*****
Bago ang lahat, ay gusto ko lang munang magbigay sa inyo nang taos-pusong pasasalamat sa mga papuri ninyo sa aking unang maikling kwento na nagawa at gagawin pa. At, kagaya nga nang sabi kong pagbubuklurin ko itong lahat ng aking mga naiisip, ay narito na ang kasunod. Sana magustuhan ninyo!
If you really wanna read this, just a piece of advice. DO. NOT. IMAGINE.
*****
TAONG 2010
Sa tahimik at payak na pamayanan sa lalawigan ng Quezon, isang tao ang kilala sa kanilang lugar na binansagan nilang Ladies Man. Subalit, salungat sa klarong kahulugan nito ang kanyang ginagawa. Imbes kasi na siya ang hinahabol ng mga babae ay baliktad ang sa kanya, siya ang naghahabol sa mga ito. Dahil isa siyang serial killer at rapist.
Puno ng mga pangamba at pagkatakot ang mamamayan ng Quezon dahil sa kanya sa t’wing may makikitang babae na wala ng buhay. Lagpas na sa kanyang mga daliri ang mga napapatay niya, pare-parehas ng M.O at kung papaano niya ito pinapatay. Nakikita nalang ang mga bangkay ng kanyang mga biktima sa mayayabong na palayan, nakatali sa mga tulay o ‘di kaya’y ibabalandra sa mga daan na tadtad ang katawan at mga lamang-loob.
Kaya pagsapit ng ikaanim ng gabi ay wala nang pwedeng lumabas ng bahay, lalo na ang mga kababaihan. Ang mga kalalakihan nama’y todo bantay sa kanilang mga asawa’t mga anak sa takot na sila ang puntiryahin ng nasabing mamamatay-tao.
Hindi mo naman masabi sa kanila na napaka-tanga nila dahil maka-ilang beses na rin nila itong iniulat sa mga pulis ngunit dahil sa liksi, bilis, at talino ng suspek ay ‘di nila ito mahuli-huli. Kaya ang ginagawa nalang ng mga pulis sa kanilang lugar upang maging panatag ang kalooban ng kanilang mamamayan ay gabi-gabi silang nagro-ronda.
Ngunit ang akala nilang gabi-gabi lang aatake si Ladies Man ay nagpagulantang sa kanilang lahat nang nabalitaan na naman silang isang babae na hubo’t-hubad, nakatali ang mga kamay at paa sa isa’t-isa at wari ng mga taong nakakita sa bangkay ay mukhang tinahi pa daw nito ang bibig ng biktima para siguro ‘di makapag-ingay.
Nang-imbestigahan ng mga pulis ang kasong ito ay nasabi nilang pinatay ang babaeng ito nang mga alas 4 ng hapon kahapon mula sa araw na’yon batay na rin sa pagkaka-porma ng katawan ng babae at ang Period of Afterdeath. May nagchi-chismisan sa gilid, sinasabi nila na “diba, umulan kahapon? Kung totoo man na pinatay ang babaeng ‘yan alas kwatro ng hapon kahapon, ibig sabihin niyan ay kaya madalas umaatake si Ladies Man sa gabi ay dahil sa panahon.”
Narinig naman sila ng isang imbestigador, tinawag ang dalawa saka tinanong.
“Anong sinasabi niyo, misis?”
“Ah— wala po Sir… Wala po…”
“Sigurado ba kayong wala? Eh narinig ko nga kayong dalawa na nagsasalita tungkol sa kinalaman ng panahon sa pagkamatay ng biktima. Sige na, sabihin niyo na sa’kin ang usapan niyo. ‘Wag kayong matakot sa ladies man-ladies man na ‘yan. Poprotektahan namin kayo…”
Matamang nagkatinginan ang dalawang ginang sa isa’t-isa, tinitimbang kung sasabihin ba nila o hindi sa takot na baka sila naman ang patayin ng mamamatay-tao na ito. Hanggang sa napag-desisyunan na rin nilang sabihin nalang ito.
“Ahhh… Ganito po kasi ‘yan sir, diba sabi niyo kanina na maaaring pinatay ang babaeng ‘yan sa oras ng alas 4, eh ‘diba po malakas ang ulan natin kahapon? Kaya nasabi namin na umaatake ang taong ito base sa panahon, na umaatake lang siya ‘pag malamig at maginaw ang panahon. At hindi base sa umaga, tanghali, hapon, gabi o kahit sa madaling araw.”
Tinandaan ng imbestigador ang mga sinabi ng ginang, malaking tulong ito para sa pag-resolba ng kaso at para na rin mahuli itong binansagan nilang Ladies Man para mawala na ang takot at pangamba sa kalooban ng mga mamamayan ng Quezon.
Isang maulang gabi, mga oras alas otso na, habang tinatahak ng isang dalaga ang daanan pauwi ng Maynila ay biglang tumirik ang kanyang gamit na sasakyan. Siguro ay dahil ito sa lakas ng ulan o, kung ano man. Mabuti nalang na sa pinag-tirikan ng sasakyan niya ay may malapit na tindahan kaya doon muna siya nagtungo upang saglit na sumilong at magtanong.
“Tao po! Tao po! Pabili po…”
“Ano pong atin?”
“Pabili pong chichirya saka softdrink, ‘yong sprite po na 12oz.”
“Sandali lang, iha.”
Kumuha na nga ang nagtitinda ng isang chichirya at isang bote rin ng softdrinks saka ito ibinigay sa dalaga. Sa pagbuhos ng ulan ay minabuti ng dalaga na tumambay muna sa nasabing tindahan, saka namang dating ng isang lalaki na tumatakbo papalapit sa tindahan.
“Manang Joselita, pabili nga pong itlog ‘tsaka noodles…”
“Oy, ikaw pala ‘yan Toper. Ilang pirasong itlog ba at noodles?”
“Ah, tig-tatlo po…”
“Osige, hintayin mo’ko dito…”
Habang hinihintay ay napapalingon naman si Toper sa dalagang nakaupo sa gilid niya, napapansin naman siya ng dalaga kaya napapayuko ito. Naiilang ang dalaga, pansin niya sa lalaki na may katangkaran din ito, moreno saka may saktong laki ng katawan. Sandali lang at binigay na ng tindera ang mga bibilhin ni Toper.
Buti nalang at nasagi sa isipan ng dalaga ang kanyang nakatirik na sasakyan malapit sa pwesto ng tindahan kaya nagtanong na ang dalaga kung may mga mekaniko ba dito o may alam sa pagkukumpuni ng sasakyan.
“Naku iha, malalayo pa ang mga mekaniko dito, nasa bayan pa.”
“Gano’n ho ba? Salamat nalang po.”
Pinilit na siglahan ng dalaga ang kanyang pakiramdam kahit na natatakot na siya dahil sa medyo madilim din ang daanan at malakas ang ulan, baka ‘di na siya makatuloy sakali mang may gumuhong lupa.
“Tanungin nalang natin ‘tong si Toper. Uh– Toper, may kilala ka bang mekaniko dito sa atin?”
“Pasensya na, manang Joselita at sa iyo binibini… Wala akong kilalang mekaniko dito pero may alam ako sa pagkukumpuni ng sasakyan kaya kung hahayaan niyo ako’y ako nalang ang aayos sa sasakyan mo.”
Nabuhayan ang dalaga sa narinig na suhestiyon ni Toper, nagpakilala ito sa lalaki bilang si Bianca. Nakipag-kamay ang dalaga sa lalaki at nagngitian ang dalawa pati na rin ang aling tindera.
“Salamat po, Kuya…”
“Naku, walang anuman ‘yon. Mas mabuti ring makaalis kana agad-agad dahil masyadong delikado ang lugar na’to ngayon.”
Medyo naguluhan si Bianca sa sinabi ni Toper at nakaramdam din siya kakaunting kaba dahil sa inasal nito. Minabuti niyang tanungin ang lalaki na ipinagkibit-balikat lang din ng lalaki at sinabing wala lang daw ‘yon.
“Sige Bianca, Manang Joselita, kunin ko lang po mga gamit ko para makumpuni natin agad ang sasakyan.”
Itinalukbong ni Toper ang kanyang suot na kapote sa ulo saka sinuong ang napakalakas na ulan na animo’y parang bumabagyo. Habang naghihintay ay pinapasok naman muna ng ginang ang dalaga para ‘di lamigin na sinang-ayunan din naman nito. Magkaharap silang nag-uusap ng ginang.
“Uh– Manang Joselita po, tama ba?”, kuwa’y nagpatango sa ale.
“Sino po ba ‘yung lalaking ‘yon? ‘Yung Toper po? Saka anong ibig niyang sabihin kanina na delikado daw magliwaliw dito sa lugar niyo lalo’t umuulan at maginaw?”
“Si Toper? Mabait na bata ‘yon dito sa’min, nahihingian namin ng tulong ‘pag kami’y nangangailangan. Anak siya sa labas ng gobernador namin dito at kailanma’y ‘di siya kinilala ng angkan niya. Kawawa nga ‘yang batang ‘yan eh kaya nang magka-pqmilya yan eh ginagawa niya ang lahat para ‘di sila mabuwag. Tungkol naman sa pangalawa mong tanong iha, oo, tama ‘yung narinig mo kanina. May gumagala kasi dito sa’min na mamamatay-tao at rapist, maraming bangkay na ang nakikita na ‘di mo aakalaing ginagawa ng isang tao. Demonyo na ‘ata ‘yun eh.”
Sa narinig ay nakaramdam nalang ng pagkahabag si Bianca na pilit rin naman nitong iwinaksi sa kanyang isipan ang mga ideyang napapasok sa utak niya. Tinatagan niya ang kanyang sarili sa mga narinig dahil base sa mga sinabi ng ginang ay ‘di nga ito karapat-dapat na sapitin o maranasan ninuman.
Makaraan ang tatlumpung minuto ay may nakita’t narinig na boses lalaki na papalapit sa kanilang pinagpupuwestuhan at tinatawag nito ang ginang, pagsilip ng dalawa’y ibang lalaki ang kanilang nakikita. Mabuti nalang at kilala rin naman ito ng ginang.
“Oh, ba’t naparito ka Emong?” tanong ng ale.
“Uh– Nandito po ba ‘yung sinasabi ni Toper na dalagang nasiraan ng sasakyan? Sabi kasi ni Toper na ako nalang daw ang kukumpuni n’yan kase kinailangan po siya ng kanyang pamilya.”
“Ah– Oo, oo, nandito nga siya iho. Heto, si Bianca– Bianca, siya naman si Emong. Napaki-usapan ‘ata ni Toper.”
Ngumiti ang dalaga sa lalaki’t nakipag-kamay pagkatapos ay itinuro na ni Bianca ang kanyang nakatirik na sasakyan sa gilid ng daan, mabuti nalang at may puno ang pinagtirikan nito kaya ‘di rin gaano ka-lakas ang bagsak ng ulan sa puwesto nito. Iminuwestra na ng dalaga si Emong para mai-ayos na ang sasakyan.
Habang nagkukumpuni ang lalaki ay panay ang kanyang pagtitig at pagsulyap sa dalaga. Paminsan-minsan pa’y siya rin ay nahuhuli nito at kanya lang nginingitian. Maiging inayos ni Emong ang sasakyan ng dalaga kahit pa na umuulan, likas na talaga sa kanya ang pagiging matulungin kahit noong bata pa lamang siya. Makalipas, natapos na rin sawakas ang pagkukumpuni ni Emong sa sasakyan ni Bianca.
Ipinaalam na ni Emong na natapos na ang pagkumpuni sa sasakyan bagay na ikinatuwa at ikinagalak ni Bianca dahil sa isip nito’y makakatuloy pa rin siya, medyo humihina na rin naman ang pagbagsak ng mga ulan. Pinahiram ng ale si Bianca ng payong para ‘di ito mabasa papunta sa sasakyan niya kaya pinasamahan niya ito kay Emong para rin maalalayan ang dalaga’t maibalik ang payong ng ale.
Pagpasok ni Bianca sa kanyang sasakyan ay muli niyang pinasalamatan si Emong sa tulong nito, inanyayahan pa nito ang lalaki para maihatid niya ito sa bahay nila pero humindi na ang lalaki dahil daw baka mas matagalan pa siya kaya sumige nalang ang dalaga. Pinaandar na nito ang sasakyan saka isinara ang pintuan, panandalian pa muna niyang ibinaba ang bintana upang makapag-paalam sa ale na kinawayan at nginitian lang din siya.
Sa pag-alis ng dalaga ay sinundan pa siya ng tingin ng ale at ni Emong hanggang sa siya’y mawala sa kanilang paningin. Binabaybay ni Michelle ang daan papalabas sa lalawigan ng Quezon, medyo humupa na rin ang ulan kaya nakahinga siya ng maluwag. Ang tanging sumasagi sa kanyang isipan ngayon ay ang sinabi ng ale sa kanya na may gumagalang rapist at mamamatay-tao rito.
Habang papalapit siya sa isang tulay ay may naaninag siyang hugis-tao na nakayuko’t nakaupo sa semento ng kalsada, naka-kapote ito at nang mapansin nito ang ilaw ng kanyang sasakyan ay bumaling ito sa kanya at namukhaan niyang isa itong matanda. Tumayo ito at pinara ang kanyang sasakyan na kanyang inihinto sa mismong tapat nito.
“Ineng, pu-puwede b-ba akong ma-mak-makisakay sa’yo? Kahit hang-hanggang sa unahan lang?”, pakiusap ng matanda na nanginginig pa ang baba dahil sa lamig.
Tinitigan ni Bianca ang matanda dahil sa nakatatak pa rin sa kanyang isipan ang sinabi ng ginang sa kanya kanina. Iwinaksi nalang niya sa kanyang isip ang pagdududa at pinapasok na ang matanda sa kanyang sasakyan, sa likod.
“Ituro mo lang sa’kin kung sa’n kita ibababa, ‘Tay ha?” maligalig na pagpapa-alala ng dalaga.
“S-Sige iha, maraming salamat. Kailangan ko kasing bumili ng pagkain para sa’ming mag-asawa.”
Masayang binabaybay ng dalawa ang daanan, bagay na ikinagalak rin ng matanda. Nasabi sa kanyang sarili na napaka-inosente naman ng dalagang natiyempuhan niya.
Minuto ang nakalipas ay nakaramdam ng kakaiba si Bianca sa galaw ng matandang isinakay niya, para bang may gagawin itong ‘di maganda sa kanya. Nahuli naman siya nitong nakatitig na nginitian lang ang dalaga. Ngunit paglingon niyang muli sa daan ay bigla nalang siyang dinaluhong ng matanda gamit ang isang panyo na may pabangong nakakapantulog ninuman.
Napawala ang pokus ni Bianca sa pagmamaneho at pilit siyang nagpupumiglas kaya nagpagewang-gewang din ang takbo ng sasakyan ngunit ‘di nagtagal ay nahilo na rin ang dalaga sa nalanghap na amoy at nawalan ng malay. Bago mapikit ang mga mata, naisambit pa ni Bianca sa kanyang sarili na, “hindi matanda ang aking natulungan at naisakay base sa lakas nito.”
Pagkahilo ay pinaapak agad ng matanda ang paa ni Bianca sa brake ng sasakyan para maitigil muna ito pansamantala. Bumaba ang matanda sa sasakyan, inilipat ang wala malay na dalaga sa trangke at tinalpakan ng duct tape ang bibig at tinalian ng matitibay na lubid ang mga kamay at paa nito. Ang matanda na ang nagmamaneho sa sasakyan ng dalaga upang tunguhin ang destinasyon.
*****
Naramdaman ni Bianca na nakahinto na ang sasakyan pero ganunpaman ay ‘di pa rin siya makagalaw dahil sa napakahigpit nang pagkakatali sa kanya. Binuksan ng suspek ang trangke at nakita siyang gising kaya pinukpok siya nito sa kanyang templo at muling nawalan ng malay si Bianca.
Pinasan nang suspek ang dalaga na parang sako ng bigas at naglakad na papasok sa mga kakahuyan hanggang sa makarating sila sa isang kubo na napakalayo sa kabihasnan. Tahimik ang paligid at tanging tinig lang ng mga insekto ang maririnig. Bago pumasok ay nagpalingon-lingon pa ang suspek sa paligid, sinigurong walang nakakakita o naka-masid sa kanya.
Pagkapasok ay agad itong inilapag ng suspek sa mesang gawa sa metal na ang mga dulo ay nakakabit na mga kadena, dito’y kinadenahan si Bianca sa kanyang mga palapulsuhan at bukong-bukong nang may kahigpitan. Sinuotan din siya ng duct tape at piring para mga tunog lang ang kanyang maririnig.
“Halina kayo! Tulungan niyo’ko dito sa dalagang ito.”, kausap ng suspek sa telepono.
Minuto ang nakalipas ay may katok na itong narinig sa pintuan, binuksan niya ito saka pinapasok ang mga bisita sa loob. Binuhat ng mga ito ang mesang pinagpatungan kay Bianca at saka lumabas na, inutusan pa nang pangunahing suspek ang isang alalay niya na idispatcha ang sasakyang gamit ng dalaga para ‘di sila mabulilyaso.
Nilakad nila ang daanan papunta sa malapit na kweba na ang bukana nito’y natatabunan ng mga dahon para walang mag-aakala na may kweba pala rito, ito ang nagsisilbing bulwagan nila kung saan sila’y nagtitipon-tipon. Kanila nang ipinasok si Bianca at ipinuwesto sa isang bilog na katapat ng logo ng kanilang grupo.
Ilang sandali lang ay nagising na ang dalagang si Bianca at nagulat nang makitang nakapalibot sila dito. Nang magsink-in na sa kanyang isip ang nangyari kanina at ang pangyayari ngayon ay nagsisisigaw na ang dalaga at nagpupumiglas, pinilit para makalas ang mga kadenang nakakabit sa kanyang mga kamay at paa.
“Waaaaahhhh! Tulong! Tulungan niyo po’ko! Tulong po! Nagmamakaawa po akong pakawalan niyo’ko. Pakiusap po, pakiusap… Hinihintay po ako ng mga magulang kong maka-uwi.“, pagmamakaawa niya sa mga taong nakapalibot sa kanya pero nanatili lang ang mga itong nakatayo at walang ekspresyon.
“Nagmamakaawa po ako sa inyo, huhuhu… Pakiusap, tulong! Tulong! Waaaahhh…!”, patuloy na sigaw ka. Batay sa mga tinig ng boses ng ilan sa kanila ay mga lalaki ito at pawang nasa mga tamang gulang na.
Inutusan naman ng pinaka-lider ang isang tauhan nito na takpan ang bibig ng dalaga dahil baka matsambahan silang nilalapastangan ito. At nang makumpleto na sila ay sinimulan na nila ang kanilang seremonyas. Sabay-sabay ang mga itong nagbigkasan ng mga salitang mabilis nilang isinasambit.
“Hubaran na ang ating napaka-gandang bihag.”, utos ng pinuno nila. Pagkarinig nang dalaga’y agad itong nagpumiglas sa mga papalapit sa kanyang mga tauhan.
Parang papel lang ang pagsira ng mga ito sa kanyang polo na suot at agad bumalandra sa pagmumukha ng mga ito ang kanyang mga suso’t utong. “Hahahaha! Masarap ‘tong nabingwit natin ngayon, pinuno. Hahahahaha!”, wika ng isang tauhan sabay sapo sa kanyang dibdib at niyuyugyog ito at sinisinghot ang katawan ng dalaga.“Ang sabi ko’y hubaran, hindi tanggalan. Kilos! Mga inutil…”, dali-daling gumalaw ang mga ito.
Pagkatuluyang hubad sa pang-itaas ng dalaga ay sinunod naman naman ng mga ito ang kanyang pantalon. Ngunit dahil sa ito’y nakatali, para mahubad ito ay ginamitan nila ng malaking gunting ang pagsira sa maong na suot ng dalaga hanggang sa ang hiyas rin nito ay nakaharap na sa kanila.
“Binibini, siguro’y narinig mo na ang tungkol sa mamamatay-tao at manggagahasa na si Ladies Man sa mga mamamayan dito sa aming lalawigan. Subalit, mayroon ka- kayo, pang hindi nalalaman. Sapagkat, ang taong tinatawag nilang Ladies Man kailanman ay hindi siya umiral sa panahon at lugar na ito. Alam mo kung bakit?…”, paalinlangang tanong ng pinuno. Nanatili lang nakatingin si Bianca sa mga nito na nagmamakaawang itigil na nila ang kanilang ginagawa sa kanya.
“… Dahil kami ang mga salarin at puno’t dulo sa nangyayaring pamamaslang dito sa aming lalawigan. Hihihihi…”, mala-demonyong pagpahayag nito sa dalaga. Mas lalong nakaramdam ng takot ang dalaga, pilit siyang kumakawala sa mga kadenang pumipigil sa kanya.
“At ngayon nga’y ikaw ang napili naming maswerteng nilalang na iaaalay namin sa aming Panginoon, hahahaha! Pero bago ‘yon ay magpapakasasa muna kami sa iyong masarap na balingkinitang pangangatawan.”, hayag ng pinuno.
Inutusan na ng pinuno nila na tanggalin na ang kanilang mga suot na maskara at ipakita sa dalaga ang kanilang mga pagmumukha. Dito’y nagulat si Bianca sa nakikita ng mga mata niya ngayon. Hindi niya inaasahang isa sa mga taong nandidito ay ang tumulong sa kanya kani-kanina lamang nang tumirik ang kanyang sasakyan, si Emong. At ang ginang na tinderang kakakilala niya lang rin kanina, si Manang Joselita.
Hinuhubad ng mga ito ang kanilang suot na maskara at ‘pinapakita ang mga mukha para may dahilan na silang patayin ang dalaga dahil nga sa ayaw nila na may makakaalam sa kanilang katauhan at sa kanilang mga ginagawa.
“Sana’y mapatawad mo kami, iha…”, sabay na wika nina Emong at Manang Joselita.
“Dalhin rito ang mga kandila at sindihan…”, utos ng pinuno.
Pagkakuwa’y isa-isang dinampot ng mga ito ang mga kandila na nasa mga lalagyan at inilapit ito sa mga sarili nila. Hinayaan muna ng mga ito ang matunaw sa lalagyan ang mga hawak-hawak nilang kandila. Nang dahan-dahan na itong natutunaw ay lumapit sila sa dalaga nang pabilog at pagkatapos ay ikiniling nila nang bahagya ang mga kanila at dahil dito’y isa-isang nagsituluan ang mga natunaw na kandila sa katawan ng dalaga habang isinasambit ng mga ito ang dalangin nila sa kanilang Panginoon.
“Mmmmmhhhh! Mmmmhhh! Mmmmhhh-h-h-h…”, nakabusal na hiyaw ng dalaga. Nagkikisay ito dahil sa hindi niya kayang tiisin ang mga dumadamping tunaw na parte ng kandila sa kanyang katawan.
Ilang beses itong ginawa ng mga taong-kulto sa dalaga hanggang sa nabalutan na nila ito sa buong harap ng katawan pati ang mukha ni Bianca. Pinatuyo muna nila ito nang ilang minuto at pagkatapos ay kiniskis na ito nang ilan sa kanila gamit ang kutsilyo, maingat para ‘di masugatan ang dalaga dahil malalagot sila panigurado sa pinuno nila.
“Maligayang pagbabalik sa mundong ibabaw, Binibini. Ngayo’y tuluyan na naming nalinisan ang iyong katawan mula sa mga kasalanang iyong nagawa noon sa dati mong buhay. Kaya ngayo’y, tutubusin kana namin bago ka aming ialay sa Panginoon.”, anunsyo ng pinuno. At dahil nahimatay ang dalaga ay wala siyang ideya sa mga nangyayari.
Isa-isa nang naghubad ang mga taong nakapalibot sa dalaga at kanila itong pinalibutang muli. At, sinimulan na nilang jakulin ang kanilang mga burat hanggang sa tumigas ito at mag-flag ceremony. Unang pumuwesto sa tapat ni Bianca ang pinuno, tinanggal nito ang kanyang “matandang” maskara at ipinasok na ang kanyang burat nang wala manlang kahit na anong “babala”. Dahan-dahang binabayo ng pinuno ang dalaga habang lamas-lamas nito ang suso’t nilalapirot ang mga utong.
“Ahhh… Ahhh… Hmmm…”, ungol nito. Nakatingin at nanonood lang muna ang mga tauhan niya sa kanyang ginagawa.
Ilang sandali lang ay nagkamalay na rin si Bianca, dahan-dahan niyang iminulat ang kanyang mga mata at nakita niya rin ang lalaking ‘di niya inaasahang nandidito at ngayo’y ginagahasa siya, si Toper.“Tangina! Kaya pala ‘di mahuli-huli ng mga pulis ang salarin dahil ipinagtatanggol din nila ang isa’t isa. At sinong mag-aakala na baka may kasabwat din sila sa loob ng organisasyon na nandirito.”, isip ni Bianca.
“Tatanggalan ko ang takip sa bibig mo, Bianca. Pero, ‘pag may ginawa kang hindi maganda, ipinapangako ko sa’yong mas matindi pa ang sasapitin mo. Maliwanag ba?”, pagka-klaro ni Toper na mabilis niyang ikinatango.
Inalis na ni Toper ang nakatakip na duct tape sa bibig ng dalaga, at siniguro niyang ‘di ito gagawa nang masama. Pagkaalis naman ng takip ay hindi nagsisigaw si Bianca.“K-Kuya Toper?… Bakit, kuya? Anong ibig sabihin nito?”, kinakabahang tanong ng dalaga.“Ano sa tingin mo Bianca? Hihihi… ‘Di mo ba kuha kaya ako lang muna ang bumabayo sa’yo ngayon? Ha? Hahahaha… Ako ang pinuno ng samahang ito.”, sagot ni Toper.
Pinapwesto na ni Toper ang iba pang mga kasamahan na unang gagahasa sa katawan ng dalaga kasama siya. 2 ang pumuwesto malapit sa bibig at 2 rin sa magkabilang kamay ng dalaga. Nagpipiglas pa si Bianca dahil sa pinipilit nila itong galawin. Iniiwas ang kanyang mukha ‘pag nilalapit ng 2 sa kanyang uluhan ang kanilang mga burat. Nang biglang sinampal nang pagkalakas-lakas ni Toper si Bianca na nagpawindang dito.
*Pak!*
“Auuunnghhhhh… Huhuhuhu… Mama! Papa! Tulungan niyo po ako…”, hiyaw ni Bianca baka sakaling may makarinig. “Pasensya na iha pero, wala talagang tu…