Nakatitig rin si Meanne sa kanya, nasa may gawing pusod lang nito ang nakabukadkad na palad at marahang hinihimas. Nasagi ng isang daliri ang babang puson, kung saan naka usli ang ulo ng sandata ni Ariel. Matigas at dumadaloy sa tubig dagat ang likidong kanina pa tumatagas sa bunga ng pagnanasa.
Kagat ni Meanne ang labi. Nakakalibog ang mukha dahil tila darang na darang at nang gigigil na madampian man lamang ang matigas na titi na nasa kanilang pagitan.
Ngunit nababalot siya ng hiya. Nangangamba ang babae baka ipagtulakan siya ng tuluyan sakaling abutin niya ang matigas na sandata ni Ariel.
Dahil dito, embes na pababa, itinaas niya ang haplos papunta sa dibdib ng binata, sa rib cage, papunta sa likuran. Hinaplos niya ang katawan ni Ariel. Dinama ng palad ang malaking pangangatawan ng binata. Ang nakatonong mga mucles. Nakatutok ang mata ng babae sa madilim na mukha ng lalaki, nang unti unting ilapit ni Meanne ang labi sa dibdib ni Ariel. Hinihipan ng hininga ang kaliwang nipples ng binata, kasunod nito inilabas niya ang dila at banayad na dinilaan ang maliit na utong ni Ariel. Napapikit ang binata. Tila umunat ang kanyang kalamnan. At napaungol.
Pinoy and Pinay Porn Sex Scandal IyotSex.Com
“Anneeee..”
Banayad na nilaro ng dila ni Meanne ang utong ni Ariel.
Ilang saglit gumapang din ang isa pang palad ng babae, sa kabilang utong at pinipisil-pisil ito. Tila nasa alapaap si Ariel sa ginagawa ng dalaga. Ang kaliwang palad ni Meanne ay nasa babang likuran ni Ariel, idiniin papasok ang balakang ng binata upang humagod ang titi nito na nasa pagitan na ng dalawang suso ni Meanne.
Kakaiba.
Mainit ang katawan ni Meanne lalo na ang pagitan ng suso na natatakpan ng manipis na bikini bra, marahang sinasalsal ng dibdib ni Meanne ang umbok na titi na natatakpan din ng manipis na tela. Napahawak si Ariel sa may likuran ni Meanne at tila nakanti niya ang tali ng bikini bra. Hindi niya namamalayan dahil nawawala ang sarili niya sa mundo, sa mga sandaling ito.
Alam ni Meanne na nahubad ang tali ng bra, dahil lumuwang ito bigla at kumalas sa kanyang katawan. Inanod ito ng alon. Inilipat ni Meanne ang bibig niya sa isang nipple at tulad ng ginawa niya kanila, dinilaan niya ito ng banayad. Pinaikot-ikutan, kinanti kanti. Sinipsip at kinakagat kagat. Ilang saglit pa, umakyat ang labi ni Meanne pataas sa dibdib ng lalake. Sa leeg, sa panga.
Medyo nakahinga ng maluwag si Ariel dahil kagyat na naputol ang sensasyon sa ginawa ni Meanne. Muli silang nagkaharap. Ang tubig dagat ay hanggang baywang na lang nila sa oras na ito. Dito napadilat ang mata ni Ariel ng husto dahil nakita niyang hubad ang dalawang dibdib ni Meanne. Nakatutok sa kanya ang dalawang matigas na utong.
“M-Meanne.”
Walang maisabi si Meanne. Natatakot siyang baka tanggihan sakaling sabihin niya ang gusto sa oras na ito. Sa harap ni Ariel, niyakap ni Meanne ang sarili at pinisil ng sariling kamay ang isa niyang nipple.
“M-Maganda ba ako Ariel?” Bulong nito.
Nakatitig lang binata. Nakahawak ang kanan kamay niya sa balakang ng babae habang nasa may balikat ang ni Meanne ang kaliwa niyang kamay. Hindi niya alam ang mga nangyayari.
“Oo naman.”
Ngumiti si Meanne. Matamis.
Nilalamas pa rin ni Meanne ang sariling suso. Titig na titig ang binata. Naghahabol ang kanyang hininga. Ang isang kamay ng dalaga gumalaw kung saan naroon ang kamay ni Ariel sa kanyang balakang. Marahang hinimas at nilagyan ng pressure upang pagapangin ito. Giniyahan ni Meanne ang palad ni Ariel, mula sa katawan hanggang sa kanyang suso. Nadadama ni Ariel ang matigas na laman ng dibdib, hanggang sa umabut ang palad niya sa tuktok kung saan naroon ang nakaka takam na nipples ng dalaga.
“Meanne…”
“T-touch me.”
“S-sobra na. We are playing with fire, Meanne. ”
“I don’t care. Gusto ko to. Sige na.”
“Meanne, makinig ka naman. Mahina ang panlaban ko.”
“Bat mo kasi nilalabanan, Please.”
Dalang dala si Ariel sa nakiki usap ni mata ng dalaga. Nagmamaka-awa. Walang nakakakita sa kanila, walang makakaalam sakaling subukan niya ang tuksong ito. Umaangat ang palad ni Ariel. Dahan dahan..
At napapikit, napatigil at umusal..
“I can’t. Sorry, Meanne.”
Tumalikod si Ariel at lumisan papalayo ki Meanne.
Tila nakaramdam ng labis na pagkahiya sa sarili ang babae kaya niyakap ng dalaga ang kanyang dibdib. Ngayon, sa unang pagkatataon nakaramdam siya nang labis na panlalamig. Nanginginig ang buo niyang katawan.
Ito na yata ang pinaka matinding kahihiyan na naramdaman ni Meanne sa buong buhay niya. Napaiyak siya habang nakatayo sa dagat yapos ang sariling katawan, habang papalayo si Ariel. Hanggang sa hindi na ito matatanaw sa dilim.
***
Hindi mapakali si Ariel, pagdating sa kanilang silid. Agad siyang nagbanlaw at nagbihis dahil inisip niyang umuwing mag-isa sa gabing ito. Ngunit pinigilan siya ng kunsensiya dahil tiyak na hindi maganda kung iiwan niya ng tuluyan si Meanne. Hindi dapat siya masisisi sa mga nangyayari. Alam niyang tama ang kanyang ginawa. Ngunit bakit hindi maalis sa isip niya si Meanne.
Nakaramdam siya ng habag.
Galit siya sa inasal kung bakit biglang bigla, iniwan niya sa dagat ang dalaga. Inisip niyang baka may mangyari. Ilang minuto pa siyang nanatili sa silid. Saka muling tumayo si Ariel. Kailangan niyang makausap si Meanne.
Sana, magkaroon siya ng lakas ng loob upang humihi ng paumanhin.
Pagdating niya sa malaking balkunahe, nag ipon ipon doon ang mga barkada ni Meanne na nasa gitna ng kasiyahan. Basa ang ilan sa kanila tanda na naligo na rin ang mga ito sa dagat.
“Hey, bro. Beer?” Sabi ng isa.
“S-sige tol, baka later.” Palinga-linga si Ariel.
“Si Meanne nakita niyo?”
“Hindi ah, kasama mo di ba?”
“T-teka, parang naglalakad dun mag isa.” Sabi ng isang babae.
“Nag-away ba kayo?”
“H-ha, Hindi. Sige sundan ko dun.”
“Ok, balik ka, isama mo . Jam tayo.”
“S-sige.”
Naglakad si Ariel papunta mula sa may dalampasigan at palinga linga nitong hinanap kung saan naroon si Meanne. Maliwanag ang mga ilaw sa poste sa resort, ngunit madilim pa rin ang bahagi ng dalampasiga kayao hindi maaninag ng maayos kung may tao. Siguro mga talong poste ang distansiya, may nakita siya sa bandang kanan.
Naglakad siya papunta doon at habang papalapit mas lalo niyang maaninag ang tila dalawang tao na nakatayo sa buhangin, malapit sa dagat.
Hanggang sa tuluyan niyang makilala si Meanne kausap si Ryan. Gustong huminto ni Ariel upang huwag maki-alam pero parang naririnig niya na mataas ang boses ng bawat isa.
Mukhang nag-aaway. Ilang saglit pa, maiintindihan na ang mga sinasabi.
“Ba’t ba kasi ang kulit mo! Sabi ko tama na! hindi ka ba nakakaintindi!” Boses ni Meanne.
“Nakikiusap nga, humihingi ng chance! lahat naman binibigyan ng second chance!”
Hindi nila napansin na malapit sa kanila, nakatayo si Ariel, taimtim na nakikinig. Hawak ni Ryan ang balikat ni Meanne, ngunit pilit naman na umaalpas ang babae.
“Ryan, go away. Leave me alone!”
“Anne! gumising ka nga! makinig ka, it was not my fault, kung walang dapat sisihin, ikaw yun!”
“Tangina, ako?”
“Anne please. Alam mo kung ano yun.”
“Ahh, dahil hindi ko maibigay sa’yo, you suddenly fuck my friend, tapos okay lang?!”
“Come on, please. I love you.”
“Whaaat? Hahaha. Walandyo! Si Melai, sasabunutan ka nun pag narinig to.”
“Hindi ko siya mahal. Ikaw, ikaw gusto ko.”
“Hahaha! At si Melai, praktisan?”
“Anne naman.”
“Ryan, stop it. Umalis ka na.”
Pilit na inilapit ni Ryan ang sarili upang halikan si Meanne, ngunit pumiglas ito.
“Ano bah!”
“Anne.”
Sinampal ni Meanne ang pisngi ng kausap.
PAK!
Siguro nasaktan, umumang ang palad ni Ryan na akmang gagantihan ang dalaga kaya naki-alam na si Ariel.
“Tama na yan!”
Kapwa natigilan ang dalawa.
Humihingal si Ryan. Binalaan si Ariel.
“Bro, pasensiya ka na. I don’t know you. Alam kung palabas lang ang pagsama mo ki Meanne. Kaya pakiusap, huwag kang maki-alam, problema namin to.”
Hindi nakinig si Ariel.
“Halika na Meanne. Bumalik na tayo.”
Dahan dahang naglakad ang dalaga papalapit ki Ariel.
“Anne, ano ba?” Si Ryan. Lumapit ito at hinarangan ang daan ng dalaga.
“Usap tayo please?”
“Wala ng pag-uusapan, nandito na ang boyfriend ko. Hindi ka ba nahihiya?”
“Tsk tsk, boyfriend? Hindi ako naniniwala. I never heard of him. Alam ko, ginagawa mo to para saktan ako. Come on, please.”
Muling humakbang si Meanne, pero pinigilan ni Ryan.
“Let me go, Ryan.”
“Tol, paraanin mo na kasi.” Si Ariel.
Humarap si Ryan ki Ariel.
“Ang kulit mo naman brod, huwag ka sabing maki-alam.”
Pero dinampot ni Ariel ang kamay ni Meanne upang hatakin papunta sa kanya.
“Halika na.”
Bigla na lang nagbitaw ng suntok si Ryan. Buti na lang dumaplis ito sa hangin dahil napasabay ito sa pagpihit ni Ariel nung hilahin niya si Meanne.
Uunday pa sana ito ng isa pang suntok ngunit mabilis ng bumigwas si Ariel mula sa ilalim. Isang solid upper cut ang tumama sa lower jaw ni Ryan. Sa labis na lakas, kahit may katabaan ang katawan, umangat yata ito sa pagkaka-tayo at tila tumunog ang ngipin ng tumama ang suntok.
Saka bumagsak sa buhangin.
BLAG!
“Oh shit.” Nasabi ni Meanne.
Madaliang lumuhod ang dalaga upang alugin ang katawan nito sa pagkakahiga.
“Ryan.. Ryan.. Oh shit.” Napatinga siya ki Ariel. “Napatay mo yata.”
Lumuhod din si Ariel at inilapat ang tenga sa dibdib ng binata. Narinig niya ang hagod sa ilong.
‘Nnggork.. ZZZzzz.’
“Tulog lang.”
Natawa na si Meanne. Pinakinggan din.
“Wow, amazing. Tulog nga!”
Mabigat, pero pilit na binuhat ni Ariel tulog na katawan ni Ryan. Napatayo ang mga barkada ni Meanne ng makita ang karga karga ni Ariel.
“O anong nangyari diyan?”
“Anak nang.. pinatay niyo ba?”
“Sobra naman…”
Nakangiti si Meanne.
“Lasing yata. Nakita namin tulog dun.”
“Oww.”
Dinala ni Ariel sa recliner chair si Ryan. Iniayos ang pagkakahiga at saka kinumutan. Hindi halata ng lahat na nangingitim ang ilalim ng panga nito.
Biglang sumigaw ang isang babae.
“Back to the beach!”
“Back to the beach!” Sagot ng lahat.
Sabay-sabay na nagsipag hubadan ng kanilang mga pang ibabaw at tumabad ang mga trunks at bikinis ng mga ito at nag uunahan sa pagtakbo upang muling lumusong sa dagat.
“WOOOOOOOOOOOOOO!!”
Naiwan dito si Meanne at Ariel, kasama si Ryan na mahimbing ang tulog sa recliner. Iniwan din ang tumutunong ang dalawang speaker na nakabit na iPod.
***
Binabalot ni Meanne ang sarili sa malaking towel. Sout nito ang malaking t-shirt, ngunit halatang nilalamig, kaya imbes na sumunod sa kanyang mga kaibigan nanatili siya dito. Naupo ang dalaga sa bakanteng sets, pinanood ang mga kasama na nagkakasiyahan sa dagat. Wala itong imik. Hiyang hiya sa sarili. Mali nga yata ang ideya na akagin dito si Ariel.
Hindi siya makatingin sa mukha ng binata. Tumabi ito sa kanya sa isang bakanteng silya. Sa bandang likuran, mahinang tumutunog ang tugtog mula sa speaker, ngunit nangingibabaw ng magumpisa kantang All Of The Stars, Ed Sheeran..
~It’s just another night, and I’m staring at the Moon,~
~I saw a shooting star and thought of you.~
“Meanne.. Sorry kanina.”
Wala pa rin imik ang dalaga. Hindi niya yata alam kung anong klaseng paliwanag ang sasabihin.
~I sang a lullaby by the waterside and knew,~
~If you were here I’d sing to you.~
“O-ok ka lang?” Inilagay ni Ariel ang kamay sa balikat ng dalaga.
“I-I’m fine. Sorry din, nawala ako sa sarili.” Malungkot ang tinig nito.
~You’re on the other side as the skyline splits in two,~
~Miles away from seeing you.~
“Sana huwag kang magagalit sakin.”
“Gusto ko ngang magalit sa’yo, pero wala eh. Inggit ako ki Ate Sara.”
“Makakahanap ka ng mas better saken, Meanne.”
“Bat ba hindi ikaw yun?”
~But I can see the stars from America~
~Iwonder do you see them too.~
“Kasi, may nagmamay-ari na sakin, you know that.”
Napatitig na si Meanne sa kanya. Nag-uunahan talaga ang tibok ng puso ng dalaga tuwing nakikita si Ariel. Para itong magnet na hinihila ang kanyang katinuan. Kaya kahit nababalot pa ng hiya sa nangyari sa dagat, hindi pa rin makatiis ang dalaga na makiusap muli..
“Can I kiss you, one last time?”
Nakatingin si Ariel sa kanya. Hindi nga talaga kaya ni Meanne na pigilan ang lahat.
“Meanne…”
“Last?”
Napailing ang binata. Gusto niyang tuldukan ang lahat upang sa gayon ay maisip ni Meanne na hindi ukol ang kanilang mga damdamin.
“P-puwede last na?”
“Hm..last. Call it, goodbye kiss.”
Naantig ang puso ni Ariel. Bahagyang lumapit sa mukha ng dalaga.
“Goodbye kiss.” Marahang sabi ni Ariel.
Tumulo ang luha ni Meanne habang inilalapit ang labi ki Ariel.
~So open your eyes and see,~
~The way our horizons meet.~
~And all of the lights will leave,~
~Into the night with me.~
Dumampi ang kanilang mga labi. Mainit. Sa pagkakataong ito, walang erotismo, walang malisya at walang pagmamadali. Ang tagpong ito ang huling tanda na ang lahat ay totoo.
Filipina Porn Pinay Sex Pinayot.com
~And I know these scars will bleed,~
~But both of our hearts believe,~
~All of these stars will guide us home.~
~I can hear your heart on the radio beats,~
~They’re playing ‘Chasing Cars’ and I thought of us.~
~Back to the time you were lying next to me,~
~I looked across and fell in love.~
~So I took your hand back through lamp head streets and dew,~
~Everything led back to you.~
~So can you see the stars over Amsterdam?~
~Hear the song my heart is beating to.~
“T-thank you..Meanne.”
“Salamat din.. for everything.. and for not taking advantage.”
Inakap ni Ariel si Meanne sa huling pagkakataon. At hinalikan ang kanyang noo.
~So open your eyes and see,~
~The way our horizons meet.~
~And all of the lights will leave~,
~Into the night with me.~
~And I know these scars will bleed,~
~But both of our hearts believe,~
~All of these stars will guide us home.~
~And all you know,~
~And all~
~I can see the stars from America~
***
Mabigat man sa loob, kailangan ni Meanne tanggapin ang katotoohanan. Iba ang simoy ng hangin sa kanilang pagbabalik sa Maynila. Nakakabingi ang katahimikan. Si Ariel ang nagmamaneho, habang si Meanne ay nakatingin lang sa unahan hanggang matapos ang mga oras ng matagal tagal na biyahe.
Pagdating sa lugar kung saan bababa ang binata. Saglit silang natigilan ng iparada nito ang kotse sa tabi. Saka niya lang narinig muli ang tinig ng dalaga.
“Funny.”
Napalingon siya.
“Lam mo, ayos na din tong nagkausap tayo.” Si Meanne muli. “At least, marami akong nalaman at naintindihan.”
“Yeah. Oo. Ako rin.” Tugon ni Ariel.
“Tama pala lahat. Ikaw nga ang kailangan ni Ate. Nasa iyo ang klase ng pagkatao na kailangan niya. Strong.. faithfull. You and her are actually a perfect match..”
Natigilan ng saglit ang dalaga. Hindi siya makatingin ki Ariel. At nagpatuloy..
“Sana mayroon pang natitirang tulad mo. Sana makahanap din ako.”
“Meanne.. Marami diyan.. You’re still young. Marami pang time. Just.. enjoy your life.”
Napatingin na sa kanya si Meanne.
“Alagaan mo si Ate. Huwag mong paiiyakin.” Hiling nito.
“Y-yan ang balak ko. Yan yan talaga ang gagawin ko, Meanne.”
Nakatitig ito, ang huling sasabihin ay parang nag-aalangan ngunit nagawa niya itong bigkasin makalipas ang ilang segundo..
“Bye… K-Kuya.. Salamat..” Malungkot dahil may luha.
Medyo nagulat si Ariel sa huling narinig na tawag sa kanya. Hindi ito pagpapanggap kundi tuluyang pagtanggap sa kanya. Sa kanila.
“Googdbye, Meanne.”
***
CAMP AGUINALDO. Office of the Vice Chief of Staff, Director General, National Intelligence Coordinating Agency.
Nagmamadali si Emma, civilian at Senior Analyst sa NICA ng katukin nito ang pinto ni General Altarez. Pagbukas niya sa malawak na opisina, kabababa lang ni Leo ng telepono habang nakaupo sa harap ng kanyang malaking mesa.
“Sir.”
“Emma, what’s up.”
“Sir, me mga pumapasok pong ‘Doomsday LRA’, nakakabahala kasi ang pattern, pare-pareho. They are talking about highly explosive element.”
“Saan niyo namonitor?
“Na-intercept namin bale 36 text messages, from 17 cellular numbers. All prepaids, sent and received from the areas of Bataan, Manila and Zaboangga City at merong ding emails, IP’s mostly galing Davao City, Manila and Quezon City. They have all the same messages since yesterday, talking and confirming Doomdsday LRA. What should we do?”
“Yung exact contents?”
“Yun, medyo inconsistent po ang iba eh, pero yung last convi, ito po..”
Iniabut niya ang papel.
00:07: 20:24 PREP DOOMSDAY LRA, C4 RDY., Sent
00:07:40 : 17 COPY ADVS OF ETP, Reciever, Responder.
Hinilot hilot ni Leo ang kanyang sentido habang binabasa ito, at nagtanong.
“Ano sa palagay mo?
“We are convince Sir na there is a possibile bomb attack sa Land Registrations Office, considering the issues at hand with the Vice President, regarding properties. Malamang this is more on political or personal and not exactly from our usual terrorists.”
Pinagmasdan siyang maigi ni Leo.
“Agree ako sa personal, pero the Vice President? He can’t do this. Walang bayag yan para mag finance ng ganito, not even his allies. Mga bobo ang mga yun to think like this. I think it’s personal, but not them. Trace these cellphones.”
Sumandal ang heneral sa kanyang swivel chair at nagpatuloy.
“Print all the remaining details and look for dates, places and names. Kung meron. Kumuha ka rin kayo ng audio messages, sakaling may relevance dito ang mga ma-pick up niyong conversation. Huwag niyo itong lubayan, and send me all reports every now and then.”
“Yes Sir.”
“At tawagan niyo ang Justice Department, set me an urgent meeting today.”
“A-anong agenda Sir?”
“Highly classified kamo.”
“Ok Sir.”
Ang hindi alam ni Emma, kabababa lang ni Leo ng telepono mula sa Langley, Virginia. Liban sa napag usapan nilang malaking problema dahil at-large pa rin si Yusuf Baddi isang Palestinian Al-Quida na nasa lista ng mga International Terrorist. Anim na buwan na ito sa Pilipinas at nagtuturo ng pag assemble ng mga bomba sa mga lokal na terorista sa Mindanao. Nakatakas ito sa atake nila sa Lamitan nitong nakaraang buwan. Naniniwala ang CIA na may imminent attacks, sa Metro Manila. Naka red alert ang US Embassy, kaya kailangan nila ang three-way team kasama ang Intelligence Bureau ng Israel Goverment na Mossad, upang mapigilan ang karahasan sa Pilipinas. Ang report ng CIA, mula sa kanilang ground operatives na nasa Pilipinas na matagal ng nakakubli sa pagpapahayag ng The Book of Mormons, si Yusuf, ay may planong maghasik ng lagim sa Asya, kabilang na dito sa Metro Manila.
***
Ang huling usap sa cellphone, magkikita sila ngayon gabi, araw ng biyernes. Ika tatlungput tatlong araw na ang nakalipas ang usapan sa bahay nina Sara.
Mula ng mag umpisa ang semester, hinahanap ni Sara si Julius. Hindi para kausapin, kundi pag-aralan ang sitwasyon. Pero ayon sa records, hindi ito nag-enroll ngayon. Iniwasan niyang magtanong. Ngunit dahil tila kalmado lahat, nasisiguro nina Sara na wala ng dapat ipangamba.