Enslaved Mind (Chapters 5 & 6)

CHAPTER V

Alas-siyete nang dumating sila sa townhouse ni Michael.

His house is very typical of a young bachelor. Minimalistic and dominated with dark colors. Navy blue and black. At kagaya sa condo unit ni Raffy sa Makati, malaking parte rin ng bahay ni Michael ang dedicated para sa alcohol counter kung saan matatagpuan ang mga mamahaling alak nito.

Michael gave her a meaningful look.

Agad niyang iniba ang tingin.

Dumating ang katulong ni Michael at sinabing handa na ang hapunan. Pero imbes na mag-dinner ay napagpasyahan ng dalawa na uminom muna. Nag-alala si Monique. Talagang balak lasingin ni Michael si Raffy.

Huminto lang sandali sa pag-inom ang dalawa nang masama na ang tingin ni Monique sa kanyang fiance. Sabay silang tatlo na kumain.

Pagkaraan ay uminom na naman ulit ang dalawa.

Pasado alas-onse na ng gabi nang mapansin ni Monique na halos lupaypay na si Raffy.

“Babe, hindi mo na yata kaya,” sabi ni Monique kay Raffy.

“Yeah. Gusto ko na matulog.” Sagot nito saka binalingan si Michael.

“Sa guest room ka na matulog, pare. Pinahanda ko na ‘yun sa katulong kanina.”

Inalalayan ni Monique si Raffy patungo sa guest room. Hinubad niya ang maong pants nito at natira nalang ang boxers. Humiram siya ng extra t-shirt kay Michael para mapalitan ang damit ni Raffy. Pagkatapos niyon ay agad naman itong nakatulog.

Habang nakaupo siya sa tabi ng kanyang fiance ay nagtatalo ang loob niya.

Pupunta ba siya sa kabilang kwarto?

O mananatili siya rito at matutulog nalang?

Bandang huli ay gusto nang talunin ng kaway ng tukso si Monique.

Fifteen minutes ’til midnight.

Tahimik ang paligid. The silence was so deafening that she can only hear Raffy’s faint breathing and her insanely fast heartbeat.

Napabuntung-hininga siya.

Kapag naiisip niya na nasa kabilang silid si Michael ay nae-excite siya.

Oh my God.

May mali sa kanya. Alam niyang may mali sa kanya.

INIS NA SINIPAT ni Michael ang kanyang wristwatch.

Ten minuites ’til midnight.

Halos isang oras na siyang naghihintay.

Pero bakit hanggang ngayon ay hindi pa rin pumupunta sa kanyang kuwarto si Monique?

Bumangon siya at tinungo ang bintana. He went back to bed and closed his eyes. Naalala niya si Monique. Pagkaraa’y tinungo niya ang pinto.

Hindi niya maitago ang tuwa nang makita niyang akmang isasara na ni Monique ang pinto ng guest room. Isa lang ang ibig sabihin niyon. Buo ang isip nito na puntahan siya sa kanyang kuwarto.

Nilapitan niya ito at niyakap.

Hinila niya ito papasok sa kanyang kuwarto.

“Michael—“

“Sssssshh.”

Pagpasok nila sa kanyang kuwarto ay agad niyang kinabig si Monique. Hindi ito umiwas sa kanya. In fact, while he’s kissing her lips passionately, she started to remove his belt and unzipped his pants.

“Tulog na si Raffy?”

“Oo.”

“Akala ko hindi ka na darating.”

Napayuko lang si Monique.

He held her chin so he could see her eyes. He wanted to tell her that he loves her.

What the fu ck! Get a grip, Mike!

Hindi niya naiintidihan ang kanyang nararamdaman.

Oo, alam niya na mali ang kanyang ginagawa. He actually did it just for fun, and of course because he has the hots for her. Sino ba naman hindi maa-attract dito? Maganda, makinis, sexy, at higit sa lahat may sense kausap. Raffy’s very lucky to have her.

But now, while he’s looking at her intently, it’s as if there’s this tiny voice telling him that what he really wants is not just her body. He has this certain urge to protect her and be her man.

Nahalata yata ni Monique na nagkaroon ng dead air sa pagitan nilang dalawa. Natakot siya na baka magbago ang isip nito at bumalik sa guest room.

Muli niya itong kinabig at siniil ng mapusok na halik. Maging ang isang kamay niya ay naging mapusok na rin at dumako sa kaliwang dibdib nito.

Napasinghap si Monique nang lauruin niya ang nipple nito habang gumagapang pababa sa leeg nito ang kanyang labi.

“Michael…”

“Hmmm…?”

“Hurry please, baka magising si Raffy.” She pleaded, in between moans.

“Hindi magigising si Raffy, lasing na lasing ‘yun.”

“Sinadya mo iyon ‘di ba?”

“Obvious ba?” Aniya sabay pinanggigilan ang leeg at earlobe nito.

Paulit-ulit niyang dinampian ng halik ang labi ni Monique habang hinuhubad ang mga natitirang saplot nito. Para namang uhaw ang mga labi ni Monique na hinahabol ang kanyang labi kapag pinuputol niya ang mga damping halik dito.

His teeth and tongue playfully grazed over her nipple.

“Michael…! Please!”

Pinangko niya si Monique at dinala sa kama.

This time, he doesn’t want to just fuck her. He wants to make love with her.

Napapaangat ang katawan nito mula sa kama kapag hinahabol nito ang labi niya na sinasadya niya naman upang takawin ito sa kanyang halik.

Napakagat-labi ito nang sinimulan niyang laruin ng salitan ang magkabilang nipples nito.

“Michael, please… Hurry!”

“No, not yet…”

Hinubad niya na rin ang kanyang damit. He placed himself on top of her. He intentionally rubbed his throbbing manhood against her inner thigh.

Gusto niya pang patagalin ang pananabik ni Monique.

Pinagapang niya ang kanyang halik pababa sa tiyan nito, sa may puson, pababa…

“Michael!” Sigaw nito.

“Sssshhh! You’ll wake him up.” Natatawang sambit niya.

“I want you. Please, Michael…”

She reached for him and tried to bring him atop her.

“No, honey. You have to wait.”

Yumuko ito. Pinagapang ang kamay mula sa kanyang abs pababa. His dick was hard and warm against her shaky hand.

Sapat na iyon para maputol ang pagtitimpi niya. Hinila niya si Monique. Powerfully aroused, he entered her. And slowly, he filled her habang nasa ibabaw si Monique. Nang magkaisa ang kanilang mga katawan ay napayakap ito sa kanya.

“Michael… Uhmmm…”

They moved slowly together. He played with her nipples as he felt her moving quickly towards her release.

Nang humiga sa tabi niya si Monique ay siniil niya ito ng halik sa labi.

“That was great.” Aniya. Again, he fought the nagging urge to say “I love you” to her.

Hindi kumibo si Monique. Bumangon ito at inayos ang sarili.

ILANG SANDALI PA ay nakabalik na sa guest room si Monique. Himbing na himbing pa rin si Raffy. Walang kamalay malay sa mga nangyayari.

Naaawa siya rito. Napakabuti nito para suklian niya lang ng kataksilan. Pero hindi niya mapigilan ang sarili. At alam niya na kahit pa umuwi man sila ni Raffy, paulit-ulit pa rin siyang magkakasala rito lalo pa’t alam niya na palaging bumibisita sa Manila si Michael.

Napaiyak sa mga palad niya si Monique.

Hindi niya gustong magkasala kay Raffy. Hindi niya gustong magmukha itong tanga.

Subalit para siyang alipin na sunud-sunuran kay Michael. Kayang diktahan ng lalaki ang kanyang katawan.

Magdamag siyang umiyak.

Nang magising siya kinabukasan at makita ang mukha ni Raffy na nakangiti sa kanya nabuo ang isang desisyon sa isipan niya.

Kailangan niya nang putulin ang kasalanan. Kailangan nang maputol ang kahibangan niya at ang pagta…