Ito ngayon ang parusa na kanyang pinagdaraanan.
Mag-isang nagpapaikot-ikot. Sakay ng second-hand na wheelchair na ipinahiram sa kanya, halos nalibot na ni Gado ang buong bungalow, na kanila ngayong tinutuluyan sa loob ng Robles compound.
Nakalaya nga siya sa mga pader ng ospital, para naman siyang nabartolina ngayon dito sa bahay na ito.
Nakapagtatakang halos isang linggo na siyang nakatira dito hindi man lang niya nakikita ang kanyaang amo, na siya rin may-ari ng bahay na tinitirhan nila, si Romeo Robles, o mas kilala sa tawag na Engr. Robles. Gusto pa naman sana niya magpasalamat ng personal, sa pagpapatuloy sa kanila sa loob ng compound. Naalala niya nung bata pa siya na laging nakikitang nagkakape ang matandang Robles sa terrace ng kanilang bahay, habang nagbabasa ng dyaryo. Pero ngayon medyo panay-panay daw ang business trip, talagang hindi na napipigilan ang paglaki ng Robles Construction. Dumadami na ang kliyente.
Kabaliktaran naman nito si Danny, ang kanyang kababata na anak ng kanyang amo, dahil ilang dipa lamang ang layo ng bahay nito sa kanila. Halos araw-araw nila itong nakakausap mag-asawa. Kasama sa kulitan nila Loren at Mika, doon sila palagi sa garden nagvi-video ng mga sayaw na napo-post nila online.
Minsan namang dumaan sa kanilang bahay para mangumusta, ang kaniyang mga kasamahan sa construction site, na naghihintay ng kanyang pagbabalik.
Pero mas madalas na siya ang nag-iisa. Kuliglig mula sa halamanan at huni ng ibon lamang ang tangi niyang naririnig sa kapaligiran.
Katulad ngayon.
Naninikip ang kanyang dibdib. Gusto niyang tumalon mula sa wheelchair na kinalulugmukan. Gusto niyang sumigaw. Magsisisigaw at hubarin ang kanyang damit. Tumakbo palabas ng bahay papunta kung saan man siya dalhin ng kanyang mga paa. Malayo sa katotohanan. Malaking kalokohan!
Napagtanto tuloy ni Gado na sayang ang laki ng kanyang katawan, sa taas na 6’2″ kung iuupo lang niya sa gumegewang-gewang na wheelchair na iyon.
Hindi pwede ito!
Kailangan niyang tulungan ang kanyang sarili na makabalik sa dati niyang buhay.
Kailangan niyang makatayo sa sariling mga paa.
Literal.
Nang mapadako ang kanyang mga mata sa wedding picture nila ni Loren na nakasabit sa pader.
Magkatabi sila.
Masaya.
Bagong kasal.
—
“You may now kiss the bride!”
Clap – Clap – Clap
Iyon na yata ang pinakamasayang araw sa buhay ni Gado. Tatlong taon na ang nakalilipas nang maganap ang maliit na kasalan sa pagitan ni Edgardo “Gado” Torres at Lorena “Loren” Madrigal, sa harapan ng isang huwes nangako sila ng kanilang katapatan at pag-iibigan.
Napakabilis ng mga pangyayari. Ilang buwan pa lang nakikilala ni Gado si Loren, napasagot na niya ito at kaagad silang naikasal.
Pag-aakala nga ng mga kasamahan ni Gado sa construction site, nabuntis ni Gado si Loren kaya napabilis ang paghigop nila ng sabaw.
“Tindi ng tamod mo ser, makamandag! Hehehe.” biro ng isa sa mga tauhan ni Gado habang naghahalo ng semento.
“Inaraw-araw mo yata ser, eh! Hahaha!”
Tanging ngiti na lang ang nasasagot ni Gado. Proud siya na maipakasal kay Loren, kahit ano pa’ng sabihin nila matindi ang tama niya sa magandang si Lorena Madrigal.
Siyempre, pagkatapos ng kasalan kasunod na nito ang pulot-gata.
“Mahal, alam ko’ng inamin ko na ito sa ‘yo dati na hindi na ako virgin, hindi ka ba nagsisisi na ako ang pinakasalan mo?” nagaalalang na tanong ni Loren habang nakahiga sa kama na kanilang pagsasaluhang mag-asawa. Naka -ready sa salpukan na magaganap.
“Tanga lang ang lalaking mang-iiwan sa ‘yo Loren. Ngayong asawa mo na ako, asahan mo’ng lagi kitang mamahalin.” sagot ni Gado habang dahan-dahang hinihimas ang makinis na pisngi ng kanyang minamahal na asawa.
Lasing na sa pag-ibig. Marahang sinibasib ng halik ni Gado si Loren. Sinisimsim ang bango ng babae. Pinaiikot ang dila sa leeg ng magandang asawa, sinisipsip ang mumunting pawis na lumalabas dito, na bunga ng kanilang mainit na pagsusugpungan.
Habang abala si Gado sa paghalik sa leeg ni Loren, umiikot naman ang kanyang mga kamay patungo sa mabilog at mala-melon na suso ng asawa.
Nanduong dahan-dahang pinaglalaruan at bibilugin ang kulay pink na utong na kanina pang tayung-tayo, pagkatapos ay may halong panggigigil na marahang pipigain ang makinis at malambot na suso nito.
Sadyang hindi inakala ni Gado na magkakatotoo ang isang pangarap. Na dati-rati’y pasimple lamang niyang ninanakawan ng tingin nung nililigawan pa niya babae. Pero ngayo’y hawak na niya at damang-dama na ang tunay na inaasam na tagumpay.
Pigil na sabunot naman ni Loren ang tanging ganti nito kay Gado, ipinagdidiinan ang ulo ng lalaki sa kanyang leeg, kakaibang kiliti ang nararamdaman habang dinidilaan ang ilalim ng kanyang tenga at leeg.
Pareho silang nangangarap na sana’y hindi na matapos ang sandaling ito. Ang mga oras na parang sila na lamang ang natitirang tao sa mundo. Tunay nga na ito na ang pagniniig ng kanilang mga puso at isipan.
Umaagos na ang nektar ng pagmamahal ni Loren. Tuluyan nang nabasa ang lagusan na naghihintay ng masigasig na bibisita sa kanyang dambana.
Ngunit kahit kasing tigas na ng bakal ang sandata ni Gado, hindi pa muna niya papasukin ang bukana ng asawa. Kailangan niya munang matikman ang tamis ng pag-ibig nito sa kanya.
Kaya’t pinatulis ni Gado ang kanyang dila at dahan-dahang idinampi sa mapupulang labi na kanina pa naghihintay ng pagmamahal. Tuluyan nang nalasahan ni Gado ang tunay na halaga ng kanyang pagkalalaki. Gamit ang kanyang mga labi, nilaro-laro nito ang perlas na umuusbong sa bulaklak ng kanyang asawa.
“Ahhhnnnggg saraaaap…!” namimilipit na si Loren habang sinisipsip ni Gado ang kanyang kaselanan. Kung lapis nga lang ang dila ni Gado, nakapagsulat na ito ng tula at nobela.
Matapos ang ilang sandali, kahit basam-basa sa pinaghalong laway at katas ang mukha ni Gado, muli siyang umakyat kay Loren. Hinalikan ang naghihintay na asawa, ipinalasap niya dito ang tamis na kanina pa niya tinatamasa.
“Ummmm…” habang nagsusugpungan ang mga bibig ng mag-asawa. Nag-eespadahan ang kanilang mga dila, at nagpapalitan ng laway, unti-unti namang pumupwesto si Gado hawak ang kanyang matigas na sandata. Naghahanda sa gagawing paglusob.
“Ahhhhh—” tanging nasabi ni Loren nang maramdamang unti-unting naitatarak sa kanyang madulas na lagusan ang matigas at malaman na sandata ni Gado. Napaisip tuloy si Loren: Kung nagbubuhat din kaya ng barbell ang alaga ng kanyang mahal na asawa? Puro ugat at masel kasi ang nararamdaman niyang tumutusok sa kanya.
Urong-sulong.
Kumikiskis.
Nag-iinit.
Paulit-ulit.
Hanggang sa maramdaman nila ang paparating na sukdulan.
Ang rurok na kanilang inaasam-asam, na nakahandang sumambulat upang magkalat ng ibayong sarap at hindi matatawarang ligaya.
Ang naipong katas ni Gado ay malaya niyang ibinuga sa loob ng asawa. Kasunod nito’y kusang inipit ng lagusan ni Loren ang matigas pa rin na sandata ng lalaki, pinipiga hanggang sa kahuli-hulihang patak ng lalabas na semilya.
Halos ganito ang naganap sa kanila buong magdamag.
Makailang ulit nilang pinagsaluhan ang regalo ng kanilang pagmamahalan. Halos makabuo na sila ng malaking kumpanya sa dami ng posisyon na kanilang nagawa.
Ngunit para sa kanila…