawa nya at kung may tips sya na pwedeng ibigay.
Ikot na rin daw nya ako sa lugar dahil nga first timer.
For some reason, pumayag ako.
So after nya gawin ang bike ko at itago ang mga gamit nya, nagbike na kami.
Dun daw sya likod para makita nya ang inayos nya.
I’m sure may iba pa syang dahilan why.
So bike kami.
The place is good. Maganda nga sa mga bikers.
Both trail riders and recreational like me.
Then pina-stop nya ako.
May napansin daw sya.
Nilapitan nya ako.
He held the bike steady and asked me to sit on it as if umaandar ako.
Sunod naman ako.
Mali daw ang posture ko kasi mali daw ang mga height ng upuan at manibela ko.
So sabi nya, wag daw akong gagalaw at ia-adjust nya.
Binaba nya ang manibela ko at pati upuan.
Aba! At may, may I touch you pa, nung inaadjust yung seat ko.
Syempre napaiwas ako nung naramdaman ko yung kamay nya sa bandang pwet ko.
Daplis lang naman.
Pwedeng sadya, pwede ring hindi.
Pero kahit na.
So, ride daw uli kami.
Wala pang ilang metro, stop na naman.
Adjust daw uli.
Sa seat na naman.
And confeermed!
Sadya ang mga pagdikit ng mga kamay nya sa cycling shorts ko.
Kunwari nagtatanong kung ok lang ba daw ako sa ganung height.
Pero ang thumb ha!
Nakadikit sa behind ko.
Sabi ko na lang ok naman ako sa ganun.
Pero gusto pa raw nya i-adjust kasi parang masyado naman daw akong upright.
So tinaas nya.
E ayaw nya akong pababain.
So syempre may bwelo sya para itaas ang upuan na kasama ako.
Di ko nga makuha ang logic nun.
Pero sige na lang.
But hmmmm…
Bakit ang thumb mo kuya nasa bandang gitna na ng pwet ko at ng upuan?
Parang sinuksok mo ata.
Tanong sya kung ok ba daw na medyo nakayuko ako.
Sabi ko ok lang. Malay ko ba dyan.
Tinaas nya pa.
Syempre habang tinataas, napapabend over ka din ng konti.
Check ko daw kung comfy ako at di parang nakahukot.
Sabi ko, di naman.
Pero medyo close na kami ha.
As in, magkadikit na halos.
Like 2 inches away na lang ang kanyang bukol sa cycling shorts sa leg ko.
Ganun ka-close.
At napansin ko nga din yun. Hehehe.
Pinihit pa nya ng konti.
Dun na dumikit.
Pucha!
Nagulat ako.
At dahil inaayos pa nga nya ang seat ko, aba! Napapakiskis pa.
Na-shock ako pero tinablan din kahit paano.
When I looked at him, nakangiti si mokong.
Ngiting alam nyo na.
Natameme ako.
Di ko alam pano magrereact.
Then he did something na di ko inakala. As if di pa sapat yung pagdikit-dikit nya sa legs ko.
Gumalaw ba naman yung thumb nya na nakasuksok sa bandang pwet ko.
Parang ahas na malikot.
Yun daw ba, ok?
Di ako nakasagot.
Sabi nya ayusin pa daw namin ang ride posture ko.
Sumunod daw ako sa kanya.
Di ko alam why, pero sumunod naman ako.
May pinasukan kaming isang dirt road.
Tapos papunta sa isang uphill ng konti.
Kapagod ha!
Di naman nga ako sanay mag bike tapos ganun pa!
Then we ended up sa isang ridge.
Medyo tago ang lugar at walang ibang tao.
May kubong maliit na feeling ko rest area ng mga bikers na pumupunta dun.
Sabi nya yun daw ang kanyang secret spot.
Walang ibang may alam nun, except him and his friends na wala nga at iniwan sya kanina to help me.
May pinagdalhan sya sa bike ko na parang stand.
Nakalock sa harap at sa likod.
Adjustment stand daw yun.
So sabi nya, sakay daw uli ako sa bike para makita nya ang posture ko and from there make the necessary adjustments.
And ayun na naman sya.
Dikit sa legs ko and the infamous thumb uli!
Iba talaga.
He then said something na di ko agad na-gets.
Na ang cycling shorts daw does wonders for a cyclist.
Bukod sa tumutulong na maging aerodynamic at smooth ang tagos ng hangin, it also serves as a nice tool. Something to that effect ang sinabi nya.
A tool to what?
Mas nagiging sexy daw ang isang female rider lalo na pag nae-exaggerate ang mga curves nito.
Syempre nagulat ako.
Pero tuloy lang si Popoy.
Bigla ba namang hinawakan ako sa pwet!
E nakayuko nga ako so medyo curved ang behind ko and nakajut-out.
Shit! His hand was all over my ass.
Tapos panay pa ang kiskis ng kanyang thingy sa leg ko.
Di ako nakagalaw.
As in, nagfreeze ako.
Pero di sya tumigil.
Panay pa din ang hawak nya sa pwet ko at sige pa rin sa pagdikit ng bukol nya sa legs ko.
Yan ang problema kung feeling neglected ka.
Madaling tablan.
Gusto ko man syang itulak palayo para tumigil na sya at umalis na lang ako pero di ko magawa.
Parang di ko maintindihan ang sarili ko.
Napapaangat na ang pwet ko kasi nga nakakakiliti din ang paghipo nya.
You can just imagine my face at that time.
Yung bang halong ayaw mo pero gusto mo rin kasi nga, it’s been a while.
Panay pa ang bulong nya ng mga sweet nothings sa tenga ko kaya lalo akong naa-arouse.
Kesyo kanina pa daw nya ako minamasdan at bagay daw sa akin na laging nakacycling shorts.
O kaya, malamang daw pantsayahin ako ng iba kasi nga maganda ako at sexy.
Na tinitigasan daw sya sa akin kanina pa.
Ang sexy ko daw at gusto nya akong tikman.
Di ko na kinaya.
Shit!
Bumigay na ako.
Inabot ko na din yung thingy nya na nakadikit sa leg ko.
Wow, ang tigas at mukang malaki nga.
Sabi nya, dapat daw pag nagba-bike at mainit, siguraduhin daw laging hydrated at presko.
Aba! Binaba pa nya yung zipper ng cycling jersey ko.
E, full zip yun. So syempre bumukas ang damit ko.
Kita na nya sports bra ko sa loob.
Pero tuloy pa rin yung hand nya sa pwet ko.
May papisil-pisil pa.
Sarap daw. Ang lambot.
Ako naman, engrossed na sa kinakapa kong thingy nya.
Binuhay na ang wisyo ko e.
Remember, nasa labas pa kami nito at nakasampa pa ako sa bike ko ha.
So dumagdag pa yung init ng araw sa heat of the moment.
Pucha yung kamay nya sa pwet ko.
Ang likot! Kung san-san umaabot.
Nakakaturn on tuloy.
Pati sa pundya ko umabot at hinihipuan ako.
So binawian ko sya.
Pinasok ko yung kamay ko sa cycling nya.
Walang brief ang mokong.
Straight to the point ang kamay ko!
E andun na, so might as well.
Malaki nga sya at matigas na.
Gapang ang hand ko pababa.
Uhum, may say.
Tapos pababa pa sa balls nya.
Para na akong possessed that time. Basta instinct na lang ang gumagana.
So natural instinct ko then, jinakol ko sya.
Laki ng ngiti ni tanders!
Ang lambot daw ng kamay ko.
…