Enjoy!!!
Happy Birthday, Kuyaaaaa!!!
Nagulat si Enzo sa pagbati ng dalawa niyang kapatid na si Grace at Angie.
Enzo: Salamat, nakakagulat naman kayong dalawa.
Angie: Kain na tayo, kuya.
Grace: Kanina ka pa namin hinihintay eh.
Enzo: O, sige, nasaan sila nanay?
Grace: Maaga ring umalis si nanay. Si ate nasa kwarto niya tulog pa.
Habang kumakain kami…
Justine: Anong meron, Grace?
Angie: Ate, halika, sumabay ka na sa amin.
Justine: Kayo na lang.
FORBIDDEN LOVE EP. 12
Part 17: The Forgotten Birthday and the Great Reconciliation
Bumalik na si Justine sa kanyang kwarto.
Grace: Kuya, magkagalit pa rin ba kayo ni ate?
Angie: Bakit? Nag-away ba kayo?
Grace: Noong nakaraan kasi, umiiyak si ate Justine. Sila lang naman ni Kuya ang magkausap sa kusina. Hindi mo ba napapansin na hindi sila nagpapansinan?
Angie: Kuya, bakit galit sayo si ate?
Enzo: Diba, Angie, alam mo ang tungkol sa amin ni nanay?
Angie: Opo. Alam na ni ate?
Grace: Ano yun? Ako na lang ang di nakakaalam. Sabihin niyo na, kuya.
Enzo: Grace, si nanay ay buntis.
Grace: Nabuntis pa si nanay? Menopause baby. HAHA
Angie: Ikaw ang tatay, kuya?
Enzo: Oo, Angie.
Grace: Huh? Ta…talaga, kuya?
Enzo: Parang hindi ka galit?
Grace: Magagalit sana ako, kaso lang may nangyayari naman satin, kuya. Magkakabunso na tayo.
Angie: Ang hirap naman nun, kuya.
Enzo: Mahirap talaga.
Grace: Oo nga mahirap nga yun. Isipin mo, kapatid ko ang pamangkin ko.
Enzo: Puro kalokohan Grace, HAHA.
Angie: Oo nga no, HAHA.
Grace: Nakakaexcite si baby.
After nilang kumain, umakyat na si Enzo sa kanyang kwarto. Si Justine na man ay nakaabang sa pintuan ng kanyang kwarto.
Justine: Ano, kuya? Pati ba mga kapatid mo gagawan mo ng ganoon?
Enzo: Justine, parawarin mo na ako.
Justine: Kuya, alam mo bang ayaw na kitang makita.
Enzo: Mali talaga yung ginawa ko, pero please, kapatid, patawarin mo na ako.
Justine: Hindi ko alam, kuya, kung paano kita patatawarin.
Enzo: Aalis na lang muna ako rito sa bahay. Baka lalo kang nagagalit kapag nakikita mo ako.
Justine: Buti, alam mo, kuya.
Yung araw ring iyon ay umalis si Enzo sa kanilang bahay.
Angie: Kuya, saan ka pupunta?
Enzo: Basta, papalamig muna ako. Ayokong mag-away kami ng ate niyo.
Grace: Kuya, wag ka nang umalis.
Enzo: Hayaan niyo muna ako, babalik din naman ako. Lalo lang nagagalit si ate niyo kapag nakikita niya ako lalo kapag kausap ko si nanay na parang wala lang sa amin ang aming ginawa.
Grace: Mahirap bang patawarin ang ganoon?
Angie: Gusto mo, kuya, kausapin namin si ate?
Enzo: Huwag na, Angie. Baka pati kayo ay madamay. Lilipas din ang galit nun. Oh paano, kayo na lang ang magsabi kay nanay ah. Mag ingat kayo. Text niyo ako kung kumusta kayo rito.
Angie at Grace: Kuyaaa…
Yumakap si Grace at Angie kay Enzo.
Grace: Mag-ingat ka, kuya.
Enzo: Tulungan niyo na lang si tita Marie sa bahay niya. Pati sila tatay Kaloy, tulungan niyo sa upahan.
Angie: Opo, kuya.
Umalis na si Enzo sa kanilang bahay. Sumakay siya sa isang tricycle at bumyahe papunta sa kabilang bayan.
Maya maya pa ay dumating na ang nanay nila Enzo na si Jovie.
Jovie: Kumain na ba kayo?
Grace: Nay, umalis na si kuya Enzo. Hindi namin alam kung saan siya pupunta.
Jovie: Kailan daw ang balik niya?
Angie: Kapag napatawad na siya ni ate Justine.
Jovie: Bakit, nag-away ba sila?
Grace: Nay, alam na namin na buntis ka.
Angie: Alam din naming si kuya ang tatay niyang dinadala mo.
Grace: Kaya sobrang galit ni ate nang malaman niya iyon. Pinili na lang umalis ni kuya kaysa lalo silang magkagalit.
Umiyak si Jovie dahil sa kanyang mga narinig. Pinuntahan niya si Justine at kinausap. Kumatok siya sa pinto ni Justine.
(Tok tok tok)
Justine: Pasok.
Pumasok si Jovie sa kwarto ni Justine.
Jovie: Anak, Justine, alam kong alam mo na ang tungkol sa amin ng kuya mo.
Justine: Ewan ko ba sa inyo, nay. Bakit niyo dinungisan ang higaan ni tatay?
Jovie: Nadala lang kami ng tukso, anak. Patawarin mo kami.
Justine: Maiintindihan ko kayo, nay, dahil alam kong matagal na kayong walang asawa. Pero nay, hindi ko pa kayang patawarin si kuya. Okay sana kung nag asawa ka ng iba. Yun mas maiintindihan ko pa. Matatanggap ko pa. Pero nay, kay kuya?
Umiyak ang magnanay sa kanilang pag-uusap
Jovie: Kaya humihingi ako ng tawad, anak.
Iniabot ni Jovie ang isang regalo kay Justine.
Justine: Ano ito?
Jovie: Ikaw na ang mag abot niyan kay Enzo, kapag napatawad mo na siya. Birthday kasi ng kuya mo ngayon. Sige nak. Yakapin mo na lang ako kapag napatawad mo na ako. Pasensia ka na anak.
Tinigasan ni Justine ang kanyang puso at hinayaang umalis ang kanyang ina.
(Riiiiiiing)
Naaaaay, tumawag si kuyaaaa!!!
Jovie: Sagutin mo, Angie.
Angie: Kuya?
___Hello, kapatid niyo ba itong si Enzo?___
Angie: Opo, sino ho kayo?
___Pakipuntahan po siya rito sa Hospital malapit sa Pamilihan. Nasagi ng truck ang sinasakyan niyang tricycle.___
Angie: HUH!? ANOOO PONG..
___Puntahan niyo na lang po rito para malaman niyo lahat ng nangyari.___
Angie: Nay, si kuya naaksidente!
Jovie: Huh! Anong nangyari?
Angie: Nabangga raw ng truck yung sinasakyan niyang tricycle.
Jovie: Halika, Grace, samahan mo ako. Angie, ikaw muna ang magbantay rito. Itanong mo na rin ang ate Justine mo kung gusto niyang puntahan ang kuya niya.
Umalis na si Jovie at si Grace para puntahan si Enzo. Si Angie naman ay pinuntahan sa taas ang kanyang ate. Nang paakyat na siya…
Justine: Angie, nasaan sila nanay?
Angie: Pumunta silang Hospital.
Justine: Dito ka muna, pupunta rin ako.
Angie: Bakit??
Justine: Nakita ko yung nangyari sa fb.
Sumunod sa Hospital si Justine at naiwan sa bahay si Angie.
Sa Hospital…
Napuno ng iyakan ang tapat ng kwartong kinalalagyan ni Enzo.
Doc: Kayo ho ba ang pamilya ni Enzo?
Jovie: Oho, doc, ako po ang nanay niya. Ano pong nangyari sa anak ko?
Doc: Maswerte siya dahil ilang galos lang natamo niya. Nadaplisan lang sinasakyan niyang tricycle. Napilayan ang kanang braso niya.
Jovie: Kumusta naman ho siya ngayon?
Doc: Medyo okay naman siya. Nawalan lang siya ng malay sa shock. Baka mamayang gabi or bukas ng umaga ay magkamalay na siya.
Dumating na si Justine.
Justine: Nasaan na si kuya?
Doc: Pwede na kayong pumasok. Mas magandang kausapin niyo siya kahit wala siyang malay.
Pumasok ang mag-iina sa kwarto ni Enzo.
Justine: Kuya, sorry kung umalis ka ng bahay dahil sa akin. Kung hindi kita hinayaang umalis, hindi ito mangyayari sa iyo.
Grace: Kuya, nandito kami.
Justine: Kuya, hindi na ako galit sayo. Bumalik ka na sa bahay ahh.
Tumulo ang luha ni Enzo dahil sa naririnig niya.
Jovie: Naririnig niya tayo. Nak, pagaling ka ahh.
Lumipas ang ilang oras…
Jovie: Grace, samahan mo ako, bibili tayo ng gamot na kailangan ng kuya mo, kukuha na rin tayo ng damit.
Grace: Sige po, nay.
Jovie: Justine, ikaw muna ang magbantay sa kuya mo.
Umalis na sila Jovie at Grace upang mamili.
Si Justine naman…
Justine: Kuya, nagalit ako sayo dahil mali yung ginawa niyo ni nanay. Pero kung ganito ka lang din naman. Di bale nang mawala yung galit ko kaysa ikaw ang mawala. Hindi totoong nagagalit ako lalo kapag nakikita kita. Nasasaktan ako kapag nakikita kita na tahimik sa bahay dahil hindi kita pinapansin. Nagagalit ako sa sarili ko dahil sa nangyari sayo. Magkasangga dikit tayo, pinagtatanggol natin ang isa’t-isa, pero hindi kita na proteksyonan sa oras na to. Sorry, kuya. Mahal na mahal kita, kuya. Pag magaling ka na, gagala tayo. Tayong dalawa lang. Babawi ako sayo, kuya.
Maya maya pa ay dumating na sila Jovie at Grace, kasama nila si Angie.
Justine: Sinong naiwan sa bahay?
Jovie: Si tatay Kaloy at si Kate, gusto raw makita ni Angie ang kuya niyo.
Umiyak si Angie sa kalagayan ni Enzo.
Angie: Kuya, sabi ko naman sayo, wag ka nang umalis ehh. Buti hindi nagalusan yang mukha mo.
Hawak ni Justine ang kaliwang kamay ng kuya niya.
Justine: Kuya, kumpleto na tayo rito.
Humigpit ang kapit ni Enzo sa kamay ni Justine, kasabay ng pagluha nito.
Pagsapit ng gabi, umuwi na mag-ina dahil wala pa ring malay si Enzo. Si Justine ay nagpaiwan sa Hospital.
Kinabukasan, dumilat na si Enzo. Nakita niya ang kanyang kapatid na si Justine na nakayuko sa higaan niya habang tulog. Hinawakan niya ang magandang mukha ng kanyang kapatid. Nagising si Justine sa paghawak ni Enzo.
Justine: Kuya!
Niyakap ni Justine ang kanyang kuya nang makitang gising na ito.
Enzo: AAA…