Ikaw Ang Buhay Ko

15 yrs old ako noon nang maisuko ko ang bandera ng pilipinas, banderang iniingatan ko at nilalaan sa babaeng makakasama ko sana sa aking buhay.

Friday noon nang nakauwi na ko sa bahay tinawag ako ni nanay

“Anak nagpunta pala dito si ate Claire mo hinahanap ka magpapatulong daw magluto at mag-ihaw, reunion daw nila ng mga kaibigan nya, kase babalik na siyang dubai, sya nga pala magdala ka na din ng pamalit mo baka gabihin ka, doon ka na matulog” sabi ni nanay

“Sige nay ligo lang ako at punta na ko kila ate Claire” sabi ko nman

Pagtapos kong maligo at magbihis, nagdala ako ng pamalit ko,nagpaalam ako kay nanay at sumakay ng tricycle pa punta kila ate Claire. Ang nanay ko pala at mommy ni ate claire ay magkapatid kaya magpinsan buo kami ni ate claire, may kaya sila sa buhay, sa pamilya nila nanay kami lang talaga ang mahirap ang buhay pero ganon pa man nagpapasalamat pa din ako kase hindi nila kami nakakalimutan kahit papano ay tinutulungan nila kami pag kami ang nangangailangan, kaya naman isang sabi lang nila ay nagpupunta ako agad para tumulong.

Pagdating ko sa tapat ng gate nila ate Claire mejo nagtaka ako kase parang wala naman tao. At pindot ng doorbell.

“ATE CLAIRE!!” sigaw ko at pindot ulet ng doorbell, bumukas ang pinto at lumubas si ate clare diretso sa gate upang buksan.

“Oh buti nakapunta ka? nagpunta ako sa inyo sabi ni tita di ka pa daw nakauwi kaya binilin ko nlang sa kanya na magpunta ka dito, halika pasok ka tulungan mo akong mag-ihaw sa likod” sabi ni ate Claire

“Ate akala ko madami kang bisita?” sabi ko

“reunion lang namin ng friends ko kaso yung iba hindi makakarating, balik na kase ako sa dubai, yung dalawang kaibigan ko pabalik na din Australia at Paris kaya kami lang tatlo. si mommy at daddy naman nasa Singapore nagbakasyon sila don, next Monday pa ang balik nila. Sa Friday na ang balik ko” sabi ni ate

Pagpasok ko sa loob diretso na ko sa kusina para kunin yung iihaw ko sa likod bahay nila ate, saktong putungo na ko sa likod nang biglang bumukas yung pinto ng CR nila sa tabi ng labahan. mejo kinagulat ko pa at napatingin tapos may bigla nalang lumabas na magandang babae. Napatulala nalang ako at napanganga halos di na ako makagalaw. Tulala pa din ako sa magandang babaeng nasa harapan ko. Naalis lang pagkatulala ko nang magsalita si ate Claire.

“Oh anong nangyari sayo?” Sabi ni ate Claire na nasa likod ko na pala.

“hihihihi” tipid na tawa ng babaeng nakita ko palabas ng CR

“Wala ate” sabi ko at bumaling na ko kay ate Claire.

Di palang ako nakakarecover sa babaeng maganda na nasa likod ko na, isang chinitang babae nanaman tong katabi ni ate Claire, dito ko na tuluyang naibagsak yung lalagyan ng karneng iihawin ko, buti nalang hindi tumapon at kumalat.

“A-ate mag-gu-gunaw na ba ang earth? Ba-bakit nagbabaan na kayong mga anghel dito sa lupa!” sabi ko. At sabay naman silang tumawang tatlo.

“Hay nako nagbibinata na tong pinsan ko, marunong ng mambola isusumbong kita kay tita!” sabi ni ate Claire.

“Nagsasabi lang ng totoo ate, heheheh” sabi ko at kamot sa ulo
Lumapit naman yung magandang babaeng lumabas sa CR kay ate Claire at may binulong.

“Gago ka Eusha bata pa yang pinsan ko” pabulong na sabi ni ate Claire

“sya nga pala si Eusha pala at si Monica Bestfriend at batchmate ko” pagpapakilala ni ate sa mga kaibigan nya.

“Hi Pogi” sabi naman ni eusha

Si Eusha yung magandang babaeng lumabas ng CR. Ang ganda nya talaga, makinis ang balat, straight ang buhok hanggang balikat tapos kulot sa dulo, may dimples sya sa magkabilang pisngi, sa kutis at suot nya malalaman mo na talagang isang anak mayaman, 25 yrs old kaedad ni ate Claire.

“Hi!, Ilan taon ka na?” tanong ni monica

Si Monica naman ay chinita, hanggang bakilat ang buhok, mejo chubby at malaki ang dibdib masungit nga lang ang itsura na bumagay naman sa kanya.

“Hello mga ate!, 15 yrs old palang po” sabi ko

“May Girlfriend ka na?” tanong ni ate Monica

“Wala pa po eh, bata pa po ako” nahihiyang sabi ko naman

“Kami muna ni Eusha ang Girlfriend mo, gusto mo ba?” nakingiting sabi ni ate monica at kumindat kay ate Eusha

“Oo nga kami muna habang wala pa d…