Once upon a time, bago pa sikat ang Facebook, Twitter, Instagram at TikTok ay merong ICQ, miRC, AOL, Yahoo Messenger, Friendster at MySpace. It was all a whole new world where you get to meet a lot of people virtually.
Ito yung mga panahong walang kaalam alam yung mga magulang na nagbibigay na ng mga personal information at nakikipag palitan yung mga anak nila ng mga litrato sa mga taong nakikilala nila sa world wide web.
I can still remember when I was against chatrooms. Call me KJ. Pero before I don’t see the point in talking to a complete stranger online. Malay ko ba kung mabuti o masamang tao yung makakausap ko. Pero I think safe naman noong mga panahon na iyon.
Halos lahat ng mga kaibigan at mga kakilala ko sa school ay tumatambay sa mga chatrooms tuwing uuwi sa bahay at tuwing weekends. Lagi nila akong kinukulit na makigulo sa kanila pero ewan ko ba hindi ko pa nga nasusubukan eh sinasabi ko agad na hindi ko trip.
I think it was summer when I finally gave in. “Bianca, you’re missing half of your life. Ikaw nalang sa barkada ang hindi parin sumasali sa chatroom. Mag join ka na kasi para maka-relate ka sa mga pinaguusapan namin.” Paguudyok ni Nikki.
Nikki is my bestfriend since kindergarten. We’ve always been partners in crime. Lagi kaming package deal. Buy 1 Take 1. Kung nasaan si Bianca andun din si Nikki. We’ve been inseparable ever since we’ve known each other.
“Fine, I’ll join you guys sa chatroom. Come over and help me to this chatroom that you guys have been talking about.”
“Alrighty, Bianx. I promise you mageenjoy ka. See you in 30 mins.”
After 30 minutes, Nikki is here in my room in front of the computer. She was setting up this chatroom that they were all crazy about.
“So double-click mo lang itong icon dito sa desktop mo, tapos click continue, then pili ka ng Nickname mo. Yan yung magiging pangalan mo sa chat. Don’t use your real name ha.”
“So anong nickname gagamitin ko?”
“Ikaw bahala. Isip ka ng gusto mong nickname. Sinetup ko na ung server kung nito at iba pang settings. Nakikita mo ba itong dilaw na parang kidlat? Nakalagay connect. Pindutin mo lang yan tapos may lalabas na window para pumili ka kung saang channel ka papasok.”
“Teka teka alam mo namang first time ko lang dito ang bilis bilis mo magsalita.”
“Sorry, excited lang ako kasi finally kumpleto na yung barkada online. Doon kami palagi sa channel ng school natin ito oh #school or kung gusto mo naman makachat other than our schoolmates sa #FilChi channel naman kami pumupunta.”
“Okay sige. I think I got it. Although problema ko anong username gagamitin ko?”
“Ikaw na bahala doon. Kailangan ko na umuwi malapit na magonline yung kausap ko. Chat you later, Bianca!”
And just like that iniwan lang niya ako sa harap ng computer ko nakatitig kung anong nickname ang gagamitin ko. Then I saw the books that I’ve been reading – Sabrina the teenage witch.
So Sabrina it is.
Since it was my first time to enter a chatroom, I decided to join our school channel. Pagpasok ko palang ng chatroom ay sobrang na-overwelhm ako sa dami ng taong nagsasalita sa mga sentences na umaakyat ng screen at dami ng message na lumalabas sa screen ko.
After a few minutes, I finally decided to close the app. It’s not for me. Ang gulo gulo at nakakahilo. Hindi ko alam kung ano ba ang nakita nila sa mga chat na yan.
Nahiga ako sa kama at nakaidlip. Pagkagising ko ay wala si mama at si ate. Si kuya at si papa nanunuod ng tv sa salas. So I tried to sit on my computer again and give this chatroom a second chance. But this time, I tried to enter the #FilChi channel for a change.
I think I feel like I was a character in a romance novel where you meet a special person in unexpected moment. I was 16 and he was 26 when I first met him. I think he’s one of the popular chatters in the chatroom since he’s a moderator. I remembered how nice and friendly he was.
So that’s how Kuya Mark and I met. Sabi nga nila it all started with ASL and the rest? It’s history.
Kuya Mark and I fell into an easy friendship. Para siyang kuya ko na grabe pa minsan sa pagka-strikto. Madalas niya akong pinaaalalahanan na magiingat sa mga nakikilala online.
I know medyo malayo ang age gap namin ni Kuya Mark, but we really hit it off. Sobrang magka-vibes kami. We’re both interested in the same movies, he also likes books, we like the same music.
We always have a good time everytime magkachat kami. Eventually, yung pagchachat namin at naglevelup sa pagiging phone pals. We would spend hours talking to one another talking about everything and anything under the sun.
With his personality, kahit na never ko pa siya nakita kahit sa picture ay hinangaan ko siya. He was my crush and I never admitted it to him. I don’t know. Maybe the fact that he has a girlfriend? Or I don’t want to loose him as a friend.
I think from being so close to one another, our frienship suddenly stopped. His girlfriend grew jealous of me kasi ako yung palaging kausap ni Kuya Mark. So he tried to focus all of his time with his girlfriend and at the same time, I met my first boyfriend, Chris.
Dalawang taon din ang nakalipas simula noong huli kaming nagkausap ni Kuya Mark. Hindi ko na siya naabutan sa chatroom or naging madalang na din ako sa chat since I spend most of my time with my boyfriend.
It was about 3 months since I caught my ex-boyfriend, Chris with another girl in our school library when I unexpectedly received a phone call from Kuya Mark.
Kuya Mark: “Bianca?”
That voice. It’s been years since I last heard his voice and it still never fails to make my heart beat faster.
Bianca: “Ku-kuya Mark?”
Kuya Mark: “Hi Bianca, how are you?”
Bianca: “I’m good. Thanks for asking. How about you?”
Kuya Mark: “I miss you…”
My heart skipped a beat..
Kuya Mark: …baby girl. I know hindi dapat ako basta nalang nawala ng hindi nagsasabi.. I’m sorry.
Bianca: “I… I… uhm… miss you too, kuya. More than you know. It’s okay. I know naman, Ate Daphne from your stories na she’s a jealous type. And I’ve been busy din naman with my boyfriend.”
Kuya Mark: “Oh.. so may boyfriend ka ngayon?”
Bianca: “uh…I mean… ex boyfriend.”
Kuya Mark: “Aba, sino naman sa mga manliligaw mo iyan? Naku ang galing sumalisi ah kung kailan wala ako tska nakalusot yang lalaking yan ah. So sino siya?”
Bianca: “Si Chris? I met him through my friend Nikki. Kabarkada siya nung dinedate niya before.. so ayun..”
Bianca: “So how are you and Ate Daphne?”
Kuya Mark: “We broke up..”
Bianca: “I’m sorry to hear that.. so anong nangyari?”
And that is how we reconnected. Talking to him has always been so easy. It was like we’ve never been apart. I guess we both missed each others’ company that we spend the entire day again talking to each other none stop. We even exchanged mobile numbers for easier communication.
Its been months since we started to text everyday. Aaminin kong after all these years ay crush ko padin siya. I mean, who wouldn’t? He’s very intelligent, gentleman at may sense kausap para bang palaging kaming connect?!
Everything was going well and I have always been contented in talking to him via text or calls. Then one time noong magkausap kami ni Kuya Mark…
Mark: We’ve known each other for 2 years at hindi pa kita nakikita kahit picture man lang. I’ve always wondered how you look like. I’m wondering if ever you’re interested to meet?
Hindi ko alam kung gaano katagal ko na paulit ulit binabasa ung message sakin ni Kuya Mark pero kinakabahan ako. Hindi ko alam kung ano ang irereply ko sa kanya. I want to meet him of course, but I never tried to meet someone I met virtually.
Bianca: Are you sure?
Mark: Yes, why not? We’ve been friends long enough and we know each others secrets diba? You’re my bestfriend, Bianca.
Ouch! Bestfriend.
Well I guess mas okay na yung bestfriends kami kesa sa wala diba? So kahit na kinakabahan ako at talagang nagdadalawang isip ay pumayag din ako.
Bianca: Okay sige. How about next week? Hmm.. hindi kasi ako pwede this week kasi madami akong deadline na school works. Siguro mga Friday? Hanggang 11am lang classes ko nun.
Mark: Alright, see you next Friday.
Oh no! What have I done? Parang tatalon na yung puso ko palabas ng katawan ko sa bilis ng tibok ng puso ko.
In exactly 10 days, I will finally see him. My crush, my bestfriend, my kuya mark. Hindi ko alam, but I did not mention about meeting him to anyone. Alam ko, very risky at napakatanga ko non.
I know I can trust him. I’ve known him for more than 2 years. I can trust him right? Hindi naman siguro siya masamang tao. Besides, hindi naman ako nagpadala pa sa kanya ng picture ever.
***
It’s been 2 hours since I’ve been trying to sleep. I don’t know. Kinakabahan ba ako o excited na makita siya. Finally, hindi na siya isang faceless person sa mga panaginip ko.
Sa unang pagkakataon in the past 2 years, makikita ko na din ang matagal ko nang crush.
Teka lang… dating crush! Naka-move on na kaya ako nung nawalan kami ng communication.
Ilang beses akong nagpaikot ikot sa kama nang makatanggap ako ng text message galling kay Kuya Mark.
Kuya Mark: you still up?
Bianca: yes, I still am. What’s up?
Kuya Mark: I just can’t sleep. I’m excited to meet you.
Bianca: Well finally makikita na din kita. Pwede na kitang kurutin at hampasin sa bawat pangaasar mo sakin.
Kuya Mark: Oy oy oy… wala sa usapan yan ah. Walang sakitan!
Bianca: Well… sabagay endangered species ka na kaya dapat hindi saktan. Let’s just see.
Kuya Mark: Endagered species pala ah! Ang bad mon a sakin ngayon ah. By the way, can I call? I just want to hear your voice…
Shit. Bakit parang may bulateng gustong kumawala sa tyan ko? Tatawagan lang naman niya ako…
Bianca: Andun sina ate at kuya sa labas eh. Hindi rin tayo gaano makakapagusap ng maayos.
Kuya Mark: Oh okay. Dito sa cellphone? May sasabihin sana ako sayo…
Bianca: Magkausap naman tayo ngayon ah… ano ba un?
Kuya Mark: Wala… wala…
Bianca: Para kang sira. Sabi mo may sasabihin ka tapos biglang wala.
Kuya Mark: Ah… wala un. Hindi naman importante…
Bianca: Tulog na tayo?
Kuya Mark: Inaantok ka na ba?
Bianca: Hindi pa naman. Bakit? Ano ba kasi un? Para kang sira. Akala ko ba bestfriends tayo. Diba dapat sinasabi natin lahat sa isa’t isa?
Kuya Mark: Well… I like you…
Shit. I think I stopped breathing.
Kinuha ko yung unan ko at ginamit ko itong pantakip sa aking mukha na akala mo nakikita niyang sobrang nagblublush ako ngayon at kinikilig.
Bianca: I like you too. We are best friends, right?
Kuya Mark: I mean.. I like.. like you..
OMG! Pakiramdam ko nasa Formula 1 racing yung puso ko sa bilis ng pagtibok nito.
I have been dreaming about this moment for the past 2 years and here I am still staring at the screen of my phone na parang isang panaginip lang ang lahat.
Kuya Mark: I guess what I am trying to say is I think I am falling for you. Alam ko malayo ang agwat ng edad natin but I can’t stop what I am feeling for you.
Kuya Mark: I want to be your superman. I want to be the one to catch you when you fall. I want to be the one who makes you happy.
I can’t believe that this is all happening. Prank ba ito? Hindi ko magawang magreply pero nakatitig lang ako at paulit ulit binabasa ang mga text messages niya.
Kuya Mark: Bianca, are you still there?
Bianca: Uhm… yes, I’m here. Hoy kuya mark! Ano nanamang kalokohan to?
Ano ba kasi iniisip ko at ganyan reply ko? Pwede ko naman kasing sabihing I like you too. Na may crush ako sa iyo dati pa.
Hala, paano kung biglang joke nga at bawiin niya yung sinabi niya? Parang sira din kasi ung reply ko eh. Hay!
Kuya Mark: I understand na akala mo biro lang kasi palagi kitang inaasar but I’m serious, Bianca. You don’t have to say anything back. I just want you to know how I feel.
Kuya Mark: I’m excited to see you tomorrow.
Bianca: Me too… good night, Kuya Mark! See you tomorrow.
Kuya Mark: Good night! Sweet dreams, baby girl.
Bakit ba kasi hindi ko ma-amin sa kanya? Ngayon mas lalo akong hindi makakatulog nito. My heart is so full. Parang sasabog sa sobrang saya. Ang arte arte ko naman kasi umamin na nga siya hindi pa ako umamin.
I kept on staring at his messages until I finally fell asleep. In my dream I kept playing on different scenarios na kung saan umamin din ako ng nararamdaman ko para sa kanya.
Kinabukasan ay parang lumipas lang ang buong araw. For the first time, hindi ata ako nakinig sa lahat ng classes ko sa school. Tulala at hindi ako mapakali ako buong araw hanggang sa uwian na namin.
Kuya Mark: Andito na ako naka park sa kabilang street sa likod kagaya ng sinabi mo.
Bianca: Okay, hindi pa tapos ung klase namin eh.
Kuya Mark: Okay lang. Basta andito lang ako sa labas ng kotse. Kulay itim na Civic.
Bianca: Okay. Got it. Nakuha ko naman na din ung plate number mo.
Pagkatapos na pagkatapos ng klase ay dali dali akong nagpunta sa locker para iwan lahat ng gamit ko. Dala dala ko lang ang personal na mga gamit ko.
“Bianca, kanina pa kita kinakausap hindi ka sumasagot” reklamo ni Nikki.
“Sorry, dami lang nasa isip ko ngayon. Ano meron?” sagot ko sa kanya.
“Inaaya ka namin nila Marie at Belle na magpunta ng Glorietta para manuod ng sine. Tara na! Doon na din tayo maglunch” pagaaya ni Nikki.
“Sorry, girls. Hindi ako pwedeng sumama today eh may usapan na kami ni mama.” Pagsisinungaling ko sa kanila.
“Sayang naman hindi tayo kumpleto ngayon.” Sabi ni Belle
“Don’t worry bawi ako sa inyo. Next week?”
“Sure na yan ah!” sabi ni Marie.
“Yes… I promise, Marie! Sige na mauuna na ako sa inyo ah.”
Nagmadali akong magpunta ng CR para magayos ng konti. Nakailang beses din akong nagsuklay ng buhok at nag lagay ng konting make-up. Ilang beses ko pang tingingnan ang sarili ko hanggang sa abutan ako ng mga kaibigan ko sa loob ng CR.
“Uy bianca! Akala namin nakaalis ka na kanina pa” paguusisa ni Marie.
“Oo nga! Aba! Uuwi ka nalang nag make-up ka pa ah” puna naman ni Belle
“Ahh… eh… may lakad kami ni mama eh kaya nagayos ako ng konti.” Pagsisinungaling ko ulit sa kanila.
“Oh ikamusta mo ako kay Tita ah. At magiingat kayo.” Sabi ni Nikki pagkatapos ay nakipag beso beso sakin.
“Sige girls! Una na ako sa inyo ah. Ingat kayo and have fun!” paalam ko sa kanila.
Paglabas ng school ay dali dali akong tumawid ng kalsada at pumunta sa likod ng building ng kabilang unibersidad. Habang naglalakad ay isa isa kong tinitingnan ang mga nakaparadang kotse kung makikita ko ung itim na civic ni Kuya Mark.
Habang naglalakad ako may napansin akong isang lalaki na nakasandal sa kanyang kotse at hindi mapakaling nakatingin sa kanyang cellphone.
Maputi, matangkad at chinito yung lalaking pinagmamasdan ko. Ito na ba kaya si Kuya Mark? Kinuha ko yung cellphone ko at tinext si Kuya Mark, “anong suot mo?” sabay lakad papalapit doon sa lalaki.
Nakita kong nagliwanag ang mukha ng lalaki at nagreply. Napansin kong agad tumunog ung cellphone ko pagkatapos magtype ng lalaki sa cellphone niya. Pareho naman kaming natigilan noong napatingin siya sa akin.
Alam mo yung parang sa mga movies? Yung slow motion yung lahat? Kulang nalang ata nun ay may love song na tumutugtog sa background.
I can still remember the way our eyes met. Kung paano bumilis ng takbo ng puso ko habang parang dahan dahan naman ang pagikot ng mundo. Naalala ko parin kung paano siya ngumiti. Yung paglitaw ng dalawa niyang maliliit na dimples at paniningkit ng kanyang mga mata.
“B-bianca?” tanong ng lalaking nasa harap ko.
Shit. Matagal na ba akong nakatulalang nakatingin sa kanya? Why do you have to look so mesmerizing? Pakiramdam ko tumutulo ung laway ko habang nakatingin sa kanya.
“K-kuya M-mark?” nauutal kong tanong pabalik sa kanya.
Lumaki ang kanyang mga ngiti at dahan dahan niya akong tiningnan mula ulo hanggang paa sabay abot ng kanyang kamay.
“Uhm.. Hi? Bianca? I’m Mark. It’s nice to finally meet you.” Pagpapakilala niya sakin.
Hinawakan ko ang kanyang iniiabot na kamay at nagpakilala na rin.
“Hello Kuya mark. Finally hindi ka na faceless person. It’s nice to finally meet you.”
“So? Tara na? Or may kailangan ka pa gawin dito sa school bago umalis?”
“Nope, sige tara na.”
Then he opened the door just like a true gentleman.
At first sobrang kinakabahan pa ako na hindi ko siya nililingon sa loob ng kotse niya but after a while naging at ease din naman ako at nasimulang magkulitan kami.
We went to a Japanese restaurant in greenhills for lunch. Everything was perfect. Siguro dahil matagal na kaming magkakilala kaya naging at ease akong kasama siya.
He would try to hold my hand every now and then habang nagkukwentuhan kami sa loob ng restaurant. Para akong nakukuryente tuwing ginagawa niya iyon. Feeling ko namumula ako at nagblublush. Kung pwede lang ako na mismo ang hindi bibitaw sa kamay niya.
After lunch, he’s suppose to bring me back to school. Ayaw ko kasing magka-issue sa bahay pag nakita nilang hinatid ako ng lalaki pauwi. Gusto ko lang din umiwas sa libo libong tanong ng mga tao sa bahay.
Parang walang katapusang kwentuhan at pagaasaran ang nangyari hanggang sa makarating kami sa kanyang kotse. He opened the door for me again at parang batang inaalalayan pumasok ng kotse.
When he went to his side, itinuloy ko ung kwento ko sa kanya tungkol doon sa iba naming mga kasama sa chatroom. It all happened so fast I was just laughing then nagkatinginan kami and the next thing I know is his lips are on mine.
Hindi ko maipaliwanag pero parang tumigil ang ikot ng mundo ko sa halik niya na iyon. Pakiramdam ko ay may kakaibang kuryente ang dumaloy sa aking buong katawan na tila bumuhay sa bawat himaymay ng aking pagkatao nang maglapat ang aming mga labi.
I kissed him back.
Yes, you heard it right, I kissed him back. I can still remember his soft lips. The way he licks and suck my lips. The way he touched me.
Naramdaman ko ang paghaplos niya sa aking mga pisngi habang hinahalikan niya ako. Ang pag gapang ng kanyang mga kamay sa aking braso hanggang sa umbok ng aking dibdib.
I know I should have stopped him. I just met him and I let him kiss me and caress my breasts.
But I didn’t.
Instead,I opened my mouth and let him in. I put my arms around his neck to deepen the kiss.
Naalala ko pa yung pamamaga ng labi ko pagkatapos ng halik na iyon.
Pareho kaming tahimik pagkatapos. Parehong hingal na hingal at hindi nagsasalita pagkatapos. Sa sobrang tahimik ay dinig na dinig mo ang bawat kaluskos at tunog ng makina ng sasakyan.
Ilang beses din namin sinubukang magsalita pero lagi kaming natitigilan. Sumusulyap sulyap siya sakin at paminsan minsan ay hinahawakan niya ang kaliwang kamay ko habang nagmamaneho.
Medyo nalito ako noong biglang tumigil ung sasakyan at wala pa naman kami sa unibersidad na pinapasukan ko. Sumilip silip pa ako sa paligid ng sasakyan at doon ko na realize na nasa motel kami.
I was about to ask him bakit kami andun nung bigla niyang binaba ung bintana tapos sabay sabi ng “6 hours pre.” Tapos parang may inabot ung lalaki sa kanya hindi ako sigurado dahil hindi ko malaman kung paano ko itatago ung mukha ko.
It was may first time na makapasok sa isang motel. Alam ko naman ang nangyayari kapag pumapasok dito pero hindi ko lang alam ay kung handa ba ako.
My mind tells me to stop him and tell him na hindi ito tama at hindi pa ako handa para dito but when he looked at me parang nalimutan ko na ung dapat kong sabihin.
“I’m sorry. I know dapat tinanong muna kita. But the way you kissed me.. I can’t help it..”
Hinaplos niya gamit ang kanyang hinlalaki ang aking namamagang mga labi. Pagkatapos ay bigla siyang dumukwang at siniil muli ng halik ang aking mga labi.
Kung ang mga halik niya sa parking ng restaurant ay nagsimulang mariin at inosente, ngayon ang mga halik niya ay may gigil, sensuwal at mapaghanap.
“Bianca, I’ll stop if you want me to. We can just talk and catch up if you want…”
I know that’s my cue to stop what is about to happen pero noong dumampi ulit ang kanyang mga labi ay nablanko na ako. Nawala ang mga rason kung bakit hindi dapat namin ito ituloy.
We were making out at the garage hanggang sa inaya niya akong umakyat sa nirentahan niyang kwarto.
Pagpasok palang ng kwarto ay hinalikan niya ako agad. He pressed me up against the door. Naramdaman ko ang pag gapang ng mga kamay niya sa iba’t ibang parte ng katawan ko habang dinidilaan niya ang leeg ko.
“Fuck.. you smell so good, Bianca.” Bulong niya sakin habang dinidila dilaan yung tenga ko.
Muli niya akong hinalikan at dahan dahang inalis ang pang-itaas kong damit. Bigla akong nakaramdam ng hiya kaya dali daling humalukipkip ang aking mga braso upang takpan ang aking dibdib.
“K-Kuya Mark… nahihiya ako at hindi ko alam ang gagawin..”
Niyakap niya ako at sinabing, “hey… don’t worry. It’s just me. You know that I won’t do anything to hurt you, right?”
Tumango tango lang ako sa kanya na parang sunud sunuran na bata at dinala niya ako sa kama para mahiga. Agad kong hinablot ang kumot para takpan ang aking sarili.
He kissed me again. I don’t know but somehow it calmed my ner…