—-
After 2 weeks habang kumakain sila ng dinner ay may tumawag kay Dustine, hindi niya masyadong maintindihan ang usapan at saka lumayo ito sa kanya at medyo matagal bago bumalik.
“Sino yun?” alam niya na walang nakaka-alam ng number nito kundi siya lang at ang lola nito.
“It’s Dad.” Malungkot na tugon.
“Any problem?”
“Not really, uhm.”
“Are you sure?”
Yumuko ito na parang kumukuha ng lakas bago nagsalita.
“Carlene is coming here.”
“Who is Carlene?”
“Hmmm my girlfriend in US.”
Hindi nakapagsalita ang babae, parang nabingi sa sinabi ng anak.
Oo nga naman, sino ang may sabing wala itong girlfriend? Di ba sabi nito he is dating someone. Sa itsura nito at sa tikas plus ang galing sa kama. IMPOSSIBLE.
Nilapitan siya ng binata pero siya na ang lumayo.
“Ma, I’m not serious with her believe me.”
“No need to explain, naiintindihan ko.”
Mapait na ngiti ang pilit ibinigay ni Aleli.
“Akyat lang muna ako, hayaan mo akong mag isip.”
Pipigilan pa sana ni Dustine ngunit mabilis nang tumalikod ang babae.
Buhat ng may nangyari sa kanila ay ngayun lang ulit sila natulog na hindi magkatabi. Ilang beses siyang kinatok ng lalaki pero hindi niya pinabuksan ng pinto.
Kinabukasan ay nagkita nalang sila sa table, may nakahandang pagkain pero ayaw niyang kumain. Palabas na siya ng pigilan ng lalaki.
“Ma, please. I will fix this okay.”
Tumango lang siya.
“Susunduin ko siya mamaya sa airport. By 7 alis nako”
“Okay.”
Tuluyan na siyang lumabas kasabay ng pagtulo ng luha. Pilit nalang niyang inayos ang sarili at nag concentrate sa trabaho. Nunit pag dating sa bahay ay duon niya naramdaman ang lungkot.
Kung ano ano ang pumasok sa isip niya.
Nasaan na ang mga ito.
Pano binati ng babae si Dustine.
Saan sila tutuloy? Sa hotel din ba?
Ano ang gagawin nila sa hotel?
Para siyang mababaliw sa kakaisip. Hindi niya namalayan na nakatulog na pala siya. Maliwanag na ng magising. Masakit ang ulo dahil sa buong magdamag ata siyang nag iisip.
Nag decide siya na di muna pumasok.
Paglabas niya ay naabutan ang dalawa sa lamesa at kumakain. Kinurot ang puso niya sa nakitang senaryo.
“Ma. Good morning. We ate ahead.”
“Good morning Ma.”
“Oh I’m sorry. This is Carlene my girlfriend, Carle this my Mom.”
“Nice to meet you Mom.” Lumapit ito at bineso siya.
“Nice to meet you too, have a seat.”
“Let’s go ma, eat with us.”
“No, I will just take coffee. I am not feeling well.”
Nagtimpla lang siya ng coffee at bumalik na sa kwarto. Duguan ang puso niya sa natunghayan. Ang masamang pakiramdam ay tuluyang gumupo sa kanya. Nahiga lang maghapon, pilit bumangon ng tanghali at gumayak para umalis dahil hindi niya matiis na kasama ang mga ito sa bahay.
Nag ikot ikot lang at bumili ng mga pedeng bilin, kumain, nag ikot ng nang ikot saka umuwi ng mapagod at wala ng mapuntahan. Dinatna niya ang dalawa sa sofa, nakasandal ang babae sa binata at nakaakbay naman ang lalaki.
Muling nakaramdam ng sakit dahil parang dati ganoon sila pag nanonood ng TV.
“Ma. Where have you been?”
“I just meet with a friend, yeah a friend.”
“Why you did not inform me?”
“Your not here when I left, I am tired. Good night. Carlene sorry if I wasn’t able to spend time. Tomorrow I will make up.”
Umakyat na siya na hindi nahintay ang sagot ng dalawa. Matagal siyang nakahiga pero hindi naman makatulog. Ano na nga ba ang mangyayari? Maghapon silang magkasama, ano ginawa nila?
Biling baligtad siya sa kama, lahat na ng paraan para makatulog ay ginawa na niya pero wala pa din.
Alas onse nang magpasya siyang bumaba para uminom ng mainit na gatas. Hindi niya inaasahan ang maririnig pag tapat sa pinto ng kwarto ni Dustine.
“Dustine, shit your so good. Ahhhh.”
“Oahhh hmmmm.”
Malalim ang bawat hinga ni Dustine, alam na alam niya kung ano ang ginagawa ng dalawa.
“Faster honey, faster ohhhhh.”
“Uhm Uhm Uhm.”
“Harder ahhhh. Harder ohhhhh.”
Napadakot siya sa dibdib, hindi niya sukat akalaing ganoon kasakit. Para siyang sinasaksak ng ilang beses sanaririnig.
“Baby I’m cummming ahhhhhhh. I love you Dustine ahhhh.”
Mabilis ang hakbang na ginawa ni Aleli palayo ang planong pagkuha ng gatas ay nakalimutan na lalo na at bago niya isinara ang pinto ay narinig pa niya ang ang sagot ng binata.
“Ahhhhhh I love youhhhh…..”
Hindi na niya natapos ang kumpletong sinabi ni Dustine dahil isinara na niya ang pinto at napasandal kasabay ng pagbalong ng luha.
Buong magdamag na balisa. Hindi nakatulog pero kahit umaga na ay hindi pa din siya lumabas ng kwarto. Tanghali ng lumabas siya muli nasa sala ang dalawa.
“Ma,okay ka lang?”
“Yeah. I’m fine.”
Inaya siyang kumain, wala na siyang option kundi harapin ang dalawa. Kahit masarap ang pagkain ay hindi niya malulon.
Patapos na siya ng magaslita si Dustine.
“Ma. I will go back to US.”
Lumulon lang muna siya bago tumingin sa binata.
“I just need to settle somethings with Dad and some personal matters.”
“Okay, when you are planning to LEAVE?”
“The day after tomorrow.”
“Okay, uhmmm. I like the food.”
Pagbabago niya ng topic.
“Hope you enjoyed your short stay here Carlene. Sorry that you came this time when I am not well.”
“Nothing to worry. Dustine is enough.”
Medyo nasaktan siya sa sinabi nito pero she learned to ignore. After kumain ay bumalik na ulit sa kwarto. She convinced his heart na ganito talaga. Masakit lang tanggapin na umasa siya sa relasyon sa anak kahit alam niyang mali.
Kinailangan niyang tanggapin na ito ang realidad, ito ang tama. Mahirap man ay ilayo niya ang sarili kasabay ng paglisan ng binata. Kinabukasan ay pumasok na, gabi na ng umuwi kahit hindi naman kailangan ay nag ovetime.
Pagdating sa bahay ay nadatnan si Dustine sa sala ngunit wala si Carlene.
“Ma can we talk?”
“I’m tired, I want some rest.”
Dumiretso na siya sa kwarto pero nakasunod ang lalaki.
“Ma please, I will fix everything.”
“What we had is wrong Dustine, do what is right.”
“Ma what are you talking about?”
“Dustine, please I need to rest.”
“Ma I am leaving tomorrow, please I want to stay with you just for toninght.”
“Dustine, please I want to be alone.”
Hindi na nagpumilit ang lalaki, tumalikod na ito at iniwan ang ina. Kinabukasan ay kinatok para magpaalam. Tumango lang sa binata at isinara na ang pinto. Wala na siyang pakialam sa sasabihin ni Carlene. Hindi na din naman sila magkikita.
Paglabas niya ay gustong habulin ang binata pero huli na, ganitong ganito din ang naramadaman niya mahigit walong taon na ang nakalipas.
Tahimik na ang bahay at wala na ni bakas ni Dustine nang dumating siya galing sa office. Tinungo ang kwarto nito nakitang wala na kahit anong gamit maliban sa isang sulat.
Dear Ma,
I don’t know what to say and I cannot explain everything, I am leaving to fix some things like what I have told you but please wait for me.
I will be back and I will never leave you again.
I love you!
Dustine.
I love you, di ba ito rin ang isinigaw niya habang ipinuputok ang tamod sa puke ni Carlene?
Nalamukot niya ang papel at muling napaiyak. Inayos ang sarili at pilit kinunbinsi na makakaya din niyang lagpasan ang emotional turmoil na nararanasan.
Kinausap ang boss niya ay nung araw din na yun ay tinanggap ang offer nito na trabaho sa London. Pinakiusapan nakung maari ay maayos ang lahat sa lalong madaling panahon. Ayaw na niyang magtagal sa lugar na ito dahil laging lang niya naalala ang lalaki.
Ang magagandang ala-ala ay naging bangungot sa kanya na laging nagbibigay ng lungkot.
Kulang isang buwan ang matuling lumipas, tumatawag si Dustine pero hindi niya sinasagot. Nag deactivate din siya ng FB par…