“Ma uuwi muna ako para kumuha ng gamit.”
“Sige, sabihan mo nalang si Sharon na iayos na lahat ang gamit natin.”
Tumango nalang siya dahil tumalikod din agad ang babae.
Nang makapagsolo ay saka bumuhos ang luha ni Aleli. Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman. Hindi niya masisi ang sarile dahil alam niyang ginusto niya ang mga nangyari. Pero kailangan niyang maninidigan sa kung ano ang tama.
“Nay sampalin mo nga ako para magising ako sa ginagawa ko. Masama ba kong ina bakit ganito!? O masama akong anak. Nay sorry kung naging mahina ako, sana nay maiayos ko pa.”
Mahinang bulong sa ina kahit alam niyang hindi naman siya naririnig. Patuloy ang tulo ng luha hanggang sa dumukdok at duon ay nakatulog.
Pagdating ni Dustine ay nakita ang inang natutulog na nakadukdok sa kama ng lola niya. Inayos lang ang sofa gamit ang dalang unan at kumot saka binuhat ang babae para maging komportable.
Hindi maalis ang tingin sa mukhang ng babaeng unang minahal at patuloy na minamahal. Sa nangyari sa kanila kanina ay alam niyang may katugon ang pagmamahal na ito kahit nilalabanan ng ina.
Ipinangako sa sarili na siya ay mamahalin din katulad nang pagmamahal na mayroon siya. May panghihinayang dahil nakuha na sana niya ng tuluyan ang babaeng minamahal pero sapat na iyon para hindi sumuko kahit anong pagtutulak at pagtanggi pa ang gawin nito sa mga susunod na araw.
Inilagay sa isip na sa ngayon ay iintindihin muna niya at hahayaan pero hindi sa habang panahon. Hinalikan ang ina at saka muling iniayos ang kumot bago umupo sa kung saan naka upo si Aleli kanina.
“La masaya ako sana wag kang magalit sakin kasi alam ko na hindi tanggap ng lahat. Pero La mahal ko ang anak nyo, ang mommy ko. Hindi ko alam kung paano at bakit kaya pagpasensyahan mo na ako. Pangako hindi ko pababayaan si Mommy. Aalagaan ko siya.” Hinalikan ang buhok ng matanda at saka yumupyop sa kama nito.
Dumating kinabukasan ang doctor pero nag advise na kailangang dalin sa Cabanatuan dahil duon may especialista sa cancer. Parehong hospital din kaya maaari nilang i-refer. Hindi na sila nagdalawang isip pa, inayos ang ambulance dahil mahihirapan daw ang matanda kung sa private car.
Pati ang kwarto sa hospital ay inayos nadin. Gusto sana nilang sumakay sa ambulance pero sinabi na isalang ang maaring sumabay dahil may nurse din na kasama.
Hindi na napigil ni Dustine ang ina ng ito ang umakyat sa ambulance. Hinayaan nalang habang sila ni Sharon ay nakasunod.
Tahimik lang ang dalawa habang nasa biyahe, medyo nagkakahiyaan dahil sa insidenteng nangyari sa Baler. Hindi naman kasi inaasahan ni Dustine na ito ang papasok kaya hindi na siya nag-abalang magdamit, gusto kasi talaga niyang tuksuhin si Aleli.
Medyo napangiti pa ang binata ng maalala ang itsura ng batang tiyahin. Halatang birhen pa dahil sa reaksiyon, mukhang sobrang na eskandalo sa kanya. May kapilyuhang pumapasok sa isipan niya pero pinili niyang umayos nalang.
Pagdating sa hospital ay inasikaso lahat, tinest ng doctor at inayos dapat gawin. Nang matapos ang proseso ay hinarap silang mag-ina.
“Misis, tatapatin ko na kayo. Malulunasan lang natin ang nararamdamang sakit pero wala na tayong magagawa. Kalat na sa buong katawan ang cancer. Ihanda nyo nalang po ang kalooban niya.”
Marami pang ipinaliwanag ang doctor pero wala na silang masyadong maintindihan. Pinamili sila kung hihintayin sa hospital na ito ang tuluyang panghihina ng matanda or maari nilang iuwi at duon bibigyanng lunas.
Sa huli ay piniling i-uwi nalang ang matanda, mahirap din para sa kanila pero wala na silang pagpipilian pa.
Matapos ang dalawang araw ay muling isinakay sa ambulansya para ibalik na nila sa Nueva Vizcaya ang Lola. Sa isang hospital muna ulit ito namalagi para bumuti buti ang kalagayan.
Tatlong araw itong namalagi sa ospital bago nila inuwi sa bahay na hiniling din nito.
Nakakagulat man pero pagdating sa bahay ay sumigla muli ang matanda, nakakaupo at nakakatawa inisip nila na baka mali ang doctor at napagod lang ito sa biyahe.
Pero makalipas ang dalawang lingo ay muling inatake ang matanda at tatlong araw matapos ay binawian na ng buhay.Ganoon daw talaga ang cancer kahit naman gawin ang treatment ay wala pa din itong assurance ng complete healing.
Masakit man ay kinailangan nilang tanggapin ang mabilis na pagkawala ng ina. Tatlong gabi ang burol kaya naging abala silang mag ina at ilang kamag-anak. Wala silang pagkakataon para mag usap.
Sa araw ng libing ay inalalayan siya ng anak, wala siyang iba pang masasandala kundi ito lamang. Sa loob ng halos forty years ay ang ina lang ang kasama sa lahat lahat. Hindi na niya nagisnan ang ama dahil maaga itong binawi sa kanila. Hindi na nag asawa pang muli ang ina at itinuon ang pansin sa kanya lamang. Kaya higit sa lahat ng kanyang pinagdaanan ay ito na ang pinakamasakit.
Nang masara ang libingan ay sila nalang mag-ina ang naiwan. Nakaakbay sa kanya ang lalaki at nakayakap naman siya dito.
“Ma tayo na, madilim na din baka abutan tayo ng ulan.”
Tiningnan niya ang langit at tama ang anak dahil kahit alas kwatro palang ay madilim na ang paligid. Nanalangin pang minsan bilang pamamaalam sa ina saka sila nagtungo sa sasakyan. Naka alalay pa din si Dustine sa kanya.
Pagdating sa bahay ay lungkot ang sumalubong sa kanila, hinayaan lang siya ni Dustine habang tinitingnan ang kwarto ng ina. Malinis na ito at nakatabi ang mga gamit. Nahiga sa kama at saka niyakap ang una na gamit nito na parang ang ina pa din ang kayakap.
Nagising nalang sa tapik ng lalaki.
“Ma. Kain ka na muna bago ka magpahinga. Ilang araw ka na ding pagod at puyat baka magkasakit ka.”
“Wala akong gana.”
“Sige na, try to eat something I cooked.”
Huminga lang ng malalim at muling iniikot ang mata sa kwarto bago tumuyo para sundin ang sinabi ng anak.
“What is this?”
Nagulat dahil sa pagkaing nakaprepare. Pochero, fried pata at vegetable salad.
“I hope you will like what I prepared.”
“Ikaw ang nagluto?”
“Yeah, pasensya na if di ganon kasarap.”
Bigla siyang nagutom ng makita ang pagkain kaya naupo na din siya ng hilahin ng lalaki ang upuan para sa kanya. Napangiti siya ng matikman ang mga niluto ng anak.
“You cook well, ang sarap.”
“Thank you.”
Napadami siya ng kain dahil talagang masarap ang luto ni Dustine. Halos maubos nila ang pagkaing nakahain.
“Burpppp.”
Tumingin kunwari sa paligid si Dustine na tila hinahanap kung sino ang dumighay.
“Sorry, ang sarap talaga.” Paumanhin ni Aleli.
“I am glad you liked what I prepared.”
Matagal na nakatitig lang sa kanya ang binata kaya medyo na conscious siya.
“Ako na maguhugas ng pinagkainan natin.”
“Nope, go up and take a rest.”
Gusto pa sana niyang tumutol pero nang muli siyang titigan ng lalaki ay natakot siya. Hindi dahil baka magalit ito kundi dahil sa bilis ng tibok ng puso niya.
Umakyat na siya sa kwarto, naglinis ng sarili at saka nahiga para mag pahinga na. Hindi naman siya agad makatulog hanggang sa kumatok ang binata.
“Your okay now?”
“Yeah.”
“I just check, sige matulog ka na ma. Here drink this milk para makatulog ka agad.”
Natuwa naman siya sa gesture ng anak, inabot niya at ininom ang mainit init na gatas.
Titig na titig si Dustine sa babae, iba ang naiisip dahil matapos inumin ay may bahid ng gatas sa labi at maging sa sa baba nito. Ang malikot na isip ng lalaki ay gumana, iniisip na tamod niya ang nakakabahid sa bibig nito kaya ipinilig ang ulo para mapawi ang malaswang pag iisip.
Hindi sa ayaw niya kungdi dahil gusto niyang makapag adjust ang ina sa pinagdadaanan nila.
Inabot nalang niya ang baso nang makitang ubos na at muli hinalikan sa noo.
“Good night ma.”
“Good night Dustine.”
Tumalikod na ang binata dahil alam niya na maya maya lang ay mag aalburoto na ang burat dahil sapumapasok sa isip at ayaw niyang mahalata ng ina.
Dahil na din sa pagod ay mabilis nang nakatulog si Aleli.
Halos ilang araw siya na naging busy, pilit iniiwasan ang anak pero pagdating ng sabado ay wala nasiyang choice kundi makaharap ulit ang binata.
Pag gising ng sabado ng umaga ay nakaramdan na siya nang kakaiba, kahit may lungkot ay may sigla.
Pag bangon palang ay napangiti na dahil sa pulang rose sa side table niya. Inamoy lang niya ang bulaklak saka bumangon para maghilamos at sipilyo.
Nagpalit na din siya ng damit para presko.
Paglabas ay tahimik pero maaliwalas, bagong palit ang kurtina at nakabukas lahat ng bintana. May fresh flowers din sa coffee table maging sa living room at dining table.
Magaan sa pakiramadam ang bagong ayos ng bahay, buhay na buhay.
Pagpasok sa kusina ay may naka ayus na plato, spoon at iba pang utensils pero parang walang pagkain. Hindi na siya tumuloy sa halip ay hinanap ang anak.
Natagpuan niya ito sa garden na nag aayos ng mga halaman, pinutol ang mga damo at nilinis na din. Pawis na pawis ang lalaki at bakat na bakat ang maskulad…