For Formality 7

Sorry for making you wait again! Dami ko lang talagang ginagawa, sorry! And my internet isn’t helping. Salamat sa mga naghihintay ng bagong chapter! Sa mga nagtatanong kung ilang chapter ‘to, I think 10-15 ang target ko but we’ll see kung hanggang saan.

This is For Formality 7! If you’re here and confused, please read the previous chapters! Start from chapter 1 and make your way here. Thanks for the support!

PS. I’m posting this on FSS. I see so many websites copying my work. FSS FTW!

Lumabas na siya ng conference room. Naubos na ang umaga ko kaka-kalkal ng files ng laptop ni misis. Kailangan ko na munang gumawa ng legit na trabaho ng kompanya. Siguro mamaya mag-overtime ako. Para makita ko kung anong laman ng mga files na natagpuan ko.

…CONTINUATION

3:50PM, lahat ng tao sa opisina ay nakagayak na. Handang-handa ng umuwi. Ako naman ay walang balak umuwi. Nagtext na lang ako kay misis na medyo gagabihin ako dahil may tatapusin akong trabaho. Gusto niyang umuwi ako ng maaga at sa bahay na lang tapusin ang trabaho, nagdahilan ako na nandito sa opisina ang mga kakailanganin ko. Hindi ko pwedeng umuwi dahil may pakay akong hindi naman talaga related sa trabaho.

Maya-maya pa’y kumatok si Steven sa aking cubicle.

Steven: “Bro, pa’no? uwi na ako?”

Ako: “sige pre… basta ‘yung trabaho ah?”

Steven: “ohh ako bahala, email mo lang sa’kin.”

Ako: “sigurado ka? email ko sa’yo bukas ng tanghali or gabi”

Steven: “grabe ah, wala ka yatang tiwala sa’kin”

Ako: “wala nga hahahaha”

Steven: “ah ganun? hahaha sige ka, paparusahan kita nang hindi mo alam mamaya”

Ako: “ano… ‘yung OT ko?”

Steven: “nevermind, bro. Uwi na ako”

Ako: “ok, ingat”

Gumawa naman ako ng trabahong legit. Kahit nagsi-uwian na sila’y trabaho pa rin ang ginagawa ko. Pasado alas-4 na ng hapon, ito ‘yung oras na uwian talaga ng mga empleyado. Habang nasa cubicle ako, nasa gilid ng aking laptop ang External Hard Drive. Natulala na naman ako, what will happen? What would I discover? Pics? Audios and Videos? What are those for?

Dinampot ko ito kasama ng aking laptop at nag-umpisang lumakad papunta ng conference room. Pagbukas ko ng pinto ay may tumawag sa’kin… si Senior Engineer.

SE1: “Kent!”

Ako: “yes po?”

SE1: “Sorry to keep you on a very short notice, ‘yung Cebu site kasi… they want expedite things. Scratch the 6 days, bukas makalawa pinapupunta ka na nila”

Ako: “ho? by then baka hindi pa po tapos ang full-layout ng site…”

SE1: “Then do as much OT as you can… Please, tapusin mo so you can propose to them”

Ako: “okay po”

SE1: “Propose to them the cost of each plan, ‘yung projection ng building cost at time frame”

Ako: “malapit na po ako matapos dyan actually, itong electrical and plumbing na lang po for the plans”

SE1: “ugh, ‘di ba si Steven dapat dyan?”

Ako: “opo… I don’t want to throw him under the bus but I’ve been doing a lot of his work lately”

SE1: “so he’s slacking? hmmm.. siguro send your work to me tapos ako ang magsesend sa kanya… para naman gumalaw ng mabilis”

Ako: “okay po”

Umalis na si Engineer. Pumasok na ako sa loob ng conference room. Inisip ko, nagsumbong ba ako tungkol kay Steven? hahaha, tang ina kasi napakatamad niya rin naman nitong mga nakaraang araw.

Nilapag ko ang laptop ko sa table at umupo ako. Nilapag ko sa tabi nito ang External Hard Drive. Hinimas-himas ko ang external hard drive, mamaya bubuksan kita. We will see the secrets you’ve been keeping. Will I find your deepest and darkest secrets? or was it just tax files?

Gumawa ako ng trabaho hanggang magdilim na sa labas at kailangan ko na magbukas ng ilaw sa loob ng opisina. Tinatagos ng street lights ang loob ng conference room. Wala na ring masyadong ingay sa labas, tapos na ang rush hour. Bumaba ako ng office building at nagsabi sa guard na may mag-o-OT ako sa opisina, baka kasi mag-roving siya at umakyat tapos patayin ilaw ng office at i-lock ako sa loob.

9:00PM. Finally. Gabi na. I took the time na mag-stretching muna. Tiningnan kong mabuti ang external hard drive. Ikakabit ko na ba sa laptop ko? Bago ang lahat, tumawag muna ako kay misis. Gusto kong marining ang boses niya kung sakaling magbago ang pagtingin ko sa mga malalaman ko. Gusto kong kausapin siya dahil malakas ang kutob ko na may malalaman ako na babago sa’ming dalawa habangbuhay… Sinaksak ko ang External Hard Drive sa laptop ko. Nag-dial ako sa cellphone…

Ako: “Hello?… babe?”

Keisha: “hmm? pauwi ka na ba?”

Ako: “baka mamaya pa, ang dami kong gagawin eh”

Keisha: “‘wag kang magpakapagod. Umuwi ka na, gusto mo daanan kita?”

Ako: “‘wag na babe, mag-grab na lang ako mamaya. Pauwi ka na ba?”

Keisha: “Kanina pa akong 5PM nandito, maaga ako nakauwi”

Ako: “Alam mo… nakakamiss noh?”

Keisha: “ang alin?”

Ako: “‘yung mga araw na pareho tayong maagang umuuwi… minsan kung saan-saan pa tayo nagpupunta bago talaga umuwi”

Keisha: “heh, ayan ka na naman eh. Masyadong kang nostalgic, we can still do it naman”

Ako: “I hope so.”

Keisha: “yaahh we can, tinatamad lang tayo gumala”

Ako: “ay oo nga pala, ‘yung Cebu site namin. Nagmadali sila, bukas makalawa luluwas ako”

Keisha: “huh? ang bilis yata?”

Ako: “oo eh, para mabilis din ako makauwi hehe”

Keisha: “ohhh hmm– s-sige.. I’ll talk… t-to you later… hmm”

Ako: “okay ka lang?”

Keisha: “ahh a-ayos lang babe, s-sabihan moo akooo kapag pauwi ka na huhh hmm”


Binaba na ang tawag. Weird. Sa totoo lang, natatakot akong buksan ‘tong kopya ng files ng laptop ni misis. I already hired a Private Investigator… tapos heto ako nag-immbestiga rin. Pagkababa ng tawag ni Keisha, gusto ko rin itext o tawagan si P.I. Dimapilis, gusto ko humingi ng status report o kung ano man. Kung may bago ba o may dapat ba akong malaman. Pero sabi niya nga, hindi muna magtetext o tatawag para hindi ko komprontahin si misis kung sakaling at ma-“spook” ang subject niya.

Kaya heto ako. Nagbabagal magbukas ng files. Kinakabahan. Pilit na iniiwasan ang System File na folder. Baka meron pang ibang folder dito na pwedeng pumukaw ng atensyon ko imbis na pagdudahan ko si misis? Baka meron pa… pilit kong hinalukay ang iba pang folder… wala na talagang mas nakakapanghinala sa natagpuan ko kaninang umaga.

…System File
……..dll
………..Tax Files
……………Tax 2016
……………Tax 2017

“Tax 2016….”

>Pics
>Audios
>Videos

“Pics…”

Tumambad sa monitor ng aking laptop ang samu’t-saring JPEG (photos) files. Hindi ko makikita hangga’t hindi ko kini-click. 56 photos. Ang mga file name ay base sa kung kailan kinuha… tulad nitong titingnan ko, 5252016… May 25, 2016. *CLICK* Nag-load ang picture, microsoft photos… sobrang tagal lumabas… Ilang segundo pa ay lumitaw ang picture ni Keisha… nakahubad, sa banyo sa bahay. Nakahawak ang isang kamay sa suso at tila nilalaro ang utong habang ang isa naman ay nakahawak sa cellphone, nude selfie picture ito. Nagulat ako. Gulat na gulat. Alam kong paminsan-minsan ay nagpapadala ng nudes ang asawa ko, pero never ko pang na-receive itong tinitingnan ko ngayon. Lalong lumakas ang kutob ko, kumabog ng malakas ang dibdib ko. Nanlamig ang aking mga palad at para bang ayaw ng pumindot para sa susunod na picture.

Hinding-hindi ako maaaring magkamali. Hindi ko pa natatanggap ang nude selfie na ito.

Kahit nag-aalangan, pinindot ko ang sumunod na picture. Picture naman habang nasa opisina ni misis, pataas na anggulo ang kuha. Hindi naka-butones ang dalawa sa uniform ni misis dahilan para makita ang kanyang cleavage.

Next.

Picture naman na nasa banyo ulit namin, nude talaga. Nakahubad at mirror selfie. Nakatakip lang sa mukha niya ang cellphone.

Next.

Nakapasok ang kamay ni misis sa kanyang dress na black at naka hawak sa suso niya habang nakangiti sa mirror selfie. Tang ina. Hindi ko pa talaga natatanggap ang mga pictures na ‘to.

Ilang minuto pa ang lumipas, bawat litrato ay talagang tinitingnan ko. Nakakapagtaka dahil ano naman ang dahilan para magtago ng pictures na isang taon na ang tagal lalo kung ganitong revealing masyado. Hindi niya rin ito sinesend sa’kin. Puro naughty at sexy ang mga nakikita ko kaya matapos kong tingnan ng ilang segundo ay inaalam ko lang kung saan niya ito ginawa at kung may kasama ba siya. So far, wala pa naman siyang mga kasama o walang kahit anong red flag sa mga pictures…

Nasa 39th pic ako sa “Pics” ng Tax 2016. Pagpindot ko ng next, nagulat ako. Lumaki ang mga mata ko, nanghina ang mga tuhod ko at para biglang may nabali o napunit sa loob. Parang gusto kong tumalon sa bintana o magpasagasa. Ang mundo kong tahimik na kanina pa unti-unting natitibag sa dahilan ng mga sexy/naughty pics ay tuluyang gumuho sa picture na ‘to. Ang kuha ng pic ay mula leeg hanggang sa hita ni misis, naka hubad siya…

Nakahubad siya. Nakabukaka. Nakaliyad sa aming kitchen counter. Hindi kita ang mukha pero sigurado akong si misis ‘to. May kaliwang kamay na nakahawak sa puke niya na tila ba binubulatlat ito para malinaw na makita sa picture. Hindi maaaring ako, dahil wala akong naaalala na ginawa namin iyon, at hindi kami mahilig mag-video (at least on my part). At higit sa lahat, wala itong wedding ring.

Dali-dali kong tinupi ang laptop. Napatayo ako. Naglakad kahit hindi ko alam kung saan ako pupunta. Nang makarating ako sa pinto palabas ng conference room ay lumabas na ako, hindi ko alam pero sumakay ako ng elevator pababa. Nakarating ako sa harap ng building… Hindi ko alam. Gusto ko maglakad-lakad. Napabili ako ng yosi sa takatak boy pero never akong nanigarilyo. Hindi ko alam. Ang sabi ko na lang sa sarili ko ay kailangan kong umakyat ulit sa office para kunin ang mga gamit ko. Baka namalik-mata ako o may iba akong nakita. Ayaw ko pa maniwala sa sarili ko. Kahit napakalinaw ng ebidensya. May ibang affair nga si misis. Sobrang daming tanong sa isip ko. Nag-sanga-sanga na ang mga tanong. Paano? Bakit? Sino? Kailan? Saan? Mga tanong na hinding-hindi ko malalaman ang sagot kung hindi ko haharapin ang problema.

Bumalik ako sa building. Nakasakay ako sa elevator at may tatlong stick ng sigarilyo sa bulsa sa dibdib ng aking polo. Pinapanalangin ko na sana’y maputol ang kable ng sinasakyan kong elevator at mahulog pababa kasama ako para mamatay na ako. Pumasok ako sa office floor namin na mabigat ang loob. Pumasok akong muli sa conference room. Natigilan ako ng makita ko ang laptop na nakatupi… Hindi ko alam kung anong gagawin ko.

Umupo ako. Ayaw kong buksan ang laptop, pero ito na ang hinala ko. Mukhang totoo nga. The truth shall set me free sabi nga nila, pero at the same time, the truth hurts din. In order to be free from my burden, I have to be hurt.

Binuksan kong muli ang laptop. Nakita kong muli ang picture. Nakabukaka si misis sa kitchen counter namin at may kamay ng isang lalaki na hindi ako ang nakahawak sa puke niya, pilit na binubuka ito para sa picture. Nanikip ang dibdib ko. Lumukot ang mga palad ko na para bang handang mambasag ng mukha.

Pinindot ko ang next.

Para bang mula ng picture sa kitchen coutner namin ay puro full-blown nudes at may kasama na si misis. Ang sumunod na picture ay misis na nasa sasakyan namin, nakaangat ang kuha sa picture. May kamay na naman na nakadakot sa kanyang puke kahit may dahit pa. Tang ina talaga. Ngayon hindi ko na gusto malaman kung kailan o saan, dahil nagawa na ito, nangyari na, at alam kong sa mga lugar na alam ko rin. Sa bahay, sa sasakyan at sa banyo. Binaboy nila ng todo ang bahay namin. Ang gusto ko na lang malaman ay kung sino ang putang ina na bumabastos kay misis.

Alam kong puro hawak sa maseselan ang pics, ineexpect ko na rin na bago matapos ang folder na ito ay hindi malayong may pictures dito na may kumakantot sa asawa ko. Balot na balot ako ng galit.. Greatest fear at the moment ko ngayon ay ang makita talaga na may pic na kumakantot kay misis… hindi nga ako nagkamali.

Pagpindot ko ng next para sa 47th pic, tumambad ang isang pic ni misis na may subo-subong burat. Laway na laway ang burat, makintab at matigas. Habang bibig ni misis ay nakasubo sa kalahati niya. Tang ina. Kitang kita sa pisngi ng asawa ko na mahaba ang burat ng hinayupak na ito.

Next.

Parehong batch ito ng picture kanina. Blowjob session din. Pero this time, nakatutok pa lang ang burat sa mga labi niya at nagbabadya pa lang ng pagpasok. Sa aking tingin, walo at kalahating pulgada ang burat na ito. Malinis ang itlog, walang bulbol. Ahit na ahit. Mataba at mahaba.

Next.

Ang sumunod na larawan naman, nakasagad ang titi sa bibig niya. Nakalapat ang mga labi niya sa puno at itlog ng lalaki habang tirik ang kanyang mga mata at halatang naga-gag sa haba ng batuta na nakasalpak sa kanyang bibig at lalamunan.

Next.

Ang sumunod naman ay nakatuwad ang asawa ko sa kitchen counter namin habang may nakasalpak na burat sa kanyang puke. Ang anggulo ay mukhang kuha ng kumakantot sa kanya. Likod lang ni misis kasama ang pwet at burat niya na nakabaon sa misis ko.

By this time, hindi ko na alam ang gagawin. Hindi ko rin alam pero medyo tumapang ako dahil alam ko na ang totoo. Para bang hindi na ako masasaktan sa aking mga susunod na makikita. Pero sumagi sa isip ko na isang folder lang ito. Puro pictures pa ito, may audio at video pa. Malamang ay puro kalaswaan din ang laman.

Next. Next. Next, Next….

Puro kantutan na nila. May picture silang nagkakantutan sa sofa namin, sa amin mismong bedroom na mag-asawa. May iilan na sa motel/hotel. Pero karamihan ay sa bahay naming mag-asawa. Bubuksan ko pa sana ang audio pero napagod na ako. Napagod na ang puso ko. Para akong binugbod. Hinang-hina ako. Napagod ako kakaisip ng mga scenario. Hindi ko alam. Kaya tinupi ko na ang laptop ko. Tiningnan ko ang cellphone ko… Siguro may kumakantot kay misis ngayon? In-off ko na lang ang cellphone ko. Ayaw ko na muna ng gulo. Wala munang magulo.

Inayos ko ang mga upuan sa conference room. Ginawa ko itong pahaba, ito muna ang magsisilbing higaan ko ngaoyng gabi. Hindi ako uuwi, wala akong balak umuwi ngayon. Pinatay ko ang ilaw sa buong opisina at sa conference room. Binuksan ko ang bintana ng conference room, kinuha ko ang sigarilyo mula sa bulsa ng aking polo. Sinubo ko ito at akmang bubuksan habang hawak ko ang lighter… Napangiti ako, ano bang ginagawa ko? Hindi naman ako naninigarilyo. Pero pinihit ko pa rin ang lighter na binili ko kasabay ng mga sigarilyo. Dinikit ko ang apoy at humithit. Dumaloy sa aking lalamuna ang kakaibang hangin. Nasamid ako, dahil hindi naman talaga ako nagyoyosi. Napakalungkot ko. Ilang minuto pa lang ang nakakalipas ng malaman kong nagtataksil pala ang asawa ko.

Nanginginig ang bawat hibla ng aking laman sa galit. Nangangatog naman ang nga tuhod ko, iniisip ko na isang malaking dagok ito na kailangan kong haraping mag-isa. Dahil mula nang tumikim ng ibang burat ng iba si Keisha base sa pictures… ay alam kong hindi ko na siya mababawi sa kanyang kamunduhan.

1:50AM ng madaling araw. Nasa bintana pa rin ako ng conference room at inuubos ang huling stick ng yosi. Tinanggal ko mula sa pagkakabutones ang aking polo at sinampay ito sa likod ng isa sa mga upuan na nakahilera na magsisilbing higaan ko. Humiga na ako.. Gulong-gulo at pagod. Pumikit at… iniisip ko kung anong ginagawa ni Keisha ngayong wala ako sa bahay. Nag-aalala kaya siya dahil hindi ako umuwi… o may nakasalpak na na burat sa kanyang kaselanan? Hindi kaya siya mapakali sa higaan namin dahil wala ako o yumuyugyog ang kama namin ngayon dahil may kumakantot sa kanya.

Napangiti na lang ako sa joke na narinig ko na talagang nag-aapply sa kalagayan ko ngayon…

“Umalis ako na palay pa… Pagbalik ko, bigas na? Ibig sabihin may bumayo”

Oo.Tama. May bumayo sa palay ko. May lumapastangan na bumayo sa palay ko… at mukhang willing naman ang palay ko. Nakatulog ako sa sobrang puyat pagod na lang.

|
|
…TO BE CONTINUED

Please leave a like and comment! You can also send me a message! Thanks for reading!

Joke lang! HAHAHA! Hindi na ako mambibitin this time. I’ll cut the story kapag wala masyadong cliffhanger (though mukha namang cliffhanger kahit saan ko putulin)

6:45AM nang magising ako. Ginising ako ng isang kasama ko sa office…

Officemate: “sir…sirr…sir, good morning po”

Ako: “hmm, good morning… sorry hindi ako nakauwi kagabi”

Officemate: “ay sir, ako lang po ‘to. Sir, hinahanap ka po ng asawa mo sa baba”

Ako: “uhuh. Okay sige, salamat”

Officemate: “sige sir, walang anuman”

Bumangon ako mula sa hilera ng mga upuan na nagsilbing higaan ko. Hindi ko kayang harapin si misis ngayon, baka kung ano pa ang masabi ko. Pero tinanong ko rin ang sarili ko, bakit parang ako pa ang nahihiya? Parang ako pa ang natatakot na basagin ang katotohanan na alam ko na ang kataklisan niya? Patuloy ang pagtakbo ng mga tanong sa isip ko habang sinusuot ko ang polo.

Sumakay ako ng elevator na mabigat ang nararamdaman.

Pagbaba ko ay nakita ko nga ang asawa kong naghihintay sa lobby. Naglakad ako papunta sa kanya, tumayo siya ng makita niya ako.

Keisha: “oh babe, hindi ka umuwi kagabi? I was worried”

Ako: “may tinatapos kasi ako, I didn’t texted you… nalowbat phone ko, sira pa cord ng charger”

Keisha: “you could’ve called using the company phone. May telepono naman sa bahay”

Ako: “Tinamad na ako tumayo eh hehe sorry.”

Keisha: “oh ayan, dinalhan na kita ng damit. Ito ang mga susuotin mo today. Tapos mamayang gabi kung hindi ka rin uuwi, i-text mo ako para madalhan kita ng damit for your flight tomorrow”

Ako: “ah, oo nga pala. May flight pala ako.”

Keisha: “Seriously.. what happened?”

Ako: “don’t worry. May tinapos lang talaga ako”

Keisha: “oh siya, sabi mo eh. I’ll be going then… Magtext ka ha!”

Ako: “oo, ingat ka”

Keisha: “I love you”

Ako: “….. ingat”

She doesn’t seem to notice na hindi ako nag-I love you back. I guess she never cared kung ano mang mga ginawa at hindi ko ginawa. Siguro naka-focus lang siya sa kanyang image as the good wife she thinks she is. Dinala ko ang paper bag na may bagon polo, pantalon, plain white T-shirt, underwear at medyas. Sumakay akong elevator, nakatungo at nakatingin sa paper bag na dala ko. Pagdating ko sa office ay agad akong nagpalit ng damit, bumalik ako sa conference room at gumawa ng trabaho.

12NN, tanghali na. May progress naman ang trabaho ko. Pero hindi humupa ang delubyo sa loob ng utak ko. Hindi ko alam pero parang ang tagal ng oras. Kumain na ang karamihan sa aking mga officemate. Ako naman ay nagpa-deliver na ng food para sa tanghalian ko. Habang wala pa ang pagkain ko ay, kinuha ko ang earphones sa aking bag. Bubuksan ko na ang folder sa Tax 2016 na “Audios” ang pangalan. Expected ko naman na ito ay recording of some kind, pero sigurado ako na kalaswaan ito.

Sinaksak ko ang earphones sa laptop. Binuksan ko ang folder. Puro WAV files ang nasa folder. Anim na records. Lahat may 4-6 minutes na haba. Nag-play ako ng isa.. 2016001 file name nito.

“…ughhh fuck ang ahhhnnngg ang laki shit… ughhhh tang ina”

“…hmmmm shit fuck ang laki ta-laga ng titi mooo ohhhh uhhhmmm”

Hindi naman ako nagkamali. I listened to the recordings. Walang maririnig kundi ungol ni misis, kaluskos ng bedsheet, ang malakas nag tunog ng mga laman na nagbabanggaan at mga moans and grunts ng lalaking kumakantot sa kanya.

Parang lumubog ang buong dibdib ko at handa ng higupin ang buong katawan ko. I just didn’t want to exist anymore. How could she make a straight face and do such things na parang walang bumabayo sa kanya nang hindi ko alam? I wasn’t expecting much from her. Ayaw ko na lang talaga masaktan. I was thinking of filing a case against her and her lover. Then an annulment. Or maybe, I’ll just file an annulment. Hindi ko kayang makita na nakakulong si misis…

After what seemed to be an hour, dumating ang delivery kong tanghalian. I ate without even tasting it, hindi ko nalasahan dahil sa sobrang dami kong iniisip. May isa pang folder na puro videos. Sigurado ako, dito ko na makikita kung sino ang kumakantot kay Keisha. Dito ko na malalaman kung gaano kalalim ang ugat ng kalibugan sa kanyang katawan. Kaya naisip ko, wala na akong oras para panoorin ang videos na ito. Kaya lumabas ako ng conference room at pumunta sa superior ko, since bukas ang flight ko… Nagpaalam ako kung pwedeng mag-half-day na ako after lunch. Pumayag naman sila.

Nag-impake na ako ng mga gamit ko, kahit wala akong masyadong madadala sa flight ko. Bibili na lang ako pagdating ko sa Cebu. Kaya naman paglabas ko ng office, naisip kong mag-check in sa isang motel/hotel. Naka-off pa rin ang phone ko. Walang makaka-contact sa’kin. Kahit tumawag si misis sa opisina ay sasabihin lang nila na nakaalis na ako.

Nakapag-check in ako sa isang hotel na medyo okay naman at hindi ganun ka-cheap tulad ng mga pang-short time…