Foreword: All characters, names and locations mentioned in this story are all fiction, created from the author’s imagination… well… literally inspired by the people and places that I know :).
—
Bago ko simulan ang kwentong ito ay hayaan nyo muna akong magpakilala. Ang pangalan ko ay Edwin Santos, “Ed” for short. 5’7″ ang height at may katamtamang pangangatawan.
Nagtatrabaho ako bilang isang Software Developer sa isang IT Solutions Company sa Ortigas. Tumutuloy ako sa isang boarding house sa Mandaluyong at tuwing katapusan ng buwan ay umuuwi ako sa Mariveles, Bataan. Kung saan naninirahan ang aking mga magulang.
26 Years old ako noong mangyari ang insidente at ngayon nga ay ilalahad ko ang pangyayaring nag pabago ng aking buhay.
—
Alas Nwebe ng gabi ng Biyernes, ay kasalukuyan akong nasa Bus Station sa Cubao upang umuwi sa Bataan. Hindi ganon karami ang tao dito dahil hindi naman peak season, ngunit sapat ang dami nito para mapuno ang bus na sasakyan ko.
Pagpasok ko ng bus ay pansin kong halos sampung pasahero nalang ang kulang at mapupuno na ito. Sabi ko sa sarili ko “Buti na lang at mapupuno na, at makakaalis na agad ang bus”. Lumakad ako sa gitna ng bus at pumili sa sampung bakanteng upuan na mag kakalayo ang pwesto. Naisip kong, since malayo pa naman ang bababaan ko, sa may bandang likuran na lang ako maupo, pangatlong row bago ang pinakadulo.
Nakatabi ko ang isang babae, nakaupo siya sa may bandang bintana at ako naman ay sa bandang daanan sa gitna ng bus. Tantsa ko mga 20’s na ito, maputi, chinita, medyo chubby at naka ponytail ang buhok, sa makatuwid cutie. Maliit itong babae, hindi ko matantsa ang height nito dahil nga nakaupo. Nakaputi itong blouse at maong pants.
—
Lumipas ang ilang oras na byahe at nakarating na ang bus sa Dinalupihan bus stop. Halos kalahati ng mga pasahero ng bus ang nagsibabaan. Ang babae na naman sa tabi ko ay mahimbing ang tulog habang nakasandal sa bintana.
Naisip ko na baka kailangan na din nitong bumaba, kaya naman sinubukan ko itong gisingin.
“Miss?.. Miss?..”. Unti unting dumilat ang mga mata nito. “Miss?… nasa Dinalupihan bus stop na tayo, baka bababa ka na kasi?”.
“Ah.. Di pa naman Sir, sa Mariveles pa po ako..”. Sagot nito sa akin ng medyo inaantok pa.
“Ah..Ok pareho pala tayo..”. Sagot ko naman sa kanya.
“Thank you nga pala Sir.. sa concern..”.Pasasalamat nito sa akin.
“Wala yon.. Magkababayan naman tayo..”
—
Habang binabagtas ng bus na sinasakyan namin ang kahabaan ng Bataan National Road, ay nag patuloy ang aming kwentuhan. Nalaman ko na ang pangalan nito ay Erika, 19 years old, at graduating nursing student sa isa sa mga unibersidad sa Maynila.
“Pero ngayon ka lang ulit makakauwi dito sa Mariveles?” Tanong ko sa kanya..
“After almost 8 months.. Umuwi ako kasi birthday ng Mama ko bukas..” Sagot nya.
“Ahh OK.. Pasabi na lang sa Mama mo Hap…….”. Hindi ko na natapos ang sasabihin ko. Biglang pumreno ang bus at dahil dito ay halos tumilapon ang ulo ko sa likod ng upuan sa harap ko.
Dahil sa nangyari ay nagkatinginan kami at sabay sinilip kung ano ang nangyayari sa unahan. Ilang saglit pa ay may mga kalalakihang pumanhik ng bus. Limang lalaki ang pumasok sa bus, pero tiyak akong meron pang mga look out sa labas. Puros nakabonet ang mga ito, ang iba ay nakasuot ng Jacket, ang iba naman ay nakasando lang at may hawak itong mga baril.
“HOLD UP TOH!!! WALANG KIKILOS NG MASAMA!!” Sigaw ng lalaking unang pumasok ng bus. Ito rin ang nag iisang may hawak na ArmaLite, kumpara sa mga kasama nitong naka 45 Caliber. Tingin ko ito ang boss nila.
“WALANG MASASAKTAN SA INYO KUNG SUSUNDIN NYO ANG GUSTO NAMIN!! ILABAS NYO ANG MGA CELLPHONE AT PERA NYO!! AT WALA TAYONG MAGIGING PROBLEMA!!”. Utos ng boss ng armadong grupo sa mga pasahero
Tinutukan ng baril ng mga armadong lalaki ang pasahero upang mapilitang ilabas ng mga ito ang mga hinihingi nila.
“Maawa po kayo sa amin.. Wag nyo po kaming sasaktan”. Pag mamakaawa ng isa sa mga pasahero, na isang matandang babae.
“Kuya.. Wala na po kaming pera.. Maawa kayo..”. Bulalas naman ng isa pang pasahero.
Pera, alahas, mga cellphone at kung anu ano pa ang nasamsam ng armadong lalaki.
Napalingong ako sa bandang likuran ng bus at napagtanto ko, na dahil sa ganda ng kwentuhan namin ni Erika ay kami na lang pala ang naiwan sa bandang likuran ng bus. “Shit”. Sabi ko sa sarili ko
Lumapit sa amin ang Boss ng mga holdaper, at itinutok ang armas. “Hoy kayo dyan.. Nagtatago pa kayo ha.. Ilabas nyo ang mga pera at mga cellphone nyo!!”
“Kuya maawa po kayo.. Wag nyo po kaming sasaktan.. Eto po..” Sabi ni Erika. Agad kong inilabas ang Cellphone at wallet ko, ganun din ang ginawa ni Erika.
Matapos kunin ng lalaki ang mga Cellphone namin at iligay sa bag nito, ay binuksan naman nito ang mga wallet namin. Meron pa kong dalawang libo sa wallet ko, at nakita ko namang may limang daan sa wallet ni Erika.
“ETO LANG!!! Pinagloloko nyo ba ko? Kulang ito!! Buksan nyo ang mga bag ninyo!!” Bulalas ng lalaki sa amin.
“Kuya.. wala na po talaga.. maawa po kayo..” Sabat ni Erika habang hinahalungkat ang bag nya at ipinakita sa armadong lalaki.
Ganun din ang ginawa ko. Halos ilabas ko na ang mga damit ko sa bag para maipakita sa armadong lalaki na wala na din akong mailalabas. “Sir.. Wala na din talaga kaming mailalabas… Yung nakuha nyo po, yun na po lahat yun”. Sagot ko naman.
“Ah ganun ha? Magsyota ba kayong dalawa?” Tanong ng armadong lalaki sa amin.
Nagkatinginan kami ni Erika dahil sa tanong ng lalaki.
Muli ay sinigawain kami ng lalaki. “ANG SABI KO!! KUNG MAGSYOTA KAYONG DALAWA?!!”
“O-Opo!” Wala na kong nagawa kundi sumagot ng “opo” dahil baka may gawin pang masama ang lalaki kay Erika.
Napangisi ang armadong lalaki at mukhang may binabalak. “Dahil kulang itong mga binigay nyo.. Sige magsihubad kayo at magkantutan kayo sa harap ko!”
“Po?” Sagot ko sa kanya sabay tingin kay Erika. Kita ko ang pagkabigla at takot sa mukha nito.
“Hindi mo ba ko nadinig?” Sabay tutok ng baril sa sintido ko. “Ang sabi ko kantutin mo yang kasama mo sa harap ko!!” Dugtong pa ng lalaki.
“Ilayo mo na yang baril mo Kuya sa kasama ko.. Susundin namin ang gusto mo..” Sabat ni Erika sa lalaki. Ako man ay nagulat sa sinabi ni Erika.
“Sige!! Hubad!! Tanggalin nyo lahat yang damit nyo ha.. Dalian nyo kundi sasabog yang mga ulo nyo!”. Utos ng lalaki sa amin.
Dali dali kaming naghubad sa harap ng armadong lalaki. Nang matapos akong makapag tanggal ng damit ay napatingin ako kay Erika. Napaka kinis at puti ng katawan nito. Medyo chubby ito at may katamtamang laki ng suso, siguro mga cup C ito. Dahil nga medyo chubby si Erika ay malaman din puwet nito at napakakinis din ng hita.
“Naku Ineng mukhang mabibiyak yang bilat mo sa laki ng titi ng kasama mo”. Sambit ng armadong lalaki.
Napansin kong napasinghap si Erika habang naka titig sa bandang gitna ng mga hita ko.
“Oh! Anu pang hinihintay nyo? Tumatakbo ang oras!!”. Sigaw ng lalaki samin.
Nag dadalawang isip man ay inilapit ko ang mukha ko sa mukha ni Erika at sinimulan syang halikan. Hindi naman ito tumutol bagkus lumaban pa ito ng halik. Paminsan minsan ay nakakagat nito ang labi ko, ngunit hindi ko nalang ito pinapansin. Nag labanan kami ng dila at nagpalitan ng laway habang ang mga kamay ko naman ay gumapang sa mga suso nito at nilamas ang mga ito.
Ilang sandali pa ay sinigawan kami ulit ng armadong lalaki. “Ano ba yang pinaggaga-gawa nyo!! Di ba sabi ko mag kantutan kayo?!!”. Napatigil kami sa halikan namin dahil sa sinabi ng lalaki. “Ikaw Ineng… Isubo mo ang titi ng kasama mo!!”.
Itinaas ko ang mga armrest ng mga upuan namin at dalidaling yumuko si Erika sa pagitan ng mga hita. Sinubakan nitong isubo ang ulo ng burat ko ngunit parang hindi nito alam kung anong dapat nyang gawin. Nasa loob lamang ito ng kanyang bibig at hindi gumagalaw, pero nararamdaman ko ang bahagyang pag sipsip nito.
Napansing ito ng armadong lalaki ay sinagawan ulit kami. “Ano bang klaseng pag chupa yan!!”. Nagulat na lamang ako nang hawakan ng lalaki ang ulo ni Erika at inginudngod sa matigas kong burat, dahilan para sumagad ito sa lalamunanan ni Erika.
“awkkkk!!! awk!! awk!!”. Nabibilaukang tinig mula kay Erika.
Pinigilan ko ang lalaki sa ginagawa nya. “Boss… Tama na…”. Hinawi ko ang kamay ng lalaki at paglingon ko dito as nakatutok na sa mukha ko ang baril. “Kuya.. Hindi kami manlalaban… Pabayaan nyo na lang ang kasama ko sa ginagawa nya”.
Mayamaya ay napansin kong nag tataas b…