Sandali siyang natigilan sa naisip, nagnanasa siya kay El-Husein? Gusto niyang maiinis sa sarili dahil iniisip sa lalaki, pero masisisi ba niya ang sarili? Siguro attracted lang siya sa binata dahil sa ipinakitang kabaitan nito. Siguro ay namimiss lang talaga niya si David. Siguro ay may pangangailangan lang siya na nakikita niyang ito ang makakapuno.
Marami pa siyang siguro sa isipan para bigyan ng rason ang pagnanais na makitang muli ang lalaki. Tinanggap na kailangan niya ng isang kaibigan na katulad nito.
Hindi na niya namalayang nakatulog na siya, nagising nalang dahil sa alarm. Wala din siyang naisip na dahilan kung bakit hindi siya nahirapang bumangon, may sigla sa pag hahanda para pumasok.
Pagdating sa opisina ay masaya siyang winelcome ng mga kasama, pati ang boss niya ay masayang niyakap siya.
Naging busy na siya pagkatapos kaya hindi na niya namalayan na lunch break na pala.
“You will not go for lunch?”
Medyo nagulat pa siya nang marinig ang boses ng lalaking agad niyang na miss.
“Hi! I didn’t noticed the time.”
“Welcome back!”
“Thank you!”
“So, where will go for lunch.”
“I have food with me.”
“Ohhh, practical hahaha.”
“Hahaha, I just have salad for lunch.”
“Diet?”
“Nope, I usually eat salad. But not really diet.”
“Great, that’s why you still look fresh and…”
“and what?”
“Never mind, hehehe. I will just go and eat.”
“Okay, see you around.”
After kumain ay mabilis na din naman lumipas ang oras. Hindi na muli niya nakita ang binata dahil sa iba ang project nito at madalas lang ay dadaan makipag usap sa mga Engineers at sa may ari ng kumpanya.
Palabas na siya ng office para maghinaty ng taxi ng mag ring ang cellphone niya. Hindi niya kilala ang number kaya ayaw pa sana niyang sagutin. Pero sa huli ay sinagot na din niya.
“Hi! Already out?”
“Who is this please?” kahit nakilala na niya ang boses ng binata.
“It’s me El-Husein.”
“Oh Hi!, New number?”
“Yeah, wait for me at the shed, give me few minutes okay”
“What?”
Hindi na narinig ang sagot ng lalaki dahil pinutol na nito ang tawag. Wala na siyang nagawa pakundi ang magpatay ng ilang minuto at nagtungo na sa waiting shed. Halos di pa siya nag tatagal ay huminto na ang BMW ng binata sa harap at ibinukas ang pintuan.
“Let’s go!”
Tiningnan muna niya ang paligid para masigurong walang nakakilala sa kanya bago sumakay. Wala naman siyang giangawang masama pero kailangan pa din na mag ingat at mahirap na ang ma chismis sa kumpanya. Maganda ang reputasyon niya at ng asawa. Hindi niya binalak namasira ang magandang tingin sa kanila ng mga ka opisina.
Hinayaan lang niya ang lalaki pero kakausapin niya ito lalo na at alam niyang hindi magandang tingnan na sumasabay siya sa ibang lalaki especially may asawa pa din siya kahit na nga matagal na itong nawawala.
“SO.” Halos sabay pa sila ng lalaking ang bukas ng usapan.
“Okay you go first!” pagpapaubaya nito sa kanya.
“El-Husein, I know you don’t mean anything or whatever. But I think riding in a car with you is not a good idea.”
“Whats’ wrong?”
“Nothing, but this is not good, people may mis-interpret this.”
“I just want to be your friend.”
“Yeah I know, but I hope that you will respect the culture of Middle East.”
“I don’t understand, this is just a ride.”
“Yeah, but please. I can’t explain but this will mean something to the people around us.”
“Okay, but can I visit you?”
“I don’t know.”
Hindi na nagsalita pa ang lalaki, tahimik na nilandas ang daan patungo sa bahay niya. Nang maibaba siya at nakitang mukha bababa din ito ay pinigilan niya sa paghawak sa maskuladong braso nito.
“Thank you, I can take care of my self.”
Kitang kita niya ang lungkot sa lalaki. Gusto na niya itong hayaang bumaba pero pinigil niya ang sarili. Pag kasara ng kotse nito ay tumalikod na siya at hindi na nilingon pa ang binata. Natatakot siyang sa paglingon ay magbago pa ang isip niya.
Nang makarating sa flat ay nakahinga siya ng maluwag, para siyang nakatakas sa isang libong demonyo na humahabol sa kanya.
Nang mga sumunod na araw ay bahagya lang siyang pinapansin ng lalaki, mainam na din dahil alam niya sa sariling mahuhulog siya dito kung hindi siya lalayo at iiwas.
Ilang buwan din na ganun ang set-up nila, naging maayos naman.
Alam niya na may meeting ang boss niya at ang project team for the resort na ginagawa nila El-Husein. Malapit nang magsimula pero wala pa din ang lalaki, medyo stressed na ang boss niya at sinabihan siyang tawagan na ang lalaki.
“Hello El where are you? The meeting is about to start.”
“Five minutes be there.”
“Okay, make sure because my boss is so upset.”
“Don’t worry.”
Ang lalaki na ang nagbaba ng cellphone, hindi naman nagtagal at humahangos itong dumating. Diretso na ito sa office ng boss niya kaya sumunod na din siya.
“Shit, shit, shit.”
“Why?”
“The USB is in my desktop at home.”
“OMG.”
Tiningnan nito ang relo at napahawak sa noo.
“Lovely can you go to his flat ang get the USB since the owner is not here yet and the proposal will come near the end.”
“Huh, okay.”
“Give her the key.”
“I will send to you the passcode of my unit.”
Nabigla siya dahil hindi niya alam na ganun pala ang set-up ng flat nito. Hindi na siya nagtanong pa. Agad siyang lumabas at hinanap ang driver nila para dalin siya sa flat ng lalaki.
Halos tumakbo siya habang papunta sa parking at inutusan naman ang driver na bilisan ang patakbo.
Pagbaba niya ay muli nagmamadaling tinungo ang elevator at hinanap ang unit ng binata. Ito lang ang may keyless entry sa lahat, agad tiningnan ang cp para sa pin.
Kinakabahan siya sa di niya malamang dahilan ng tumunod ang lock at pihitin ang seradura.Madilim ang paligid, malamig ang hanging dumapo sa mukha niya. Fresh din ang sent ng room deodorizer ng lalaki. Hinanap niya ang switch ng ilaw at ng pindutin ay bumaha ang liwanan sa maroon ang gray motif na kwarto.
Lalaking lalaki ang dating, malinis at maayos ang lahat maliban sa ilang damit na mukhang kakahubad lang. Para siyang hindi makahinga at nanginginig ang kamay ng wala sa loob nahawakan ang hinubad na damit ng lalaki.
Marahan niyang hinimas na parang ang katawan ng binata ang hinihimas niya. Sob…