———-
“Hmm.. Bahala na muna. Basta excited pa rin ako sa susunod na pagkakataon na maka score kay Laila”
Para mapanatag ako, sinabi ko na looking forward ako sa next time. And for now ieenjoy ko na lang muna ang naging moment namin ni pinsan.
“Magsipag banlaw na kayo, uwi na rin tayo. Para di tayo masyadong gabihin.”, paalala ng mga tita.
“Lai, ako na magliligpit ng mga mga bato.”
Lumapit ako sa kanya. Para sabihing ako na ang mag-aayos ng mga dinala naming bato.
“Ako na bahala sa mga props natin. Haha.”, sabi kong pabulong.
“Haha. Umayos.”, mahinang tawa naman nya.
“Ano naman kaya props natin next time? Hehe”, mahina kong sabi ulit.
“Umayos ka… Depende, kung anong sitwasyon.”, sagot naman nya, sabay kindat.
“Hahaha”, tawa kami pareho.
“Bakit?”, tanong ng lola kasi napalakas tawa namin.
“Wala po. Sabi ko po kasi dito, ingat sya, ang dami nya kasing bato. Haha.”, mabilis na sagot ni Laila.
Lumapit samin ang pangalawang kapatid ni mama – si Tito Ric
“Anong gagawin nyo dyan? Dami nyan ah. Iuuwi nyo ba yan?”, tanong nya.
“Opo. Natuwa si Lai mamulot eh.”, sagot ko.
“Sige na Lai, magbanlaw ka na. Ako na bahala mag ayos nito.”, dagdag ko.
“Okay.”, maiksi nyang sagot at tumayo na. Nabanggit na rin samin dati, di nya feel si Tito Ric.
Naayos ko na sa lagayan ang mga bato. Pagtayo ko rin, nagtanong si Tito Ric. “Close talaga kayo, no? Bata pa kayo, lagi ko na kayo nakikitang laging magkadikit.”
“One of the boys po eh. Tomboy po yata. Haha.”, sagot kong pabiro.
“Hmm. Mukha namang hindi.”, sabi ni tito sabay ngiti.
Bigla akong napaisip. Tiningnan ko si Tito sa reaksyon nya. Nginitian ko sya para di halata na nag aalala.
“Bakit?”, tanong nya.
“Wala po. Magbabanlaw na rin po ako”, at nagpaalam na rin ako.
Although, wala namang kakaiba sa kilos ni Tito Ric, pinapakiramdaman ko pa rin sya.
“Huy. Tahimik ka ah.”, sabi ni Danny.
“Wala napaisip lang sa nakita ni Lai kanina”
“Wag mo na muna isipin. Baka rin naman namalikmata lang sya.”
“Sana nga. Sana nga ganun.”
Pinilit ko ulit alisin sa isip ko yun. Di naman siguro basta magsusumbong si tito kung sya man yun. Nang makapagligpit na kami, habang hinihintay na lang ang iba, pumagitna bigla samin ni Danny si Laila at humawak sa braso namin.
“Boys, tara sa may tindahan. Libre nyo ko.”
“Maka boys talaga.”, sagot ko.
“Oo nga. Ganitong…”, sabi ni Danny pero di tinuloy.
“Well, sorry ka. Di ka bumalik eh.”, sagot ulit ni Laila.
“Pano nga…”, sagot sana ulit ni Danny.
“Tara na sa tindahan. Tingin tayo ng mabibili. Libre ko na. Maganda araw ko ngayon. Hehehe”, putol ko sa usapan nila sabay hila papuntang tindahan.
Ayokong mag-alala si Lai kaya di ako magsabi. At kaya di ko rin pinapakitang nag aalala ko.
Pagbalik namin, nakasakay na yung iba sa isang van. Kaya sama sama na kaming natitira sa isa pang van.
“Kayong tatlo. Bilisan nyo. Kasi kayo dun sa likod. Sa gitna na ang mga bata at ang nanay.”, utos ng mama ko.
Nauna umakyat si Danny, susunod na sana ako kaso inunahan ako ni Laila. Sa gitna daw sya para pag makatulog sya di sya mauuntog sa bintana. Ako sa kabilang dulo katabi rin ng ibang bag. Maluwag ang pwesto namin.
Matagal din ang ibibiyahe namin. Bak…